มายไอรอนสูท MY IRON SUIT - ตอนที่ 425 ลึกล้ํา!

My Iron Suit ตอนที่ 425: ลึกล้ํา!

แม้ว่าวิคเตอร์และเจมส์จะมีบาดแผลมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่สถานะของทั้งสองคนก็ไม่ได้ลดลง แต่พวกเขากลับกล้าหาญมากขึ้นเรื่อย ๆ ทหารเม็กซิกันจํานวนมากขึ้นเสียชีวิตภายใต้เงื้อมมือของทั้งสองคน แม้แต่ปืนไรเฟิลในมือของพวกเขาก็หักอย่างรวดเร็วด้วยกระดูกของศัตรูภายใต้การต่อสู้ที่รุนแรงและการโจมตีซ้ํา ๆ ของทั้งสองคน ทั้งสองโยนพวกเขาปืนไรเฟิลถูกทิ้งและศัตรูถูกฆ่าตายด้วยมือ

อย่างไรก็ตามเนื่องจากการสั่งโดยเจตนาของ เฉินโม่ ทั้งสองไม่ได้ยื่นกรงเล็บและ เดือยออกแต่ใช้นิ้วและหมัดโจมตีแทน ทักษะการต่อสู้ของ เฉินโม่ ที่สอนให้ทั้งสอง นั้นมีพื้นฐานมาจากกรงเล็บของเสื้อและการชกมวย แม้ว่าจะไม่มีกรงเล็บและเดือยกระดูก แต่ก็ยังสามารถใช้พลังได้มากกรงเล็บของปลายนิ้วทั้งสองและเดือยที่หมัดไม่มีอะไรนอกจากเพิ่มพลัง

เมื่อวิคเตอร์และเจมส์และชาวเม็กซิกันคนอื่น ๆ เผชิญหน้ากับกองทัพเม็กซิกัน และทําให้กองหน้าชาวเม็กซิกันเข้าสู่การชุลมุน แซคาร์ เทย์เลอร์ จึงพาทีมไปที่ปีกซ้ายของกองทัพเม็กซิกัน กองทัพเม็กซิกันซึ่งตกอยู่ในความโกลาหลแล้วกําลังรีบร้อนมือได้ แต่ก็ยากที่จะต้านทานการโจมตีที่รุนแรงจากด้านหน้าและด้านข้างและในที่สุดก็พังทลายลง

ฐานทัพสหรัฐฯซึ่งถูกกองทัพเม็กซิกันปิดล้อมเป็นเวลาหลายวันในที่สุดก็ได้รับการช่วยเหลือ แต่บราวน์ผู้บัญชาการป้องกันฐานที่มั่นแห่งนี้เสียชีวิตไปแล้วในการสู้รบครั้งก่อนเพื่อเป็นการระลึกถึงนายพลของผู้ชอบธรรม แซคาร์ เทย์เลอร์ จึงเปลี่ยนสถาน ที่นี้เป็นบราวน์เบิร์ก

การต่อสู้ครั้งนี้ถือเป็นชัยชนะครั้งที่สองของกองทัพสหรัฐฯนับตั้งแต่ความขัดแย้ ระหว่างสหรัฐฯ – เม็กซิโก มันไม่เพียง แต่ทําให้กองทัพสหรัฐฯขวัญกําลังใจที่ต่าในประเทศก็สูงขึ้น แต่ยังทําให้ แซคาร เทย์เลอร์ มีชื่อเสียงอีกด้วย เขาได้รับการแต่งตั้งจากประธานาธิบดีสหรัฐอย่างรวดเร็วได้รับการเลื่อนต่าแหน่งให้เป็นนายพลที่มีชื่อเสียง

เพียงไม่กี่วันต่อมาในวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2389 สหรัฐอเมริกาได้ประกาศสงครามกับเม็กซิโกอย่างเป็นทางการ

แซคารี เทย์เลอร์ ไม่รีบดําเนินการทางทหาร แต่เขายังคงขยายกองกําลังในอีกไม่กี่สัปดาห์ หลังจากที่เขาเตรียมตัวมาดีแล้วเขาก็นํากองทัพรุกต่อไปภายในพื้นที่พิพาท

ระหว่างทางพวกเขามีการต่อสู้ที่ดุเดือดกับกองทัพเม็กซิกันหลายครั้งที่พวกเขาพบ ดูเหมือนว่า แซคารีเทย์เลอร์ ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตเป็นผู้บังคับบัญชาและนํากองทหารไปกําจัดกองทหารเม็กซิกันจํานวนมาก เขาอยู่ในตําแหน่งกองทัพและในที่สุดก็ข้ามพื้นที่พิพาทของสหรัฐอเมริกาและเม็กซิโกและลึกเข้าไปในเม็กซิโก

ระหว่างทางอาจกล่าวได้ว่าวิคเตอร์และเจมส์เป็นเหมือนเป็ดและพวกเขาไม่สามารถทําได้ ศัตรูหลายร้อยคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามสามารถปล่อยให้พวกเขาต่อสู้ได้มากเท่าที่จะทําได้ นอกจากจะไม่เปิดเผยกรงเล็บและเดือยกระดูกได้ง่ายแล้วยังสามารถแสดงความแข็งแกร่งได้อย่างเต็มที่ ทักษะการต่อสู้ที่สอนโดยเฉินโม่ยังได้รับการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องในการต่อสู้ที่เข้มข้นนี้และความเชี่ยวชาญก็ยิ่งลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ

ยิ่งไปกว่านั้นในการต่อสู้ของผู้คนนับแสนครั้งนี้แต่ละคนจะได้รับบาดเจ็บทุกครั้ง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หลังจากการต่อสู้แต่ละครั้งทั้งคู่จะรู้สึกได้ถึงระดับการขึ้นของตนเองอย่างชัดเจน ก่อนหน้านี้ไม่มีใครเทียบได้ในป่ามิสซูรีและเทือกเขาร็อกกี้เมื่อต่อสู้กับพลเรือนติดอาวุธ

ในสนามรบเสียงปืนดังขึ้นกระสุนปลิวไปมากลิ่นควันอบอวลไปทั่วสนามรบและ เสียงคารามอย่างโกรธเกรี้ยวและเสียงตะโกนดังก้องอยู่ในหูของทหารทุกคนไม่ว่าก่อนหน้านี้จะขี้อายหรืออ่อนแอแค่ไหนก็ตามในสนามรบจริงๆ ทหารทุกคนจะติดเชื้อจากบรรยากาศของสงครามนี้ จะไม่มีใครดูแลชีวิตและความตาย ทุกคนในสนามรบตาแดงถือปืนคาบศิลาและคํารามใส่ศัตรูต่อหน้าเขา ทุกคนเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง! แม้ว่าศัตรูที่อยู่ตรงหน้าคุณจะสูงกว่าแข็งแกร่งกว่าและดุร้ายกว่าตัวคุณเองก็ไม่มีใครกลัวและถอยหนี ทุกคนมีค่าเดียวในใจคือฆ่า!

แม้แต่การดํารงอยู่อย่างดุเดือดของวิคเตอร์และเจมส์ก็ไม่สามารถทําให้ทหารศัตรูกลัวได้ แม้ว่าพวกเขาจะถูกปกคลุมไปด้วยศพของทหารแล้ว แต่ก็ยังมีทหารวิ่งมาหาทั้งสองคนอย่างต่อเนื่องการเผชิญหน้ากับศัตรูที่วิ่งขึ้นลงอย่างต่อเนื่องเป็นการยากที่จะหลีกเลี่ยงการถูกโจมตีโดยทหารเหล่านี้ ทุกการต่อสู้แขนต้นขาหน้าท้องหน้าอกหลังทั้งหมดจะถูกปกคลุมไปด้วยบาดแผลกระสุนที่โดน แต่ทหารข้าศึกเสียชีวิตมากกว่าด้วยดาบปลายปืนที่ล่าตัว

อย่างไรก็ตามเมื่อใดก็ตามที่ทหารเหล่านี้แทงคนสองคนใบหน้าของพวกเขาก็ดูมีความสุขโดยคิดว่าพวกเขาได้สังหารศัตรูที่ทรงพลังราวกับสัตว์ร้ายและพวกเขามักจะทําลายภาพลวงตาของพวกเขาด้วยหมัดอันทรงพลังในช่วงเวลาถัดไป เอาชีวิตพวกเขาด้วยความสยองขวัญที่น่าเหลือเชื่อ

ทั้งสองมีพลังและกล้าหาญทุกการต่อสู้อยู่ในแนวหน้าฆ่าศัตรูนับไม่ถ้วนและแม้ว่า พวกเขาจะสวมเสื้อผ้าขาด ๆ ทุกครั้ง แต่ก็เต็มไปด้วยเลือดเสมอดังนั้นแซคารี เทย์เลอร์ ชื่นชมมัน

แม้ว่าวิคเตอร์และเจมส์จะอายุไม่มาก แต่ด้วยความเข้มแข็งความกล้าหาญความพากเพียรเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในบรรดาทหารที่เขาเคยเห็นมาหลายปีก็อดไม่ได้ที่จะโอนสองคนไปด้านข้างเพื่อทาหน้าที่เป็นผู้คุมใครจะรู้ว่าทั้งสองไม่เห็นคุณค่ายืนยันที่จะไปแนวหน้าเพื่อฆ่าศัตร

มองหน้าทั้งสองด้วยท่าทางที่แน่วแน่แซคาร เทย์เลอร์ ไม่มีทางเลือกนอกจากล้มเลิกความคิดเดิมปล่อยให้ทั้งสองคนโจมตีศัตรูที่แนวหน้า

แซคคารีเทย์เลอร์รู้สึกซาบซึ้งกับความเป็นฮีโร่และความกล้าหาญของคนทั้งสองแต่เขารู้สึกหนักใจกับความเกเรของทั้งสองคน โชคดีที่แม้ว่าพวกเขาจะสะบักสะบอมมากหลังจากการต่อสู้แต่ละครั้งเสื้อผ้าเกือบจะถูกแทงจนขาดเป็นริ้ว ๆ แต่กลับไม่ได้รับอันตรายอย่างน่าอัศจรรย์เสมอซึ่งทําให้ แซคาร เทย์เลอร์ ประหลาดใจในความแข็งแกร่งของทั้งสองและโชคดีของท้องฟ้า แต่ก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปเกี่ยวกับความปลอดภัยทั้งสอง

แซคารี เทย์เลอร์ เป็นชาวอังกฤษที่เคร่งศาสนา เขาเชื่อว่าพระเจ้าจะต้องอวยพรเยาวชนสองคนนี้ ในการต่อสู้ต่อไปนี้วิคเตอร์และเจมส์ยังคงพุ่งไปข้างหน้าทุกครั้งภายใต้การนําของแซคาร์เทย์เลอร์พวกเขาเดินหน้าทุกวิถีทางจากพื้นที่พิพาทของเม็กซิโกไปจนถึงพื้นที่ชายแดนเม็กซิโกและความรุนแรงของการสู้รบก็แข็งแกร่งขึ้น อย่างไรก็ตามภายใต้คําสั่งของ แซคาร์ เทย์เลอร์ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเหมือนชาวนาชราที่หยาบคายและธรรมดาเขาเป็นคนใจเย็นและมีวิสัยทัศน์เชิงกลยุทธ์และความสามารถในการบังคับบัญชาที่แข็งแกร่งในสนามรบพวกเขาชนะการต่อสู้ครั้งแล้วครั้งเล่า

แซคาร เทย์เลอร์ ขี่ม้าตัวเก่าของเขาที่เรียกว่า “เจ้าแก่วิทนีย์” และพาพวกเขาไปยังส่วนลึกของชายแดนเม็กซิโก