มายไอรอนสูท MY IRON SUIT - ตอนที่ 245 คนตาย!

มายไอรอนสูท My Iron Suit ตอนที่ 245: คนตาย!

ใบหน้าภายใต้ชุดเครื่องแบบนาโนของเฉินโม่ เผยให้เห็นการแสดงออกที่ตลก

เนื่องจากคุณสนใจที่จะแสดงมากฉันจะร่วมมือกับคุณด้วย มิฉะนั้นคุณจะเหงาที่จะแสดงคนเดียว

เมื่อคิดเช่นนี้เฉินโม่พยักหน้าเบาๆ และสอดมือเข้าไปในแขนของชุดรบ

ลาซาร์เห็นเฉินโม่ด้วยความยินดี

เมื่อเขาพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้เขาแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของตัวเอง เขาสูงและมีกล้ามเนื้อมากกว่า ร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามเนื้อมากกว่าแต่ก่อน ด้วยการฟื้นตัวของความแข็งแกร่งทางกายภาพเขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงพลังอันทรงพลังที่มีอยู่ในร่างกายซึ่งมากกว่าเดิมหลายเท่า

เขาไม่รู้ว่าพลังอันทรงพลังมาจากไหนทําให้เขามั่นใจในการสังหารเฉินโม่มากขึ้น

อย่างไรก็ตามเขาสามารถเป็นผู้นํากลุ่มผู้ก่อการร้ายได้ เขาอาศัยมากกว่าความดุร้ายและโหดร้ายเช่นเดียวกับสุนัขจิ้งจอก

เฉินโม่ที่อยู่ตรงหน้าเขาลึกลับมากจนเขาไม่สามารถเข้าใจรายละเอียดได้ เมื่อเขาไม่ระมัดระวังเขาก็แสร้งทําเป็นว่าไม่สามารถฟื้นแรงได้ และต้องการผ่อนคลายความระมัดระวังของเฉินโม่

ตอนนี้ดูเหมือนว่าแผนของเขาจะสําเร็จแล้ว เมื่อเห็นเฉินโม่ก้มศีรษะและหยิบของออกจากอ้อมแขนของเขา ราซาก็ฉายแสงเย็นยะเยือกในดวงตาของเขาและเดินสองสามก้าวที่เท้าของเขา และในไม่ช้าก็มาถึงฝั่งของเฉินโม่ และมือจึงหยิบของออกจากเสื้อ

มุมปากของเขาทําให้เกิดรอยยิ้มที่โหดร้ายและมือขวาที่ซ่อนอยู่ ข้างหลังเขาก็โจมตีและหินแหลมที่ถืออยู่ในมือของเขาก็กระแทกไป ที่ขมับของเฉินโม่ ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาสามารถฆ่าเขาในที่เดียวได้อย่างแน่นอน!

ในขณะที่เขาเริ่มโจมตีเฉินโม่ที่ก้มหน้าอยู่ก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เขา แม้ว่าเขาจะสวมหน้ากาก แต่ราซาก็ยังสัมผัสได้ถึงรอยยิ้มเหยียดหยามบนใบหน้านี้

“ไม่ดี! มันหลอก!”

แต่ในเวลานี้ลูกศรอยู่บนเชือกฉันต้องยิง!

ในเวลานี้มือขวาของเขาเพิ่งถูกเหวี่ยงออกมาจากด้านหลังหินยังไม่ถึงเฉินโม่ ราซาต้องกัดฟันของเขาและเพิ่มความพยายามเล็กน้อยต้องการทุบที่หัวเฉินโม่

ในขณะที่เขาทําเต็มกําลังและหน้าผากของเขาก็รู้สึกได้ถึงดอกไม้ตรงหน้าเขา และทันใดนั้นหลุมดําก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา

เขาเอามันออกจากแขนตอนไหน แต่เขาไม่ได้หยิบอาหารไว้ในมือ แต่มีปืนพกสีดําและปากกระบอกกําลังชี้มาที่เขาในเวลานี้

มือขวาที่เพิ่งเหวี่ยงไปข้างลําตัวมือข้างที่ถือหินนั้นปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็นทันที

เฉินโม่ยกปืนพกพลังงาน ns-7 ขึ้นมาจากอวกาศมองไปที่ลาซาร์ที่ตกตะลึงและยิ้มอย่างเหยียดหยามไม่เปิดโอกาสให้เขาโจมตีต่อไป หรือร้องขอความเมตตา

“อย่า! “

แสงสีฟ้าสว่างวาบและเสียงกรีดร้องกรีดร้องดังขึ้น และหายไปในทันที่เหลือเพียงเถ้าถ่านสีเทาที่ลอยอยู่ในอากาศ

ก้อนหินในมือของลาซาร์สูญเสียแรงถือและตกลงจากอากาศสู่พื้น เขาสูญเสียร่างของเขาไปอย่างสมบูรณ์ในที่โล่ง ดูเหมือนว่าเขาไม่เคยมาที่โลกนี้

เฉินโม่เตะหินที่พื้นเบาๆ แล้วเดินไปที่ด้านหน้าของช่องแช่แข็ง พร้อมกับเปิดประตูแล้วเอื้อมมือไปแตะแผงควบคุมเบาๆ ประตูที่เปิดโดยตู้แช่แข็งก็ค่อยๆปิดลงอีกครั้งคืนสถานะเดิม

จากนั้นเฉินโม่ก็วางมือบนกล่องและเขาก็เอามันกลับเข้าไปในมิติอวกาศอีกครั้ง

การทดสอบประสบความสําเร็จช่องแช่แข็งนี้ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป แต่ไม่สามารถวางไว้ที่นี่ได้ ท้ายที่สุดมันเป็นสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้ควรจัดการด้วยความระมัดระวัง

อีกด้านหนึ่งของเกาะร้างพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน 2 พร้อมกัปตันออกไปที่ชายหาดเพื่อไปตกปลาแต่เช้า จางซิน, ซูซิน และ ซูเซียงที่เหลืออยู่ในค่ายเพื่อเตรียมไม้สําหรับเผา เนื่องจากไฟไม่ใช่เรื่องง่ายกองไฟจึงควรลุกไหม้ตลอด 24 ชั่วโมงต่อวันแม้ว่าจะสามารถเผาได้ตราบเท่าที่ไม่ได้ใช้งาน แต่ก็ยังคงเผาฟื้นจํานวนมาก ทุกวัน การค้นหาไม้แห้งที่เหมาะสมจะกลายเป็นผู้รอดชีวิตทุกวัน งานสําคัญที่ต้องทําให้เสร็จ

ซูซิน ที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นเพียงไม่กี่สิบเมตรก็ถอนหายใจและหันไปมองจางซินที่อยู่ไม่ไกล

“ เมื่อได้ยินไหม”

“อะไร?”

จางซินมองลงไปที่ไม้ขณะค้นหาและถามอย่างไม่เป็นทางการ

ซูชินกล่าวด้วยท่าทางหวาดกลัว” ฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง!”

จางซินถามไม่เงยหน้า ผู้หญิงหรือผู้ชาย?”

“ดูเหมือนว่าจะเป็น … ผู้ชาย!”

” พูดว่าอะไร?”

” ก็ควรจะเป็น” ไม่ “…”

“โอ้ไม่เป็นไรอาจจะเป็นนกกาเหว่าก็ได้”

จางซินหยิบกิ่งไม้แห้งขึ้นมาจากหญ้าแล้วพูดอย่างลวกๆ นกกาเหว่าอยู่ที่ไหน! คุณหลอกฉัน! ”

ซูซินก็เหลือบมองจางซินก้มหน้าและสับฟื้นต่อไป ตั้งแต่เฉินโม่ปรากฏตัว พวกเขาก็กําจัดอันตรายได้อย่างสมบูรณ์ สําหรับเฉินโม่ ผู้ช่วยในช่วงเวลาสําคัญพวกเธอเชื่อใจเขาอย่างเต็มที่ด้วยความสามารถอันทรงพลังของเขา หากเขาต้องการทําอะไรพวกเธอทําไม ต้องรอจนถึงตอนนี้

อย่างไรก็ตามมี เฉินโม่ “นักฆ่า” แห่งความยุติธรรมเธอเชื่อใจเขาได้

“ มีเซอร์ไพรส์อะไรไหม”

ซูซิน ยังคงมีข้อสงสัย โดยธรรมชาติแล้วเธอไม่คิดว่าเฉินโม่หรือกัปตันจะทําอะไรที่ไม่ดี สําหรับซูเซียงและจางเหว่ย พวกเขายิ่งเป็นไปไม่ได้

“หากมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นคุณสามารถหาอุบัติเหตุได้คุณควร ได้ยินว่า “อา” ด้วย!”

ซูซินได้ยินคํานั้นและพยักหน้าและรู้สึกมีเหตุผล” แหม … ดูจะเข้าท่าดีนะ”

ก่อนที่เธอจะพูดต่อจางซินลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธและขัดจังหวะคําพูดของเธอ” ที่ ”

“คุณหยุดพูดฉันทํางานหนักไม่อยากขี้เกียจ! ถ้าคุณทําฝืนไม่ได้เดี๋ยวออกมารับมัน!”

“ไม่พูด ไม่พูด! มาทํางานต่อ!”