ฟุเอ๊ เกิดใหม่ก็เก่งภาษาสุดๆซะแล้วค่ะ - ตอนที่ 7 ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ!

พี่อาเนะสรุปเรื่องเกี่ยวกับการเดบิวต์ของฉัน

อย่างแรกก็คงเป็น โมเดลวีทูบเบอร์

งานวาดชิ้นก่อนของสาวน้อยในชุดครุยสีขาว ในตอนนี้มันได้เชื่อมต่อกับ “สาวน้อยนักแปล” ไปแล้ว เพราะงั้น เราเลยจะคงแบบเดิมไว้

แล้วพี่เขาก็ได้บอกเพิ่มเติมด้วยว่า มันจะดีที่สุดถ้าไปจ้างให้มืออาชีพทำให้.

โมเนะ อาเนะกาซากิ ที่ในตอนนี้ได้เป็นสมาชิกหลักของเอจินซี้, แต่รู้อะไรไหมตอนแรกที่เธอเดบิวต์โมเดลเธอเป็นคนสร้างมันเอง…

ถึงแม้เพราะว่าฝีมือทางด้านศิลปะของพี่เขามันสูงๆมาก แต่ก็ตามที่พี่เขาได้บอกไปตอนนี้ ฝีมือของเธอนั้นอยู่แค่ในระดับ “งานอดิเรก”

อาเนะ : ไม่ต้องเป็นห่วงสำหรับการเดบิวต์ขนาดนั้นก็ได้นะ! ทุกๆอย่างฟรีหมดนะ! 

แต่ความคาดหวังของอิโรฮะมันต่างออกไป

ทุกๆคำที่เธอพูดล้วนเป็นความรู้สึกกดดัน

พี่เขามีประสบการ์ณทั้งหวานหอมหรือขมจากการทำงานในบริษัทใหญ่ๆ คำพูดที่เธอพูดก็มาจากประสบการ์ณของพี่เขาเอง

อาเนะ : “พี่มีเพื่อนเยอะหน่าา ปล่อยไว้ให้เป็นหน้าที่พี่เอง”

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ทั้งจำนวนเงินมหาศาลที่ใช้จ้างมืออาชีพ..

น่าเสียดายจังเลยน้าาา ฉันมีเงินไม่พอแน่เลย.

อาเนะ  : ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอกนะ! ทั้งเดบิวต์ ค่าโมเดล เดียวพี่จ่ายให้เอง!

อิโรฮะ : อะไรนะคะ… ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะ ถึงแม้ว่าพี่อาเนะเป็นคนถามฉันเกี่ยวกับการเดบิวต์ แต่ว่า..

อาเนะ : วีดีโอนั้นมันดังมากๆเลยนะ ไม่ใช่แค่โฆษณากับโดเนทที่ได้ แต่ยังมีเงินเล็กๆน้อยๆจากคนที่ตัดคริปไปด้วย.

อโรฮะ : ว้าว… ฉันไม่รู้เรื่องแบบนั้นเลย

อาเนะ : พี่เอาเงินมาจากส่วนนั้นเพราะงั้นไม่ต้องอายไปหรอกนะ.. มันก็เหมือนเงินที่อิโรฮะจังหามาเองนั่นแหละ พี่ก็รู้สึกผิดนะที่ยังไม่ได้ขอบคุณเลย.. แต่การให้เงินเด็กประถมมันก็ดูแปลกๆนะww.

สำหรับฉันในตอนนั้นฉันคิดแค่เรื่องลายเซนต์ เลยหลงลืมรายละเอียดหลายๆส่วนไป.

พี่อาเนะ : ส่วนเรื่องอื่นก็ สำหรับพี่และอิโรฮะ ก็คงเป็นวางแผนทางด้านภาษี พี่ต้องวางแผนอะไรหลายๆอย่าง

พี่อาเนะอยู่ๆยิ้มเหมือนพวกตัวร้ายขึ้นมา

ตามที่หลายๆคนได้รู้ วีทูบเบอร์เป็นวงการที่การจ่ายภาษีนั้นมีโอกาศน้อย เพราะงั้นพี่เขาเลยบอกว่า การลงทุนในตัว “ฉัน” มันเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผลมากที่สุด

อาเนะ : “ก็ตามที่อิโรฮะรู้.. ว่าเราไม่ได้มีแค่เรื่องของโมเดล”

อาเนะได้หันหน้าจอมาทางฉัน.

ตัวหนังสือในนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นเกี่ยวกับเดบิวต์ของฉัน

 [ M : จากนี้.. ไปใครอยากเป็นวีทูบเบอร์ต้องมีนะครับwww หยอกเล่น ]

“อุปกรณ์ที่ต้องใช้ : หน้าจอ , คอมพิวเตอร์ , ไมโครโฟน , หูฟัง , กล้อง , ตัวเปิดปิดเสียง”

พี่เขานับสิ่งต่างๆด้วยนิ้วของพี่เขา และเริ่มพูดมันออกมา

“ซอฟแวร์สำหรับตัดต่อรูป, ซอฟแวร์สำหรับตัดต่อวีดีโอ, ซอฟแวร์จับการเคลื่อนไหว , ซอฟแวร์ตัวส่งรูปภาพ … รูปช่วงรอเข้าไลฟ์ , รูปตอนเข้าไลฟ์ , รูปตอนจบไลฟ์  , bgm รอเข้าไลฟ์ , bgm ตอนไลฟ์ , bgm ตอนจบไลฟ์, โลโก้ช่อง …”

อิโรฮะ : ช้าก่อนค่ะ หัวฉันจะรับไม่ไหวแล้ว..

“นี่เป็นแค่ช่วงเริ่ม โอเคไหม? เดียวอิโรฮะต้องตั้งค่าคอมพิวเตอร์, ตัวจับการเคลื่อนไหว , และซอฟแวร์อื่นๆ , ส่วนที่ยากที่สุดก็คงเป็นเรื่องเกี่ยวกับเสียง.. แล้วเดียวอิโรฮะต้องสร้างบัญชี​ X และลงเกี่ยวกับเดบิวต์ด้วยนะ และเดียวก็ต้องเตรียมรูปภาพและวีดีโอสำหรับโปรโมตอีก”

อิโรฮะ : อาา ค่ะ.

“และที่สำคัญก็คงต้องเปิดช่องมายทูป แล้วก็ทำวีดีโอแนะนำตัวเอง และหลังจากที่เดบิวต์แล้วเดียวก็ต้องมาคอแลปกับช่องของพี่คงดึงดูดคนดูของพี่ไปได้บ้าง… ไม่สิมันอาจจะผิดปรกติไปหน่อยก็ได้.. หรือว่าจะลงคริปแนะนำตัวหลังจากคอแลปกันดี?”

อิโรฮะ : เหหหหหห๊~????

การเดบิวต์มันจะยากเกินไปแล้วค่าาาา

บนโลกนี้มันมีพวกวีทูบเบอร์เยอะกว่าดาราซะอีก แล้วพวกเขาผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไงกันคะเนี่ย?

อาเนะ : พี่เป็นผู้ช่วยอยู่แล้ว เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ พี่สัญญาเลยว่ามันจะง่ายกว่าตอนเดบิวต์ของพี่เป็นล้านๆเท่าเลย พี่การันตีเลยว่ามันเริ่มได้อย่างสวยงามแน่นอน.. ช่างเป็นเกมที่ง่ายเสียจริง หืมมม.

อิโรฮะ : พี่ได้ไฟเขียวจากผู้จัดการมาแล้วล่ะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดน่าจะได้เดบิวต์ในเดือนใกล้ๆเนี่ยแหละ และพี่ก็จะคอแลปกับอิโรฮะจังเหมือนที่เคยผ่านมานะ.

[M : ให้อิโรฮะเป็นนักแปลให้ตอนไลฟ์]

ดวงตาของพี่อาเนะจ้องมาหาฉัน.

มันคงสายเกินไปแล้วแน่ๆ ถ้าฉันคิดว่า “ฉันคงเกิดเร็วไปหน่อย” ตอนนี้พี่อาเนะกำลังจะไหล่ฉันอยู่ และเหมือนไม่อยากให้ฉันไปซะด้วย..

[M : ขุณตำรวจจจจ] 

＊　　＊　　＊

และจากนี้ทุกๆวันก็วุ่นวายสุดๆ

ตามที่บอกไป มันมีหลายๆสิ่งที่ต้องทำ.

ส่วนที่น่าตกใจที่สุดก็คงเป็น ส่วนที่ยากที่สุด “การให้ครอบครัวอนุญาติ”

พี่อาเนะบอกฉันว่าเรื่องนี้สำคัญที่สุด เพราะว่าผู้เยาว์จำเป็นต้องได้รับอนุญาติเกี่ยวกับการสร้างรายได้

พวกเขาบอกฉันว่า.. จะอนุญาติถ้าฉันสอบได้คำแนนเต็ม ตอนสอบในโรงเรียนเดือนนี้

ฉันก็ไม่รู้หรอกนะคะว่ามันมาจบแบบนี้ได้ยังไง แต่ฉันก็คิดว่าฉันมักจะได้ยินเกี่ยวกับการให้สอบได้เต็มกับแลกอะไรบางอย่างตอนเป็นเด็กๆ

ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวไหนก็เหมือนกันตลอดเลยน้าา.

แต่ยังไงก็เถอะ การพูดง่ายกว่าการทำนี่เนอะ.

แม้จะเป็นการสอบของโรงเรียนประถม ฉันก็ยังตกใจเล็กๆว่ามันยากที่จะได้คะแนนเต็มทั้งหมด.

ต้องขอบคุณเลยนะ ที่ฉันเตรียมพร้อมเรื่องนี้ไว้แล้ว สำหรับการเดบิวต์โดยเฉพาะ!

พี่เขาบังคับให้ฉันทำหรอ? ก็ไม่นะ.. แค่ตั้งใจสอบไม่ใช่ว่าเป็นหน้าที่ของเด็กประถมอยู่แล้วหรอ?

ฉันเก็บคำถามเหล่านี้ลง และจริงจังกับการทบทวนบทเรียน

＊　　＊　　＊

และอีกเดือนครึ่งผ่านไป

อิโรฮะ : “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ! อิโรฮะนักแปลมาแล้วค่ะ!”

ได้เวลาเปิดตัวอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว!!

..ช่วงนี้อาจจะหายๆไปหน่อยนะครับ ติดสอบ  ติดสอบไม่เท่าไหร่ติดไปแข่งศิลปะหัตถกรรมอีก ww

ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ยังไม่ได้ตรวจคำผิด