พ่อบ้านจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 91
หลังจากนั้น จั๋วฝานกับชายหนุ่มก็คุยกันยกใหย่ราวกับเป็นเพื่อนซี้กันมาหลายปี และพวกเขายังพบหัวข้อทั่วไปสำหรับผู้ชาย จากมุมมองนี้ จั๋วฝานจึงพอรู้เรื่องในอดีตระหว่างซ่งอวี่กับเขา
ชายหนุ่มคนนี้คือตงเทียนปา และก็คือตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองขนาดกลาง กวาดมองทั้งจักรวรรดิเทียนอวี่ เขาถือเป็นตระกูลระดับสอง เทียบกับตระกูลของซ่งอวี่ มันแกร่งกว่ามาก
ครั้งหนึ่ง ตงเทียนปาถูกพ่อเขาสั่งให้ไปเมืองอี้อวี่เพื่อทำธุระและพบกับซ่งอวี่ หลังรู้ว่าตระกูลตงคือตระกูลระดับสอง ซ่งอวี่ก็เกาะสุดความสามารถ ใช้เวลาดื่มร่วมกับเขา และสุดท้ายก็กลายเป็นเพื่อนตาย ตงเทียนปายังวางแผนให้เขาแต่งงานกับน้องสาวตัวเอง ตงเสี่ยววาน
พอได้ยิน ซ่งอวี่ก็แทบคลั่ง การสามารถแต่งงานกับตระกูลระดับสองได้นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งต่อตระกูลซ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรและไปขอแต่งงานทันที
แต่ทว่า ตงเสี่ยววานเป็นบุตรสาวคนเดียวของตระกูลตง เป็นไข่มุกล้ำค่าแห่งตระกูล และฮูหยินตงก็ยังมีชีวิตอยู่ แบบนี้ตงเทียนปาจะเป็นใหญ่ได้ไง?พอได้ยินถึงภูมิหลังของซ่งอวี่และพรสวรรค์ของเขา ฮูหยินตงก็ไล่ตะเพิดเขาและยังต่อว่าตงเทียนปายกใหญ่
สำหรับตงเสี่ยววาน นางเองก็บ่นพี่ชายตัวเอง
ข้าเป็นน้องสาวเจ้า แต่เจ้ากลับยกข้าให้คนพรรค์นี้?
คนไม่มีหัวนอนปลายเท้า!
แต่ทว่า ซ่งอวี่ ผู้เป็นเหมือนก้อนอุจจาระในสายตาทั้งตระกูลตงกลับเป็นเพื่อนแท้หายากในสายตาตงเทียนปา
“ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอะไร?เขาคือคนจริง ไม่ใช่พวกหน้าซื่อใจคด”ตอนตงเทียนปานึกถึงเรื่องนี้ เขาก็อดเม้มปาก รู้สึกขอโทษแทนเพื่อนไม่ได้
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังส่งคนไปแจ้งตระกูลซ่งถึงงานไป่ตานในหอคอยฮัวอวี่ เขามักรู้สึกว่าตระกูลของเขาดูถูกซ่งอวี่เพราะต้นกำเนิด
ตราบเท่าที่ตระกูลซ่งมีโอกาสกลายเป็นตระกูลภายใต้หอคอยฮัวอวี่ ตระกูลของเขาจะไม่ค้านอีก และเขาก้สามารถส่งมอบตัวน้องสาวเขาให้เพื่อนของเขาได้
จั๋วฝานส่ายหัวและยิ้มขมขื่น
ช่างเป็นพี่ชายที่แปลกเสียจริง เขาแค่ชวนดื่มสุราไม่กี่จอก อีกฝ่ายก็วางแผนมอบน้องสาวให้แล้ว ถ้าข้าคือผู้นำตระกูลตง ข้าคงทุบเจ้าลูกชายคนนี้ไปแล้ว
นอกจากนี้ เจ้าอยากให้คนที่เจ้าชอบแต่งงานกับน้องสาวเจ้า ทำไมเจ้าไม่แต่งเองเสียเลยละ?
จั๋วฝานหัวเราะแห้ง กังวลถึงอนาคตของตระกูลตงและความสุขของน้องสาวเขา พอแหงนมอง เหลือบมองชายชราสี่คนด้านหลังเขา ตอนพวกเขาได้ยินนายน้อยแสนวิเศษกำลังคุยถึงอดีต ใบหน้าพวกเขาก็บิดเบี้ยวด้วยความอับอาย
บางคนยังหันไปมองซ้ายขวา กลัวว่าจะมีคนผ่านมาได้ยิน!
จั๋วฝานถอนหายใจยาว ผู้คนมีหลากหลาย นิสัยคนเราต่างกัน ดอกไม้งามมักคู่กับดอกไม้ประหลาด นี่ไม่เกี่ยวกับสถานะ
“น้องชายซ่งอวี่!”
ทันใดนั้น ตงเทียนปาก็มองแผ่นหลังของจั๋วฝานและโน้มตัวเข้ามา”พี่สาวเจ้าไปไหน นางไม่ตามมาด้วยหรือ?”
เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยและจั๋วฝานก็ยิ้มอ่อน”นางมาส่งข้าแล้วกลับไปแล้ว ข้าเป็นคนไปยืนส่งนางเอง”
ตอนจั๋วฝานพูด รอยยิ้มประหลาดก็ปรากฏบนหน้าเขาและเขาก็กัดปากอย่างแรง แต่ตงเทียนปาไม่เข้าใจความหมาย เขาไม่ทันสังเกต และความผิดหวังก็ปรากฏบนหน้าเขา
“โอ้ ข้าอยากเจอแม่นางซ่งอีกสักครั้ง ถ้ามันไม่ใช่เพราะพวกคนแก่ในตระกูลข้าคัดค้านตระกูลระดับสามของเจ้า ข้าคงส่งของขวัญให้นางไปแล้ว”
“อี่ๆๆ..โลกก็งดงามเหมือนเมฆ ทำไมพี่ชายตงถึงลดตัวลงมาละ”จั๋วฝานหัวเราะ”พี่สาวข้าไม่คู่ควรกับพี่ชายหรอก มีดอกไม้งามมากมายในเมืองฮัวอวี่แห่งนี้ ผู้หญิงที่ไม่ต่ำต้อยเช่นนาง ทำไมท่านถึงสนใจนางละ?”
“เห้ น้องชายซ่ง เจ้าไม่รู้อะไร ผู้หญิงในเมืองฮัวอวี่แห่งนี้แตะต้องไม่ได้!’
ตงเทียนปากวาดมองและเห็นว่าไม่มีใครอยู่ เขาจึงพูด”หอคอยฮัวอวี่แห่งนี้คือตระกูลเดียวในเจ็ดตระกูลที่ผู้หญิงเป็นใหญ่ เป็นเวลานับพันปีแล้ว พวกนางแค่จะรับผู้ชายจากตระกูลต่าง ๆ มาเข้าร่วมเท่านั้น ที่นี่ สถานะของผู้หญิงจึงใหญ่สุด”
“แล้วไง แค่ไล่ตามจีบสาวที่ชอบก็ไม่ได้หรือ?”
พอได้ยิน ตงเทียนปาก็มองจั๋วฝานและสงสัย”น้องชาย ทำไมข้าถึงยิ่งไม่รู้จักเจ้าเข้าไปใหญ่?เจ้าไม่รู้หรือว่าการกวนใจกับการไล่จีบนั้นใช้คำต่างกัน แต่มีความหมายเหมือนกัน?”
จั๋วฝานพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม”ใช่ พี่ชายตงพูดถูก พี่ชายตงมีพรสวรรค์จริง ๆ”
“ฮ่าๆๆ…ไม่ใช่ว่าเราคุยเรื่องนี้กันไปแล้วหรือไง เจ้าลืมได้ไง ข้าคิดว่าข้าโดนน้องสาว ผู้ฝึกหนักของข้ากระตุ้นจนหาเรื่องน่าพึงพอใจไม่เจอ”
พอได้ยิน จั๋วฝานก็ยิ้มและพยักหน้าอีก แม้ตงเทียนปาคนนี้จะแปลก แต่เขาก็เป็นคนดีจริง ๆ คนแบบนี้ พูดได้คำเดียวว่า ง่าย!
“แล้ว พี่ชายต’ กฏที่นี่เป็นยังไงกันแน่ เช่นโรงเตี๊ยมนี้..”
“โอ้ ข้าเกือบลืมบอกเจ้า”ดูเหมือนเขาจะเพิ่งคิดได้”ระหว่างงานไป่ตานนี้ เพราะมีตระกูลหลายตระกูล หอคอยฮัวอวี่จึงตั้งกฏเข้าพัก ตระกูลระดับสามทำได้แค่พักในสลัม ตระกูลระดับสองพักได้ในโรงเตี๊ยม ตระกูลระดับหนึ่งจะได้เข้าพักในหอคอยฮัวอวี่ชั้น 15 ที่เจ้าหอคอยจัดขึ้น ส่วนเจ็ดตระกูลใหญ่…”
“รอเดี๋ยว คนจากเจ็ดตระกูลใหญ่ก็มาด้วยงั้นเหรอ?”ทันใดนั้น จั๋วฝานก็โบกมือและถาม
ตงเทียนปาพยักหน้า”แน่นอน แม้เจ็ดตระกูลใหญ่จะขัดแย้งกัน หอคอยฮัวอวี่ก็เป็นกลาง ถ้าคนเหล่านั้นมา เจ้าหอคอยก็จะออกมาดูแลเอง อย่างน้อย คนของโหยวหมิงกู่ก็มาถึงแล้ว”
จั๋วฝานสูดหายใจลึก หัวใจของเขาเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ไม่แปลกใจที่เขาจะเจอศิษย์จากโหยวหมิงกู่ด้านนอกประตูเมือง มันกลายเป็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ส่งคนไปทุกเมืองเพื่อหาตัวเขา แต่เขากลับตามอีกฝ่ายมาเข้าร่วมงานไป่ตานเอง
และคนที่มาเป็นตัวแทนโหยวหมิงกู่เพื่อเข้าร่วมอย่างน้อยก็ต้องเป็นระดับผู้อาวุโส หรือแม้กระทั่งเจ้าหุบเขา
“โหยวหมิงกู่ส่งใครมาที่นี่?”จั๋วฝานรีบถาม
ตงเทียนปาขมวดคิ้วเล็กน้อย ค่อยๆส่ายัหว ตอนนี้เอง ชายคนหนึ่งผลักประตูเข้ามาและมองตงเทียนปา”ตงกงจื่อ(คุณชายตง) ไม่ดีแล้วครับ เกิดเรื่องขึ้นกับคุณหนูตงแล้วครับ!’
พอได้ยิน ตงเทียนปาก็ตกใจและรีบวิ่งออกไปพร้อมสี่ผู้อาวุโส จั๋วฝานกลอกตาและเดินออกไปกับเขา!
ไม่ช้า ทุกคนก็หยุดที่ตลาด มีคนหลายคนมุงอยู่และมองไปข้างหน้า แต่ไม่มีใครกล้าพูดสักคำ
พอกวาดมองก็จะเห็นสาวสวยในชุดแดงยืนตรงหน้าแผงลอยขนาดเล็ก ลูบไล้อัญมณีชิ้นงามในมือ ดวงตาดุจหงษ์ของนางกำลังก้มมองพื้น
และคนที่อยู่บนพื้นก็คือน้องสาวของตงเทียนปา ตงเสี่ยววาน ตอนนี้ แก้มของนางแดงก่ำ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยน้ำตา ใคร ๆ ก็บอกได้ว่านางโดนตบหน้าทั้งซ้ายและขวา และน่าจะโดนตบไปหลายทีแล้ว
พอเห็นแบบนี้ ตงเทียนปาจะทนได้ยังไง?เขารีบเดินไปช่วยน้องสาวที่นั่งกับพื้นให้ลุกขึ้นและพูดอย่างโกรธ ๆ ‘เสี่ยววาน นี่มันเรื่องอะไร เป็นฝีมือใคร?”
“พี่ ช่างมัน ไปกันเถอะ!’ตงเสี่ยววานดูเหมือนจะกลัว นางเหลือบมองสาวชุดแดง และหดคอ ดึงตงเทียนปาให้ไป
“ใครให้เจ้าไป?”
ทันใดนั้น สาวชุดแดงก็เปิดปาก และตวัดสายตาที่เหมือนดาบแหลมสองเล่มมา ทำให้ร่างของนางสั่นสะท้าน”ข้าบอกให้เจ้าตบหน้าตัวเองร้อยครั้ง เจ้าเพิ่งตบไปแค่สามสิบ แล้วยังอยากไป?”
ขณะพูด สาวชุดแดงก็แค่นเสียง”ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ถ้าข้าหาเจอ ข้าจะทำให้ทั้งตระกูลของเจ้าต้องตาย!”
ตงเสี่ยววานยกมือนางขึ้นอย่างสั่นเทา และเริ่มตบหน้าตัวเองอย่างแรง หน้าของนางแดงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันยิ่งแดงเข้าไปใหญ่
น้ำตาแห่งความอัปยศไหลริน
ตงเทียนปารีบคว้ามือนางและคำราม”เสี่ยววาน หยุด เกิดอะไรขึ้น?”
“พี่ ข้าผิดเอง”ตงเสี่ยววานร้องไห้ และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ”ข้าแค่สนใจมณีชิ้นนั้นและอยากซื้อมัน แต่นาง”
พอพูดถึงตรงนี้ ตงเสี่ยววานกลับไม่พูดต่อ แต่ตงเทียนปาก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว เขาหันไปจ้องสาวชุดแดงด้วยความโกรธ”สิ่งนี้น้องสาวข้าจับก่อน ถ้าเจ้าแค่ชิงก็ไม่เป็นไร แต่ทำไมต้องทำกับนางแบบนี้ด้วย?”
“ฮ่าๆๆ…ข้าบอกว่าข้าอยากได้มัน แต่นางกลับไม่ยอมให้ แถมยังหยาบคายใส่ข้า ทั้ง ๆ ที่นางควรส่งมอบมาอย่างเชื่อฟังแท้ๆ”สาวชุดแดงหัวเราะเยาะ จากนั้นก็โยนอัญมณีลงพื้น มันแตกทันที”นี่ทำให้ข้าอารมณ์ไม่ดี ไม่ใช่ว่านางควรโดนลงโทษหรือ?”
พอเห็นรอยยิ้มเหยียดหยามของนาง ตงเทียนปาก็แทบกัดฟันหักและคำราม”นางแพศยา ถ้าวันนี้ข้าไม่สั่งสอนเจ้า ข้าจะไม่เรียกตัวเองว่าตงเทียนปา”
ทันทีที่เขาพูด ตงเทียนปาก็กระโจนเข้าหานาง ผู้หญิงคนนั้นมีฐานบ่มเพาะแค่กลั่นลมปราณขั้นเก้าเท่านั้น
แต่ทว่า ตอนนี้เอง ลมแรงกลับพัด และเงาขาวก็ปรากฏตรงหน้าเขา
บูม!
เกิดเสียงดังสนั่น ตงเทียนปากระเด็นออกไป เงาขาวทิ้งตัวลง และคลี่พัด เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่มีฐานบ่มเพาะระดับหลอมกระดูกขั้นเจ็ด
พลังเช่นนี้ ต่อให้อยู่ในเจ็ดตระกูลใหญ่ก็ยังถือเป็นอัจฉริยะเทียมฟ้า
เปลือกตาจั๋วฝานสั่น และเท้าก็ขยับเล็กน้อย
ในสถานการณ์เช่นนี้ ตงเทียนปากับตาแก่สี่คนของเขาน่าจะรับมือไม่ไหว ถ้าเขาไม่ลงมือ ชะตากรรมของสองพี่น้องคงไม่สวยแน่
แต่ทว่า ถ้าเขาลงมือ มันจะทำให้เกิดปัญหาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งขัดแย้งกับจุดประสงค์ของเขา
แต่ทว่า นางผู้หญิงราคาถูกนี่ทำให้เขารู้สึกอยากพุ่งไปตบหน้า แม้กระทั่งอารมณ์ของจักรพรรดิปีศาจของเขาก็ยังขุ่นมัวเพราะนาง
ถ้าทนไม่ได้ ก็ไม่ต้องทน นี่คือวิถีของเขา…
