มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง - บทที่ 24 ขอโทษ

มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 24 ขอโทษ

เมื่อมองภาพนี้แล้ว ทุกคนต่างรู้สึกชาหนังศีรษะ

แม้แต่ชายชรายังตกตะลึงเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขามีชีวิตอยู่มาเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว และผ่านประสบการณ์มามากมาย ดังนั้นเขาจึงรีบส่งสัญญาณให้กู่ชิงเสวียนขอโทษมู่เซิ่ง

กู่ชิงเสวียนยืนอยู่ที่เดิมด้วยความอึ้ง เธอมองสายตาของคุณปู่ แล้วทำได้เพียงเดินไปทางมู่เซิ่งหนึ่งก้าว และกล่าวกับมู่เซิ่งด้วยความไม่เต็มใจว่า “ขอโทษ”

มู่เซิ่งเหลือบมองกู่ชิงเสวียนแวบหนึ่ง และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผมหวังว่าจะไม่มีครั้งต่อไป”

หลังจากกล่าวจบ

ดูเหมือนว่าบุคลิกของเขาจะเปลี่ยนไป ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้า ราวกับเทพสังหารที่ยืนอยู่กลางทะเลเลือด และพลังพิฆาตของเขานั้นทำให้คนรู้สึกสั่นสะท้าน!

กู่ชิงเสวียนรู้สึกตกใจกับการเปลี่ยนแปลงของมู่เซิ่ง เธอนึกไม่ถึงว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะมีพลานุภาพเช่นนี้ เพียงแค่เขายืนอยู่ตรงหน้า เธอก็สามารถรับรู้ได้ถึงพลังที่รุนแรง ขาทั้งคู่ของเธอสั่น และอยากถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

มู่เซิ่งเคยฆ่าคน และฆ่าคนไปมากมาย!

อึก——

กู่ชิงเสวียนกลืนน้ำลาย และเพิ่งรู้ว่าตอนนี้หลังของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ จนทำให้เสื้อเปียกโชก

ชายชรารู้สึกตกใจมาก รีบเดินไปอยู่ตรงหน้ามู่เซิ่ง โค้งคำนับและกล่าวว่า “ขอบคุณที่คุณชายมู่ยอมให้อภัย ต่อไปผมจะอบรมสั่งสอนหลานสาวให้มากขึ้น!”

“คุณชายมู่ ผมแค่มาซื้อวัตถุโบราณเท่านั้น ไม่รู้ว่าคุณอยู่ข้างนอกด้วยเช่นกัน” ท่านสวียืนอยู่ด้านข้าง น้ำเสียงของเขายังคงสั่น

“อืม”

มู่เซิ่งพยักหน้าและไม่พูดอะไรมาก ท่านสวีทำงานให้ตระกูลมู่เป็นเวลาหลายปีแล้ว และเขาก็มีความรู้สึกที่ดีต่อท่านสวี ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับท่านสวี ดังนั้นมู่เซิ่งจึงไม่ใส่ใจ เขากำลังจะหันหลังและเดินจากไป

“คุณมู่ กรุณารอสักครู่”

มู่เซิ่งได้ยินเสียงของชายชรา เขาขมวดคิ้ว หยุดฝีเท้าและถามว่า “ยังมีธุระอะไรอีก?”

“คุณชายมู่ ขออภัยที่ผมมีตาแต่หามีแววไม่ เมื่อสักครู่คุณบอกว่าภาพวาดนี้เป็นของปลอม ผมอยากรู้ว่าภาพนี้ผิดปกติตรงไหน?”

ชายชราพูดประโยคนี้ออกมา เพื่อต้องการขอคำชี้แนะอย่างจริงใจ มิฉะนั้น ถ้าภาพนี้เป็นของปลอมและแขวนอยู่ในหอเฉียนเป่า มันจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของพวก

“โอเค นำภาพวาดลงมา”

มู่เซิ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วโบกมือ

“ชิงเสวียน ยังไม่รีบไปเอาภาพวาดลงมาอีก” ชายชราที่อยู่ด้านข้างดุหลานสาว

กู่ชิงเสวียนเดินไปที่ภาพวาดด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ หยิบภาพวาดที่อยู่ในกรอบสีทองออกมา แล้วยื่นให้มู่เซิ่ง

ความจริงแล้วเธอยังคงรู้สึกไม่พอใจมู่เซิ่ง เพราะคุณปู่คัดเลือกภาพวาดนี้อย่างดี แล้วมันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร

“คุณดูเถอะ แต่ระวังหน่อย อย่าให้เสียหาย”

หลังจากกู่ชิงเสวียนกล่าวจบ มู่เซิ่งก็ยื่นมือออกมารับภาพวาด จากนั้นเขาก็ดึงขึ้นลง แล้วฉีกภาพวาดออกเป็นสองส่วน!

ฉากดังกล่าว ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจ!

ชายชรามองภาพวาดที่ถูกฉีกออกเป็นสองส่วน และเขารู้สึกตกตะลึงเช่นกัน

มีเพียงท่านสวีที่ดีกว่าคนอื่นเล็กน้อย แต่เขายังคงยืนตกตะลึงอยู่ที่เดิม ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อการกระทำของคุณชายตนเอง

นี่คือผลงานจริงของอู่เต้าจื่อ!

ถ้านำออกไปประมูล มูลค่าเริ่มต้นจะอยู่ที่แปดสิบล้าน และมีความเป็นไปได้ที่จะมีมูลค่าการประมูลอยู่ที่สองร้อยล้านหรือสามร้อยล้าน ภาพวาดที่ล้ำค่าเช่นนี้ กลับถูกคุณฉีกออกเป็นสองส่วน?

“คุณกำลังทำอะไร!”

กู่ชิงเสวียนรู้สึกโกรธมาก กำลังจะตำหนิเขา แต่ถูกคุณปู่ขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ชิงเสวียน ห้ามเสียมารยาท!”

กู่ชิงเสวียนเม้มปาก ทำได้เพียงยืนอยู่ด้านข้างด้วยความอัดอั้นตันใจ

แต่เธอเริ่มบ่นพึมพำอยู่ในใจ ถ้าเจ้าหมอนี้เจตนาทำลายภาพวาดนี้ ถึงแม้เขาจะเป็นแขกของท่านสวี ก็ต้องให้เขาชดใช้อย่างแน่นอน!

แต่มู่เซิ่งไม่สนใจสายตาของทุกคน ดึงด้ายเส้นเล็กออกมาจากภาพวาดแล้วโยนบนพื้น น้ำเสียงของเขาเย็นชาจนทำให้คนหายใจติดขัด

“นี่คือด้ายไนลอน”

“เป็นใยสังเคราะห์!”

“หรือว่าของสิ่งนี้มีตั้งแต่เมื่อเจ็ดร้อยปีก่อนแล้ว?”

ไม่มีใครตอบ

เมื่อมองด้ายไนลอนที่อยู่บนพื้น ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึง

ชายชราอ้าปากด้วยความอึ้ง เขาพูดเต็มปากเต็มคำว่าภาพวาดนี้เป็นของจริง แต่กลับกลายเป็นว่ามันทำมาจากด้ายไนลอน ซึ่งมันทำให้หอเฉียนเป่าเสียชื่อเสียง แล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!

หลังจากความอึดอัดที่อยู่บนหน้าหายไป ชายชราถึงได้สติกลับมา เขาขยำภาพวาดเป็นลูกบอล และให้คนไปเผาภาพวาดทันที จากนั้นมองมู่เซิ่งด้วยสีหน้าที่เคารพยิ่งขึ้น และกล่าวว่า “ต้องขอบคุณที่คุณชายมู่ช่วยชี้แนะ มิฉะนั้น ผมยังคงถูกปิดหูปิดตา และถูกคนอื่นเยาะเย้ย นี่คือบัตรวีไอพีของหอเฉียนเป่า ต่อไปถ้าคุณชายมู่มาซื้อวัตถุโบราณที่หอเฉียนเป่า ไม่ต้องเสียเงินแม้แต่หยวนเดียว!”

“จริงสิ คุณมู่ คุณมาที่นี่เพื่อซื้อวัตถุโบราณใช่ไหม?”

“คุณมู่ คุณมาที่นี่เพื่อซื้อวัตถุโบราณเหมือนกันใช่ไหม?”

ชายชราเอ่ยปาก เพราะคนที่มาที่นี่ ถ้าไม่มาซื้อวัตถุโบราณ ก็ต้องมาขายวัตถุโบราณ มู่เซิ่งไม่ได้นำวัตถุโบราณมาด้วย หมายความว่าเขามาที่นี่เพื่อซื้อวัตถุโบราณ

หลังจากนั้น ชายชราวิ่งไปที่สำนักงาน เปิดลิ้นชักทันที หยิบกล่องของขวัญที่สวยงามออกมา แล้วมอบให้มู่เซิ่ง

“นี่เป็นคำขอโทษที่ผมเตรียมไว้สำหรับคุณมู่ ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กน้อยจากผม” ชายชรากล่าวด้วยความนอบน้อม

“คุณปู่ นี่มันสำหรับ—”

เมื่อกู่ชิงเสวียนเห็นกล่องที่ชายชราถืออยู่ในมือ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกวิตกกังวล

ชายชราตบโต๊ะด้วยความโกรธ “หุบปาก!”

กู่ชิงเสวียนหยุดพูดทันที

มู่เซิ่งรับกล่องของขวัญมา ตอนนี้เขากำลังอยากได้วัตถุโบราณชิ้นหนึ่งอยู่พอดี ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าชายชรามอบอะไรให้ แต่เขาคิดว่าของชิ้นนี้คงจะไม่ด้อยเกินไป และทำให้เขาไม่ต้องเสียเวลาเลือกของขวัญอีก

หลังจากพยักหน้าเป็นการแสดงความขอบคุณแล้ว มู่เซิ่งเดินออกไปจากหอเฉียนเป่าทันที

ขณะนี้ท่านสวียืนขึ้น ประสานมือทั้งสองไปทางชายชรา และกล่าวว่า “กู่มู่สวีน ผมขอตัวเช่นกัน ต่อไปถ้าคุณมู่มาที่หอเฉียนเป่า ไม่ว่าเขาจะซื้อวัตถุโบราณอะไร ก็ให้ลงบัญชีผม”

“ได้ครับ” กู่มู่สวีนตอบรับ

หลังจากสนทนาเสร็จ ท่านสวีก็เดินจากไป ห้องโถงกลับมาเงียบอีกครั้ง

กู่ชิงเสวียนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป และถามว่า “คุณปู่ เจ้าหมอนี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่? ทำไมคุณปู่ถึงไม่ยอมให้หนูแตะต้องเขา? และแม้แต่ท่านสวีก็ยังเคารพเขาขนาดนั้น”

“เขาเป็นแค่เขยแต่งเข้าที่เกาะผู้หญิงกินของตระกูลเจียงไม่ใช่เหรอ?”

กู่มู่สวีนยังคงมองแผ่นหลังที่กำลังเดินจากไปของท่านสวี หลังจากนั้นสักพัก เขาก็ถอนหายใจยาว หันกลับมาแล้วกล่าวว่า

“ชิงเสวียน หลานรู้ไหมว่าปู่เห็นอะไรในตัวเขา?”

“อะไรคะ?”

“ปู่เห็นว่าต่อไปโครงสร้างทั้งหมดของเมืองเจียงหนาน และแม้แต่โครงสร้างทั้งหมดของประเทศตงหัว จะเปลี่ยนแปลงเพราะเขา!”

“เป็นไปไม่ได้!”

เมื่อได้ยินคำพูดของคุณปู่แล้ว กู่ชิงเสวียนร้องราวกับเห็นผี “เปลี่ยนโครงสร้างของเมืองเจียงหนาน? คุณปู่ประเมินเจ้าหมอนี้สูงเกินไปแล้ว? ถึงแม้เมืองเจียงหนานจะสู้เมืองเยียนจิงไม่ได้ แต่ก็มีตระกูลมหาอำนาจเป็นร้อยตระกูล และมีตระกูลเศรษฐีมากมายเช่นกัน ผู้แข็งแกร่งไม่สามารถรับมือกองกำลังท้องถิ่นได้หรอก นอกจากตระกูลเศรษฐีอันดับหนึ่งอย่างตระกูลมู่แล้ว ถึงแม้ว่าตระกูลกู่จะมาลงหลักปักฐานในเมืองเจียงหนาน ก็ทำได้เพียงครอบครองอาณาเขตได้เล็กน้อยเท่านั้น”

“คุณปู่บอกว่าโครงสร้างทั้งหมดของเมืองเจียงหนานจะเปลี่ยนไปเพราะเขา นอกเสียจากตระกูลเศรษฐีทั้งสี่ตระกูลของเมืองเยียนจิง จะมาลงหลักปักฐานพร้อมกัน มันถึงจะเป็นไปได้!”

เพราะเมืองเจียงหนานใหญ่มาก

มีตระกูลมหาอำนาจเป็นร้อยตระกูล และตระกูลเศรษฐีมากมายเช่นกัน แม้แต่ตระกูลที่แข็งแกร่งพอ ๆ กับตระกูลกู่ ก็ทำได้เพียงครอบครองอาณาเขตได้เล็กน้อยเท่านั้น

มีตระกูลมหาอำนาจอยู่ทั่วเมืองเจียงหนาน รวมถึงกองกำลังใต้ดิน ซึ่งพวกเขาลงหลักปักฐานอย่างมั่นคงเป็นเวลานานแล้ว ยากที่จะเปลี่ยนแปลง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้คุณปู่ของเธอกลับบอกว่าชายหนุ่มคนนี้ มีความสามารถในการปลุกปั่นสถานการณ์ในเมืองเจียงหนาน และแม้แต่ประเทศตงหัวได้ แล้วเธอจะไม่รู้สึกประหลาดใจได้อย่างไร?

“คุณปู่ เข้าใจผิดหรือเปล่า? ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับการสนับสนุนจากท่านสวี แต่เขาก็ไม่มีความสามารถเช่นนั้นหรอก”

กู่ชิงเสวียนกล่าวตะกุกตะกัก

“ไม่! ปู่มองคนไม่ผิดหรอก!”

น้ำเสียงของชายชราเย็นชาและหนักแน่นมาก “ทุกคนต่างบอกว่าปู่ตรวจสอบวัตถุโบราณเก่งดังเทพ แต่ปู่ก็มองคนได้แม่นยำมากเช่นกัน! ถ้าชายหนุ่มคนนี้เติบโตพัฒนาอย่างราบรื่น ต่อไปประเทศตงหัวจะต้องมีอาณาเขตของเขาอย่างแน่นอน!”

“กู่ชิงเสวียน จำเอาไว้!”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ถ้ามีโอกาส หลานต้องทำทุกวิถีทางเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับบุคคลนี้ให้ได้!”

……