มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 794

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 794

เจอรัลด์พบว่าตัวเองนั่งไขว่ห้างอยู่บนท่าเรือด้วยความขุ่นเคืองใจของเขา

ไม่สามารถทำอะไรอื่นได้อีกแล้ว ทั้งหมดที่เขาทำได้คือรอการกลับมาของมีล่า และอธิบายให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนก่อนเมื่อเธอกลับมาในที่สุด

ที่เหลือของวันผ่านไปอย่างรวดเร็วและก่อนที่มีล่าจะรู้ มันก็เป็นเวลากลางคือแล้ว ด้วยทะเลที่เงียบสงบมากขณะที่เรือมหาสมุทรแล่นต่อไป แม้แต่ลมทะเลที่เบาที่สุดก็ยังได้ยิน

“พอได้แล้วกับการคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่คิดงั้นเหรอ มีล่า? เพราะพวกเราทั้งหมดอาจจะเหนื่อยกันแล้วในตอนนี้ ไปหาอะไรทานกันเถอะ!” มอลลี่กล่าว ขณะที่เธอเตรียมจะไปเอาอาหารมาให้เธอ

“เอาล่ะ…!” มีล่าตอบกลับด้วยการพยักหน้าเล็กน้อย

“ต้องอย่างนี้สิ! แต่ทำไมทีมการสำรวจถึงต้องเอาโทรศัพท์ของพวกเราไปด้วยล่ะ? ช่างน่าเบื่อ!” มอลลี่ที่ไม่คุ้นชินกับการที่ไม่มีโทรศัพท์อยู่ใกล้ ๆ เธอกล่าว

“แต่แน่นอน! ข้อมูลส่วนตัวเกี่ยวกับการสำรวจอาจจะรั่วไหลออกไปได้ง่าย ๆ ถ้าพวกเรามีโทรศัพท์ติดตัว! แม้การเข้มงวดไม่ได้เป็นเรื่องไม่ดีอะไรขนาดนั้น แต่ฉันไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะเอานาฬิกาของฉันไปอีกด้วยซ้ำ! ฮึ่ม!” วันด้าตอบกลับ

“ไม่ว่าจะยังไง แม้พวกเราได้รับการบอกกล่าวว่าพวกเราจะออกมาถึงที่นี่เพื่อสำรวจคุณภาพของทะเล แต่ฉันสงสัยจริง ๆ ว่ามันเป็นแบบนั้น หรืออย่างน้อยฉันก็รู้สึกว่านั่นไม่ใช่ภารกิจเพียงอย่างเดียวของเรา ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ฉันเห็นผู้คนที่ดูดุร้ายสองสามคนขึ้นเรือมากับพวกเราก่อนหน้านี้ซึ่งดูเหมือนว่าพวกเขาอาจเป็นทหารกัน ทำไมถึงจะต้องการคนเช่นนี้อยู่ในภารกิจการสืบสวนของพวกเราด้วยล่ะ?” มอลลี่กล่าว เห็นได้ชัดว่าพยายามที่จะเบี่ยงเบนความสนใจมีล่าจากความคิดด้านลบของเธอ

“…ห้ะ? เธอต้องการจะบอกอะไรกัน?” วันด้าถาม รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“เรียกมันว่าสัมผัสที่หกซึ่งมาพร้อมกับการมีพี่ชายที่เป็นทหารเช่นกัน พวกเขาไม่จำเป็นที่จะต้องโชว์องังการเช่นนี้จริง ๆ ถ้าจุดมุ่งหมายของพวกเขาเป็นเพียงแค่การสำรวจคุณภาพของมหาสมุทร ยิ่งไปกว่านั้น ในขณะที่ฉันช่วยขนย้ายของบางอย่างเข้าไปในห้องประชุมก่อนหน้านี้ เดาซิว่าฉันเห็นอะไร?” มอลลี่ตอบกลับ ขณะที่เธอเบาเสียงของเธอลงฉับพลัน

“ต่อสิ…” มีล่าและแวนด้าพูดขึ้นพร้อมกันขณะที่พวกเธอมองไปที่เธอ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แม้พวกเธอรู้สึกได้ว่าทีมการสำรวจนั้นค่อนข้างลึกลับ แค่ทีมก็ดูเหมือนจะกำลังศึกษาบางอย่างอยู่ตลอดทั้งวันอยู่ดี

“ฉันเห็นภาพวาดที่พวกเขาต้องใช้ในระหว่างการประชุมของพวกเขา! มันดูเหมือนตึกอะไรสักอย่าง…ฮ่าฮ่า! มันไม่บ้าไปหน่อยเหรอถ้าจริง ๆ แล้วทีมการสำรวจจะอยู่ในภารกิจตามหาพระราชวังใต้น้ำ?” มอลลี่กล่าว ขณะที่เธอหัวเราะออกมาเสียงดัง

แทนที่จะหัวเราะตาม อย่างไรก็ตาม มีล่าและวันด้าทำได้เพียงแค่มองกันและกันด้วยความตกตะลึงเท่านั้น วิธีที่มอลลี่พูดมานั้นทำให้การเดินทางทั้งหมดของพวกเธอฟังดูและรู้สึกลึกลับมากกว่าที่มันควรจะเป็นเสียอีก

“…เธอไม่ได้กำลังล้อเล่น ใช่ไหม?”

“แน่นอนว่าไม่! ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะโกหกพวกเธอทั้งคู่เลย! นอกจากนั้น พวกเขาก็สังเกตเห็นว่าฉันเห็นรูปภาพนั้นและพวกเขาก็เตือนฉันอย่างเข้มงวดว่าไม่ให้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้! ฉันกลัวมากจนฉันวิ่งหนีไปทันที!” มอลลี่ตอบกลับ ขณะที่เธอแลบลิ้นออกมา

“…อืม รูปภาพขนาดใหญ่นั้นไม่ได้เกี่ยวกับพวกเรา…มาทำเรื่องที่พวกเราได้รับมอบหมายให้ทำกันเถอะ!” มีล่ากล่าวด้วยเสียงหัวเราะที่ขมขื่น

ในการตอบสนอง ทั้งวันด้าและมอลลี่ก็พยักหน้าเป็นการตกลง

เป็นตอนนั้นเองเมื่อพวกเธอทั้งสามคนได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังเดินเข้ามาใกล้ห้องของพวกเธอ ตามมาด้วยการเคาะประตู เมื่อเปิดดู พวกเธอเห็นฮอลลี่กำลังยืนอยู่ด้านนอกพร้อมกับเอามือกอดอกไว้

“เธอต้องการอะไร?” มอลลี่ถาม

“ศาสตราจารย์ชีเวลล์ต้องการจัดการประชุม ดังนั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อแจ้งให้พวกเธอทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้!” ฮอลลี่กล่าวด้วยโทนเสียงที่ค่อนข้างไม่เต็มใจ

“ก็ได้ บอกเขาว่าพวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!” มอลลี่ตอบกลับ ด้วยรอยยิ้มอิ่มอกอิ่มใจบนใบหน้าของเธอ

ฮอลลี่กรอกตาใส่ จากนั้นก็ออกจากห้องของพวกเธอไป

ศาตราจารย์วินส์ตัน ชีเวลล์ เป็นหัวหน้าของการปฏิบัติการนี้ เขาดูอายุประมาณเจ็ดสิบปีและแม้เขาดูเหมือนค่อนข้างเข้มงวด แต่เขาก็มีความรู้อย่างมากเช่นกัน นั่นจึงทำให้มีล่าเคารพเขามาก จากสิ่งที่สาว ๆ ได้ยินมา เขาเป็นผู้รับผิดชอบในการตามหาผู้อุปถัมภ์และจัดตั้งทีมการสำรวจขึ้นมาเช่นกัน

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ทั้งสามคนก็มาถึงห้องประชุมสำหรับการประชุมแล้ว โดยรวมพวกเธอสามคน ก็ยังมีสมาชิกอีกประมาณสามสิบคนในทีมการสำรวจ การประชุมเองไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ ศาตราจารย์ชีเวลล์เพียงต้องการจะเน้นย้ำถึงเรื่องต่าง ๆ ที่พวกเธอจำเป็นต้องมองหาในระหว่างการเดินทางนี้

ครึ่งทางระหว่างการประชุมของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นศาสตราจารย์ชีเวลล์ก็เริ่มไออย่างรุนแรง จากจุดนั้นเป็นต้นมา เขาก็เริ่มเกาคอของเขาเป็นครั้งคราว

เนื่องจากมีล่านั่งอยู่ข้างศาสตราจารย์ สายตาของเธอจึงจับจ้องไปที่หลังคอของเขาอย่างไม่ตั้งใจ สิ่งที่มีล่าเห็นจึงทำให้เธอถึงกับตกตะลึงไปในทันที…