ภารกิจขโมยใจ ผจญภัยต่างโลก - ตอนที่ 19 อุ้มท้องหนีรักมหาเศรษฐี (19)

ยังคงเป็นคาเฟ่ร้านนั้น หลิงชีเย่ว์มายังที่นัดพบแต่เช้าตรู่ เธอทำตัวเหม่อลอย ในสมองแทรกใบหน้าน่ารักของหลิงลี่กับท่าทางน้ำตานองหน้าของแม่ตัวเอง 

 

 

“ชีเย่ว์ ช่วยพี่ชายของเธอหน่อยสิ เธอช่วยเขาหน่อยเถอะ!  อันที่จริงเขา อันที่จริงเขาน่ะ….” 

 

 

วันนั้น หลิงชีเย่ว์ถามถึงสถานการณ์ของพ่อและพี่ชาย แม่หลิงสุดท้ายอดรนทนไม่ไหว จึงเล่าเรื่องที่ตระกูลหลิงประสบพบเจอหลายปีมานี้ให้เธอฟัง 

 

 

ขณะนั้นเอง หลิงชีเย่ว์ถึงตระหนักว่า “ความจริง ” ที่ตัวเองรู้มาโดยตลอดเป็นเพียงคำโกหกที่พี่ชายตั้งใจแต่งขึ้น 

 

 

คนที่เคยเล่นงานหลิงชีเย่ว์เมื่อก่อนนี้ไม่ใช่หลิงอิ๋นโจว แต่เป็นคนอื่นต่างหาก วันนั้นเมื่อหลิงอิ๋นโจวไปถึง หลิงชีเย่ว์ก็ถูกคนวางยานำตัวออกไปแล้ว เพราะคนคนนั้นจองห้องหรูหราที่สุดเอาไว้แต่แรก แต่ห้องที่จองกลับถูกตู้เฉินที่เมาใช้กำลังแย่งไปอย่างเผด็จการ ดังนั้นหลิงชีเย่ว์กับตู้เฉินเป็นความเข้าใจผิดจริง ๆ 

 

 

ต่อมาทั้งสองคนถูกสื่อมวลชนห้อมล้อม ตู้เฉินเป็นฝ่ายบอกความจริงให้กระจ่างเอง ตอนนั้นคนตระกูลหลิงโล่งใจขึ้นมา อย่างน้อยตู้เฉินก็ดูเป็นคู่ครองที่ดีหนุ่มแน่นหล่อเหลา 

 

 

ต่อมา ตู้เฉินยังช่วยตระกูลหลิงผ่านอุปสรรค แต่ตอนนั้นเขาประกาศกร้าวจะไม่อยู่ที่ตระกูลหลิงอีกเป็นครั้งที่สอง 

 

 

ตอนนั้นตระกูลหลิงวางใจถึงจะผ่านวิกฤตได้แต่สถานการณ์ยังคงเลวร้าย ยังดีที่หลิงชีเย่ว์แต่งงานกับคนดี พวกเขาถึงวางใจ 

 

 

ไม่นาน คนที่พึงใจในตัวหลิงชีเย่ว์ไม่รู้ได้ข่าวตู้เฉินกับตระกูลหลิงจากที่ไหน เขาโจมตีธุรกิจตระกูลหลิงอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง 

 

 

ทุกอย่างนี้หลิงชีเย่ว์ไม่เคยรู้เลย 

 

 

และตอนนั้นตู้เฉินทราบสถานการณ์ลำบากของตระกูลหลิงถึงหยิบตั๋วเงินสองใบให้หลิงชีเย่ว์ ตู้เฉินคิดว่าการที่หลิงชีเย่ว์พยายามเอาใจก็เพียงเพื่อเงินไม่ใช่หรือ?  คุณชายตู้อย่างเขาอย่างอื่นไม่มี แต่เงินมีเหลือเฟือ 

 

 

เงินพวกนั้น หลิงชีเย่ว์ไม่รับ และเธอก็กลับมาตระกูลหลิงพร้อมกล่าวว่าตัวเองจะหย่า 

 

 

หลิงอิ๋นโจวทราบว่าหลิงชีเย่ว์ชีวิตความเป็นอยู่ลำบาก แต่เขาจะปล่อยให้หลิงชีเย่ว์กับตู้เฉินหย่ากันไม่ได้ ถ้าหย่ากัน เธอจะสูญการกำลังปกป้องของตระกูลตู้ 

 

 

ดังนั้นวันนั้น เขาจึงพูดจาเย็นชาสารพัด เพียงแค่ไม่อยากให้หลิงชีเย่ว์อยู่แต่ที่บ้านแม่ เมื่อพบว่าตระกูลหลิงไม่ชอบมาพากล ตอนนั้นพวกเขาไม่คิดเลยว่าหลิงชีเย่ว์จะหายไปอย่างไร้ร่องรอย 

 

 

หลังจากหลิงชีเย่ว์จากไป ตู้เฉินยิ่งไม่สนใจความเป็นอยู่ของตระกูลหลิงเข้าไปใหญ่ และคนร้ายเบื้องหลังหาตัวหลิงชีเย่ว์ตั้งนานแต่ก็หาไม่เจอ จึงเริ่มบีบบังคับหลิงอิ๋นโจว เขาเห็นว่าถ้าตระกูลหลิงถึงจุดที่บ้านแตกสาแหรกขาด หลิงชีเย่ว์ต้องปรากฏตัวแน่ 

 

 

แต่เขาไม่รู้ว่าหลิงอิ๋นโจวพูดแตกหัก ก็เพื่อให้หลิงชีเย่ว์กับเขาตัดขาดความสัมพันธ์… 

 

 

พี่ชาย… 

 

 

หลิงชีเย่ว์นึกถึงเมื่อนานมากแล้ว พี่ชายชอบนั่งหันหลังให้ตัวเองขณะมองดูดาวยามค่ำคืน ดูแสงอาทิตย์ตกดินริมขอบฟ้า 

 

 

พี่ชายที่รักและเอ็นดูตัวเองขนาดนั้น พี่ชายที่ตามใจตัวเองขนาดนั้น ทำไมจู่ ๆ เขาถึงโหดร้ายได้ขนาดนั้น? 

 

 

ตอนแรกทำไมตัวเองถึงไม่ทันรู้ตัวว่าพี่ชายแปลกไป 

 

 

หลายปีนั้นในอดีต ความอบอุ่นและความรักเมื่อก่อน จะเป็นเรื่องโกหกทุกอย่างได้ยังไง? 

 

 

หลิงชีเย่ว์ยกสองมือขึ้นปิดหน้าของตัวเอง น้ำตาไหลไปตามซอกนิ้ว 

 

 

“เลิกร้องได้แล้ว” 

 

 

ทันใดนั้นเส้นเสียงแทรกน้ำเสียงแหบพร่าก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง เธอปล่อยสองมือร่วงลงอย่างแรงมองเห็นหลิงอิ๋นโจวนั่งอยู่บนรถเข็น 

 

 

เขาเองก็ซีดเซียวไม่น้อย แต่แววตาอบอุ่นเหมือนอย่างแต่ก่อน 

 

 

“พี่ พี่ชาย” 

 

 

หลิงชีเย่ว์อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นกระโจนเข้าหาอ้อมกอดของหลิงอิ๋นโจวร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดอย่างหนัก 

 

 

“ยัยเด็กโง่ อย่าร้องเลยนะ ที่นี่คือคาเฟ่นะ” 

 

 

หลิงอิ๋นโจวลูบผมของหลิงชีเย่ว์อย่างแผ่วเบา น้ำเสียงเต็มไปด้วยการทอดถอนใจ “พี่รู้ว่าแม่บอกเธอหมดแล้ว พี่ก็รู้ว่าเธอจะทำอะไร เด็กโง่ อย่าทำอะไรโง่ ๆ อีกเลย เธอรู้ไหมว่าทำไมคุณแม่ถึงมีเบอร์เธอ เป็นตู้เฉิน เขาจงใจเปิดเผย แม่คิดถึงเธอมากเหลือเกิน ต่อให้ฉันเกลี้ยกล่อมท่านครั้งแล้วครั้งเล่าอย่าพบพี่อีก แต่ท่านก็ทนไม่ไหว” 

 

 

ตู้เฉินต้องการอะไร หลิงอิ๋นโจวทราบดี ถึงเขาจะพิการแล้ว แต่ยังติดนิสัยอ่านหนังสือพิมพ์เป็นประจำทุกวัน หลายวันมานี้ตู้เฉินกับหลิงชีเย่ว์จะสู้กับหอเป๋ากงลือสนั่น 

 

 

“ถึงตระกูลหลิงจะหายไปแล้ว คุณพ่อเองก็…แต่เธอยังมีพี่ ยังมีแม่ เธอยังมีหลิงลี่” 

 

 

หลิงอิ๋นโจวลูบผมของหลิงชีเย่ว์อย่างนุ่มนวล น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนเคย 

 

 

หลังตระกูลหลิงล้มละลาย พ่อหลิงแอบนัดตัวการเบื้องหลังออกมาลับหลับหลิงอิ๋นโจว แล้วยิงเขาตายคาที่ 

 

 

หลิงซื่อเป็นลูกชายอีกครั้งของพ่อหลิง เขาทนไม่ได้ที่เห็นลูกตัวเองถูกคนบ้าย่ำยี 

 

 

หลิ่งซื่อไม่อยู่แล้ว เขาเองก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ 

 

 

หลิงอิ๋นโจววันถัดมาถึงรู้ว่าพ่อหลิงฆ่าตัวตายหลังก่อเหตุฆ่าคน หลังจากนั้นแม่หลิงก็เจ็บปวดอย่างมาก เพื่อดูแลแม่ของตัวเอง หลิงอิ๋นโจวจำต้องตั้งสติขึ้นมา เขาตัดสินใจเริ่มต้นใหม่โดยอาศัยเส้นสายของตัวเอง แต่เมื่อตกต่ำลง พวกที่เคยใกล้ชิดก็พากันตีจาก  บนเส้นทางริเริ่มการค้าใหม่อีกครั้ง หลิงอิ๋นโจวถูกลอบเล่นงานอีกครั้ง ซ้ำยังมีคนจงใจขับรถชนจนขาบาดเจ็บ เพราะไม่มีเงินรักษา จึงยืดเยื้อมาถึงตอนนี้ 

 

 

ความจริงด้วยเทคโนโลยีปัจจุบันอยากให้เขาลุกยืนได้ใหม่เป็นเรื่องง่าย เพียงแต่…หลิงอิ๋นโจวไม่อยากเข้าร่วมวงการธุรกิจแห่งการหลอกลวงอีกแล้ว ตอนนี้เขาทำงานสาธารณประโยชน์ บางครั้งก็ดูแลบัญชีด้วยตัวเอง ปั่นหุ้น เงินรายได้เพียงพอใช้เป็นค่าใช้จ่ายของเขากับแม่หลิง 

 

 

เพียงแต่ในใจแม่หลิงรู้สึกขอโทษหลิงอิ๋นโจวมาตลอด เธอคิดมาตลอดว่ามีวิธีอะไรหาเงินสักก้อน รักษาขาสองข้างของเขา… 

 

 

หลิงชีเย่ว์ได้ยินแม่หลิงพรรณนาว้าวุ่นใจอยู่ครู่ใหญ่ หลังออกมาจากเขาก็เห็นรถของตู้เฉิน 

 

 

“อันที่จริง หลังพ่อของลูกเสีย หลิงซื่อติดเงินมหาศาล หนี้สินตกเป็นภาระของหลิงอิ๋นโจว เขาไม่ได้บอกแม่” 

 

 

ตู้เฉินยื่นเอกสารส่งให้หลิงชีเย่ว์ 

 

 

“หลิงอิ๋นโจวมีโอกาสกลับออฟฟิศหลังหายไปนาน เขามีความสามารถมาก แต่เขาไม่อยากให้ครอบครัวเข้าไปพัวพันกับวังวนของธุรกิจอีก ดังนั้นเขาเลยเลือกปลีกวิเวก เลือกรับภาระหนี้ก้อนโตลำพัง เงินพวกนั้น พอจะทับทั้งชีวิตของเขา” 

 

 

ชั่วชีวิต ใช้ภาระทั้งชีวิต แลกกับชีวิตสงบสุขของคนในครอบครัว 

 

 

หลิงอิ๋นโจว ทำไมถึงโง่ขนาดนี้ 

 

 

“เก็บทุกวันไว้ให้ฉัน หลิงชีเย่ว์เธอน่าจะเห็น ไม่มีการปกป้องอันเข้มแข็ง ชีวิตช่างบอบบางเหลือเกิน” 

 

 

ลูกตาของตู้เฉินจ้องดวงตาของหลิงชีเย่ว์เขม็ง “ฉันช่วยหลิงอิ๋นโจวใช้หนี้ทั้งหมด แล้วฉันจะให้เธอมาเยี่ยมเทียนเทียนได้ตลอด ฉันรับปากว่าพวกคนตอนนั้นจะไม่มารังควานพวกเธออีก หลิงชีเย่ว์ เธอน่าจะรู้ว่าการตัดสินใจแบบไหนจะดีกับเธอ กับครอบครัวเธอและกับเทียนเทียน” 

 

 

ชั่วขณะนั้นหลิงชีเย่ว์คล้อยตาม 

 

 

นั่นสิ เธอจะให้อะไรเทียนเทียนได้ เธอจะให้อะไรกับคนในครอบครัวได้ 

 

 

หากเทียนเทียนตามเธอต่อไป ถ้าต้องเจอเรื่องแบบเดียวกันเธอจะทำอย่างไร 

 

 

… 

 

 

“พี่คะ ฉันตัดสินใจแล้ว” 

 

 

หลิงชีเย่ว์เงยหน้าขึ้น มองหลิงอิ๋วโจวอย่างจริงจัง “เทียนเทียนฉลาดขนาดนี้ เขาควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ฉัน…จะอยู่ที่นี่ อยู่กับพี่และแม่ ตู้เฉินรับปากฉัน ต้องให้ฉันไปเยี่ยมเทียนเทียนบ่อย ๆ ” 

 

 

“ชีเย่ว์…” 

 

 

หลิงอิ๋นโจวอยากพูดอะไร แต่เมื่อเห็นดวงตาดื้อรั้นจริงจังของหลิงชีเย่ว์ เขาทำได้เพียงกล้ำกลืนคำในใจลงไป เพราะเขาเข้าใจความหัวแข็งของหลิงชีเย่ว์ดี เมื่อก่อนถึงตัดขาด… 

 

 

หลังหลิงชีเย่ว์ออกจากคาเฟ่ หลิงอิ๋นโจวยังคงนั่งอยู่ที่เดิม 

 

 

ไม่นานก็มีเงาเรียวยาวพลันปรากฏ 

 

 

“คุณตู้” 

 

 

หลิงอิ๋นโจวเห็นคนตรงข้ามตัวเอง ท่าทางสายตาแหลมคมขึ้น 

 

 

“เรื่องที่ฉันพูดกับเธอ พิจารณาถึงไหนแล้ว” 

 

 

ผู้มาถึงพูดตรงไปตรงมา น้ำเสียงแสดงความมั่นใจ เขารู้การตัดสินใจของหลิงอิ๋นโจวอยู่แล้ว 

 

 

“ผมรับปากคุณ” 

 

 

แววตาหลิงอิ๋นโจวเป็นประกาย เขาต้องทำแบบนี้แล้ว…