มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 772

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 772

แม้ตั้งแต่ตอนที่เธอยังคงเป็นเด็กน้อย แจสมินมักจะเกลียดการเข้าใจผิวเผินอยู่เสมอ ไม่ว่าจะหัวข้อไหนก็ตาม

เพราะเช่นนั้น ตอนแรกเธอจึงวางแผนที่จะเข้าไปในห้องของคุณอาเพื่อพยายามค้นหาผู้มาใหม่ด้วยกันกับมินดี้ การบังเอิญพบกับควินซี่ของเธอนั้นจึงไม่ได้เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น

ตอนนี้ที่รู้ว่าใครบางคนได้ย้ายเข้ามาอยู่ในห้องนั้น ความอยากรู้อยากเห็นของเธอจึงทำให้ตื่นเต้นขึ้นมา ใครที่จะมีสิทธิ์เพียงพอที่จะได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นั่นกันนะ?

“ทำไมพวกเราไม่แอบเข้าไปดูภายในห้องกันล่ะ แจสมิน?” มินดี้แนะนำ ตอนนี้เริ่มรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเพิ่มขึ้นเช่นกัน

“อย่าบุ่มบ่ามไป สำหรับตอนนี้พวกเราควรจะไปกันก่อน ไม่นานก็เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่แล้ว และฉันไม่ต้องการที่จะทำให้เขาโกรธในช่วงเวลาเช่นนี้!” แจสมินตอบกลับ ขณะที่เธอเริ่มเดินจากไป แม้เธอจะพูดไปแบบนั้น แต่เอาตามตรงเธอก็ยิ่งสงสัยมากว่ามินดี้เสียอีก

ประมาณสองวันต่อมา…

“นายได้สิ่งของทั้งหมดที่ฉันบอกนายให้หามาหรือยัง? โปรดตรวจสอบอีกครั้งในภายหลังแล้วกัน พวกเราไม่อาจขาดสิ่งของพวกนี้ได้เพราะพวกเราจะต้องใช้พวกมันในการตกแต่งและจัดตั้งสถานที่จัดงานภายหลังในคืนนี้ ถ้างานพรุ่งนี้ล่าช้าเพราะพวกเรา พวกเราจะต้องชดใช้อย่างมากแน่!” ผู้หญิงคนหนึ่งในช่วงวัยสามสิบปีพูดกับชายหนุ่มคนหนึ่ง

“ครับ คุณเล็ก!” ชายหนุ่มตอบกลับทันที

“เมื่อพูดแล้วก็ เชฟกลุ่มนั้นจากนอร์ทเบย์จะทำอาหารเย็นในภายหลัง มันยากจริง ๆ ที่จะรับให้บริการคนดังกลุ่มนั้น พวกเขายังคงเล่นไพ่เพื่อฆ่าเวลากันอยู่เลย แม้แต่ในชั่วโมงนี้! ส่งมื้อเย็นไปให้พวกเขาทีละคนในภายหลังแล้วกัน!”

“ไม่มีปัญหาครับ!”

ชายหนุ่มที่ว่านั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจอรัลด์

คุณอาเฟนเดอร์สันดำรงชีวิตโดยยึดตามชื่อเรียกเก่าของเธอ เธอมีเส้นสายอยู่ทุกที่อย่างแท้จริง

ประมาณสองวันก่อนเมื่อเขา เดรก, ไทสัน และคนอื่น ๆ สองสามคนเข้ามาในทีมนี้โดยแทบไม่มีปัญหาใด ๆ เลย

ตามปกติแล้วในงานเลี้ยงวันเกิดประจำปีของตระกูลเฟนเดอร์สัน เหล่าเฟนเดอร์สันจะเชิญเชฟท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงเช่นเดียวกับคนดังหญิงทั้งหลายจากทั่วประเทศมาเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ ตามธรรมดาแล้วจึงจำเป็นต้องมีทีมตามมารยาทด้วยเช่นกัน

การเป็นตระกูลที่ร่ำรวยเช่นนี้ งานเลี้ยงจึงสามารถให้ตระกูลเฟนเดอร์สันแสดงความมั่งคั่ง และความรุ่งโรจน์ที่แทบจะไม่มีใครเทียบเท่าของพวกเขาได้ ผู้คนมากมายในทีมของเจอรัลด์อย่างเดียว ก็เป็นอีกวิธีในการแสดงให้เห็นถึงสิ่งนั้นแล้ว

ไม่นานก่อนที่คุณเล็กจะได้รับแจ้งว่ามื้อเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในทางกลับกันเจอรัลด์ก็ได้รับคำสั่งให้เสริฟ์อาหารให้กับกลุ่มคนดังทั้งหลาย

มีคนดังหญิงแปดคนภายในกลุ่มนั้นที่นั่งแยกเป็นสองโต๊ะ ขณะที่พวกเธอเล่นไพ่กันอยู่ เจอรัลด์เคยเห็นพวกเธอหลายคนทางโทรทัศน์มาก่อน

“มื้อเย็นมาแล้วครับ!” เจอรัลด์แจ้งให้ทราบ

“เอาล่ะ หวัดดีหนุ่มหล่อ! มานี่สิให้ฉันสัมผัสนายหน่อย!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เธอต้องดีใจมากเกินไปแล้ว จนคิดตรงไปตรงมาหลังจากชนะไปมากขนาดนั้น! พยายามอย่าทำให้หนุ่มคนนี้กลัวจนจากไปสิ!” คนดังคนอื่นพูดเล่น

“แล้วทำไมมันถึงจะเคยเกิดขึ้นล่ะ? มันเหมือนว่าฉันจะฉวยโอกาสกับเขา หรืออะไรอย่างงั้นสักหน่อย! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เมื่อเป็นเรื่องการเล่นไพ่ คนเหล่านั้นที่ชนะก็จะรู้สึกมีความสุขกว่าเป็นธรรมดา ในขณะที่คนที่แพ้ก็มักจะใจร้อนและหงุดหงิดมากกว่าอย่างแน่นอน

โดยไม่สนใจการคุกคามของพวกเธอ เจอรัลด์เพียงเสริฟ์มื้อเย็นให้หนึ่งในนักร้องที่นั่น อย่างไรก็ตามมันชัดเจนว่าเธอไม่ได้สนใจเขาเลยจริง ๆ เพราะเธอลงเอยด้วยการผลักมื้อเย็นของเธอเองลงกับพื้นโดยไม่ตั้งใจ ผลที่ได้ก็คือ อาหารมันเยิ้มส่วนเล็กน้อยกระเด็นใส่น่องของเธอ!

“อะไรกัน นายทำงานของนายยังไงเนี่ย?!” นักร้องคนนั้นตะคอกใส่ ขณะที่เธอถลึงตาใส่เจอรัลด์

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงพยายามอย่างหนักที่จะยั้งตัวเองจากการตบเธอ มันเป็นปฏิกิริยาที่สมเหตุสมผลเมื่อพิจารณาถึงความประพฤติของนักร้องคนนี้ว่าแย่มากแค่ไหน

กระนั้นเขาก็ยับยั้งตัวเองจากการทำแบบนั้น ท้ายที่สุดแล้วทั้งหมดนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนการที่ใหญ่กว่า

เจอรัลด์จึงทำได้เพียงเก็บความโกรธของเขาเอาไว้เงียบ ๆ เท่านั้น ขณะที่เขาเสริฟ์มื้อเย็นที่ยังเหลืออยู่ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังห้องถัดไป

“เอาล่ะ วางมันไว้ตรงนั้นให้พวกเราแล้วกัน! ขอบคุณนะ!” หนึ่งในหญิงสาวสองคนในห้องนั้นกล่าว

พวกเธอทั้งคู่ที่ดูเหมือนจะอายุพอ ๆ กันกับเจอรัลด์ เป็นคนงานที่มีมารยาทสำหรับกลุ่มคนดังในห้องอีกห้องนั้น และพวกเธอก็ดูเหมือนจะยุ่งกับการพยายามลบเครื่องสำอางของพวกเธอกันอยู่

แม้เจอรัลด์จะถูกบอกให้ทิ้งมื้อเย็นไว้ที่นั่น แต่เขาก็ลงเอยด้วยการจ้องไปที่หนึ่งในสองสาวเป็นเวลานานก่อนสุดท้ายจะตระหนักได้ว่าเธอเป็นใคร

‘แม่งเอ้ย! มันเป็นไปได้ยังไงที่ได้พบเธอที่นี่?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองด้วยความรู้สึกประหลาดใจ