พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่399 บุกวังของซางปา

บทที่399 บุกวังของซางปา

ราชวงศ์เจียซือมีเจ้าชายน้อยมีชีวิตเหลืออยู่แค่คนเดียวมีนามว่าเปียนิโอ ไม่รู้ว่าเจสซีเป็นคนสอนเขา ว่าตอนที่เห็นลู่เฉิน ให้เจ้าชายน้อยให้ความเคารพยำเกรงต่อลู่เฉินให้มาก

ลู่เฉินมองสังเกตเจ้าชายน้อย รู้สึกว่าเด็กคนนี้ดูธรรมดามาก แต่ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเขาก็สามารถทำอะไรได้สะดวกกว่า

เจสซีพาเจ้าชายน้อยมาเจอกับลู่เฉิน ประการแรกคือเพื่อให้แน่ใจว่าลู่เฉินจะช่วยพวกเขาได้ ประการที่สองคือ อยากเจรจาและเซ็นสัญญาให้สำเร็จให้เร็วที่สุด

แบบนี้จะส่งผลประโยชน์ต่อพวกเขามากที่สุด

ตอนนี้กองกำลังทหารแตกตัวกันอยู่รอบเมืองเซิ่งหูอาน ขอแค่พวกเขามั่นใจว่าจะแก้แค้น ถึงจะสามารถรวบรวมกองกำลังกลับมาได้

ถ้าหากยืดเวลานานเกินไป กองกำลังทหารกลุ่มนั้นก็อาจจะแยกย้ายกันไป หรือไม่ก็ถูกผู้มีอิทธิพลคว้าตัวไป ถ้าเป็นอย่างนั้น ถึงจะอยากแก้แค้น ก็คงจะลำบากมาก

พอเห็นเจสซีมีท่าทางรีบร้อน เป็นไปตามที่ลู่เฉินต้องการ

ลู่เฉินเองก็อยากให้เรื่องราวจบลงเร็วๆเช่นกัน เขาจะได้กลับประเทศสักที

หลังจากเซ็นสัญญากับเจ้าชายน้อยเรียบร้อย ลู่เฉินก็ให้หวงไห่ทาวติดต่อให้ขู้ปาเข้ามาหาเขา

เมื่อวานขู้ปายังคิดว่าลู่เฉินจะช่วยให้เขาขึ้นครองราชย์ แต่พอเขารู้ว่าเจสซีกับลู่เฉินได้เซ็นสัญญาจะยกเจ้าชายน้อยขึ้นครองราชย์แล้ว ในใจเขาจึงทิ้งความหวังนั้นทิ้งไปเลย

ถึงแม้เขาจะรู้สึกเสียดาย แต่เขาก็รู้ว่าเจ้าชายเปียนิโอถึงจะเป็นเชื้อพระวงศ์โดยตรง มีแค่เจ้าชายน้อยที่มีสิทธิ์จะขึ้นนั่งบนบัลลังก์ แล้วคนอื่นถึงไม่กล้าพูดอะไร

หลังจากผ่านการเกลี้ยกล่อมของเจสซี ขู้ปาจึงตัดสินใจสนับสนุนให้เจ้าชายน้อยขึ้นครองราชย์

ถึงแม้ในใจของเขาจะสงสัย ถ้าต้องเผชิญหน้ากับกองกำลังทหารของอิงลอน หมี่เล่อกับปาเอ่อ พวกเขาจะสู้พวกเขาได้เหรอ

แต่พอคิดว่าถ้าพวกเขาชนะสงครามในครั้งนี้ เขาก็จะได้เป็นผู้ครองนครที่มีอำนาจมากที่สุดนอกเหนือจากกษัตริย์ เขาสามารถลองพยายามดูสักครั้ง

“งั้นเป้าหมายต่อไป พวกเราไปที่วังของซางปากัน”ลู่เฉินพูด

“ประธานลู่คิดจะเกลี้ยกล่อมซางปาให้เข้าร่วมกับพวกเราเหรอครับ” เจสซีส่ายหน้าไปมา แล้วพูด “ซางปามีโอกาสสูงที่จะยอมศิโรราบให้ปาเอ่อ ไม่มีประโยชน์หรอกครับ”

เมื่อวานเขาเข้าไปพบกับซางปามาแล้ว และรู้ความคิดของซางปาแล้วด้วย

“ไม่ได้ไปเกลี้ยกล่อม แต่ไปบังคับครับ”ลู่เฉินพูดยิ้มๆ

“บังคับให้เขาต่อต้านปาเอ่อเหรอครับ”เจสซีตาเป็นประกาย เขาคิดว่าความคิดของลู่เฉินบ้าดีเดือดมาก

“ใช่ มีแค่ปาเอ่อยอมแพ้ พวกเราถึงจะวางใจ ถ้าเราใช้เมืองหรื่นหม่าเป็นที่ตั้งกองทัพ และเป็นถิ่นของซางปา พวกเราสามารถจู่โจมปาเอ่ออย่างสบายใจได้ ไปกันครับ วันนี้เราต้องยึดเมืองหรื่นหม่าให้ได้”ลู่เฉินพูดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปข้างนอก

เจสซีกับขู้ปามองหน้ากัน จึงเห็นแววตาตกตะลึงจากดวงตาของอีกฝ่าย

แต่ทั้งสองคนก็ยังพาเจ้าชายน้อยเดินตามลู่เฉินออกไปเหมือนกัน

ตอนที่ลู่เฉินพาพวกเจสซีมาถึงหน้าวังของซางปา ซางปายังไม่กลับมา แต่ลู่เฉินให้คนติดต่อไปหาซางปา ให้เขารีบกลับมา คนในวังจนปัญญา จึงได้แต่ต้องพาพวกลู่เฉินเข้าไปนั่งรอข้างในวังก่อน

ลู่เฉินและเพื่อนอีกสองคนฆ่าองครักษ์ของวังตายไปสิบกว่าคนตกอยู่ในสายตาของทุกคน อีกอย่างพวกเขาก็รู้ฐานะของลู่เฉินดี แน่นอนว่าต้องไม่สามารถไม่สนใจพวกเขาได้

ในสายตาของพวกเขา ลู่เฉินก็เหมือนเทพเจ้า ที่พวกเขาไม่กล้าขัดคำสั่งได้

หลังจากผ่านไปครึ่งชัวโมง ซางปาก็กลับมาถึงวัง รอยยิ้มที่ประดับอยู่ที่ใบหน้า ดูจะปลอมมาก

“ประธานลู่ ต้องขอโทษที่ให้รอนานครับ” ซางปารีบกล่าวขอโทษลู่เฉิน ก่อนจะหันไปพูดทักทายเจสซีกับขู้ปา

ท่าทางของขู้ปาดูไม่เป็นธรรมชาติมาก เพราะจุดประสงค์ที่พวกเขามาคือจะยึดถิ่นของอีกฝ่าย

“ซางปา นี่คือเจ้าชายน้อย นายยังไม่ทำความเคารพอีก”สีหน้าของเจสซีดูไม่ดีมาก เมื่อวานเขามาคุยกับซางปา แต่กลับถูกซางปาปฏิเสธทันที ทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจมาก

ซางปาตกใจ สายตาจ้องมองไปทางเจ้าชายเปียนิโอ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ คนคนนี้คือเจ้าชายตัวจริงเสียงจริง

“คารวะเจ้าชาย” ซางปาแสดงความเคารพ

เปียนิโอพยักหน้าให้ เพื่อให้ซางปาทำตัวตามปกติ

“ซางปา ส่งอำนาจการสั่งการทหารออกมา หลังจากจบสงคราม ผมรับประกันจะให้คุณเป็นผู้ครองนครมณฑลวันทองต่อไป”หลังจากทั้งสองคนคุยกันเสร็จ ลู่เฉินก็มองไปทางซางปาก่อนจะพูด

ซางปาแสดงจุดยืนว่าจะเข้าร่วมกับปาเอ่อ ดังนั้นลู่เฉินจะต้องจัดการซางปาก่อน ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่มีสมาธิไปจู่โจมปาเอ่ออย่างสบายใจได้

ดังนั้นจะให้ดีที่สุดคือจัดการซางปาก่อนเป็นอันดับแรก

“ฮะ”ซางปาชะงักงัน นึกว่าตัวเองฟังผิดไป เพราะเขารู้ว่าลู่เฉินภาษาอังกฤษไม่แข็งนัก

เจสซีกับขู้ปาเองก็ตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะพูดออกมาตรงๆแบบนี้

แต่นี่มันวีงของซางปานะ คงจจะมีองครักษ์ไม่น้อยกว่าร้อยคน แค่ซางปาออกคำสั่ง พวกเขาคงจะจบชีวิตกันที่นี่แน่นอน

“ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดจะช่วยเหลือคุณ ให้คุณได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ของประเทศนี้ แต่นิสัยของคุณไม่เหมาะสมที่จะได้เป็น ผมให้เวลาคุณคิดทบทวนหนึ่งนาที จะยอมมอบอำนาจสั่งการมาแล้วใช้ชีวิตสุขสบายอยู่ในวังต่อไป หรือว่าอยากตาย”ลู่เฉินถามเสียงเรียบ

“ประธานลู่ แบบนี้มันไม่น่าจะดีนะครับ”สีหน้าของซางปาเปลี่ยนไป ก่อนจะพูด

“ถึงแม้คุณจะฆ่าผมให้ตาย ก็อย่าคิดว่าคนของผมจะฟังคำสั่งของคุณ”ซางปาพูดเสียงเคร่งเครียด เขาสะบัดมือ บรรดาองครักษ์ภายในวังก็รีบวิ่งออกมา ปืนในมือของแต่ละคนพุ่งเป้ามาที่พวกลู่เฉิน

สีหน้าของลู่เฉินยังคงเรียบนิ่ง เป็นหลินตงกับเสี่ยวจิงที่รีบควักปืนเก็บเสียงออกมาจากเอวก่อน

ส่วนเจสซี เจ้าชายน้อยและขู้ปาต่างก็สีหน้าเปลี่ยนไปกันหมด นี่พวกเขาจะต้องถูกซางปาฆ่าตายกันหมดเลยเหรอ

ขู้ปากับเจสซีรีบควักปืนออกมา พวกเขารู้อยู่แล้วว่าแผนนี้ของลู่เฉินจะต้องไม่สำเร็จแน่ๆ ทำให้พวกเขาเริ่มรู้สึกเสียใจที่มาที่วังของซางปาพร้อมกับเขา

ถ้าเจ้าชายน้อยถูกซางปาฆ่าตาย แล้วพวกเขาจะล้างแค้นอะไรอีก ยังมีความมุ่งมั่นที่จะแก้แค้นอะไรอีก

“ซางปา อย่าคิดจะทำอะไรบุ่มบ่ามนะ ประธานลู่แค่คิดจะช่วยพวกเรากอบกู้เมืองเซิ่งหูอาน นายน่าจะรู้ดี ว่าประธานลู่เป็นคนหัวเซี่ย อีกทั้งยังเป็นหัวหน้าใหญ่สำนักสังหาร ตอนนี้คนของสำนักสังหารมาถึงที่เมืองหรื่นหม่าเรียบร้อยแล้ว ถ้าหากประธานลู่เป็นอะไรไปที่นี่ พวกเขาต้องเผาวังคุณทิ้งแน่ๆ”เจสซีรีบพูดเกลี้ยกล่อม เขากลัวจริงๆว่าซางปาจะออกคำสั่งยิง

“ประธานลู่ คุณคิดจะเอาให้ตายกันไปข้างหนึ่งจริงๆเหรอ”ซางปาจ้องหน้าลู่เฉินนิ่ง ถึงแม้เขาจะกลัวลู่เฉิน แต่ลู่เฉินคิดจะให้เขามอบอำนาจทหารออกมา นั่นก็หมายความว่าอยากให้เขาตาย เขาไม่มีทางยอมเด็ดขาด

อีกทั้งหลังจากลู่เฉินเสียชีวิตแล้ว สำนักสังหารก็ไม่แน่ว่าจะบุกเข้ามาถึงในวังได้

“คุณยังไม่คู่ควรที่ผมจะเอาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง” ลู่เฉินสีหน้าเรียบนิ่ง แล้วนั่งเอนพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจ

ในตอนนี้เอง มีเสียงยิงปืนดังเข้ามาจากด้านนอก ทำให้ทุกคนตกอยู่ในตกอกตกใจ เห็นแค่องครักษ์ทั้งหมดที่กำลังกรูกันวิ่งเข้ามาถูกยิงตายไปต่อหน้า โดยใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ในวังตกอยู่ในทะเลสาบเลือด เหมือนอยู่ในนรก

ในขณะนั้นเอง ทุกคนจึงมองเห็นกลุ่มคนชุดดำกำลังถือปืนเดินเข้ามาภายในวัง

ซางปาและคนอื่นๆพากันถลึงตาโต ท่าทางตกใจมาก