มายไอรอนสูท MY IRON SUIT - ตอนที่ 79 ผู้รอดชีวิตบนเกาะร้าง

เฉินโม่รู้สึกประทับใจกับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินทั้งสองคน

น่าจะเป็นแอร์โฮสเตส ทั้งคู่แสดงท่าทีสงบนิ่งตลอดเหตุการณ์เครื่องบินตกและคอยปลอบใจผู้โดยสารตรวจสอบเข็มขัดนิรภัยและชี้แนะแนวทางการป้องกันเหตุฉุกเฉิน

จนกระทั่งกัปตันออกคำสั่งเพื่อเตรียมรับแรงกระแทกที่เขากลับสู่ตำแหน่งและคาดเข็มขัดนิรภัยซึ่งเป็นสิ่งที่ขยันขันแข็งมาก

เฉินโม่รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เห็นว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่

แค่ว่าทั้งสี่คนช้าและไฟก็ลุกลามใหญ่โตขึ้นเรื่อย ๆ เครื่องบินมีโอกาสที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ หากไม่มีใครช่วยพวกเขามีแนวโน้มที่จะหนีไม่ทันจากการระเบิด

ผู้รอดชีวิตในระยะไกลมีทั้งอาการโคม่าและป่วยและส่วนที่เหลือดูเหมือนจะไม่เต็มใจที่จะเสี่ยง ชาวต่างชาติทั้งสามอยู่ห่างออกไปในทะเลและเฝ้าดูโดยไม่มีเจตนาที่จะเข้าใกล้

เมื่อเห็นคนสองสามคนอยู่ในภาวะวิกฤตซ่อนตัวอยู่ในดวงตานี้เฝ้าดูและเห็นความตาย

ส่วนแผนเดิมตราบใดที่คนอื่นไม่เห็นเขาจะไม่เปิดเผยตัวตน มันจะลำบากเมื่อต้องรับมือกับหน่วยกู้ภัย แต่เขาไม่สามารถสนใจมันได้ในตอนนี้

ทันทีที่เฉินโม่ก้าวเท้าของเขา ก็พร้อมที่จะวิ่งไปด้านหน้าเพื่อช่วย แต่วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ก็หยุดและยืนอยู่ตรงนั้นและมองไปที่ฉากตรงหน้า

“ ทำอะไรอยู่อย่าไป! อันตราย!”

ฉันเห็นคนสวยข้างตัวชายชราแม้จะมีผู้คุ้มกันขวางกั้นอยู่ แต่ก็วิ่งขึ้นมาสองสามคนช่วยพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินสองคนจับผู้บาดเจ็บและหลบไปด้วยกัน

“ขอบคุณ!”

พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินสองคนรู้สึกสะเทือนใจและพวกเขาตระหนักดีว่าเครื่องบินที่ถูกไฟไหม้นั้นอันตรายเพียงใด

ด้วยความช่วยเหลือของเธอหลายคนเร็วขึ้นมาก เมื่อพวกเขาวิ่งไปได้ครึ่งทางก็ได้ยินเสียงดังอยู่ข้างหลังและมีลมร้อนพัดมาและผลักพวกเขาลงไปที่พื้นโดยตรง

โชคดีที่หลายคนวิ่งไปได้ระยะทางหนึ่งแล้วในระหว่างการระเบิด แต่แรงระเบิดได้หันเข้าหาพื้นและไม่มีไครบาดเจ็บเพิ่มมีเพียงผมบางส่วนเท่านั้นที่ไหม้เกรียมเนื่องจากอุณหภูมิสูง

หลังจากการระเบิดหลายคนรีบปีนขึ้นไปเพื่อช่วยผู้บาดเจ็บทั้งสองเพื่อช่วยพาออกจากระยะไกล

ไม่มีใครรับประกันได้ว่าเครื่องบินจะระเบิดอีกครั้ง หลังจากที่พวกเขาเข้าใกล้คนอื่น ๆ ก็เห็นมัน ชายที่ได้รับการสนับสนุนจากหัวหน้าลูกเรือสวมเครื่องแบบนักบิน ดูเหมือนว่าจะเป็นกัปตันของเครื่องบิน ในเวลานี้ใบหน้าของเขาเปื้อนเลือดและเครื่องแบบสีขาวก็เปื้อนเลือด

ชายวัยกลางคนอีกคนได้รับบาดเจ็บสาหัสมีบาดแผลยาวที่ขาและมีเลือดไหลอยู่

ด้วยความช่วยเหลือของทั้งสามคนในที่สุดพวกเขาก็กลับมาอย่างปลอดภัย ชายชราที่ดูเหมือนจะเดินช้าลง เขานั่งอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรง

ชายชรามองไปที่ผู้หญิงที่กลับมาและกังวล”ซูซีเป็นไรมั้ย”

“ประธานฉันสบายดี” ซูซีส่ายหัวและช่วยให้ชายชรายืนขึ้น

ผู้รอดชีวิตหนีออกมาได้ทั้งหมด เครื่องบินทั้งลำมีผู้รอดชีวิตเพียงไม่กี่คนเท่านั้น เมื่อมองไปที่ซากเครื่องบินที่กำลังลุกไหม้ในระยะไกลใบหน้าทั้งหมดมีความซับซ้อนมากและพวกเขาสับสนและทำอะไรไม่ถูก

อย่างไรก็ตามมีเวลาไม่มากนักที่จะรู้สึกว่ามีผู้บาดเจ็บสองคนในที่เกิดเหตุซึ่งต้องได้รับการรักษา

ผู้บาดเจ็บในเครื่องแบบเป็นกัปตันเครื่องบิน ห้องนักบินที่อยู่แถวหน้าของเครื่องบินเมื่อลงจอดเป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุด นับว่าโชคดีมากที่กัปตันสามารถรอดชีวิตมาได้ ส่วนนักบินร่วมนั้นเห็นได้ชัดว่าโชคไม่ดี นิดหน่อย.

อาการบาดเจ็บของกัปตันไม่ได้หนักมาก แต่ศีรษะถูกกระแทกอาจมีการกระทบกระแทกเล็กน้อยบวกกับเลือดออกมากจึงอ่อนแรง

อาการบาดเจ็บของนักบินร่วมนั้นร้ายแรงกว่าบาดแผลที่ขาลึกเกินไป หากไม่มีเครื่องมือเย็บแผลสามารถพันได้ด้วยเสื้อผ้าเท่านั้นจากนั้นให้รัดเข็มขัดที่โคนต้นขาเพื่อห้ามเลือดและปล่อยทุกครั้งเพื่อป้องกันไม่ให้แขนขา ขาดเลือด.

เนื่องจากการเสียเลือดเป็นจำนวนมากนักบินร่วมจึงหมดสติและทุกคนไม่มีทางที่ดีกว่าที่จะพึ่งพาชีวิตของตนเอง

เมื่อพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินจัดการกับบาดแผลให้กับผู้บาดเจ็บทั้งสองซูซีได้ตรวจสอบสถานการณ์ของชายชราและยืนยันว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นเขาก็เลียเส้นผมของคลื่นความร้อนที่ระเบิดแล้วเดินไปหาผู้หญิงสองคนที่พื้น

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สองคนที่เป็นลมตื่นขึ้นมาแล้วจากการระเบิดและได้เห็นสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาดและซากเครื่องบินที่ลุกไหม้อยู่ในระยะไกลและพวกเขาก็กลัวฉากที่น่าเศร้าในห้องโดยสารทำให้พวกเขากลัว ในเวลานี้ตกใจกลัวสองตัวหดตัวและซ่อนตัวอยู่

จางเหว่ย และ ซูยี่ จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม เนื่องจากพวกเขาวางแผนที่จะเรียนต่อต่างประเทศทั้งสองจึงได้พบกับกลุ่มทัวร์หลังจากสิ้นสุดการสอบเข้าวิทยาลัย พวกเขาไปลอสแองเจลิสเพื่อกลับตัวและทำความคุ้นเคยกับภูมิประเทศ

ใครอยากจะบังเอิญเจอกับอุบัติเหตุทางอากาศ แต่เดิมคิดว่าจะต้องตายกลัวมากเกินไปและเป็นลม

ฉากเลวร้ายหลังจากตื่นขึ้นมาในห้องโดยสารทำให้พวกเขาเกือบล้มลงและพวกเขาก็เป็นลมอีก

เมื่อฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งฉันพบว่าฉันอยู่ในป่า เครื่องบินที่พวกเขาเคยขึ้นเครื่องบินนั้นกลายเป็นซากปรักหักพังโดยสิ้นเชิงนอนอยู่ไม่ไกลต่อหน้าต่อตาพวกเขาลุกไหม้ด้วยเปลวไฟที่ลุกโชติช่วง

เมื่อทั้งสองตกอยู่ในความหวาดกลัวร่างที่สวยงามก็มาหาพวกเขา

……

เปลวไฟที่ลุกไหม้บนเครื่องบินค่อยๆอ่อนลงและผู้รอดชีวิตจากเหตุเครื่องบินตกทั้งหมดรวมตัวกัน

หลังจากเครื่องบินตกและหนีออกมาฉันก็มาที่เกาะร้างที่แปลกประหลาดแห่งนี้ ทุกคนดูลำบากใจมาก เครื่องบินทั้งลำมีผู้โดยสารมากกว่า 300 คน ไม่รวมเฉินโม่ลูกเรือที่รอดชีวิตรวมทั้งลูกเรือมีเพียง 12 คน

เมื่อเครื่องบินตกก็เป็นเวลาบ่ายสี่โมงกว่าแล้ว ในเวลานี้ดวงอาทิตย์กำลังเอียงไปทางทิศตะวันตกแล้วและกว่าจะตกต้องใช้เวลานาน

ซากเครื่องบินยังคงลุกเป็นไฟไม่ปลอดภัยและทะเลไม่ได้ปิดกั้นและลมทะเลก็พัด กลางคืนจะหนาวมาก คืนแรกหลังภัยพิบัติผู้รอดชีวิตจะค้างคืน?

ในที่สุดทุกคนก็คุยกันและตัดสินใจพักกลางทางระหว่างเครื่องบินกับชายหาดในคืนนี้

มันอยู่ห่างจากซากเครื่องบิน สองข้างทางมีต้นไม้ ไม่มีลม เพียงแค่ตั้งกองไฟและใช้เวลาในคืนแรกบนเกาะทะเลทรายแห่งนี้

กลางคืนที่ชายหาดอากาศหนาวมาก ในเวลานี้แม้ว่าดวงอาทิตย์จะยังไม่ตก แต่ดวงอาทิตย์ทางทิศตะวันตกก็ยังไม่สามารถนำความร้อนมาได้มากนัก อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว ถ้าไม่มีไฟกลางคืนคงลำบาก

โชคดีที่หลังจากการระเบิดของเครื่องบินมีสิ่งของที่ลุกไหม้กระจัดกระจายไปทั่วและทุกคนก็หยิบกิ่งไม้ที่ตายในป่าออกมาจำนวนมาก กองไฟสว่างขึ้นอย่างรวดเร็วและขจัดความหนาวเย็นที่เพิ่งก่อตัวขึ้น

ทุกคนอยู่หน้ากองไฟนั่งหรือยืน ชั่วครั้งชั่วคราวพวกเขาตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครพูด มีเพียงเสียงฟืนที่แผดเผาเท่านั้นบรรยากาศก็หนักหนาสาหัส

อาจมีคนในห้องโดยสารที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและขยับไม่ได้หรือโคม่า แต่ตอนนี้หลังจากเครื่องบินระเบิดมีเพียงผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่

สถานการณ์ของผู้รอดชีวิตไม่ใช่แง่ดี เครื่องบินได้เบี่ยงออกจากเส้นทางแล้วหลังจากเครื่องขัดข้องและแม้แต่กัปตันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน

กล่องดำของเครื่องบินอยู่ที่ส่วนท้ายของเครื่องบินและจมลงสู่ทะเลแล้วและฉันไม่รู้ว่ามันเสียหายหรือไม่

ยิ่งไปกว่านั้นช่วงสัญญาณอยู่ที่ 200 ถึง 300 กิโลเมตรเท่านั้น หากเส้นทางเบี่ยงเบนมากเกินไปการค้นหาและช่วยเหลือจะยากมาก แหล่งจ่ายไฟในตัวของกล่องดำสามารถรับประกันได้ว่าสัญญาณจะถูกส่งต่อไปประมาณหนึ่งเดือนเท่านั้น หากไม่มีการค้นพบมานานกว่าหนึ่งเดือนทุกคนไม่ได้รับการช่วยเหลือ มันอาจกลายเป็นเรื่องยากที่จะใช้ชีวิตที่ดี ยิ่งไปกว่านั้นความยากลำบากในการค้นหาและช่วยเหลือในทะเลนั้นใหญ่กว่าบนบกมาก นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ที่กระแสน้ำในมหาสมุทรจะพัดพากล่องดำออกไป

สรุปแล้วสถานการณ์ของผู้คนบนเกาะน่าเป็นห่วงมาก