มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง - บทที่ 298 แหวนคู่กับสาวงาม

มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 298 แหวนคู่กับสาวงาม

““คุณ คุณ…” นิ้วที่อู๋ซื่อซวินชี้ไปที่เปาหาร ก็สั่นอย่างควบคุมไม่ได้

เขากล้าดียังไง กล้าดียังไงมาทำกับผมแบบนี้

เปาหารไม่รู้หรือว่าพ่อของผมคืออู๋หนานฝ่าเป็นฟ้าของเกาะสองใจ!

แม้ว่าบริษัทหลงหางจะมีอิทธิพลอยู่บ้างในเกาะสองใจของเรา แต่ก็เป็นกองกำลังที่มาจากที่อื่น จะเทียบได้กับตระกูลอู๋ที่เป็นจักรพรรดิในท้องถิ่นได้อย่างไร และคุณเป็นเพียงผู้จัดการของบริษัท กล้ามาเถียงผมได้ไง?ไม่กลัวตายเหรอ?

หากมีเรื่องกันขึ้นมาจริงๆ บริษัทหลงหางของคุณก็จะไม่สามารถเปิดต่อไปได้ในบริษัทหลงหาง

อย่างไรก็ตาม อู๋ซื่อซวินไม่รู้ว่าที่เปาหารเคารพเขา เพราะไม่จำเป็นต้องทำให้เขาขุ่นเคือง หาเรื่องให้ตัวเองปวดหัว แต่ตอนนี้ มู่เซิ่งอยู่ข้างหน้าเขา แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของมู่เซิ่งคืออะไร แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้คืออีกฝ่ายมีเงินสามล้านล้านในธนาคาร!

เพียงอย่างเดียว ก็เพียงพอที่จะทำให้เปาหารยอมผิดต่ออู๋ซื่อซวินเพื่อมู่เซิ่ง เพราะเขารู้ว่า แม้ว่าจะขายทั้งตระกูลอู๋ แต่ก็ไม่มีเท่ากับหนึ่งในสิบหรือหนึ่งในยี่สิบในบัตรของมู่เซิ่ง

“เอาล่ะ ถ้าคุณชายอู๋มีเงินไม่พอ ก็อย่าประมูลต่อเลย เพื่อจะได้ไม่เสียหน้า”เปาหารพูด และในขณะเดียวกันก็โบกมือให้ผู้ประมูลคนสวยบนเวทีประมูล พร้อมส่งสัญญาณให้ดำเนินการต่อ

“500 ล้าน ครั้งที่สอง”ผู้ประมูลกล่าว

“ได้ เปาหารคุณกล้ามีเรื่องกับตระกูลอู๋ของผม ผมจะทำให้คุณเสียใจภายหลังแน่นอน!”

สีหน้าของอู๋ซื่อซวินมืดมน และในที่สุดก็ทิ้งประโยคที่โหดร้ายนี้ และออกจากในนั้นด้วยความโกรธ โดยไม่สนใจผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาขายหน้าในที่สาธารณะ เขาต้องกลับไปที่ตระกูลอู๋ และกู้หน้าครั้งนี้กลับมาให้ได้!

ผู้คนในนั้นมองดูอู๋ซื่อซวินจากไป โดยไม่ส่งเสียงใด ไม่มีใครกล้าหยุดเขา พวกเขารู้อยู่ในใจว่าในไม่ช้ากองทหารของตระกูลอู๋จะมาปราบปรามและปิดกั้นทางเข้าของบริษัทหลงหาง

บางทีเปาหารสามารถรอดชีวิตได้เพราะภูมิหลังของเขาคือบริษัทหลงหาง แต่จุดจบของมู่เซิ่งนั้น แน่นอนว่าต้องตาย

ทุกคนตกใจมาก เป็นเวลานานแล้วที่ตระกูลอู๋ไม่ได้ระดมผู้คนมาเป็นจำนวนมากมายแบบนี้ในเกาะสองใจ

การประมูลยังคงดำเนินต่อไป แต่ว่า หากไม่มีการประมูลของอู๋ซื่อซวิน ก็ไม่มีใครมีเงินพอที่จะซื้อแหวนวงนี้ได้ ดังนั้นแหวนวงนี้จึงตกไปอยู่ในมือของมู่เซิ่งโดยธรรมชาติ

ตลก แม้แต่อู๋ซื่อซวินก็จ่ายไม่ไหว ใครจะมีเงินอีกล่ะ?

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจก็คือ ทุกคนคิดว่าแหวนวงนี้จะถูกอู๋ซื่อซวินประมูลสำเร็จ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าแหวนวงนี้จะตกไปอยู่ในมือของบุคคลลึกลับที่ไม่รู้จัก

“คุณมู่ เราได้ห่อแหวนให้ท่านแล้ว ท่านต้องการให้เราส่งไปที่พักของท่านไหม?” เปาหารถามในห้องอย่างสุภาพ ท่าทีอ่อนน้อม ทำให้รปภ.ที่อยู่ข้างๆตกใจมาก เพราะเขาไม่ค่อยเห็นผู้จัดการมีท่าทีเคารพแบบนี้กับคนอื่นเลย

“เอามาโดยตรงเลย”มู่เซิ่งกล่าว

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะนำมาสวมให้เจียงหว่าน

“ได้ครับ คุณมู่ โปรดรอสักครู่” เปาหารพยักหน้า

ครู่ต่อมา บอดี้การ์ดติดอาวุธครบมือสองคนหยิบแหวนขึ้นมา ขาของพวกเขาสั่นขณะเดิน เพราะกลัวว่าจะเผลอทำหล่น ต้องรู้ว่า นี่คือแหวนที่มีมูลค่า 500 ล้าน กล่องวางอยู่ตรงกลางห้อง เมื่อเปิดออก ดวงตาของเจียงหว่านก็ไม่สามารถขยับออกไปได้อีกต่อไป

มันสวยงามมาก

ก่อนหน้านี้บนจอฉายภาพ เห็นแต่รูป แต่ตอนนี้เมื่อสังเกตอย่างละเอียด ถึงเห็นความงามของมันจริงๆ เมื่อสังเกตดีๆ เพชรทุกเม็ดได้รับการประดิษฐ์ขึ้นอย่างประณีตและลงตัวกับเพชรสีชมพูที่อยู่ตรงกลาง ไม่มีตำหนิให้เห็น และแม้แต่ภายใต้แสง แสงสะท้อนทุกดวงก็สะท้อนออกมาพอดี

เจียงหว่านจ้องมองมันอยู่นาน นี่คือแหวนที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็น

“มู่เซิ่ง นี่มอบให้ฉันจริงๆเหรอ?”เมื่อมองไปที่แหวน เจียงหว่านรู้สึกหวาดกลัวโดยไม่รู้ตัว เพราะกลัวว่าภาพตรงหน้าของเธอจะเป็นเพียงความฝันที่จะพังทลายเมื่อสัมผัสเพียงครั้งเดียว

“แน่นอน มอบให้เธอ”

มู่เซิ่งยิ้มและสวมแหวนบนนิ้วเรียวของเจียงหว่าน

เจียงหว่านยกมือขึ้น

ทันใดนั้น ห้องก็เต็มไปด้วยประกายแวววาว

แสงนับไม่ถ้วนตกลงมา ส่องแสงตามนิ้วของเจียงหว่าน ในขณะนี้ เจียงหว่านกลายเป็นจุดสนใจของทุกคน

“สวยจริงๆ”

“คนสวยกับแหวนเพชร เป็นอะไรที่เข้ากันอย่างลงตัวมากเลย ว่ากันว่าผู้หญิงคือนามบัตรของผู้ชาย ฉันว่าผู้ชายคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ”

“ใช่ ถ้าเจ้าเป็นคนธรรมดา จะมีภรรยาที่สวยงามเช่นนี้ได้อย่างไร?”

ทุกคนต่างอุทาน ด้วยความอิจฉาริษยาในสายตาของพวกเขา แต่ในขณะนี้ สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่มือของเจียงหว่าน

ด้านล่างเวที ในกลุ่มผู้ชม เจิ้งซินซินและหวงอวี่ซึ่งตกตะลึงจนอ้าปากค้าง หวาดกลัวจนพูดไม่ออก ราคา 500 ล้าน หวงอวี่ตกตะลึงมาก

“เขาเป็นผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินเหรอ?เขามีเงินมากมายขนาดนี้ได้ยังไง?” ใบหน้าของเจิ้งซินซินเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ถ้ามู่เซิ่งเป็นคนเกาะผู้หญิงกินจริงๆ เขาคงไม่สามารถจ่ายเงินจำนวนมากขนาดนั้นได้อย่างแน่นอน และตั้งแต่ที่ได้แหวนเพชร จนขั้นตอนการสวมแหวนให้เจียงหว่าน เธอได้เห็นอย่างชัดเจนแล้วว่า เจียงหว่านให้มู่เซิ่งเป็นผู้นำตลอด

สิ่งนี้ไม่สอดคล้องกันอย่างสิ้นเชิงกับภาพลักษณ์ของเจียงหว่านในฐานะผู้หญิงที่เก่งและแกร่ง กับมู่เซิ่งที่ขี้ขลาดและไม่ได้เรื่อง

หวงอวี่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ในใจของเขา เขาไม่อยากจะเชื่อความจริงที่ว่าเป็นเงินของมู่เซิ่ง มิฉะนั้น ต่อหน้ามู่เซิ่งเขาจะเงยหน้าไม่ขึ้นอีกเลย ถ้ามู่เซิ่งมีเงินมากมายขนาดนั้นจริงๆ ก่อนหน้านี้ที่หัวเราะเยาะว่าเขาเป็นขยะ แล้วตัวเขาเองล่ะเป็นอะไร?

“ประมูลแหวนวงนี้ได้แล้วไงล่ะ?บางที่เจียงหว่านอาจถูกรักบังตา และถึงขั้นขายบริษัทเพื่อผู้ชายคนนี้!”

หวงอวี่กล่าว แต่แม้ในใจของเขาก็ไม่ค่อยเชื่อประโยคนี้จริงๆ

ผู้หญิงคนหนึ่ง ยอมขายบริษัทของเธอที่เธอสร้างมาเป็นเวลาหลายปี เพื่อผู้ชายคนหนึ่ง?แม้ว่าเจียงหว่านจะชอบมู่เซิ่ง แต่เธอก็ไม่ได้โง่!

“อย่างไรก็ตาม มู่เซิ่งตายแน่ คุณไม่ยินสิ่งที่ผู้คนพูดหรือ?ชายที่ชื่ออู๋ซื่อซวิน เป็นลูกชายคนโตของตระกูลอันดับหนึ่งบนเกาะ มีอำนาจมหาศาล”

“ไอ้โง่มู่เซิ่งคนนี้กล้ายั่วยุเขา ผมว่าเราไม่ต้องทำอะไร เขาก็จะถูกตระกูลอู๋ฉีกเป็นชิ้นๆ!”

“และเมื่อถึงเวลานั้น เราแค่รอดูฉากสนุกๆอยู่ข้างๆก็พอ”

เจิ้งซินซินพยักหน้าที่ด้านข้าง ตามคำกล่าวที่ว่า แม้แต่มังกรที่ยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถรับมือกับงูในท้องถิ่นได้แม้ว่ามู่เซิ่งจะเก่ง ต่อหน้าอู๋ซื่อซวินเขาทำได้เพียงก้มหัวให้อู๋ซื่อซวินเท่านั้น

“ฉันจะมองดูเขาตาย ทางที่ดีคือแย่งแหวนของเขามา!” เจิ้งซินซินล่าวด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่ง

แหวนในมือของเจียงหว่าน ทำให้เธออิจฉามาก เธอคิดว่าสวมไว้ในมือของเธอต้องสวยกว่าสวมในมือของเจียงหว่านแน่นอน!

“ชอบไหม?”

เจียงหว่านจ้องมองไปที่แหวนแห่งความรักที่ไม่สมหวังอย่างตั้งใจ และมู่เซิ่งก็ถามด้วยรอยยิ้ม

เจียงหว่านไม่ได้ตอบ แต่สีหน้าของเธอบ่งบอกทุกอย่าง

“นี่ มันจะแพงเกินไปหรือเปล่า?”เจียงหว่านชักมือออกอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“ไม่แพงเลย แหวนที่สวมไว้ที่นิ้วเธอจะแพงได้ไง”มู่เซิ่งพูด“เดี๋ยวกลับถึงบ้าน ใส่สร้อยเส้นนั้นด้วย”

“ได้”

เจียงหว่านพยักหน้าเห็นด้วย

มู่เซิ่งยิ้มอย่างมีความสุข และถอนหายใจด้วยความโล่งอก สร้อยคอเก้าสิบล้านเส้นนั้น เจียงหว่านคิดมาตลอดว่ามู่เซิ่งเช่ามา เธอจึงปฏิเสธที่จะสวมมัน เธอกลัวทำมันหัก เธอจึงเก็บมันไว้ในลิ้นชัก ตอนนี้ ในที่สุด มันก็สามารถสวมกลับรอบคอของเจียงหว่านได้อีกครั้ง

คอที่สวยงามเช่นนี้ น่าเสียดายหากไม่ได้สวมอะไรเลย

“คุณมู่ แย่แล้ว”

ในเวลานี้ประตูถูกผลักเปิดออกอย่างกะทันหัน