ภารกิจขโมยใจ ผจญภัยต่างโลก - ตอนที่ 5 ไม่พึ่งทักษะการแสดง พึ่งพิงคนจ่ายเงิน (5)

โรงแรมนานาชาติ ชั้นที่สิบสอง

งานแถลงข่าวรอบสื่อมวลชนของซูหว่านเริ่มเวลาเก้าโมงเช้า คราวนี้เป็นงานแถลงข่าวส่วนบุคคลที่เธอจัดขึ้นเอง ดังนั้นกิจกรรมทั้งหมดมีอู๋ถงเป็นคนจัดการ

เมื่อวานข่าวที่ซูหว่านประกาศจะแบน ‘แอปเปิ้ลเดลี่’ นั้น เมื่อคืนวานก็มีการกล่าวถึงอย่างโกลาหลบนอินเตอร์เน็ต และในเช้าวันนี้ หน้าบันเทิงของหนังสือพิมพ์รายใหญ่ก็ตีพิมพ์ข่าวนี้เช่นกัน ในเวลานี้ นักข่าวจากนิตยสารบันเทิงและหนังสือพิมพ์ชื่อดังของจีนเกือบทั้งหมดมาที่งานแถลงข่าวรอบสื่อมวลชนนี้ แน่นอนว่ายกเว้นแอปเปิ้ลเดลี่

เมื่อเห็นว่าด้านล่างไม่มีที่นั่งว่างแล้ว อู๋ถงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา พี่ซูหว่านยังเดินหมากเก่งเหมือนเดิม! ตอนนี้ทุกคนต่างตกใจกับข่าวการแบนแอปเปิ้ลเดลี่ที่เธอโอ้อวดไว้ ใครจะยังสนใจเรื่องซุบซิบเล็กๆ เกี่ยวกับเธอ เย่ชิง และนายน้อยเฉินอีกล่ะ

เมื่อซูหว่านที่สวมชุดกระโปรงยาวสีแดงสดเดินเข้าไปปรากฏตัวในสายตาของทุกคน ณ ที่นั่นก็เกิดแสงสว่างวูบวาบสลับขึ้นไม่หยุดหย่อน

ชุดที่ซูหว่านแต่งตัวมาวันนี้ สีแดงสว่างสดใสทั้งตัวไม่เพียงทำให้เธอดูมีราศีมาขึ้นเท่านั้น มันยังแสดงให้เห็นถึงรัศมีของราชินีวงการบันเทิงของเธออย่างชัดเจน

“สวัสดียามเช้าค่ะทุกท่าน”

เพิ่งจะนั่งลงบนที่นั่งหลัก ก่อนที่ทุกคนจะได้พูด ซูหว่านก็เริ่มเอ่ยขึ้นมาก่อน เผชิญหน้ากับเลนส์กล้องจำนวนนับไม่ถ้วน เธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์ที่ทำให้คนหลงใหล เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “งานแถลงข่าวรอบสื่อมวลชนวันนี้ถูกจัดขึ้นโดยฉัน ซูหว่าน ก่อนที่ทุกท่านจะถามอะไร ฉันอยากจะขอแจ้งข่าวให้ทุกท่านทราบก่อนหนึ่งเรื่อง ฉัน ซูหว่านจะยุติสัญญากับทางซินอวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นต์ฝ่ายเดียวตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”

อะไรนะ

สวรรค์!

พวกนักข่าวบันเทิงที่เดิมทีรีบพุ่งประเด็นไปที่เรื่องการทะเลาะกันของซูหว่านกับแอปเปิ้ลเดลี่ ในเวลานี้ เกิดเสียงดังอื้ออึงขึ้นท่ามกลางพวกเขาทั้งหมด…

ให้ตายเถอะ โชคดีนะที่พวกเราไม่ได้เป็นโรคหัวใจอะไร ราชินีซูนี่คุณต้องการให้ยาแรงกับพวกเราใช่ไหม ให้ความหวังทันทีแล้วก็ทำให้จุกทันที!

“คุณซูหว่านคะ!”

“คุณซูหว่านครับ!”

เหล่านักข่าวข้างล่างกำลังดุเดือดกันใหญ่ ทั้งหมดต่างรีบยกมือขึ้น อยากจะเป็นคนเริ่มถามก่อน มองเห็นทุกคนต่างตื่นเต้นกันอย่างห้ามไม่อยู่ อู๋ถงที่นั่งถัดไปจากซูหว่านก็ยืนขึ้น เขาชูสองมือขึ้นแล้วกดลงสองสามครั้ง “ทุกท่านใจเย็นๆ ก่อนครับ วันนี้ทุกท่านมีโอกาสได้ถามครบทุกคนแน่ ที่จริงแล้วพี่ซูหว่านยินดีให้ความร่วมมือกับสื่อมาโดยตลอด ผมเชื่อว่าทุกท่านก็เห็นลักษณะนิสัยของพี่เขาเป็นอย่างดี เราจะไม่มีทางให้อภัยกับคนบางกลุ่มที่จงใจจับผิดหรือคิดร้ายกับเราแน่นอน”

คำพูดของอู๋ถงนั้นเด็ดเดี่ยวและองอาจผึ่งผาย จริงๆ แล้วเป็นการเหน็บแนมนักข่าวที่อยู่ตรงนั้น ถามคำถามเหรอ ก็ได้ แต่อย่าอวดดีเกินไป มิเช่นนั้น แอปเปิ้ลเดลี่ก็จะเป็นจุดจบของคุณ

เมื่อฉากเบื้องหน้าดูสงบลง อู๋ถงจึงยิ้มเล็กน้อย “เอาละ ตอนนี้เริ่มถามคำถามได้เลย อืม นักข่าวท่านนี้จากนิตยสารซวี่รื่อ คุณเริ่มก่อนได้เลยครับ!”

คนแรกที่อู๋ถงเลือกขึ้นมาก็เป็นแบรนด์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างซวี่รื่อแล้ว นักข่าวของพวกเขาก็ขึ้นชื่อเรื่องความเซ้าซี้อยู่แล้ว

นักข่าวชายจากซวี่รื่อคนนี้ก็คือคนเดียวกับเมื่อคืนที่ไล่ตามซูหว่านไม่ปล่อยคนนั้น

เมื่อพบว่าชื่อของเขาถูกเลือกขึ้นมา นักข่าวชายคนนั้นก็คว้าไมโครโฟนและยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว แววตาเฉียบคมคู่นั้นจับจ้องไปยังดวงตาของซูหว่าน

เมื่อเผชิญหน้ากับการยั่วยุของผู้ชาย ซูหว่านเลิกคิ้วขึ้น ยิ้มสวยหยาดเยิ้มพุ่งให้เขา “คุณพี่รูปหล่อท่านนี้ คุณมีคำถามอะไรเชิญถามได้เต็มที่เลยค่ะ!”

เอ่อ

เมื่อโดนรอยยิ้มของซูหว่านทำให้หวั่นไหว นักข่าวชายก็ชะงักงันไปครู่หนึ่ง แล้วเขาก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง “ซู ซูหว่าน เท่าที่ผมทราบมา สัญญาระหว่างคุณกับซินอวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นต์ยังเหลืออีกสามปี ตอนนี้คุณประกาศยกเลิกสัญญาเพียงฝ่ายเดียว แบบนี้แล้วคุณจะต้องจ่ายค่าเสียหายที่ละเมิดสัญญาเป็นเงินจำนวนมากใช่ไหม ผมขอถามว่า คุณหาบริษัทใหม่ที่จะย้ายไปได้แล้วใช่หรือไม่ และทางบริษัทนั้นจะรับผิดชอบค่าเสียหายที่ละเมิดสัญญาแทนคุณใช่ไหม”

“นี่เป็นคำถามที่ดีเลยค่ะ”

ชั่วพริบตาเดียวซูหว่านก็พุ่งประเด็นไปที่คำถามของชายคนนั้น “ที่จริงแล้วฉันกำลังคิดจะพูดเรื่องนี้กับทุกท่านอยู่พอดี แน่นอนว่า ทุกท่านอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ ฉันไม่ได้จ้างคุณผู้ชายรูปหล่อท่านนี้มาเป็นหน้าม้านะคะ เขาคือหลี่เหวยอีหัวหน้านักเขียนข่าวบันเทิงของซวี่รื่อ ฉันคงไม่มีอำนาจพอจะทำแบบนั้นหรอกค่ะ”

เมื่อได้ยินคำพูดล้อเล่นของซูหว่าน เหล่านักข่าวที่อยู่ด้านล่างก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา แต่สีหน้าของหลี่เหวยอีนนั้นนิ่งมาก ยังมองไปที่ซูหว่านด้วยความประหลาดใจมากขึ้น

สามารถพูดได้ว่าหลี่เหวยอีเป็นอัจฉริยะในแวดวงนักข่าวบันเทิง ภาพในตอนที่ซูหว่านและหลูจวิ้นทะเลาะตอนเลิกกันในตอนแรก ก็เป็นเขานักข่าวคนนี้ที่กล้าหาญและพิถีพิถันปีนขึ้นไปบนอาคารสูงหลายชั้นและถ่ายรูปจากนอกหน้าต่างห้องพักคนไข้ ระดับความเป็นมืออาชีพของเขานั้นเห็นได้ชัดเจนเลยทีเดียว

หลี่เหวยอีเป็นคนที่ขึ้นชื่อเรื่องการทำงานอย่างเต็มที่ไม่กลัวตายในแวดวงของนักข่าวบันเทิง และเขาก็ไม่กลัวที่จะรุกรานผู้อื่น ข่าวอะไรเขาก็กล้าโพสต์ พร้อมรายงานพิเศษและข่าวทรงอิทธิพลต่างๆ และเขาก็ประสบความสำเร็จในการครองตำแหน่งของหัวหน้านักเขียนข่าวบันเทิงของซวี่รื่อ

ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

เมื่อเห็นว่าผู้คนด้านล่างหัวเราะ และบรรยากาศของฉากตรงหน้าผ่อนคลายลงหน่อยแล้ว ซูหว่านจึงได้เริ่มพูดอีกครั้งอย่างไม่เร็วไปและไม่ช้าไป “การยกเลิกสัญญากับซินอวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นต์เป็นเหตุผลส่วนตัวของฉันเองค่ะ สำหรับบริษัทต้นสังกัดใหม่ ที่จริงแล้วฉันยังหาไม่ได้เลยค่ะ ครั้งนี้ฉันต้องขอให้เพื่อนๆ สื่อมวลชนทุกท่านช่วยฉันประชาสัมพันธ์หน่อยนะคะ! อันที่จริงแล้วความต้องการส่วนตัวของฉันก็ไม่ได้สูงมากเลยค่ะ หากมีบริษัทวงการบันเทิงใดเห็นคุณค่าของฉัน…ซูหว่าน และเต็มใจให้สัญญาเป็นเลขเก้าหลักกับฉัน ฉันก็เต็มใจที่จะบุกน้ำลุยไฟให้กับพวกเขาค่ะ”

ตัวเลขเก้าหลัก!

เป็นอีกครั้งที่ทั้งห้องเงียบจนมีเสียงเครื่องปรับอากาศดังขึ้น สัญญาเป็นตัวเลขเก้าหลักกับศิลปินหมายถึงอะไรกัน

นี่เป็นราคาที่สูงมากในบรรดาราคาสูงทั้งหมดเลยนะ!

“ซูหว่าน ที่คุณพูดแบบนี้หมายความว่าซินอวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นต์ให้เงินเดือนคุณต่ำไปใช่หรือไม่”

เมื่อได้ยินคำพูดของซูหว่าน หลี่เหวยอีก็รีบไล่ถามต่อทันที

“เงินเดือนที่ซินอวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นต์ให้ฉันเขียนอยู่ชัดเจนในสัญญาค่ะ มีเงื่อนไขที่ต้องรักษาเป็นความลับ และฉันไม่สามารถเปิดเผยได้ค่ะ”

เมื่อซูหว่านได้ยินคำถามของหลี่เหวยอี เธอยิ้มแล้วก็ฟาดกลับไปว่า “คุณนักข่าวหลี่ คุณสามารถถามได้แค่อีกคำถามเดียวแล้วนะคะ”

ทุกคนถามได้คนละสามคำถาม นี่เป็นกฎเกณฑ์ของงานแถลงข่าวรอบสื่อมวลชนรอบนี้ของเธอ

เมื่อได้ยินซูหว่านพูดจบ หลี่เหวยอีก็ยิ้มออกมา ถามต่อไปว่า “งั้นคำถามสุดท้าย เมื่อคืนคุณพูดว่าจะแบนแอปเปิ้ลเดลี่ ตามที่ผมทราบมาทั้งหมด เถ้าแก่ของแอปเปิ้ลเดลี่เป็นเพื่อนสนิทกับคุณชายหลูจวิ้น สาเหตุที่คุณแบนพวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องของคุณหลูหรือไม่”

หลูจวิ้น?

หลี่เหวยอีถามวกไปวนมา สุดท้ายก็ยังหยิบเรื่องของหลูจวิ้นขึ้นมาพูดจนได้

เมื่อได้ยินเขาถาม ซูหว่านยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า “ฉันคิดว่าไม่ว่าใครก็ตามบนโลกใบนี้ก็ควรมีหัวใจกตัญญู ระหว่างที่ฉันคบกับคุณหลูมาห้าปี เขาเองก็ช่วยเหลือฉันไว้ไม่น้อย และฉันก็รู้สึกขอบคุณเขามากเหลือเกิน ตอนนี้พวกเราแยกทางกันไปแล้ว และฉันก็ได้ยินมาว่าเขาได้เริ่มมีความรักครั้งใหม่แล้ว ฉันอยากจะอวยพรจากใจจริงให้เขามีความสุขมากๆ เมื่อกี้คุณก็เพิ่งพูดไปเองว่าเถ้าแก่ของแอปเปิ้ลเดลี่เป็นเพียงเพื่อนของคุณหลู เขาไม่ใช่คุณหลูด้วยซ้ำ ดังนั้นขอร้องทุกท่านหยุดเอาเรื่องนี้ไปพัวพันกับคุณหลูอีกเลยนะคะ คุณหลูไม่ใช่คนในวงการด้วยซ้ำ ฉันหวังว่าทุกท่านจะไม่ไปรบกวนเขาและคนรักของเขาเพราะเรื่องของฉันอีก สรุปแล้ว เกี่ยวกับเรื่องของแอปเปิ้ลเดลี่ ฉันไม่ขอไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ เพิ่มเติม ถูกผิดทุกคนรู้อยู่แก่ใจ ขอบคุณค่ะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของซูหว่าน แววตาของหลี่เหวยอีก็มีประกายวาบขึ้น สุดท้ายแล้วเขาก็ยอมนั่งลงอย่างไม่เต็มใจ ที่จริงแล้วทุกคนในที่นี้มีใครไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของซูหว่านกับแอปเปิ้ลเดลี่บ้างเหรอ

ก่อนหน้านี้ไม่นาน แอปเปิ้ลเดลี่ได้ถีบหัวส่งซูหว่านแล้ว และยังกัดซูหว่านไม่ปล่อย เรื่องนี้ทุกคนก็ทราบอยู่แก่ใจดีแค่ไม่ได้พูดออกมา

“เอาละ ถามคำถามต่อไปได้เลยครับ!”

ตอนนี้อู๋ถงลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาสุ่มชี้ไปยังนักข่าวหญิงที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวหน้า ตอนที่นักข่าวสาวยืนขึ้นเธอดูตื่นเต้นมาก “ซูหว่าน คุณออกจากซินอวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นต์และเสนอเงินค่าตอบแทนเก้าหลัก คุณเคยคิดหรือไม่ว่านี่อาจจะทำให้บริษัทหลายแห่งที่สนใจเซ็นสัญญากับคุณตกใจจนหนีไปได้”

“ในเมื่อฉันเป็นคนเสนอราคานี้ไป คนอย่างฉันซูหว่านก็สมควรได้รับราคานี้! ส่วนจะมีคนมาเซ็นสัญญากับฉันหรือไม่ อันนี้พวกเรามารอดูด้วยกันดีกว่าค่ะ!” ……

การแถลงข่าวรอบสื่อมวลชนตอนนี้ดำเนินไปเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงแล้ว คำถามของเหล่านักข่าวส่วนใหญ่แล้วก็วนเวียนอยู่เกี่ยวกับเรื่องของบริษัทซินอวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นต์และเรื่องมูลค่าราคาสูงของการเซ็นสัญญา วันนี้ดูเหมือนทุกคนจะลืมจุดประสงค์แรกของตนที่มาที่นี่ไปแล้ว หลังจากจบการแถลงข่าวรอบสื่อมวลชน อู๋ถงก็พาเหล่าบรรดานักข่าวทั้งหมดไปทานอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ที่ชั้นสิบห้าของโรงแรมอีกหนึ่งมื้อ ก่อนออกเดินทางเล็กน้อย ซูหว่านยังถ่ายรูปกับนักข่าวทุกคนด้วยท่าทางที่ใจดีและเป็นกันเองเก็บไว้เป็นที่ระลึกอีกด้วย

คนที่ออกไปเป็นคนสุดท้ายคือหลี่เหวยอีจากซวี่รื่อ

“คุณจะถ่ายรูปด้วยกันไหมคะ”

เมื่อเห็นเขายังคงทำหน้าเย็นชา ซูหว่านก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้นมองเขา

“ผมจะถ่ายรูปเดี่ยวของคุณสักใบแล้วกัน”

แล้วหลี่เหวยอีก็หยิบกล้องขึ้นมาขณะที่พูดอยู่และก็ถ่ายรู้ของซูหว่านคนเดียวหนึ่งใบ

“นี่ ถ้าคุณถ่ายออกมาไม่สวย ฉันจะโกรธจริงๆ นะ”

เมื่อซูหว่านเห็นการทำอย่างขอไปทีของหลี่เหวยอีเธอก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อเขาสักประโยค รูปภาพของซวี่รื่อเอ็นเตอร์เทนเม้นต์ขึ้นชื่อเรื่องความน่าเกลียดมาโดยตลอด ไม่ว่าดาราสาวจะหน้าตาดีแค่ไหน แต่เมื่อถูกตีพิมพ์บนนิตยสารของพวกเขา ใบหน้าของทุกคนจะดูมันเยิ้มมากเลยล่ะ

“คุณน่ะ ถ่ายยังไงก็สวย”

หลี่เหวยอีอดไม่ได้ที่จะเอารูปที่ตัวเองถ่ายส่งให้ซูหว่านดู เมื่อเห็นรูปตัวเองดูสวยเป็นธรรมชาติมาก ซูหว่านจึงพอใจแล้วพยักหน้าเล็กน้อย “คุณเก่งกว่าช่างภาพบริษัทคุณมากเลย”

เมื่อได้ยินคำพูดของซูหว่าน หลี่เหวยอีหยักไหล่และยิ้มเล็กน้อย “คนพวกนั้นเขาตั้งใจถ่ายคนอื่นให้ดูน่าเกลียด เคล็ดลับพวกนี้พี่ซูหว่านน่าจะรู้อยู่แล้วสิ”

“อืม ใช่เหรอ”

เมื่อเห็นหลี่เหวยอีเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกตัวเธอแบบนี้ แววตาของซูหว่านก็มีประกายขึ้นมา “คุณตั้งใจออกจากที่นี่เป็นคนสุดท้าย มีเรื่องอะไรที่จะคุยกับฉันหรือเปล่า”

“พี่ซูหว่าน คุณเป็นคนฉลาด”

หลี่เหวยอียิ้มและยกกล้องของตัวเองขึ้นมา “ในกล้างของผมมีของดีไม่น้อยเลยนะ แต่ว่าก็เทียบไม่ได้กับมูลค่าราคาสูงของการเซ็นสัญญากับพี่ซูหว่าน รายงานข่าววันนี้เมื่อผมกลับไปแล้วผมจะเขียนอย่างดีเลย ถ้าหากว่าพี่ซูหว่านได้อ่านรายงานข่าวในวันพรุ่งนี้ของน้องชายคนนี้แล้วรู้สึกว่าใช้ได้ แบบนั้นก็จะขอรบกวนพี่ซูหว่านช่วยดูแลน้องชายคนนี้เป็นพิเศษหน่อย รอจนพี่ได้เซ็นสัญญากับต้นสังกัดใหม่ ในโอกาสที่สะดวกก็ให้สัมภาษณ์พิเศษกับน้องคนนี้เพียงเจ้าเดียวแบบนี้เป็นไง”

“คุณแน่ใจเหรอว่าฉันจะได้เซ็นสัญญามูลค่าหลายร้อยล้านนั้นสำเร็จ”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่เหวยอี ซูหว่านก็เปลี่ยนสีหน้าและถามเขากลับด้วยความสงสัย

หลี่เหวยอียิ้มส่งไปให้ซูหว่าน “พี่ซูหว่านเมื่อกี้เพิ่งพูดว่าพี่สมควรได้รับค่าตัวนี้ไม่ใช่เหรอ ในเมื่อควรค่าพอ ก็ย่อมมีคนที่สายตาเฉียบคมคว้าตัวไปแน่ น้องชายเชื่อว่าพี่ซูหว่านจะต้องประสบความสำเร็จแน่”

“ได้ ฝากเบอร์โทรศัพท์ของคุณกับอู๋ถงไว้แล้วกัน ภายในหนึ่งอาทิตย์ ฉันจะติดต่อคุณไป!”

หนึ่งอาทิตย์…

เมื่อได้รับคำตอบที่แน่นอนของซูหว่านแล้ว หลี่เหวยอีก็รีบฝากเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของเขาไว้กับอู๋ถง จากนั้นจึงขอตัวกลับไป

เมื่อเห็นเขาเดินจากไป อู๋ถงก็อดไม่ได้ที่จะเอนตัวเข้าไปใกล้ๆ ซูหว่านแล้วกระซิบว่า “พี่ซูหว่าน หลี่เหวยอีคนนี้ได้ชื่อว่าเป็นหมาป่าตาขาว[1] ร่วมมือกับเขาแบบนี้ ต้องระวังว่าเขาจะกลับมาแว้งกัดเราตอนไหนก็ได้”

“กลับมาแว้งกัดเหรอ”

ซูหว่านอดยิ้มไม่ได้ ถ้าเขาไม่กลัวว่าจะขบเขากับฟันซี่ใหญ่แล้วละก็ จะกลับมาแว้งกัดตอนไหนก็ยินดีเสมอจ้า~

——

[1] หมาป่าตาขาว (白眼狼) หมายถึง พวกที่เนรคุณคนและพร้อมจะกลายเป็นคนไม่รู้จักทันทีเมื่อมีเหตุขัดแย้งเล็กน้อย