มู่หนานจือ - บทที่ 462 เรื่องราวจัดการยาก
เพราะเรื่องนี้ ป้าเหอจึงไม่ได้ฉลองปีใหม่อย่างดีเลย
เวลานี้ตระกูลเกากับตระกูลหลี่กำลังจะแต่งงานกัน เมื่อวานน้องสาวของสามีที่ไม่มีสมองของนางยังเรียกนางไป และแอบให้ตั๋วเงินหนึ่งพันตำลึงแก่นางให้นางแอบมอบให้เกาเมี่ยวหรง ถื อว่าเป็นเงินออมส่วนตัวให้เกาเมี่ยวหรง ให้เงินนางซื้อสินเดิมเพิ่ม
หลี่เชียนพูดชัดเจนขนาดนั้นแล้ว แต่น้องสาวของสามีนางกลับไม่ใส่ใจอย่างสิ้นเชิง เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา แถมยังมอบตั๋วเงินให้เกาเมี่ยวหรงอีก!
ป้าเหอทำเสียงไม่พอใจ นางถือตั๋วเงินหลายใบที่ฮูหยินเหอให้พลางครุ่นคิด แล้วก็ใส่ตั๋วเงินเข้าไปในถุงเงินสีแดงอ่อน และไปหาหลิ่วหลี
หลิ่วหลีเพิ่งรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ และกำลังเตรียมตัวนอนกลางวัน พอได้ยินว่าป้าเหอมาเยี่ยม ก็ตกใจมาก และรีบเรียกเด็กรับใช้เข้ามาช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปที่ห้องหลั ก
ถึงอย่างไรก็พบผู้ชายคนนอก ป้าเหอจึงระมัดระวังมาก นางยื่นถุงเงินให้สาวใช้ที่รับใช้ข้างกาย และเอ่ยว่า “ฮูหยินเหอให้ตั๋วเงินข้าหนึ่งพันตำลึง ให้ข้ามอบของขวัญแต่งงานให้คุ ณหนูเกา แต่อย่างไรข้าก็รู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดี จึงตั้งใจมาขอให้ท่านหลิ่วตัดสินใจให้ข้าโดยเฉพาะ”
นี่มาขอให้เขาตัดสินใจให้นางที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่าอยากให้เขาบอกเรื่องนี้กับหลี่ฉางชิง
เพราะเกี่ยวพันถึงเกาเมี่ยวหรง นางไม่อาจขอร้องเกาฝูอวี้ได้ จึงจำเป็นต้องมาหาเขา
หลิ่วหลีลังเลอยู่ชั่วครู่
เขาเป็นผู้ช่วยของหลี่ฉางชิง นอกเสียจากว่าหลี่ฉางชิงพูดออกมาอย่างชัดเจนว่าให้เขาไปช่วยหลี่เชียน เมื่อเขาเจอเรื่องใดก็ควรยืนอยู่ฝ่ายหลี่ฉางชิง หากเขามอบถุงเงินนี้ให ห้หลี่ฉางชิงแทนป้าเหอ ไม่รู้ว่าหลี่ฉางชิงจะเข้าใจผิดว่าเขากำลังช่วยพูดให้หลี่เชียนหรือเปล่า?
แล้วยังเกาฝูอวี้
จะเข้าใจผิดว่าเขากำลังฉวยโอกาสเหยียบอีกฝ่ายหรือเปล่า
เพราะเกาเมี่ยวหรง เวลานี้ความสัมพันธ์ของเกาฝูอวี้กับหลี่ฉางชิงจึงเปลี่ยนเป็นแปลกเล็กน้อย
ป้าเหอไหนเลยจะไม่รู้ว่าหลิ่วหลีกำลังเกรงกลัวอะไร ทว่าในบ้านหลังนี้ นอกจากหลิ่วหลี นางก็ไม่มีคนอื่นที่ขอร้องได้แล้วเช่นกัน
นางจึงจำเป็นต้องเอ่ยเสียงเบาว่า “ท่านหลิ่ว เรื่องนี้ขอให้ท่านช่วยออกหน้าให้ข้าด้วย ฮูหยินทำแบบนี้ต่อไป จะเป็นเรื่อง! ท่านก็ไม่อยากเห็นเรือนด้านหลังของตระกูลหลี่ไม่สงบเหม มือนกันใช่หรือไม่?”
นั่นก็จริง
ท่านหญิงแลดูอ่อนน้อม อย่างไรก็ได้ทุกเรื่อง แต่หากนางจริงจังกับคนขึ้นมา หากไม่ต้องการชีวิตคน ก็ต้องการอนาคตของคนเช่นกัน
หลิ่วหลีจึงตัดสินใจทันที
“เช่นนั้นข้าจะช่วยนายหญิงส่งต่อให้ใต้เท้าแล้วกัน!” เขาส่งสัญญาณให้สาวใช้มอบถุงเงินให้เขา
ป้าเหอโล่งอก และลุกขึ้นบอกลา
หลิ่วหลีไม่สะดวกส่ง จึงยืนมองป้าเหอจากไปไกลอยู่ตรงนั้น ถึงจะย้อนกลับไป
ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ป้าเหอก็ยังกังวลมากเช่นเดิม กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก หลังจากนางเดินไปได้ครึ่งทางและหยุดครุ่นคิดอยู่ตรงนั้นพักใหญ่ ก็หันตัวไปที่เรือนของหลี่ตงจื้อ
หลี่ตงจื้อกำลังนั่งฝึกคัดตัวอักษรอยู่บนเตียงอุ่นอย่างกลุ้มใจ ส่วนสาวใช้กับหญิงรับใช้ข้างกายนางกำลังเก็บหีบสัมภาระให้นางอย่างแผ่วบา
ตั้งแต่ตระกูลเกากับตระกูลหลี่เผยแพร่ข่าวการแต่งงานออกไป นางก็ไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเหมือนตอนนี้ตลอด
นางไม่สามารถเข้าใจมารดาของตนเองได้จริงๆ
เกาเมี่ยวหรงลอบวางแผนทำร้ายคุณหนูใหญ่ตระกูลลู่แบบนั้น เท่ากับทำลายทั้งชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง ทำไมมารดายังเห็นใจเกาเมี่ยวหรงได้อีก และคิดว่าเกาเมี่ยวหรงให้อภัยได้
หรือว่าเกาเมี่ยวหรงเป็นคน แล้วคุณหนูใหญ่ตระกูลลู่ไม่ใช่คนอย่างนั้นหรือ?
นี่เป็นปัญหาเรื่องนิสัยอย่างสิ้นเชิง
นางตั้งใจเตือนมารดาเล็กน้อย ทว่ามารดากลับคิดว่านางไม่มีความเห็นใจแม้แต่นิดเดียว ซ้ำเติมเกาเมี่ยวหรง และทำผิดต่อสิ่งที่เกาเมี่ยวหรงสั่งสอนนางมาตลอดหลายปีนี้ ทำให้สิ่งที่นาง จะพูดติดอยู่ในลำคอหมด
เพียงแค่หลี่ตงจื้อคิดถึงเรื่องพวกนี้ ก็ขมวดคิ้วแน่น
พี่ใหญ่บอกแล้วว่าให้เกาเมี่ยวหรงแต่งงานไปอยู่ที่ไกล บิดาก็ยังเห็นชอบให้เกาเมี่ยวหรงแต่งเข้าตระกูลหลี่อีก
นางกังวลมากว่าบิดาจะได้รับอิทธิพลจากมารดา
หากเป็นเช่นนั้นจริง ต่อไปในบ้านจะยังมีช่วงเวลาที่สงบสุขหรือไม่?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางกำลังจะไปใช้ชีวิตกับพี่ใหญ่และพี่สะใภ้ใหญ่ที่ซีอานแล้ว พี่หญิงก็โกรธพี่หลี่หลินจนหนีไปแล้ว ต่อไปในบ้านหลังนี้จะวุ่นวายแบบนี้หรือ?
ต่อให้หลี่ตงจื้อบังคับตนเองอย่างไร ก็ไม่สามารถฝึกคัดตัวอักษรอย่างเยือกเย็นเช่นเดิมได้แล้ว
นางถอนหายใจยาว และวางพู่กันลงบนที่วางพู่กัน
สาวใช้เข้ามารายงานว่าป้าเหอมาแล้ว
หลี่ตงจื้อได้ยินก็รู้สึกดีใจ จึงเหยียบส้นรองเท้าและออกไปรับ
ป้าเหอมองหลานสาวที่ไหวพริบดีและหลักแหลมของตนเอง แล้วรู้สึกว่าเด็กคนนี้ต้องเกิดผิดท้องอย่างแน่นอน เดิมทีควรจะเป็นลูกสาวของนาง ปรากฏว่าพระโพธิสัตว์กวนอิมปางประทานบุตรมือสั น จึงให้นางมาเกิดในท้องของน้องสาวของสามี…
นางอดไม่ได้ที่จะจับมือของหลี่ตงจื้อ หางตาปรากฏประกายน้ำตา “เคยบอกว่าจะออกเดินทางวันที่สองเดือนสอง เก็บของเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่?”
“เก็บได้พอสมควรแล้วเจ้าค่ะ!” หลี่ตงจื้อจูงมือป้าเหอเข้าห้องด้านใน และเอ่ยว่า “พี่หญิงยังปักสินเดิมอยู่ในบ้านหรือ? ตระกูลจินจะมามอบสินสอดเมื่อไร?”
“วันสุดท้ายยังไม่ได้กำหนด” ป้าเหอพอใจกับการแต่งงานกับตระกูลจินมาก พอพูดขึ้นมาหน้าก็เริ่มเจือรอยยิ้ม “พี่หญิงของเจ้าอายน่ะ จึงไม่ยอมออกจากบ้าน และอ้างว่าปักสินเดิมอยู่ใ ในบ้าน!”
อันที่จริงสินเดิมเตรียมพร้อมตั้งนานแล้ว!
เพียงแต่หลายวันก่อนทั้งสองตระกูลจัดให้เด็กทั้งสองพบกัน ตระกูลจินมีจินเซียว หนุ่มหล่อและสาวงามที่มีชื่อเสียง เหอถงเหนียงเห็นแล้วดีใจมาก และกลัวว่าคนอื่นจะรู้ จึงหลบอยู่ใ ในบ้านอย่างเขินอาย
ป้าเหอเห็นลูกสาวพอใจ ยังมีอะไรน่าดีใจมากกว่านี้อีก
นางกำชับหลี่ตงจื้ออย่างจริงใจ “เจ้าไปที่เรือนของท่านหญิงแล้ว จำไว้ว่าต้องเชื่อฟังนาง ถึงแม้นางจะเป็นเพียงพี่สะใภ้ของเจ้า แต่นางมีประสบการณ์และความรู้กว้างขวาง เป็นคนที่เต ติบโตในวัง ไม่รู้ว่ามีลูกสาวของตระกูลที่มั่งคั่ง มีอำนาจ และสูงศักดิ์ตั้งเท่าไรอยากปรากฏตัวต่อหน้านางก็ไม่สามารถสมปรารถนาได้ด้วยซ้ำ แน่นอนว่านางจะเจ้าอารมณ์หน่อย เจ้าจะโกรธเค คืองเพราะเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด พี่สะใภ้ใหญ่เหมือนมารดา ต้องเคารพนางเหมือนเป็นแม่ของเจ้า เข้าใจหรือไม่?”
หลี่ตงจื้อรู้ว่าท่านป้าหวังดีกับนาง จึงพยักหน้าติดกันหลายครั้ง และเอ่ยว่า “ข้ารู้ ข้าจะเชื่อฟังพี่สะใภ้ เพียงแต่…ท่านแม่นั้น…ขอให้ท่านป้าช่วยดูแลหน่อย อย่าให้นางติดต่อ อกับพี่เกาเลย จะทำให้ท่านพ่อไม่พอใจ! อย่าบังคับให้ท่านพ่อไปนอนที่เรือนด้านนอกเลย”
จนถึงตอนนี้บิดาก็ไม่มีแม้แต่เมียบ่าวหรืออนุภรรยาสักคน นี่ก็เป็นให้เกียรติมารดามากที่สุดแล้ว หากมารดาไม่เห็นคุณค่าโชคชะตา สุดท้ายทำร้ายจิตใจบิดา พี่ใหญ่จะต้องอนุญาตให้บิดา รับอนุภรรยาอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นถึงจะเสียหน้าอย่างแท้จริง!
ป้าเหอเห็นหลานสาวอายุยังน้อยก็เข้าใจแม้แต่เรื่องพวกนี้แล้ว ก็ยิ่งรู้สึกโกรธแค้นน้องสาวของสามี พลางคิดว่านางไปใช้ชีวิตกับเจียงเซี่ยนก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยพูดออกไปก็น่า าฟังหน่อย ไม่ต้องได้รับอิทธิพลจากฮูหยินเหอ
ทั้งสองคนคุยเรื่องส่วนตัวกันนานมาก ป้าเหอเห็นหลี่ตงจื้อรู้ดีอยู่แก่ใจ ถึงจะคลายความกังวลลงชั่วคราว และกลับบ้านหลังเล็กที่อยู่ต่างถิ่นของตนเอง
ใครจะรู้ว่าเพิ่งจะกลับถึงบ้าน สาวใช้ก็มารายงานว่าเมื่อครู่ท่านหลิ่วมาแล้ว และส่งถุงเงินที่นางให้เขาส่งต่อแทนมา แถมยังบอกว่า “ใต้เท้าให้ท่านมอบให้คุณหนูเกาตามความต้องการ ของฮูหยิน บอกว่าถึงอย่างไรนี่ก็เป็นน้ำใจเล็กน้อยของคนเป็นอาสะใภ้ หากคุณหนูเการับน้ำใจ ทุกคนย่อมดีใจ หากคุณหนูเกาไม่รับน้ำใจ ต่อไปวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมา อย่าบอกว่าพวกเขาที เป็นอากับอาสะใภ้ทำผิดต่อพวกเขาก็พอแล้ว!”
ป้าเหอได้ยินคำพูดนี้แล้วเกือบจะกระโดดขึ้นมา
หลี่ฉางชิง…หมายความว่าอย่างไร?
YOU MAY ALSO LIKE
