ฟุเอ๊ เกิดใหม่ก็เก่งภาษาสุดๆซะแล้วค่ะ - ตอนที่ 14 ความสามารถทางด้านภาษาสุดยอดดด

ในห้องสมุดของโรงเรียน

ฉันรู้สึกคิดถึงสถานที่นี้ในหลายๆความหมาย

อย่างแรกคงเป็นที่นี่มีหนังสือเก่าๆอยู่

อีกเหตุผลก็คงเป็น นานแล้วสินะที่ฉันมาที่ห้องสมุด..

พูดให้ถูกก็คือ ไอห้องที่ถูกเรียกว่าห้องสมุดเนี่ย ฉันไม่เรียกมันว่าห้องสมุดนะ

แหม ก็แบบมันก็ลำเอียงหน่อยแหละน้า แต่ชั่งมันล่ะกัน สิ่งที่สำคัญจริงๆก็คือมันมีไว้เพื่ออะไรนั่นแหละ 

“ไหนขอดูหน่อย นี่มันอยู่หมวดไหนนะ..?”

ห้องสมุดของโรงเรียนมันใหญ่และเยอะจนน่าแปลกใจเลย

จิตนการตอนแรกคงเป็นพวกหนังสือรูปภาพ มังงะ นิยาย ภาพวาด หรืออย่างอื่น แต่เอาจริงๆคิดผิดแฮะ ไม่สิก็ถูกนั่นแหละ แค่มันมีหลายหมวดหมู่มากๆจนแปลกใจ

“ตรงนี้เป็นวิทยศาสตร์แบบธรรมชาติ? ตรงนี้เป็นวิศวกรรม?”

ห้องสมุดนี้เป็นระเบียบจังเลยแฮะ มันเป็นระเบียบแบบนี้ตลอดเลยหรอ?

ฉันหันไปมองรอบๆเพื่อหาความช่วยเหลือ แต่มันไม่มีเล๊ย

คนที่อ่านหนังสือในนี้ก็ต่างจากคนที่ฉันคิดนิดหน่อย ดูเหมือนว่าพวกเขาจะอ่านอะไรกันอยู่แฮะ.

ฉันคงต้องไปแก้ปัญหาเองสินะ! “ขอโทษนะคะ คือว่าฉันหาหนังสือแบบนี้อยู่หน่ะค่ะ..”

ฉันลองไปถามบรรณาลักษณ์ของห้องสมุดที่นั่งอยู่ตรงเคานต์เตอร์

แต่ว่า…

“หนูเคยเห็นหนังสือนี้มาก่อนไหม?”

“เหมือนจะไม่เลยนะคะ..”

“เดียวหนูลองไปทำคุณครูดูก็ได้นะ”

อย่าบอกนะว่า..

และในที่สุดคุณครูของห้องสมุดก็ได้ให้คำตอบมา..

“ขอโทษนะจ๊ะ พวกเราไม่มีหนังสือแบบนี้เลย หนูคงต้องลองไปหาซื้อหนังสือโจทย์ปัญหาด้วยตัวเองนะ”

ไม่นะ.. เอาจริงหรอ

ตอนแรกฉันคิดแค่เกี่ยวกับเรื่องการยืมหนังสือแค่นั้นเอง มันยืมได้แค่แป๊บเดียวเอง

แต่ว่า ดูเหมือนยังไม่ได้เริ่มก็พังแล้วแฮะ

มันก็ความผิดของฉันนั่นแหละที่ไม่เช็คก่อนมา เฮ้อ~

ฉันคิดว่ามันคงดูแปลกๆถ้ามาห้องสมุดแล้วไม่ได้ยืมอะไรไปเลย ฉันเลยลองเดินไปดูรอบๆ

“ฟุเอ๊~..”

จากหนังสือทั้งหมด ฉันเจอหนังสือภาษาเกาหลีตรงหมวดหมู่ภาษา

และฉันได้หยิบมันขึ้นมา แหม ก็ในสตรีมครั้งนั้นฉันอ่านภาษาเกาหลีไม่ได้นะสิ

และก็ตามที่ฉันคิด ฉันยังอ่านไม่ออก.

“อืม ตามที่คิดไว้เลย”

ฉันถอนหายใจมาอย่างโล่งอก

มันไม่มีทางที่ฉันจะรู้ภาษาอื่นๆ ก่อนที่ฉันจะรู้จักมัน

แต่มันเป็นไปได้..

ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ฉันคิดว่าต้องลองทำดู

วินาทีต่อมา ฉันลองเปิดดูหน้าหนังสือเรื่อยๆ

“อ่ะ..?”

มือของฉันจบลงที่หน้าๆนึง

มันเรียกว่า “ตารางพยางค์” ของภาษาเกาหลี

“อุว๊า..!”

ฉันรู้สึกเหมือนว่าข้อมูลกำลังเข้ามาในหัว

เสียงที่ออกมาจากปากของฉันอย่างไม่ได้ตั้งใจ และ หัวสมองที่กำลังเรียนรู้อย่างรวดเร็ว มันทำฉันแปลกใจไปเลย

“อ่านออกแล้ว..”

ฉันลองเปิดไปหน้าแรกของหนังสือ..

เมื่อไม่กี่นาทีก่อน ฉันยังอ่านมันไม่ออกด้วยซ้ำ

ตอนนี้ฉันเริ่มอ่านมันออกแล้ว

“อย่างนี้เองสินะคะ..”

นี่เป็นผลลัพธ์ของพลังสินะคะ..

ฉันมีไอเดียเกี่ยวกับพลังนี้แล้วล่ะ..

จากประสบการ์ณใช้พลังนี้ ตัวกระตุ้นพลังมีอยู่ราวๆ 3 เงื่อนไข

พูดให้ถูกก็คือ ข้อมูลกับกฎของแต่ละภาษา เป็นฐาน และประสบการณ์เป็นตัวกระตุ้น

หากไม่มีเงื่อนไขเหล่านี้ การที่ฉันเรียนรู้ได้เร็วขนาดนี้มันจะแปลกกว่านี้อีก

จากกฎ 3 ข้อถ้าป้อนข้อมูลจำนวนมากเข้าไป มันจะเหนื่อยสมองฉันสุดๆ

คงต้องเรียนรู้ไปทีละนิดล่ะมั้งเนี่ย..

ได้อย่างเสียอย่างสินะ..

และนั่นมันทำให้เรื่องเริ่มซับซ้อนนิดนึง ตัวอย่างคือ ฉันเรียนภาษาเกาหลีใช่ไหม?

ในชีวิตก่อน ฉันมักจะได้ยินคำศัพท์ต่างๆของภาษาเกาหลี จากพวกซีรี่ย์ที่แม่ชอบเปิดดูในทีวี

นั่นเลยเป็นข้อมูลที่เก็บไว้ในสมองของฉัน ซึ่งมันพอล่ะมั้ง?

ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่ก็เปิดซับภาษาญี่ปุ่นเอาไว้ นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ข้อมูลของฮันกูลไม่เพียงพอ เพราะอย่างไรก็ตาม ฮันกูลก็เป็นตัวอักษรของภาษาเกาหลี

พูด ง่ายๆ การออกเสียงและตัวอักษรจะเทียบกันได้แบบ 1 ต่อ 1

ความสัมพันธ์ของมันคล้ายๆกับภาษาญี่ปุ่นที่การออกเสียงจะตรงกับฮิรากานะ

ตัวอักษรเดี่ยวๆนั้นไม่มีความหมาย ถ้าไม่ได้เอามารวมกัน นั่นเป็นกรณีที่จะใช้คันจิ..

แม้ว่าคำจำกัดความของภาษาเกาหลีนั้นจะต่างจากของญี่ปุ่น แต่่ว่า

การที่เริ่มเข้าใจวิธีการใช้ภาษา มันเลยทำให้การเขียนจะง่ายกว่าการออกเสียง

ฉันไม่เคยเรียนภาษาเกาหลีมาก่อน เลยไม่รู้วิธีเรียนรู้เท่าไหร่

นั่นเลยทำให้ฉันพูดได้อย่างเดียวแต่อ่านไม่ออก

“ไม่มีอะไรปกติเลย รวมถึงนี่ด้วย..”

จากที่หนังสือได้เขียนเอาไว้ ดูเหมือนฮันกูลจะเกิดจากการรวมของ พยัญชนะและสระ..

นั่นเลยทำให้มันง่ายถ้าจะจำภายในครึ่งวัน

ในกรณีของฉันขอแค่แป๊บเดียวก็พอ..

ฉันไม่รู้หรอกนะว่าทำไมถึงเข้าใจได้เลย โดนที่แค่ไปมองตารางพยางค์

ในหลายๆทาง มันดูโกงชะมัดเลยแฮะ..

ถึงจะพูดมาเยอะขนาดนี้แล้วก็เถอะ แต่จริงๆมันไม่สำคัญเลยซักนิด

สิ่งที่สำคัญจริงๆก็คือ..

“ไหนขอดูเล่มนี้ หน่อย..”

ฉันลองหาหนังสือคำศัพท์ภาษาเกาหลีและเปิดมันขึ้นมา

ฉันลองเอามือไปปิด ตรงส่วนภาษาญี่ปุ่นแล้วลองอ่าน

อ่านไม่ออกอ่ะ ไม่รู้ทำไม

แต่ตอนที่ฉันเอามือออกและลองอ่านตรงส่วนภาษาญี่ปุ่น ฉันจำได้ไม่ลืมเลย

จาการเปิดหนังสือผ่านๆ ข้อมูลได้ถูกเก็บไว้ในสมองของฉันด้วยความเร็วสูง

“สุดยอด.. ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจเนื้อหาของวีทูบเบอร์เกาหลีได้หมดแล้วล่ะ..”

และเป็นอีกครั้งที่ฉันรู้ตัว ว่าความสามารถนี้มันแปลกแค่ไหน

แต่ชั่งมันล่ะกันมันมีประโยชน์สุดๆไปเลยนี่

“อ่ะ เดียวก่อนนะ..”

ฉันลองหยิบหนังสือภาษาฝรั่งเศษที่อยู่ข้างๆมา

และลองเปิดอ่านดู..

“ว้าว.. สุดยอด ตอนนี้ดูเหมือนจะดูสตรีมภาษาฝรั่งเศษได้แล้วแฮะ..”

และอยู่ๆหัวของฉันก็ล้มลงบนโต๊ะ

อ๊า.. ฉันกรีดร้องเบาๆ

มุมมองมันหมุนไปหมด

สมองจะไหม้แล้วค่าาาาาา

RIP IROHA  2023 – 2024