ภารกิจขโมยใจ ผจญภัยต่างโลก - ตอนที่ 18 ตกหลุมรักศัตรูหัวใจ (18)
เมื่อกู้ซูสิงออกมาจากห้องส่วนตัวเขาก็เหลือบมองกล้องที่โถงทางเดินของร้านอาหารโดยไม่รู้ตัว เขาวางแผนจะตามหาผู้จัดการเพื่อขอดูกล้องวงจรปิด ในตอนนี้เองที่มีเสียงดังขึ้นมาจากห้องส่วนตัวที่อยู่ห่างไปไม่ไกล กู้ซูสิงหรี่ตาลงเล็กน้อยและออกวิ่งทันที และเหยาซานซานเองก็ตามติดเขาอยู่ข้างหลัง
“ไอ้เวร ฉันจะสู้กับพวกแกเอง!”
ยังไม่ทันเดินไปถึงประตูห้องส่วนตัว กู้ซูสิงก็ได้ยินเสียงของเซียวชิง แบบนี้ไม่ต้องห่วงแล้ว!
ปัง! ประตูห้องส่วนตัวถูกเตะเปิดออก เมื่อกู้ซูสิงเห็นภาพในห้องส่วนตัว ใบหน้าของเขาก็ครึ้มลงราวกับเมฆฝนทันที
“เซียวฉิง!”
เอ่อ เซียวชิงที่กำลังต่อสู้อยู่เมื่อได้ยินคนเรียกชื่อตัวเองก็ออกอาการมึนงง เมื่อหันศีรษะไปก็เห็นใบหน้าเหม็นบูดของกู้ซูสิงที่หน้าประตูใหญ่
ให้ตายสิ! ยังไม่มาช่วยอีก ตกลงเราเป็นเพื่อนกันไหม
“เหล่ากู้ รีบมาฆ่าพวกมันเร็วๆ!”
กู้ซูสิง “……”
เหยาซานซาน “……”
ให้ตายสิ จะต้องเป็นเพราะวิธีเปิดประตูที่ผิดของฉันแน่เลย!
เหยาซานซานมองไปยังเซียวชิงที่ถูกชายคนหนึ่งกดเอาไปบนพื้นข้างโต๊ะไวน์ที่พลิกคว่ำอยู่ ถึงแม้เสื้อผ้าจะยับยู่ยี่ไม่เรียบร้อยแต่เซียวชิงก็ยังคงแยกเขี้ยวยิงฟันอยู่ เธอรู้สึกแย่ไปทั้งร่าง
ที่แท้เซียวชิงเดินเข้าห้องส่วนตัวผิดห้อง และในห้องส่วนตัวนี้เป็นห้องจัดปาร์ตี้ออฟไลน์ของคนหนุ่มสาวที่เล่นเกมออนไลน์ เมื่อจู่ๆ มีสาวสวยเดินเข้าประตูมา บางคนที่ดื่มมากเกินไปก็อดปากพูดจาลวนลามออกไปไม่ได้ เซียวชิงที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายมาโดยตลอด!
ผู้ชายจะโดนคนอื่นลวนลามแบบนี้ได้ยังไงกัน
ดังนั้น คุณชายเซียวจึงไม่พูดอะไร กลับพับแขนเสื้อขึ้นแล้วพูดคำเดียวว่า…ลงมือ!
แต่พับผ่าสิ หลังจากที่เริ่มต่อสู้กันเขาเพิ่งจะคิดได้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแล้ว ไม่มีแรงจะเอาชนะได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
หุหุหุ ผู้ด้อยโอกาสที่ทุกข์ยากอย่างเขาเห็นทีจะต้องไปเรียนกังฟูของจีน~
โครม!
ในขณะที่เหยาซานซานมัวตกตะลึงอยู่นั้น กู้ซูสิงก็เตะชายที่กดตัวเซียวชิงไว้โดยไม่พูดอะไรสักคำ ทันใดนั้นคุณหมอกู้ก็ปล่อยสามหมัดเตะสองเท้า ในชั่วพริบตาก็ตบด้วยความเจ็บปวดจนร่วงลงไป แต่ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แถมยังทำให้คุณมองไม่เห็นบาดแผลภายนอกอีกด้วย
ใช่แล้ว นี่คือคุณหมอที่เล่นกังฟูเป็น~
เหยาซานซาน “……”
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นกู้ซูสิงลงมือ เพราะว่ากู้ซูสิงคนนี้เป็นคนที่ไม่ชอบความวุ่นวายที่สุด ไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก และจะไม่ลงมือทำอะไรคนอื่นง่ายๆ
“ให้ตายสิ เหล่ากู้นายนี่มันทรงพลังสุดยอด!”
เซียวชิงปีนขึ้นมาจากบนพื้น กะพริบตามองไปที่กู้ซูสิงพร้อมกับเดินกะเผลกไปหาผู้ชายที่ตีเขาเมื่อกี้ ยกเท้าขึ้นเริ่มเตะ “ใครให้แกรังแกฉัน ใครให้แกดึงผมฉัน!”
“พอแล้ว!”
เสียงเย็นของกู้ซูสิงหยุดการกระทำของเซียวชิงชะงัก หลังจากนั้นเขาก็ถอดเสื้อคลุมออกทันที เขาห่อตัวเซียวชิงแล้วอุ้มขึ้นมาอย่างบังคับ
“นายทำอะไรน่ะ”
เซียวชิงหันไปมองกู้ซูสิงอย่างประหลาดใจ
กู้ซูสิงไม่พูด เขาเพียงแค่จ้องมองใบหน้าของเซียวชิงด้วยสายตาเย็นชาราวกับดวงดาว เป็นเวลานานกว่าที่เขาจะพูดขึ้นอย่างช้าๆ “ฉิงฉิง ต่อไปอย่าเหลวไหลแบบนี้อีกได้ไหม ฉันเป็นห่วงเธอนะ”
เซียวชิง “……”
เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนนะ!
ประโยคนี้มันดูมีมูลมากเกินไป ให้ฉันประมวลผลก่อน~
“เหล่ากู้ นาย นาย…นายคงไม่ได้…ชอบ…ฉันใช่ไหม”
เซียวชิงรู้สึกว่าเสียงของเธอกำลังสั่น สวรรค์ ฉันเป็นผู้ชาย! ผู้ชาย! ผู้ชาย! เรื่องสำคัญต้องพูดสามครั้ง~
ชอบเหรอ
กู้ซูสิงเคยคิดว่าตอนที่ตัวเองอยู่ต่างประเทศกับเหยาซานซานแบบนั้นเรียกว่าความชอบ
เขาชอบเหยาซานซาน ชอบความรู้สึกที่เข้ากันดีระหว่างเขาสองคน ชอบความสง่างาม ความใจกว้าง ความฉลาดและความสวยงามของเธอ
ใช่สิ นั่นก็คือความชอบ
เมื่อรู้ว่าเหยาซานซานมีแฟนเป็นของตัวเองแล้ว เขาก็จิตตกมาก นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาดื่มเหล้า ดื่มไปหนึ่งขวดก็เมาไปทั้งคืน
แต่แล้วในวันรุ่งขึ้น กู้ซูสิงก็สามารถโทรไปอวยพรเหยาซานซานได้อย่างสงบเสงี่ยม
เพราะในตอนนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าตัวเองชอบเหยาซานซาน ก็เป็นเพียงแค่ความชอบเท่านั้น
ความชอบแบบนั้นไม่ใช่ความรัก ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันในแต่ละช่วงชีวิตของบุคคล จะชอบคนประเภทต่างๆ กัน แต่คนที่จะทำให้คุณปักใจรักหมื่นปีไม่มีทางลืมได้นั้น ทั้งชีวิตอาจมีเพียงคนเดียว
ตลอดเวลาที่ผ่านมากู้ซูสิงไม่เคยรู้เลยว่าความรักเป็นอย่างไร แต่เมื่อครู่ที่เห็นเซียวฉิงตกที่นั่งลำบาก เขารู้สึกปวดใจมาก
ความปวดใจแบบนั้นทำให้เขารู้สึกหายใจลำบาก
หรือว่านี่…จะเป็นความรัก
“เซียวฉิง ฉันรักเธอ”
ราวกับว่าเห็นดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาเหนือเมฆ จู่ๆ กู้ซูสิงรู้ใจตัวเอง เขาเลิกนิสัยที่เคยชินหลายๆ อย่างของตัวเองเพื่อเธอ ทั้งหมดก็เป็นเพราะเขารักเธอ
“บ้าบ้าบ้าบ้า!”
เมื่อเซียวฉิงได้ยินที่กู้ซูสิงพูด ในทันใดนั้นเธอก็หันกลับไปมองเขาอย่างระแวดระวังทันที “นาย นายอย่าเข้ามานะ! ฉันไม่ได้ชอบนาย ฉัน…ชอบผู้หญิง!”
กู้ซูสิง “……”
เหยาซานซาน “……”
ใช่แล้ว เหยียนมู่ไป๋บอกกับเธอว่า เป็นธรรมดาที่ผู้หญิงจะชอบผู้หญิง นี่ไม่ใช่อาการป่วย นี่เป็นเพียงอิสระแห่งความรัก!
ใช่! เล่นแบบนี้แหละ~
เมื่อคิดถึงสิ่งที่ซูรุ่ยบอกกับตัวเอง เซียวชิงก็อดไม่ได้ที่จะยืดตัวขึ้น “เหล่ากู้ นายเป็นหมอ นายน่าจะเข้าใจนะว่ารักนี้ไร้พรมแดน แต่ว่านายก็ไม่สามารถบังคับเพศของตัวเองได้ เอาเถอะ อันที่จริงนายก็หล่อมาก เท่มาก แถมยังเก่งมากอีกด้วย ปัญหาคือนายไม่ใช่ผู้หญิงเนี่ยสิ ถ้าหาฉันไม่ชอบผู้หญิงแล้วเปลี่ยนมาชอบผู้ชายเมื่อไหร่ ตอนนั้นฉันจะพิจารณานายเป็นคนแรกเลย เอ่อ…พูดมาขนาดนี้แล้ว นายเข้าใจแล้วยัง”
“อืม”
กู้ซูสิงตอบกลับไป “เข้าใจแล้ว กลับไปเถอะ”
เซียวชิง แบบนี้เรียบร้อยแล้วเหรอ
ผู้สะกดรอยตามในนิยายคำรามด้วยความโกรธ ฉันไม่เชื่อฉันไม่เชื่อฉันไม่เชื่อ ไปไหนแล้ว
แท้จริงแล้ว ในโลกของปรมาจารย์ด้านวิชาการนี่ฉันไม่เข้าใจตรงไหนเหรอ
“เยี่ยม เยี่ยม”
เซียวชิงยิ้มอย่างอีหลักอีเหลื่อ เธอดึงเสื้อคลุมของกู้ซูสิงไว้บนไหล่ของเขา แม้ว่าจะดูอึดอัดเล็กน้อย แต่ความคิดเรื่องเสื้อผ้าบนร่างกายของตัวเองอาจจะส่งผลต่อรูปลักษณ์ของเมือง เธอจึงเดินออกไปข้างนอกอย่างช้าๆ ตอนที่กำลังจะเดินผ่านเหยาซานซานนั้น ก็ยังไม่ลืมที่จะส่งยิ้มอ่อนๆ ให้เธอ
เหยาซานซาน “……”
เธอให้ฉันอยู่เงียบๆ เถอะ ตอนนี้สมองฉันวุ่นวายไปหมดแล้ว~
ทุกคนรีบทานอาหารให้เสร็จ ตอนที่กำลังจะแยกทางกันตรงหน้าประตูร้านอาหาร เซียวชิงที่ทำความสะอาดตัวเองใหม่อีกครั้งแล้วก็ส่งเสื้อคลุมคืนกู้ซูสิงอย่างละอายใจ “ขอบคุณมากนะ เหล่ากู้”
“อืม”
กู้ซูสิงรับเสื้อคลุมมาเงียบๆ หลังจากนั้นก็สวมเสื้อกลับเข้าไปบนร่างกายของเขาโดยไม่สนใจอะไรสักนิด
ซูหว่าน “……”
นี่คือพระเอกที่มีความรักที่แท้จริงต่อนางเอก แล้วไอ้นิสัยรักความสะอาดมากเกินไปของพ่อพระเอกล่ะ เสื้อตัวนั้นสกปรกขนาดนั้นแล้ว นายตาบอดไปแล้วเหรอ
ระหว่างทางกลับ เซียวชิงที่กำลังขับรถอยู่ก็เสียสมาธิไม่หยุด เกือบจะฝ่าไฟแดงไปถึงสองครั้งแล้ว โชคดีที่ซูรุ่ยที่นั่งอยู่ข้างคนขับช่วยป้องกันให้ไม่เกิดโศกนาฏกรรมขึ้น
“ไอ้บ้า ยังอยากโดนรถชนอีกเหรอ”
เมื่อได้ยินเสียงของซูรุ่ย เซียวชิงก็เหยียบเบรกทันที “เสี่ยวไป๋ นายบอกหน่อยว่าฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ มันก็แค่อุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งหนึ่งไม่ใช่เหรอ ทำไมหลังจากฟื้นขึ้นมาถึงเปลี่ยนชีวิตไปเป็นอีกคนได้ขนาดนี้ เสี่ยวไป๋นายบอกหน่อยสิว่าพระเจ้าไม่ได้กลั่นแกล้งฉันอยู่ใช่ไหม”
“เล่นอะไรของนายล่ะ แค่มีชีวิตอยู่ก็ดีเท่าไหร่แล้ว นายจะอยากได้อะไรไปมากกว่านี้อีก”
ซูรุ่ยอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นและตบหัวเซียวชิงอย่างแรง “นายตั้งสติหน่อย! ชีวิตนี้เป็นชีวิตที่ดีกว่าที่อื่นอีก เรื่องราวในอดีตก็เป็นเพียงก้อนเมฆที่ผ่านมาในอดีตเท่านั้น ยังไงมันก็จะผ่านไปเสมอ เซียวฉิง นายต้องจำไว้ว่า นายคือเซียวฉิง!”
เซียวฉิง “……”
จริงสิ เขาคือเซียวฉิง ไม่ เธอคิดเซียวฉิง
ที่จริงแล้ววันนี้ตอนนี้เขาถูกคนแปลกหน้าเกือบจะขืนใจตอนอยู่ในห้องส่วนตัวที่ร้านอาหาร เซียวชิงก็ตระหนักได้อย่างชัดเจนแล้วว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง
ถึงแม้ว่าในใจของเธอจะไม่เต็มใจยอมรับ แต่ร่างกายของเธอ และสรีรวิทยาของเธอล้วนเป็นผู้หญิงอย่างแท้จริง
บางที เสี่ยวไป๋อาจจะพูดถูก
เซียวชิงได้ตายไปแล้ว ตายในอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น
คนที่รอดชีวิตต่อมาคนนั้น เธอชื่อเซียวฉิง
ไม่ว่าตัวเองจะชอบผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือเธอจะต้องใช้ชีวิตสดใสอย่างมีสีสันต่อไปฐานะของเซียวฉิง~
YOU MAY ALSO LIKE
