มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง - บทที่ 295 อู๋ซื่อซวิน

มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 295 อู๋ซื่อซวิน

สีหน้าของผู้หญิงซีดมาก แม้ว่าเธอจะรู้ตัวขฌ แต่เธอก็รู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์บางอย่างกับอู๋ซื่อซวิน โชคดีมากแล้วที่ได้เงินมาบ้าง เธอจะมีคุณสมบัติที่จะแต่งงานเข้าไปในตระกูลอู๋ได้อย่างไร

แต่คำพูดแบบนี้ เมื่อได้ยินอู๋ซื่อซวินพูดออกมาตรงๆ แน่นอนว่าเธอรู้สึกไม่พอใจ

“ฉันอิจฉาผู้หญิงของคุณจริงๆ คงมีความสุขมากที่ได้แต่งงานกับคุณ”ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่อู๋ซื่อซวิน และพูดด้วยความอิจฉา ตอนนี้ที่เธออยู่กับอู๋ซื่อซวินเพียงแค่ต้องการทำเงินให้มากขึ้น ในใจยังคงมีความฝันลมๆแล้งๆพวกนั้น

นั่นคือ เมื่อเวลาผ่านไป สามารถตกหลุมกันและกัน และเปลี่ยนจากฐานะหรือตำแหน่งที่ต่ำด้อย ยกระดับขึ้นมาเป็นคนที่มีฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นในทันทีทันใด

“ยังต้องคิดด้วยเหรอ ด้วยฐานะของผม ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกนี้ที่ไม่อยากแต่งงานกับผมหรอก”อู๋ซื่อซวินพูดอย่างได้ใจ

เมื่อพูดจบ ทั้งสองก็เดินเข้าไปในลิฟต์ และเดินไปจนถึงห้องที่หรูหราที่สุดภายใต้สายตาอิจฉาของทุกคน

หลังจากเดินเข้าไปในห้อง อู๋ซื่อซวินก็เห็นมู่เซิ่งและเจียงหว่าน และอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงโดยไม่รู้ตัว

เนื่องจากบนเกาะสองใจ ตระกูลอู๋เป็นตระกูลเดียวที่มีทรัพย์สินเกิน 5 พันล้าน ตระกูลที่สองคาดว่าจะมีทรัพย์สินแค่100 ล้าน ซึ่งยังอยู่ห่างไกลมาก ดังนั้นเขาจึงคิดว่าห้องเหมาพิเศษของหลงหางเป็นของเขาเพียงคนเดียว ตอนนี้เห็นมู่เซิ่งนั่งอยู่ที่นี่ ก็รู้สึกตะลึงในทันที

เขารู้สึกประหลาดใจ แต่ในไม่ช้า สายตาของเขาจับจ้องไปที่เจียงหว่าน

ในขณะนี้ อู๋ซื่อซวินตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือบุคลิกภาพ เจียงหว่านคือสาวงามระดับท็อปที่เขาเคยเห็นมา เธอมีรูปร่างที่เพรียวบาง และใบหน้าที่สวยงาม เมื่อเปรียบเทียบเธอกับผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขา แตกต่างกันมาก มุมปากของอู๋ซื่อซวินอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

อยู่ในเกาะสองใจไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาไม่สามารถเอามาเป็นของตนเองได้ แม้ว่าจะรวยก็ไม่เป็นข้อยกเว้น ครั้งหนึ่งเขาเคยบีบบังคับผู้หญิงจากตระกูลชั้นหนึ่งจากที่อื่น และหลังจากนั้นเรื่องนี้ก็จบไปแบบเงียบๆ อย่างมากก็แค่ไม่กลับมาที่เกาะสองใจแล้ว

บนเกาะหญ เขาไม่เคยกลัวใคร

เมื่อคิดแบบนี้ในใจ อู๋ซื่อซวินก็เพิกเฉยต่อผู้หญิงข้างๆ เขาเดินไปตรงหน้าเจียงหว่าน แสดงท่าทางตื่นเต้นและพูดว่า”คนสวย ผมไม่เคยเห็นคนสวยเช่นคุณบนเกาะนี้เลย คุณเพิ่งมาที่เกาะใช่ไหม?”

เจียงหว่านมองไป และสังเกตเห็นว่าดวงตาของอู๋ซื่อซวินจ้องมองมาที่เธออย่างร้อนแรง ซึ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว เธอจับแขนของมู่เซิ่งโดยไม่รู้ตัวและพูดอย่างเย็นชา”ฉันมากับสามีของฉัน”

“สามีของคุณ?”

จากนั้น อู๋ซื่อซวินก็เปลี่ยนสายตาของเขาไปที่ร่างของมู่เซิ่ง ชำเลืองมองอย่างไม่ใส่ใจ และไม่สนใจเลย

“ไม่เป็นไร สามีคุณอยู่ที่นี่แล้วไง ผมไม่ถือสา”

“ไม่ต้องห่วง ผมอู๋ซื่อซวิน มีคู่หมั้นแล้ว อย่างมากก็แค่เล่นๆ ถึงคุณจะหย่าแล้วผมก็ไม่สน ยังไงมันก็เป็นแค่ข้อแลกเปลี่ยน เป็นไงล่ะคนสวย เสนอราคามาหน่อยสิ?”

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขามองไปที่เจียงหว่านอย่างอิจฉา เธอสามารถดูออกว่าตราบใดที่เจียงหว่านพยักหน้าญห สิ่งที่อู๋ซื่อซวินสามารถให้เธอจะต้องมากกว่าตัวเธอสิบเท่าร้อยเท่าแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ทัศนคติในการปฏิบัติต่อผู้หญิงเป็นของเล่น ทำให้เจียงหว่านรู้สึกขยะแขยงอย่างมาก เธอเกลียด playboy อย่างเจียงมู่หลงมากที่สุด และอู๋ซื่อซวินก็เป็นตัวพ่อในด้านนี้เลย

“ฉันไม่สนใจ”ใบหน้าของเจียงหว่านเย็นชา

เมื่อเห็นว่าเจียงหว่านไม่เห็นด้วย อู๋ซื่อซวินจึงเดินไปหามู่เซิ่ง เหมือนคนอันธพาลและพูด”เพื่อน ผมชอบภรรยาของคุณ เสนอราคามาหน่อยได้ไหม?แม้ว่าคุณจะนั่งที่นี่ได้ และพิสูจน์ได้ว่าสถานะคุณไม่ธรรมดา ต้องรู้ว่า เกาะสองใจนี้เป็นของผม ดังนั้นคุณจะเอาอะไรมาแข่งกับผม?”

อู๋ซื่อซวินคุ้นเคยกับการที่อยากทำอะไรก็ทำในเกาะสองใจมานานแล้ว ปกติ เขาทำสิ่งที่แย่กว่านั้นมาก ท่าทีของเขาก็เย่อหยิ่ง ไม่เห็นมู่เซิ่งเป็นคนเลย

มู่เซิ่งเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขามีความเย็นชาอย่างมาก และเขาพูดอย่างเย็นชา”ตอนนี้คุกเข่าลงและขอโทษซะ คุณยังสามารถตายโดยครบประการ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป

ใบหน้าของผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างอู๋ซื่อซวิน รวมถึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูก็แข็งทื่อมาก ชายคนนี้คือใครกันแน่?กล้าพูดกับอู๋ซื่อซวินแบบนั้นได้อย่างไร?

เขาไม่กลัวตายหรือ?

เห็นได้ชัดว่าอู๋ซื่อซวินรู้สึกประหลาดใจมาก เขาไม่คาดคิดว่าจะมีใครกล้าถามเขาเช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะด้วยความโกรธ แคะหูของเขาแล้วถามมู่เซิ่งราวกับว่าเขาได้ยินไม่ชัด”เพื่อนคนนี้ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ ผมได้ยินไม่ชัด”

“คุกเข่าลงและขอโทษ”

มู่เซิ่งยิ้มเห็นฟันขาว และพูดซ้ำอีกรอบ

ทันใดนั้น บรรยากาศในห้องก็เย็นลงมาก

สีหน้าของอู๋ซื่อซวินมืดลงในทันใด และเขาพูดว่า”โอเค ดีมาก ไอ้หนุ่ม คุณเป็นคนแรกบนเกาะที่กล้าพูดแบบนี้กับผม อย่าคิดว่าผมตั้งกฎว่าจะไม่มีเรื่องในงานประมูลหลงหางก็สามารถพูดตามใจปาก เดี๋ยวออกไปจากโรงประมูลแห่งนี้ ผมจะทำให้คุณตายโดยไม่มีที่ฝังศพ!”

บริษัทหลงหางนี้ เป็นบริษัทเดียวที่ตระกูลอู๋กลัว เพราะได้ยินมาว่าภูมิหลังของมันใหญ่มาก และเจ้านายก็เป็นคนใหญ่คนโตในเยียนจิง ดังนั้นการไม่ทะเลาะวิวาทในงานประมูลหลงหาง จึงเป็นกฏอีกข้อของอู๋ซื่อซวิน

แม้ว่าเขาจะหยิ่งผยอง แต่เขาก็รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร

อย่างบริษัทหลงหางและคนใหญ่คนโตที่อยู่เบื้องหลัง เขาไม่สามารถแตะต้องได้ เมื่อเขาแตะมัน ทั้งตระกูลอู๋อาจถูกทุบเป็นชิ้นๆ

เจ้าของร้านชุดแต่งงานและหยางเหนิงที่อยู่ด้านล่าง เงยหน้าขึ้นมอง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด แต่ดูจากสีหน้าของอู๋ซื่อซวิน ก็พอเดาได้ว่าพวกเขาต้องทะเลาะกัน

“หลังจากการประมูลจบลง บอกเพื่อนของคุณให้หนีออกจากเกาะสองใจซะ ไม่เช่นนั้น เกรงว่าชีวิตนี้คงยากที่จะออกไปจากที่นี่แล้ว”เจ้าของร้านชุดแต่งงานกล่าว

หยางเหนิงพยักหน้า“ผมรู้”บภ

เขาอยู่ที่เจียงหนานและเกาะสองใจเป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงชัดเจนมากเกี่ยวกับตำแหน่งของอู๋ซื่อซวินในเกาะสองใจ การรุกรานเขาไม่ต่างจากการรุกรานยมทูต

ถ้ามู่เซิ่งเดินออกจากห้องประมูลอย่างดื้อๆ ไม่จำเป็นต้องพูดเลย เขาจะต้องจบลงอย่างน่าอนาถอย่างแน่นอน

และเมื่อเวลาผ่านไป ในเวลานี้ สินค้าชิ้นสุดท้ายก็ปรากฏต่อหน้าทุกคน

ทุกคนรอคอยมานาน และเรียกว่าแหวนแห่งความรักที่ไม่สมหวัง

แหวนวงนี้วางอยู่ในตู้กระจก และแสดงต่อหน้าทุกคนผ่านหน้าจอขนาดใหญ่ มีเพชรฝังอยู่นับไม่ถ้วน ตรงกลางเป็นเพชรสีชมพูที่มีขนาดเกือบเท่าไข่นกพิราบ มันดูแวววาว และเมื่อทุกคนมองดูก็มีเสียงอุทานออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นแหวนเพชรวงนี้ และพวกเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อมองแวบแรก

หวงอวี่และเจิ้งซินซินซึ่งแต่เดิมต้องการประมูลมันมาให้ได้ แต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดไร้สาระนี้ทันทีหลังจากที่แหวนเพชรออกมา เพราะพวกเขารู้อยู่ในใจว่าพวกเขาไม่สามารถซื้อแหวนเพชรวงนี้ได้เลย

จากนั้น สาวงามในการประมูลก็พูดว่า”…”