ภารกิจขโมยใจ ผจญภัยต่างโลก - ตอนที่ 21 จอมเวทผู้แข็งแกร่งที่สุด (21)
พื้นผิวของมหาสมุทรเหนือ มองไปไม่เห็นปลายทาง เมื่อดวงจันทร์ขึ้นสูง น้ำของมหาสมุทรเหนือที่อยู่ภายใต้แสงจันทร์จะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงแปลกประหลาด
มหาสมุทรเหนือเปลี่ยนสี ปีศาจทะเลปรากฏกาย
ในคืนนี้ จอมเวทมากมายนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่ชายฝั่งมหาสมุทรเหนือ พวกเขาทั้งหมดมาเพื่อสังหารปีศาจทะเลและล่าสมบัติ
ตามตำนานเล่าว่า ปีศาจทะเลอยู่ในส่วนลึกของมหาสมุทร ผู้ใดสามารถสังหารมันได้ ไม่เพียงสามารถได้รับแก่นปีศาจในร่างกายของมันเท่านั้น แต่ยังจะได้กุญแจสู่ห้องสมบัติใต้ท้องทะเลของมันอีกด้วย ที่ซึ่งสมบัตินับพันปีก่อนถูกเก็บซ่อนไว้ ไม่ว่าจะเป็นอาวุธเวทที่มีค่าควรเมืองหรือสมบัติวิเศษวัตถุสวรรค์อันล้ำค่าประเมินราคาไม่ได้ ล้วนมีทุกสิ่ง…
คลื่นสีแดงซัดกระทบโขดหินบนฝั่ง เป็นใคร กำลังเรียกหาในท้องทะเลลึก…
กลับมาเถอะ กลับมาเถอะ ลูกของข้า
ข้ารอเจ้ามาแล้วนับพันปี…
เสียงขับขานของปีศาจทะเล ล่อลวงจิตใจคนให้สับสน มีจอมเวทจำนวนมากที่ระดับขั้นยังไม่แข็งแกร่งก็จะถูกเสียงปีศาจทะเลครอบงำ ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือว่าจิตวิญญาณของพวกเขาล้วนถูกม้วนหายไปใต้มหาสมุทรเหนือ ทุกภพชาติ ไม่สามารถหลุดพ้น
กลับมาเถอะ กลับมาเถอะ
เสียงเรียกขานที่ทำให้จิตใจสั่นไหว แม้จะอยู่ห่างไกลมากก็ทำให้ซูรุ่ยรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ
วิญญาณบุตรของถูหมีที่หลับใหลอยู่ในร่างกายเขากำลังจะสั่นไหว
นี่คือนัดหมายพันปี
เขาเฝ้ารอนัดหมายในครั้งนี้ เฝ้ารอมากว่าพันปี หนึ่งพันปีเต็มๆ…
ดวงตาของซูรุ่ยค่อยๆ เปลี่ยนสี ในที่สุดก็กลายเป็นสีแดงอันชั่วร้ายแปลกประหลาด
ร่างของเขากะพริบวาบ แล้วก็หายตัวไปจากห้องทันที
แย่แล้ว!
บุตรของถูหมีเข้าควบคุมร่างกายของเขาแล้ว!
สีหน้าราชันมังกรดำเปลี่ยนไปอย่างมาก ดึงขากางเกงของซูหว่านที่อยู่ข้างๆ อย่างร้อนใจ
“ฉันเห็นแล้ว”
ซูหว่านอุ้มราชันมังกรดำขึ้นมาและไล่ตามซูรุ่ยออกจากห้องไป ระหว่างทางไปยังชายหาด เธอยังเรียกโทรไปหาฉืออีปู้อีกด้วย…
ใต้แสงจันทร์ ซากศพลอยอยู่เต็มมหาสมุทรเหนือ สีแดงสดดูชั่วร้ายแปลกตา
จอมเวทจำนวนมากยังคงดิ้นรนอยู่บนทะเล น่าเสียดายที่จุดจบของพวกเขาถูกกำหนดไว้นานแล้ว
“เจ้ามาแล้ว ลูกของข้า”
คลื่นยักษ์มหึมาพลังโหมขึ้นจากทะเล หลังจากคลื่นยักษ์ มหาสมุทรเหนือสีแดงก็ถูกแบ่งออกเป็นสองฝั่งโดยอัตโนมัติ เงาร่างสีแดงสดลอยตัวขึ้นมาจากส่วนลึกของทะเล
เธอสวมชุดคลุมยาวดั่งเลือด ผมยาวทั้งศีรษะเป็นสีแดงเลือด กระทั่งดวงตาคู่นั้นก็เป็นสีแดงอันสะท้านขวัญสะเทือนจิต
ตั้งแต่วินาทีที่จักรพรรดิชั่วร้ายละทิ้งเธอ โลกทั้งใบของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง สีแดงสด เป็นสีจากเลือดหัวใจของเธอ
ปีศาจทะเลยืนอยู่อย่างเงียบงันกลางมหาสมุทร เอ่ยกับซูรุ่ยที่กลางอากาศไหลออกไปว่า “ลูกของข้า มานี่เร็ว มาหาแม่ที่นี่”
“ขอรับ”
เสียงเรียกบุตรชายขอวงถูหมีค่อนข้างโหวงเหวงวังเวง นัดหมายพันปี ก็เป็นเพียงการนัดหมายแห่งความตายคราหนึ่งเท่านั้นเอง
เขาไม่รู้ว่ามีชีวิตอยู่สุขอย่างไร ไร้ชีวิตแล้วทุกข์อย่างไร
ตลอดการกลับชาติมาเกิดอย่างไม่หยุดหย่อนนั้น เขาไม่มีความคิดของตัวเองอีกต่อไป เจตจำนงเดียวของเขาคือวนเวียนอยู่กับการนัดหมายนี้อย่างไม่หยุดพัก
เมื่อเห็นฝ่ายชายเดินเข้ามาหาตนทีละก้าว ใบหน้าของปีศาจทะเลก็เผยรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนอย่างยิ่งออกมา
เธอค่อยๆ เอื้อมมือไปหาลูกของตน
ในเวลานี้ ซูรุ่ยเดินไปถึงตรงหน้าเธอแล้ว
เหมือนกันกับทุกครั้ง ดวงตาสีแดงสดของเขาว่างเปล่า เขายื่นมือของตนเองออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทันทีที่มือของทั้งสองสัมผัสกัน มุมปากของซูรุ่ยก็ยกขึ้นเป็นเส้นโค้งที่เย็นเยือกร้ายกาจ…
ทันใดนั่นกระบี่วิญญาณพลันผนึกรวมตัวแล้วแทงทะลุร่างของปีศาจทะเลอย่างไม่ลังเล
“กรี๊ด!”
เธอกรีดร้องเสียงแหลมสูงดั่งวิหคโศก เสียงคำรามดังไปทั่วท้องทะเล
“เจ้าไม่ใช่เขา เจ้าทำอะไรกับลูกของข้า เจ้าทำอะไรเขา”
ขณะปีศาจทะเลกรีดร้องก็กลายร่างเป็นดอกถูหมีขนาดใหญ่ ในเวลานี้ดอกไม้ถูกย้อมเป็นสีแดงแฝงกลิ่นอายปีศาจ เต้นระบำอย่างบ้าคลั่งบนผิวทะเลสีแดง
“ลูกชายของคุณกำลังทรมานมาก ฉันก็แค่ช่วยให้เขาหลุดพ้นเท่านั่นเอง”
ซูรุ่ยลอยตัวอยู่ผิวน้ำทะเลนิ่งๆ เขาไม่ต้องการเผชิญหน้าโดยตรงกับปีศาจทะเล แต่สวินหรานตูไม่ได้ปรากฏตัวออกมาโดยตลอด ซูรุ่ยจึงไม่อาจรอได้อีกต่อไป จำเป็นต้องเริ่มโจมตีแล้ว
“เจ้าสังหารเขาหรือ คุณกล้าดีอย่างไรมากำจัดวิญญาณของเขา!”
น้ำเสียงแหลมระทมแฝงไปด้วยความสิ้นหวังไร้ที่เปรียบ “ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด ฆ่าพวกเจ้าให้หมด ให้พวกเจ้าตายไปพร้อมกับเขา!”
ท่ามกลางเกลียวคลื่นที่ม้วนซัดไปมา ทันใดนั้นดอกถูหมีที่ลอยอยู่บนผิวน้ำทะเลก็แตกกิ่งก้านออกมานับไม่ถ้วน ตวัดล้อมไปรอบร่างของจอมเวทเหล่านั้น แล้วม้วนดึงพวกเขามายังด้านข้างของดอกไม้ เขี้ยวแหลมคมนับไม่ถ้วนงอกขึ้นมาจากตรงกลางเกสรสีแดง พร้อมกลืนกินร่างของจอมเวทเหล่านั้นในทันที
เลือดสดสาดกระจาย เป็นภาพที่ไม่น่ามองเลย
ในเวลานี้กระบี่วิญญาณของซูรุ่ยก็ขยับอีกครั้ง เอ่ยคำร่ายเวทปราบมารของตระกูลหม่า แล้วเริ่มโจมตีร่างของปีศาจทะเลไม่หยุด น่าเสียดายที่พลังเวทของเธอสูงเกินไป แม้ว่าเมื่อครู่จะถูกซูรุ่ยลอบแทงไปหนึ่งทีก็ตาม เธอยังสามารถหลบหลีกการโจมตีของซูรุ่ยได้
ถูหมี เธอกลายเป็นปีศาจมาหลายหมื่นปีแล้ว เธอเป็นปีศาจทรงพลังที่ไม่ควรมีอยู่ในโลกใบนี้ อาศัยพลังวิญญาณของโลกนี้ ไม่สามารถทำลายเธอได้เลย
“หม่าเย่ว์!”
เมื่อเห็นว่าซูรุ่ยคนเดียวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปีศาจทะเลเลย ซูหว่านก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปช่วย
“สาวน้อย คุณอย่าเข้าไป จะทำให้เขาสับสนเอาได้”
ฉืออีปู้ที่รีบมาอย่างกระวนกระวายใจยังไม่ทันได้ปาดเหงื่อบนหัวออก เขาก็นั่งขัดสมาธิลงบนริมชายฝั่งทันที เริ่มสวดคาถาของสำนักพุทธ ตามเสียงภาษาสันสกฤตที่เขาสวด ผิวทั่วท้องทะเลก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอีกครั้ง
“หลวงจีนบัดซบ รนหาที่ตาย!”
เสียงภาษาสันสกฤตของฉืออีปู้นั้นรบกวนจิตใจของปีศาจทะเล ขัดจังหวะการร่ายเวทของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะยืนกิ่งไม้ออกไปยังริมฝั่งเพื่อจับฉืออีปู้ที่กำลังสวดมนต์อยู่
ในเวลานี้ ในก้นบึ้งจิตใจของซูหว่านพลันได้ยินเสียงของฉืออีปู้ดังขึ้นมา สาวน้อย เร็ว! รีบโยนแม่กุญแจผนึกวิญญาณไปที่ตัวปีศาจทะเล เร็ว!
แม่กุญแจผนึกวิญญาณ!
ดวงตาของซูหว่านวาบประกาย รีบยหยิบแม่กุญแจผนึกวิญญาณออกมาอย่างไม่ลังเล ขณะร่ายเวทผนึกวิญญาณในใจ ก็โยนแม่กุญแจผนึกวิญญาณลงบนกิ่งของปีศาจทะเลโดยตรง
“ผนึก!”
หลังจากมีคำว่า ‘ผนึก’ ออกจากปาก แม่กุญแจผนึกวิญญาณก็เปล่งแสงสีขาวพร่างพราว เกาะเกี่ยวกิ่งของปีศาจทะเลเอาไว้อย่างแน่นหนา
“กรี๊ด!”
กิ่งก้านของปีศาจทะเลหดตัวลงอย่างรวดเร็ว เสียงร้องของเธอโหยหวนไร้ที่เปรียบ
ในเวลานี้ ในที่สุดซูรุ่ยก็ได้โอกาสอีกครั้ง…
วงเวทสายฟ้าสวรรค์ยันต์เทพ!
นี่คือวงเวทสายฟ้าสวรรค์ วิชาที่ร้ายกาจที่สุด มีโอกาสสะท้อนกลับมาได้ง่ายที่สุดของตระกูลหม่า มันทรงพลังไร้ขอบเขต
ขอแค่โจมตีโดนทีหนึ่ง ปีศาจทะเลก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัส!
ขอแค่กำจัดเธอได้ ระเบียบของโลกนี้จะฟิ้นกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง
ท้องฟ้าค่ำคืนที่มืดมิด สว่างด้วยแสงฟ้าผ่าเป็นสายๆ!
ครืน เปรี้ยง!
เสียงฟ้าร้องครืนครัน ทำให้หูหนวก
“ยั้งมีดไว้ชีวิตคน ไม่ ยั้งสายฟ้าไว้ชีวิตปีศาจ…”
ฉืออีปู้ที่อยู่ริมฝั่งเวลานี้มองเห็นว่าซูรุ่ยกำลังจะทุบหม้อข้าวจมเรือ ใช้วิชาที่ทรงพลังที่สุดของตระกูลหม่า เขาพลันตะโกนขึ้นเสียงหนึ่ง และรีบพุ่งเข้าไปโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น
น่าเสียดาย เขามักจะช้าไปหนึ่งก้าวตลอด
เปรี้ยง!
สายฟ้าสวรรค์ทั้งเก้าสายฟาดผ่าลงมา ตกกระทบบนตัวปีศาจทะเลทั้งหมด ในเวลานี้ร่างกายของเธอถูกควบคุมโดยแม่กุญแจผนึกวิญญาณ ไม่สามารถใช้วิชาเวทปกป้องร่างกายได้ มองเห็นกับตาว่ากิ่งที่แกว่งไกวเหล่านั้นกำลังจะถูกสายฟ้าสวรรค์โจมตีเป็นเถ้าถ่าน แต่ในเวลานั้นเองร่างอ้วนท้วมร่างหนึ่งพลันพุ่งเข้าไปกลางวงเวทสายฟ้าสวรรค์
ฉืออีปู้!
ทั้งซูหว่านและซูรุ่ยต่างตกใจ น่าเสียดายที่วงเวทเสร็จสมบูรณ์แล้ว ไม่สามารถเก็บกลับคืนได้เลย
สายฟ้าสวรรค์ฟาดใส่ร่างของฉืออีปู้ ทันใดนั้นเขาพลันตาเหลือก แล้วเป็นลมสลบไป แต่ในร่างของเขากลับมีวิญญาณอีกดวงหนึ่งลอยออกมา
“จักรพรรดิชั่วร้าย…เจ้าคือ…จักรพรรดิชั่วร้าย?”
เสียงของปีศาจทะเลสั่นเครือไม่หยุด
วิญญาณที่ลอยออกมาดวงนั้นคือบุรุษในชุดสีแดงรูปโฉมหล่อเหลาเป็นเอกผู้หนึ่ง
“ถูหมี ข้าตามหาเจ้ามาเนิ่นนานแล้ว”
เสียงของจักรพรรดิชั่วร้ายนั้นแหบพร่าและทุ้มต่ำ คนบางคน มักจะรู้สึกตัวหลังจากที่ได้เสีย เขาเพิ่งจะรู้ว่าที่แท้แล้วเธอมีความหมายต่อเขาอย่างไร
จักรพรรดิชั่วร้ายได้ฆ่าคนนับไม่ถ้วนมาทั้งชีวิต เขารู้ว่าวันหนึ่งเขาจะต้องตายในสนามรบและตกนรก แต่เขารู้สึกไม่ยินยอม
เพราะว่า เขาทำคนรักของตัวเองหล่นหาย
เขาต้องตามหาเธอกลับมา
ดังนั้นวิญญาณของเขาจึงล่องลอยอยู่ในโลก ไม่ยอมจากไปอยู่เนิ่นนาน
และเพราะเขาฆ่าสังหารมาทั้งชีวิต วิญญาณของจักรพรรดิชั่วร้ายไม่ถูกยอมรับจากสวรรค์โดยง่าย และเพื่อตามหาถูหมี วิญญาณตัวเขาเองจึงต้องอาศัยในร่างคนอื่น ในช่วงเวลานั้นเอง เขาได้รู้จักกับฉืออีปู้
ไม่ ในตอนนั้นฉืออีปู้ยังไม่ได้ใช้ชื่อว่าฉืออีปู้
เขาเป็นพุทธะมีชีวิต เป็นคนใจเมตตาที่สุดในโลกใบนี้
ทุกภพทุกชาติ จักรพรรดิชั่วร้ายติดตามเขามาโดยตลอด เพียงเพื่อค้นหาวิญญาณของถูหมี หลังจากนั้น จะพาเธอไปจากโลกนี้ด้วยกัน
“ถูหมี ข้าตามหาเจ้ามาเนิ่นนาน เนิ่นนานโดยแท้ เจ้ากลับบ้านกับข้าเถิดนะ ดีหรือไม่”
“กลับ…บ้าน?”
บ้าน?
คืออะไร
เมื่อแสงสายฟ้าสวรรค์บนท้องฟ้าเลือนหายไป ร่างกายของถูหมีก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นรูปลักษณ์เดิม
แม่กุญแจผนึกวิญญาณ ผนึกพลังปีศาจของเธอ จักรพรรดิชั่วร้ายปลุกวิญญาณของเธอ
ชุดสีขาวพลิ้วไสว ถูหมียืนอยู่เหนือผิวทะเลอย่างเงียบงัน มองชายที่อยู่ตรงหน้าเขา “จักรพรรดิชั่วร้าย ข้ากลับไปไม่ได้แล้ว ข้ากลับไปไม่ได้แล้ว ข้าฆ่า… เขา ข้าฆ่า…ของพวกเรา”
“ไม่ เขายังมีชีวิตอยู่”
จักรพรรดิชั่วร้ายขัดจังหวะคำพูดของถูหมี “ที่อยู่ในโลกนี้เป็นเพียงเสี้ยววิญญาณของเขาก็เท่านั้น ถูหมี เจ้าลืมแล้วหรือ พวกเรา ไม่มีคุณสมบัติอยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแล้ว”
เธอหลับใหลมานานเกินไป ลืมเลือนหลายสิ่งหลายอย่างที่ควรจำได้ไปแล้ว
ใช่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ในโลกมนุษย์นี้ นี่ไม่ใช่โลกที่เธอควรจะอยู่ เธอจะกลับไป กลับไปพร้อม…จักรพรรดิชั่วร้าย
YOU MAY ALSO LIKE
