ภารกิจขโมยใจ ผจญภัยต่างโลก - ตอนที่ 14 ปีศาจห้วงลึก (ปัจฉิมบท)
เหมืองแร่เหล็ก ภูเขารกร้าง
ที่นี่คือภูเขาแร่ธาตุแห่งเมืองเบเกอร์ และเป็นธุรกิจส่วนตัวของอัสโน
ที่นี่เดิมทีจ้างพวกปีศาจเร่ร่อนในเมืองมาใช้แรงงาน แต่ตอนนี้คนงานตลอดทั้งเหมืองล้วนเป็นทาสที่ลิลลิก้ารับอุปการะเลี้ยงดู
พวกทาสร่างกายอ่อนแอมาแต่ไหนแต่ไร ทาสหนุ่มยังดีหน่อย แต่ทาสหญิงรูปร่างเล็กกะทัดรัด มีพละกำลังน้อยกว่านางปีศาจธรรมดามาก พอมาอยู่ที่นี่พวกนางถึงได้ถูกเฆี่ยนตีทุกวัน วันละหลายครั้ง
อีกอย่าง แรงงานที่นี่ล้วนไม่ได้รับค่าจ้าง ทางปราสาทลอร์ดเพียงให้ที่พักและอาหารวันละสามมื้อ
แน่นอน ใช่ว่าไม่มีใครเคยลองจากไปหรือหลบหนีมาก่อน แต่ผู้ที่หลบหนีถ้าถูกจับกลับมา จะโดนเวทมนตร์แห่งไฟทรมานจนตายทุกราย ส่วนผู้ที่ขอจากไป ทางปราสาทลอร์ดก็อนุญาต แต่มีข้อกำหนดคือ ต้องนำเหรียญคริสทัลที่มากพอมาแลกกับอิสรภาพของตนเอง อย่างไรในตอนแรก ลิลลิก้าก็ใช้เหรียญคริสทัลจำนวนมากมายมหาศาลช่วยพวกเขาไว้
วิเวียนคือหนึ่งในปีศาจห้วงลึกที่ได้รับการช่วยเหลือลักษณะนี้ แต่เพราะผอมแห้งแรงน้อย จึงถูกเฆี่ยนตีเป็นประจำ นานวันเข้า ร่างกายก็ทรุดโทรมลงเรื่อยๆ กระทั่งแย่ยิ่งกว่าตอนถูกขายทอดตลาดอีก
ยามนี้ ความปลาบปลื้มในตัวลิลลิก้าที่มีอยู่แต่เดิม ได้กลายเป็นความเคียดแค้นอย่างไม่จบสิ้นแล้ว
คนดีมีเมตตาอะไร ล้วนสร้างภาพ นี่มันคำโกหกหลอกลวงของเลดี้ชัดๆ
‘เพี๊ยะ’
ความเจ็บปวดบนแผ่นหลัง ทำให้วิเวียนได้สติ นางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เผชิญหน้ากับดวงตาสีน้ำเงินอันเย็นชาไร้ความปรานีของผู้คุมงาน “แอบขี้เกียจล่ะสิ ยังไม่รีบทำงานอีก! ไม่งั้นก็ไม่ต้องกินข้าวเย็น!”
แผ่นหลังปวดแสบปวดร้อน แต่วิเวียนกลับได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ แต่อาจเป็นเพราะร่างกายของนางอ่อนแอจนเกินไป เพิ่งก้าวเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็ตาลาย ล้มลงนั่งแหมะกับพื้น!
“เฮ้ย! ข้าว่าแกนั่นแหละ! ยังไม่ลุกขึ้นมาอีก!”
แส้ที่บวกพละกำลังปีศาจเฆี่ยนลงมาอีกครั้ง วิเวียนหลับตาลง ยอมรับชะตากรรม
“หยุดมือ!”
เสียงแหบต่ำดังมา วิเวียนอึ้ง แส้ที่คาดว่าจะลง กลับไม่ลงมา นางลืมตาขึ้น แล้วเงยหน้ามองหญิงสาวที่ค่อยๆ เหยียบแสงพระจันทร์แดงก้าวเข้ามา
นาง…เป็นปีศาจตนหนึ่งเช่นกัน แต่กลับสวมชุดนักเวทสะอาดสะอ้าน หน้าตาธรรมดานิ่งๆ แฝงความเยือกเย็นที่ดึงดูดสายตา
“ที่แท้ก็ท่านซูหว่าน!”
ผู้มาย่อมเป็นซูหว่าน นางติดตามอยู่ข้างกายติงจยาจยาตลอด กระทั่งชื่อก็ไม่เคยเปลี่ยน
แม้ว่าสำหรับเผ่าปีศาจในห้วงลึกแล้ว การเรียกชื่อนางขัดปากชอบกล แต่ใครใช้ให้นางเป็นคนสนิทข้างกายของมาดามเชอร์ลีย์เล่า ซึ่งตอนนี้ทั่วทั้งเมืองเบเกอร์ มีใครไม่รู้จักมาดามเชอร์ลีย์บ้าง
แม้มาดามเป็นนางปีศาจอเวจี แต่กลับเป็นนางปีศาจอเวจีกลายพันธุ์ที่เก่งกล้าสามารถยิ่ง อีกทั้งยังมีรูปโฉมงดงามเป็นที่สุด เป็นหญิงสาวที่ท่านลอร์ดรักที่สุดด้วย
เนื่องเพราะติงจยาจยา ซูหว่านจึงพลอยถูกนับเป็นคนดังคนหนึ่งของเมืองเบเกอร์
อย่างไรนางก็เป็นสาวใช้ของติงจยาจยา และเป็นคนสนิทชนิดที่ได้รับความไว้วางใจอย่างยิ่งยวด
“ท่านซูหว่าน มาได้อย่างไรกัน ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรให้รับใช้”
ต่อหน้าซูหว่าน คนคุมงานรีบลดการวางท่าทีของตนเองลง กระทั่งน้ำเสียงก็ประจบสอพลอ
พอเห็นเขาตีสองหน้าเช่นนี้ วิเวียนที่อยู่อีกด้านก็เต็มไปด้วยความชื่นชมในตัวซูหว่าน
เป็นปีศาจห้วงลึกเหมือนกันแท้ๆ แต่เมื่อไหร่ตนจะเป็นได้แบบท่านผู้นี้ สามารถปลดผนึก เอ่ยปากพูด และไม่ต้องตกเป็นทาสใครอีก
พอเห็นแววตาชื่นชมของวิเวียน ซูหว่านก็ยิ้มมุมปากน้อยๆ “มาดามเชอร์ลีย์อยากได้ปีศาจผู้นี้ ข้าจะพานางไป!”
“ได้ๆๆ!”
ผู้คุมงานที่อยู่อีกด้านรีบก้าวเข้าไป ปลดกุญแจมือเวทบนตัววิเวียนออก
“เจ้าโชคดีจริงๆ ยังไม่รีบตามท่านไปอีก!”
วิเวียนลุกขึ้นยืนอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะตื่นเต้นจนเกินไป นางจึงพยายามยืนให้มั่นอยู่หลายครั้ง นางพูดไม่ได้ แต่กลับกะพริบดวงตากลมโตที่ทั้งปลื้มปีติทั้งหวาดกลัวจ้องมองซูหว่าน
“เอาล่ะ ตามข้ามา!”
ซูหว่านไม่พูดมาก หันกายเดินจาก
วิเวียนย่อมรีบเดินตามไป ทั้งสองนั่งรถม้าของปราสาทลอร์ดออกมาได้ไม่นาน ก็มาถึงที่พักของติงจยาจยาในปราสาทลอร์ด
เมื่อเห็นคนที่ซูหว่านพากลับมา ติงจยาจยาก็เลิกคิ้วขึ้น “นี่คือคนที่เจ้าเลือกหรือ”
“เพคะ” ซูหว่านพยักหน้า
ขณะที่ติงจยาจยาง่วนอยู่กับการกระชับความสัมพันธ์กับอัสโน ซูหว่านได้เฝ้าจับตาดูรอบบริเวณเหมืองมานาน วิเวียนคือผู้ที่นางเลือกจากคนงานนับพัน
“คนที่เจ้าเลือก ข้าไว้ใจ หน้าตาสง่างามเช่นนี้ อืม เป็นของแปลกในหมู่ปีศาจห้วงลึกจริงๆ!”
พอได้ยินคำพูดของติงจยาจยา วิเวียนที่อยู่อีกด้านก็รีบหดคอลงตามจิตใต้สำนึก ก้มศีรษะลงไปอีก
ไม่ผิด ปีศาจห้วงลึกล้วนรูปร่างเล็กกะทัดรัด แม้มีเสน่ห์สู้นางปีศาจอเวจีไม่ได้ แต่ปีศาจโดยทั่วไปจะสวยบอบบาง แต่วิเวียนที่อยู่ตรงหน้า หน้าตากลับอัปลักษณ์ยิ่ง เป็นเหตุให้นางขายไม่ได้ราคามาตลอด ถูกเปลี่ยนมือในตลาดทาสเป็นประจำ
ถ้าเลือกได้ นางไม่อยากมีหน้าตาที่อัปลักษณ์แบบนี้แน่
ถ้าเลือกได้ นางกระทั่งไม่อยากเป็นปีศาจห้วงลึก ทว่า นางเลือกได้หรือ
“วิเวียน เจ้าอยากกลายเป็นคนสวยไหม”
เสียงแหบต่ำของซูหว่านดังขึ้นราวกับอ่านความคิดของวิเวียนออก น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย้ายวนใจที่คร่าชีวิต
อยาก ทำไมจะไม่อยาก ในห้วงลึกไร้สิ้นสุดนี้ ถ้าไม่มีพลังภายใน อย่างน้อยก็ควรมีหน้าตาที่ดูดี ขีดจำกัดแบบต่ำสุดเช่นนี้ ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ด้วยการพึ่งพิงแอบอิงผู้ชาย
นี่มิใช่ดูแคลนตนเอง นี่คือกฎแห่งการอยู่รอดในห้วงลึก
พอเห็นวิเวียนทอประกายตา ซูหว่านก็ยิ้มน้อยๆ ต่อ “ข้าสามารถช่วยเจ้าให้กลายเป็นคนสวยได้ สามารถช่วยเจ้าให้มีตำแหน่งใหญ่โตได้ กระทั่ง…สามารถช่วยเจ้าให้กลายเป็นปีศาจชั้นสูงในฐานะผู้สูงศักดิ์ได้!”
นี่ นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน
วิเวียนเหมือนกำลังฟังนิทานพันหนึ่งราตรี พลางมองซูหว่านอย่างเหลือเชื่อ จ้องนางทุกย่างก้าว
ซูหว่านล้วงกริชขนาดเล็กกะทัดรัดเล่มหนึ่งออกจากอกเสื้อตนเอง “คืนนี้ มาดามเชอร์ลีย์จะพาเจ้าไปส่งที่ห้องของเลดี้ เจ้าเพียงฉวยโอกาสช่วงที่ไม่มีใครสนใจ แทงกริชเล่มนี้เข้าไปในร่างของนางเป็นใช้ได้ จำเอาไว้ว่าต้องเลี่ยงจุดตาย เพียงทำให้นางบาดเจ็บก็พอ แน่นอน เจ้าจะไม่ทำตามที่ข้าบอกก็ย่อมได้ ข้าไม่ส่งเจ้ากลับเหมืองหรอก เจ้าอยู่ที่นี่ เป็นทาสชั้นล่างไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน!”
พอได้ยินคำพูดนี้ วิเวียนก็แย่งกริชในมือของซูหว่านมาอย่างรวดเร็วโดยแทบไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย
ซูหว่านยิ้มอย่างพึงพอใจ ติงจยาจยาที่อยู่อีกด้านก็หัวเราะคิกคัก “ไม่ผิด ซูหว่าน เจ้าดูคนไม่ผิดจริงๆ ผู้หญิงที่มีใจทะเยอทะยาน กล้าทำเรื่องใหญ่แบบนี้ ข้าชอบ!”
พวกใสซื่อบริสุทธิ์ หรือแกล้งทำเป็นใสซื่อบริสุทธิ์อะไรเนี่ย ข้าเกลียดที่สุด
ค่ำคืน…
“กรี๊ด!”
“ฆ่าคนแล้ว! ฆ่าคนแล้ว! ช่วยด้วย!”
เสียงกรีดร้องของเหล่าสาวใช้ดังมาจากพระราชวังของลิลลิก้า ขณะที่ลิลลิก้าล้มอยู่บนพื้น นางลองรวบรวมพลังปีศาจ แต่กลับล้มเหลว
ทำไมเป็นแบบนี้
ในความมืด ร่างหนึ่งค่อยๆ ปรากฏ
“เป็นเจ้า!”
ลิลลิก้าจ้องมองร่างของซูหว่านอย่างตื่นตระหนก “เชอร์ลีย์ใช่หรือไม่ ที่ส่งพวกเจ้ามาฆ่าข้า ข้า…ข้าคุกคามนางไม่ได้อยู่แล้ว เหตุใดนางยังต้องใจร้ายกับข้าแบบนี้อีก”
“ใจร้าย ลิลลิก้า เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าไม่ได้กำลังว่าตัวเอง”
ซูหว่านหยิบยาวิเศษขึ้นมาลูบใบหน้าตนเอง นางพลันกลับมามีใบหน้าดังเดิม
“ฝ่า…ฝ่าบาท!”
ลิลลิก้าร้องเสียงแหบแห้ง…
เป็นไปได้อย่างไร ทำไมถึงเป็นฝ่าบาทซูไปได้
“ลิลลิก้า เจ้าครอบครองตัวตนของข้า ข้าล้วนไม่ถือสา แต่เจ้ากลับร่วมมือกับอัสโน สังหารพ่อข้า ยึดครองเมืองเบเอร์ของเราอีก ลิลลิก้า วันนี้ ข้ามาเพื่อให้เจ้าชดใช้!”
ระหว่างพูด ซูหว่านก็หยิบยาวิเศษออกมาอีกหนึ่งขวด สาดเบาๆ ออกไป โดนลิลลิก้าที่ล้มอยู่บนพื้น นางสลบในทันที
“วิเวียน เจ้าเข้าไปนอนข้างๆ ลิลลิก้า”
ซูหว่านสั่ง วิเวียนรีบทำตาม
“เป็นเด็กดีจริงๆ วิเวียน เจ้าหลับตาลง อีกไม่กี่นาทีหลังจากนี้ เจ้าก็คือเลดี้แห่งเมืองเบเกอร์แล้ว”
เลดี้!
วิเวียนใจสั่น แต่ก็รีบเชื่อฟัง หลับตาทั้งสองข้างลง…
เมืองเบเกอร์ สามเดือนต่อมา
การจัดประชุมลอร์ดในรอบสามปีมีขึ้นตามกำหนด
ในที่ประชุม อัสโนกับเบลเลียพลันขัดแย้งกันเอง ก่อนหน้านี้ทั้งสองประสานกันทั้งในและนอก เล่นงานตระกูลฟิตต์จนปั่นป่วนไปหมด แต่หลังจากร่วมมือกันชั่วคราวในระยะเวลาสั้นๆ อัสโนกับเบลเลียก็บาดหมางกัน ส่วนติงจยาจยาได้ฉวยโอกาสนี้ พาซูหว่านไปจากเมืองเบเกอร์
บัดนี้ อัสโนซึ่งอยู่ในเมืองเบเกอร์จึงมีมเหสีเพียงองค์เดียวดังเดิม แน่นอน ในสายตาของคนภายนอกและอัสโน มเหสีผู้นี้ก็คือฝ่าบาทซู แต่มีเพียงตัวนางเองเท่านั้นที่รู้ว่า จริงๆ แล้วนางคือวิเวียน
วันนั้น กริชที่ซูหว่านมอบให้วิเวียน เป็นกริชที่ใช้กับวิญญาณโดยเฉพาะ ทำให้วิญญาณของลิลลิก้าอ่อนแอลง จากนั้นซูหว่านก็ร่ายคาถาห้ามวิญญาณ สับเปลี่ยนวิญญาณนางกับวิเวียน
การทดลองในครั้งนี้ ประสบความสำเร็จเป็นอย่างยิ่ง พอวิเวียนลืมตาขึ้น นางก็คือเลดี้ผู้สูงศักดิ์ไปแล้ว ส่วนปีศาจชั้นล่างผู้อัปลักษณ์ ถูกจับขังคุก หลังจากถูกทรมานอย่างไม่จบสิ้น ก็ถูกโยนออกมาในสภาพกึ่งเป็นกึ่งตาย…
อัสโนเริ่มเดินบนเส้นทางสงครามห้วงลึกชั้นกลางของตนเอง เขากับวิเวียนนั่งอยู่บนรถม้าเทียมอสูรปีศาจ วิ่งไปตามท้องถนนของเมืองเบเกอร์ โดยมีปีศาจนับไม่ถ้วนเคารพบูชา
ในที่ที่ทรุดโทรมที่สุดของเมือง ปีศาจเนื้อตัวสกปรกมอมแมมหน้าตาน่าเกลียดนางหนึ่ง กำลังมองไปทางอัสโนกับวิเวียน พลางค่อยๆ อ้าปากขึ้นอย่างอ่อนแรง นางอยากบอกทุกคนว่า นางนี่ล่ะ เลดี้ตัวจริง เสียดายนางในตอนนี้ อย่าว่าแต่พูดเลย ขนาดก้าวเดินก็ทำไม่ได้แล้ว…
นางจงเกลียดจงชังและอาฆาตแค้นวิเวียนที่แย่งชิงตัวตนของนางไป แต่กลับไม่คิดสักนิดเลยว่า สถานะเลดี้นี้ แท้จริงแล้ว นางขโมยมาจากผู้อื่น…
YOU MAY ALSO LIKE
