พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) - บทที่ 1010 ฝากแผลเตือนใจ

ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซางนั้นมีต้นกำเนิดมาจากดวงอาทิตย์และที่อยู่อาศัยของเผ่าอีกาทองคำนั้นก็ตั้งอยู่บนเกาะลอยฟ้า ซึ่งเป็นจุดที่เรียกได้ว่าอยู่ใกล้กับดวงอาทิตย์มากที่สุดหากเทียบกับสถานที่ทั้งหมดที่อยู่ในโลกเบื้องบน

เมื่อได้ข่าวว่าตำหนักไร้หทัยกำลังมุ่งหน้ามาที่เกาะลอยฟ้า บรรดาเผ่าอีกาทองคำต่างก็ตื่นตระหนกกันเป็นอย่างมาก

ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เผ่าอีกาทองคำนั้นมีเรื่องขัดแย้งกับตำหนักไร้หทัยมาโดยตลอดโดยเฉพาะเมื่อล่าสุดที่หลิงตู้ฉิงสังหารองค์ชายตี๋ฮ่าวของพวกมันไป

บรรดาสมาชิกของเผ่าอีกาทองคำ ซึ่งไม่รู้ว่าจะรับมือกับสถานการณ์นี้ยังไงดี พวกมันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปรายงานเรื่องนี้ให้ตี๋ชิง บรรพบุรุษสูงสุดของพวกมันได้ทราบ

ตี๋ชิง คือจักรพรรดิเทพเพียงองค์เดียวของเผ่าอีกาทองคำและครั้งล่าสุดที่มันเจอกับหลิงตู้ฉิงในอดีต หลิงตู้ฉิงเล่นงานมันจนปางตายแต่เดชะบุญที่มันยังโชคดีหนีรอดไปได้ ไม่เช่นนั้นป่านนี้เผ่าอีกาทองคำคงไม่มีจักรพรรดิเทพหลงเหลืออยู่

นับตั้งแต่ตอนนั้นมันก็เก็บตัวพยายามฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของมันเรื่อยมาอยู่ที่ใจกลางต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซาง

ตอนนี้เมื่อตี๋ชิงได้รับแจ้งว่าหลิงตู้ฉิงกำลังจะมาเยือนเผ่าของมันอีกครั้ง สีหน้าของมันก็เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันที

แต่ในระหว่างที่ตี๋ชิงไม่รู้ว่าจะทำยังไงอยู่นั้น จู่ ๆ คุนเป๋งร่างยักษ์ก็ปรากฏกายขึ้นบนท้องฟ้าเหนือต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซาง จากนั้นคุนเป๋งตะโกนเสียงดังไปหาตี๋ชิง “ตอนนี้ตำหนักไร้หทัยกำลังมุ่งหน้ามาที่เผ่าของเจ้าด้วยประสงค์ร้าย หากเจ้าอยากจะให้เผ่าของเจ้าพ้นหายนะครั้งนี้ไปได้ก็จงเข้าร่วมกับพวกเราเผ่าอสูร!”

ตี๋ชิงพ่นลมหายด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “เผ่าของข้าคือเผ่าอีกาทองคำเป็นเผ่าสัตว์วิเศษที่มีมาตั้งแต่บรรพกาล พวกข้าไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับอสูรอย่างพวกเจ้า ดังนั้นเลิกฝันว่าจะให้พวกข้าไปเข้าร่วมกับอสูรอย่างพวกเจ้าได้เลย และอีกอย่างตำหนักไร้หทัยตอนนี้ก็มีเพียงแค่ต้วนฉิงเท่านั้นที่เป็นจักรพรรดิเทพ ส่วนไอ้สารเลวนั่นก็ยังอยู่ในขอบเขตเทวะราชาทำไมข้าต้องกลัวพวกมันด้วย?”

คุนเป๋งหัวเราะ “ดูเหมือนว่าเจ้าคงยังไม่รู้สินะว่าตอนนี้ไอ้มังกรทองและนังฟีนิกซ์นั่นมันได้ทะลวงระดับกลายเป็นจักรพรรดิเทพโดยสมบูรณ์แล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ตี๋ชิงขมวดคิ้วแน่นทันที ถ้าจิ๋นหลงและเสี่ยวเฟิงกลายเป็นจักรพรรดิเทพแล้วเผ่าอีกาทองคำของมันจะต้านทานได้ยังไง?

“หากนับรวมไอ้สารเลวนั่นเข้าไปด้วยมันก็ไม่ต่างอะไรกับว่าตอนนี้ตำหนักไร้หทัยมีจักรพรรดิเทพ 4 องค์ เอาล่ะตอนนี้เจ้าอยากจะเปลี่ยนใจมาร่วมกับข้ารึยัง? เจ้าน่าจะรู้ดีว่าตอนนี้เจ้าไม่มีทางที่จะต้านทานตำหนักไร้หทัยได้แน่นอนจริงไหม?” คุนเป๋งเอ่ยขึ้นโน้มน้าวอีกรอบ “หากเจ้ายอมตกลง ข้าสัญญาว่าข้าจะช่วยสนับสนุนให้เผ่าอีกาทองคำของเจ้ามีสถานะไม่ต่างอะไรกับเผ่าคุนเป๋งของข้า!”

บรรดาอีกาทองคำตนอื่น ๆ ทั้งหลายที่ได้ยินเช่นนี้ต่างก็ตื่นตระหนกยิ่งกว่าเดิมและเริ่มจะคล้อยตามคำพูดของคุนเป๋ง

4 จักรพรรดิเทพ ลำพังแค่เผ่าอีกาทองคำจะเอาอะไรไปสู้ได้?

อย่างไรก็ตาม ตี๋ชิงไม่ได้หวั่นไหวไปกับคำพูดของคุนเป๋งแม้แต่น้อย

“พวกข้าคือเผ่าที่มีต้นกำเนิดมาจากดวงอาทิตย์และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป พวกข้าไม่เหมือนพวกเจ้าเผ่าอสูรและจะไม่มีวันเหมือนเด็ดขาด” ตี๋ชิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าแน่วแน่ “ข้าตัดสินใจแล้วเจ้าจงกลับไปซะ!”

“นี่เจ้าอยากจะเห็นเผ่าของเจ้าล่มจมไปแบบนี้จริง ๆ งั้นเหรอ?” คุนเป๋งพยายามโน้มน้าวอีกรอบ

แต่ก่อนที่ตี๋ชิงจะได้ทันตอบอะไรกลับ เสียงของหลิงตู้ฉิงก็ดังมาแต่ไกล “ใครบอกว่าวันนี้เผ่าอีกาทองคำจะล่มสลาย?”

เมื่อสิ้นเสียงพูด ร่างของหลิงตู้ฉิง ต้วนฉิง เสี่ยวเฟิงและจิ๋นหลงก็ปรากฏกายขึ้นไม่ไกลจากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซาง

หลิงตู้ฉิงจ้องไปที่คุนเป๋ง และพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “คุนเป๋ง เจ้าเป็นถึงจักรพรรดิเทพแห่งเผ่าอสูรแท้ ๆ เจ้าไม่รู้สึกเวทนาตัวเองบ้างเหรอที่แล่นไปแล่นมาปั่นหัวคนอื่น ๆ ซึ่งหน้าที่นี้มันมีแต่อสูรชั้นต่ำเท่านั้นที่ทำกัน?”

คุนเป๋งตอบกลับด้วยสีหน้าเดือดดาล “ปั่นหัว? ข้าแค่มาเสนอความช่วยเหลือให้กับเผ่าที่เจ้ากำลังจะรังแก! หากจะพูดถึงพวกชั้นต่ำในที่นี้มันก็มีแค่เจ้าเท่านั้นที่เป็น เจ้ามันคือไอ้ชั้นต่ำสารเลวที่ชอบฆ่าคนอื่นเป็นผักปลา!”

หลิงตู้ฉิงส่ายหน้าด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ “ข้าบอกเอาไว้เลยว่าขืนเจ้ายังคงใช้กลลวงกับเผ่าอื่น ๆ แบบนี้ต่อไปมันคงอีกไม่นานที่เผ่าอสูรของเจ้าจะล่มสลาย”

คุนเป๋งหัวเราะด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “เผ่าอสูรของข้าคือเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก มันจะมีวันที่พวกข้าจะล่มสลายได้ยังไง? อย่าคิดว่าแค่เจ้าสามารถทำลายพวกข้าในโลกเบื้องล่างได้แล้วเจ้าจะเหนือกว่าพวกข้าที่โลกเบื้องบน ข้าจะบอกเอาไว้เลยว่าหากเจ้าทำให้พวกข้าหมดความอดทนเมื่อไหร่ มันจะเป็นพวกเจ้าเผ่ามนุษย์ที่ต้องย่อยยับ!”

หลิงตู้ฉิงถอนหายใจ จากนั้นเขาเรียกง้าวเทวะพินาศออกมาอยู่ในมือและพูดว่า “เฮ้อ…เจ้านี่มันเกินเยียวยาจริง ๆ งั้นเอาเป็นว่าข้าฝากแผลเอาไว้สักแผลเพื่อเป็นเครื่องเตือนใจเจ้าหน่อยก็แล้วกัน!”

คุนเป๋งสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายสังหารหนาแน่นพุ่งเข้ามาหามันทันที ซึ่งทำให้มันตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้มันคล้ายกับว่าอยู่เหนือการควบคุม มันหันหลังและสะบัดปีกบินหนีไปอย่างรวดเร็วทันที

ความเร็วที่คุนเป๋งใช้ในตอนนี้นับว่าเป็นความเร็วที่สุดของมันคือ 100,000 ลี้ ภายใน 1 อึดใจ แต่สิ่งที่ทำให้มันต้องขนหัวลุกก็คือ หลิงตู้ฉิงและง้าวเทวะพินาศกลับตามมันทันแถมยังมีเวลาพอที่จะสับเข้าไปที่ปลายหางของมันจนทำให้ขนของมันร่วงไปหลายอัน

“นี่คือแผลเตือนใจจากข้า ภายในหนึ่งแสนปีนี้หากข้ายังเห็นเจ้าร่อนไปทั่วแบบนี้อีก ข้าฆ่าเจ้าแน่!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

คุนเป๋งไม่ตอบอะไรกลับทั้งนั้น มันสะบัดปีกของมันอีกครั้งเพื่อหนีออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ซึ่งภายในพริบตาร่างของมันก็หายไปเหลือเอาไว้แต่ขนของมัน 4 อันที่ลอยอยู่กลางอากาศ

หลิงตู้ฉิงบินไปเก็บขนของคุนเป๋งและส่งเข้าไปหลอมรวมกับโลกของเขาทันที จากนั้นเขาก็กลับไปหาตี๋ชิง

ภายเหตุการณ์ทั้งหมด ตี๋ชิงก็เห็นมันเช่นกันถึงแม้ว่าระยะ 100,000 ลี้ มันจะไกล แต่สำหรับจักรพรรดิเทพแล้วระยะแค่นี้พวกเขาสามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างชัดเจน

ตี๋ชิงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าหลิงตู้ฉิงสามารถไล่ตามคุนเป๋ง ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่เร็วที่สุดในโลกได้ทันแบบนี้ แถมยังสามารถโจมตีได้สำเร็จอีกต่างหาก ความเร็วแบบนี้มันไม่ควรมีมนุษย์หน้าไหนที่สามารถทำได้!

เมื่อเห็นว่าหลิงตู้ฉิงกลับมาอีกรอบ ตี๋ชิงถามขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชาทันที “เจ้าต้องการอะไรจากข้า? หรือว่าเจ้าต้องการลบเผ่าอีกาทองคำของข้าให้หายไปจากโลกสนองความสะใจของเจ้า?”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “ในเมื่อเจ้าเคยหนีพ้นจากเงื้อมมือของข้าไปแล้วในอดีต ดังนั้นข้าจะไม่โจมตีเจ้า อีกอย่างการมาของข้าในครั้งนี้ข้ามาด้วยเรื่องสองเรื่อง เรื่องแรกข้าต้องการมาจบบ่วงกรรมกับเผ่าของเจ้า ก่อนหน้านี้ข้าทำร้ายเจ้ารวมไปถึงสังหารตี๋ฮ่าว ซึ่งอันที่จริงทายาทของเจ้ารนหาที่ตายก่อนเอง เขาต้องการเอาตัวภรรยาของข้าไปบ่มเพาะร่างกาย แต่การที่ข้าฆ่าเขามันก็คือบ่วงกรรมหนึ่งที่ข้าจำเป็นต้องชดใช้ ดังนั้นบ่วงกรรมทั้งหมดที่ข้ามีกับเผ่าของเจ้า ข้าขอชดใช้ให้โดยการมอบผลึกแก่นแท้เต๋าให้เจ้า 30 ก้อน ส่วนเรื่องที่สองก็คือข้าต้องการเมล็ดพันธุ์ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซางของเผ่าเจ้า 1 เมล็ด”

เมื่อหลิงตู้ฉิงพูดจบ ต้วนฉิงโยนผลึกแก่นแท้เต๋าให้กับตี๋ชิง 30 ก้อนทันที ส่งผลให้ตี๋ชิงขมวดคิ้วแน่นมากกว่าเดิม

อันที่จริงผลึกแก่นแท้เต๋าพวกนี้ไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาเลย แต่ถ้าเป็นสำหรับเผ่าของเขามันคือสมบัติล้ำค่า ส่วนเรื่องของตี๋ฮ่าวเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเช่นกันเพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ตี๋ฮ่าวจะต้องตายจากความผิดที่บังอาจวางแผนคิดร้ายต่อครอบครัวของจักรพรรดิเทพ

แต่สิ่งที่ทำให้เขาขมวดคิ้วก็คือเรื่องของเมล็ดพันธุ์ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซาง…

แต่แล้วก่อนที่ตี๋ชิงจะทันได้พูดอะไรออกไป เสียง ๆ หนึ่งก็ดังขึ้นออกมาจากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซาง “ไม่มีปัญหา!”

จากนั้นเมล็ดพันธุ์เม็ดเล็ก ๆ ขนาดเท่ากับเม็ดถั่ว แต่มีเปลวเพลิงสีทองรุนแรงล้อมรอบก็ลอยออกจากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซางไปหาหลิงตู้ฉิง

“ขอบคุณ!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ

“ไม่เลยสหายเต๋า มันเป็นข้าเองที่ต้องขอบคุณท่านมากกว่า!” ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซางตอบกลับ

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาพากลุ่มคนของเขาบินออกจากเกาะลอยฟ้าของเผ่าอีกาทองคำทันที

การที่จู่ ๆ ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซางก็มอบเมล็ดพันธุ์ของจนเองให้กับหลิงตู้ฉิงเช่นนี้ทำให้บรรดาอีกาทองคำงุนงงเป็นอย่างมาก แม้แต่ตี๋ชิงก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามถึงเหตุผลต่อต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซาง

แต่น่าเสียดายที่ท้ายที่สุดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ฟู่ซางไม่ได้ตอบอะไรกลับ