มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง - บทที่ 368 สมาชิกในทีมอันดับหนึ่ง

มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 368 สมาชิกในทีมอันดับหนึ่ง

การแข่งขันของผู้แข่งขันคัดเลือก สิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว มีคนประมาณร้อยคนเข้าร่วม คนหนึ่งในสามส่วน พลังหมัดเกินห้าร้อยกิโลกรัม แต่มีเพียงสิบคนเท่านั้น ที่เข้าร่วมสี่องค์กรใหญ่ สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า องค์กรนี้เข้มงวดมากในการสรรหาบุคลากร

และหลังจากที่การแข่งขันคัดเลือกสิ้นสุดลง ก็ยังมีการจัดอันดับความท้าทาย ยังไงซะในองค์กร การกระจายอันดับที่หนึ่งและอันดับสุดท้ายจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในทุกเดือน เพื่อการจัดสรร พวกเขาก็ต้องพยายามอย่างมากเพื่อไต่ระดับขึ้นไปอยู่แล้ว

ในเวลานี้ จู่ๆหลิวจื่อเฉียวอันดับที่สองก็ยืนขึ้นจากฝูงชน

“ฉันหลิวจื่อเฉียว ต้องการท้าทายเซียวจ้านอันดับหนึ่ง!”

หลิวจื่อเฉียวกล่าวด้วยเสียงอันดัง

ตามเขาพูดขึ้นมา สายตาของทุกคน ก็จับจ้องมาที่บนตัวของเขาเช่นกัน

หลิวจื่อเฉียวรูปร่างสูงกำยำ สูงเกือบสองร้อยเซนติเมตร มีกล้ามเนื้อที่แน่นจนแทบจะทะลักออกจากร่างกาย แค่มองดู ก็ทำให้ผู้คนได้รับแรงกระแทกที่ทรงพลัง พลังของเขาแข็งแกร่งที่สุดในทีมเหล่านี้ หนึ่งหมัดมีกำลังห้าตัน ซึ่งใกล้ถึงขีดจำกัดของนักเสวียนแล้ว!

“หลิวจื่อเฉียวนี่เอง!”

“มีเรื่องน่าสนุกดูแล้ว เซียวจ้านต่อสู้กับหลิวจื่อเฉียว ใครชนะใครแพ้ ทำให้คนคาดหวังจริงๆ”

“นั่นนะสิ หลิวจื่อเฉียวเป็นแดนปรมาจารย์บู๊สูงสุดอย่างแท้จริง ยิ่งไปกว่านั้นวิชาบำเพ็ญของเขา ก็ไม่ได้อ่อนแอกว่าเซียวจ้าน เป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งเสมอสำหรับที่หนึ่ง ไม่เหมือนกับพวกที่แอบเข้ามาเหล่านั้น”มีคนพูดอยู่ข้างล่าง ในคำพูด เยาะเย้ยมู่เซิ่งทั้งหมด

“พี่หลิว เอาที่หนึ่งของพี่คืนมา!”น้องชายของหลิวจื่อเฉียวตะโกน

ก็มีคนเชียร์เซียวจ้านด้วย: “พี่เซียว พี่ต้องรักษาที่หนึ่งไว้นะ พี่ต่างหากที่เป็นที่หนึ่งในทีมเต่าดำอย่างแท้จริง ฉันเชื่อพี่”

เสียงตะโกนต่างๆ มาจากด้านล่าง

เมื่อเห็นฉากที่น่าตื่นเต้นนี้ แม้แต่สายตาของหยางเหม่ยหลิน ก็กลายเป็นร้อนแรงขึ้นมา เรื่องที่เซียวจ้านตามจีบเธอและน้องสาวของเธอ เธอรู้เรื่อง ถ้าหากบอกว่ามีเรื่องอะไรไม่พอใจจริงๆ สิ่งที่หยางเหม่ยหลินไม่พอใจก็คือไม่นึกเลยว่าเซียวจ้านจะชอบน้องสาวที่ไม่มีความสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันของเธอด้วย

ในสายตาของเธอ เซียวจ้านเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ แม้ว่าจะมีภรรยาสองคนปรนนิบัติรับใช้สามีคนเดียว สำหรับเธอแล้วก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร ขอแค่เซียวจ้านเต็มใจที่จะแต่งงานกับเธอก็พอ

หยางเหม่ยหลินมองฉากบนเวทีด้วยดวงตาที่สวยงดงาม สายตานั้นราวกับกำลังพูดว่า นี่ก็คือผู้ชายของฉัน

“เซียวจ้าน สู้ๆน่ะ ต้องรักษาที่หนึ่งของนายไว้ให้ได้”หยางเหม่ยหลินตะโกนอยู่ข้างล่าง

แม้ว่าหยางฉางจวินจะไม่ได้พูดอะไร แต่ในสายตาของเขา ก็เต็มไปด้วยความชื่นชม

ศักยภาพของเซียวจ้าน ยิ่งใหญ่มากกว่าผางจือหู่

ถ้าหากลูกสาวได้อยู่กับเซียวจ้านจริงๆ อย่าว่าแต่ปัญหาของตระกูลหยางเลย แม้ว่าจะทำให้ตระกูลหยางของเขายกระดับขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง จากตระกูลชั้นหนึ่งไปจนถึงตระกูลชั้นสูงสุด ก็ไม่มีปัญหาอะไร

นี่เป็นเรื่องราวที่เทิดเกียรติให้บรรพบุรุษยังแท้จริง

ส่วนความคิดของเซียวจ้าน?

เขาดีใจมากกว่า จะสนใจได้อย่างไร ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่รู้ว่ามู่เซิ่งเป็นแฟนของหยางฟางฟาง เขาก็ชักสีหน้าไม่ดีใส่มู่เซิ่งมาโดยตลอด อยากจะขับไล่มู่เซิ่ง

ทุกคนบนเวที พร้อมเสียงเชียร์ต่างๆ มีความคึกคักเป็นอย่างมาก แต่หลิวจื่อเฉียวและเซียวจ้านก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ สายตามองไปทางหัวหน้าเซี่ย ถ้าหากการแข่งขันรอบนี้เริ่มขึ้น ก็มีเพียงหัวหน้าเซี่ยเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสิน

มีการแข่งขันเพื่อความก้าวหน้า สำหรับสิ่งนี้ หัวหน้าเซี่ยพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แล้วพูดว่า: “ก็ได้ งั้นพวกนายเริ่มกันเลย”

หลิวจื่อเฉียวและเซียวจ้านทั้งสองคนสบตากัน ต่างก็คารวะให้ซึ่งกันและกัน

“ตูม!”

หลังจากที่คารวะ ทั้งสองคนอยู่บนเวทีประลอง พุ่งโจมตีด้วยกันอย่างรวดเร็ว

หมัดทั้งสองปะทะกันอย่างแรง จนเกิดเสียงอันทรงพลังของสายลมเมื่อปะทะกัน ขาทั้งสองเหยียบลงบนพื้น ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พื้นผิวคอนกรีตหนาก็ถูกเหยียบย่ำ ถูกเหยียบจนเป็นร่องรอยของรอยแตก

สามารถจินตนาการได้ว่า ลูกเตะนี้มีอานุภาพขนาดไหน ถ้าหากกระแทกไปบนตัวคน เพียงพอที่จะทำให้คนกลายเป็นเนื้อบดได้ทั้งเป็น

“หลิวจื่อเฉียว ความแข็งแกร่งของนายไม่เลว แต่กลับไม่ใช่ก็ต่อสู้ของฉัน!”

สองหมัดปะทะกัน เซียวจ้านถอยหลังหนึ่งก้าว และพูดอย่างภาคภูมิใจ

หลิวจื่อเฉียวตกลงมาที่ด้านข้างของเวทีประลอง สีหน้ากับแฝงไปด้วยความโกรธเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ฮ่าๆ เป็นคู่ต่อสู้หรือเปล่า สู้เสร็จค่อยพูดคำนี้!”

จากนั้น เขาก็หันไปด้านข้างเหวี่ยงหมัด กระโดดขึ้นมา

“ผลัวะ!”

แม้ว่าเซียวจ้านจะใช้วิชาเฉพาะตัวที่เขามีชื่อเสียง แต่ด้วยฝ่ามือแหฟ้าตาข่ายดิน ทำร้ายรอบตัวหนาแน่นเป็นอย่างมาก ไม่มีตรงไหนให้หลิวจื่อเฉียวได้ลงมาด้วยซ้ำ

แต่หลิวจื่อเฉียว เห็นได้ชัดว่าก็ไม่ได้เป็นคนธรรมดา ไม่อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ในทีมเต่าดำ ครอบครองอันดับที่สองเป็นเวลานานเช่นนี้ เมื่อเห็นการป้องกันที่หนาแน่นของเซียวจ้าน ไม่นึกเลยว่าไม่เพียงแต่ต่อต้าน แต่ยังกำหมัดทั้งสองข้าง เหมือนค้อนใหญ่กระแทกไปอย่างแรง

“ผลัวะ!”

หมัดปะทะกัน ในกลางอากาศ ไม่นึกเลยว่าจะมีเสียงคล้ายกับการปะทะกันของทองและเหล็กดังมา

ทุกคนมีสีหน้าสยดสยอง ยากที่จะจินตนาการว่า ความแข็งแกร่งทางกายภาพของคนสองคนที่อยู่ข้างหน้า ได้รับการฝึกฝนให้แข็งแกร่งเพียงใด

หลิวจื่อเฉียวชกหมัดออกไป และชนกับการป้องกันของเซียวจ้าน ลมของกำปั้นพัดเสื้อผ้าของเขาปลิวว่อน สองหมัดปะทะอยู่ด้วยกัน ในกำปั้นของเขา มีความเจ็บปวดอย่างคลุมเครือเล็กน้อย

ในดวงตาของหลิวจื่อเฉียวอดประหลาดใจไม่ได้ ความแข็งแกร่งของเซียวจ้าน พัฒนาขึ้นมาก เมื่อเทียบกับการต่อสู้ครั้งก่อน

แต่เขามีความกล้าที่จะท้าทาย และเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ว่าไม่ได้เตรียมตัว การเคลื่อนไหวของเขาเปลี่ยนไป ความเร็วของร่างกายไม่ได้ช้าลง และยังคงโจมตีใส่การป้องกันของเซียวจ้านอย่างหนักต่อเนื่อง

“ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ!”

ทั้งสองคนปะทะกัน ในชั่วพริบตา ก็ผ่านไปสิบท่า ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ตาลายไปหมด เสียงปะทะต่างๆ ดังก้องอยู่ในหู ภายใต้การเดินย่ำเช่นนี้ ปรากฏรอยเท้ามากมายตั้งนานแล้ว

หัวหน้าเซี่ยมองดูฉากนี้ด้วยความพึงพอใจ หันกลับมา และพูดกับครูฝึกฝานหรง: “ครูฝึกฝานหรง คุณดูแล้วเด็กสองคนนี้เป็นยังไงบ้าง?”

สายตาของครูฝึกฝานหรงเห็นได้ชัดว่าค่อนข้างสงบ เขาเป็นผู้สอนในทีมเต่าดำมานานขนาดนั้น ได้เจอกับอัจฉริยะนับไม่ถ้วน แต่ก็ยังพยักหน้าพูดว่า: “ก็ดี ความแข็งแกร่งของเด็กทั้งสองคน ไม่มีปัญหาอะไรที่จะกลายเป็นสมาชิกในทีมชั้นหนึ่ง พรสวรรค์ของเซียวจ้านไม่เลว ภายในเจ็ดปี น่าจะเข้าสู่ระดับนักเสวียนได้”

“ฮ่าๆๆๆ ในเมื่อครูฝึกฝานหรงพูดอย่างนั้น งั้นต่อไปฉันก็จะฝึกฝนเซียวจ้านให้ดี ยังไงซะหลังจากที่กลายเป็นนักเสวียน เขาก็จะกลายเป็นเพื่อนร่วมงานของฉัน จากสมาชิกในทีมของฉัน”หัวหน้าเซี่ยหัวเราะฮ่าๆ

หยางฉางจวินฟังจากข้างๆในระยะไกล และอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

ฝานหรงคนนี้ไม่นึกเลยว่าจะพูดว่าภายในเจ็ดปี เซียวจ้านจะเข้าสู่นักเสวียนได้ นักเสวียนคืออะไร? แม้แต่ครอบครัวธรรมดา ที่พึ่งพานักเสวียนคนหนึ่ง ก็มีหวังกลายเป็นตระกูลอิทธิพล ถ้าหากลูกสาวของตัวเองแต่งงานกับนักเสวียนจริงๆ ต่อไปอยู่ในจังหวัด ตระกูลหยางของพวกเขาอาจถูกมองว่าเป็นตระกูลที่ไม่มีใครเทียบได้!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หยางฉางจวินอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่หยางฟางฟางที่พิงมู่เซิ่งอยู่ และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธมากขึ้น

ทั้งที่หยางฟางฟางรู้ว่าเซียวจ้านชอบเธอ ไม่นึกเลยว่าจะเข้าใกล้มู่เซิ่งขนาดนั้น รอหลังจากที่การแข่งขันจบลง จะต้องหาโอกาสให้มู่เซิ่งไสหัวไปให้ไกลหน่อย!

เฮ้อ ลูกสาวคนเล็กคนนี้ของเขาไม่รู้เรื่องรู้ราวเหมือนกับพี่ใหญ่พี่รองขนาดนั้น ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง สิ่งเดียวที่มีประโยชน์ในตอนนี้ ก็คือหวังว่าจะใช้ตีสนิทกับเซียวจ้านได้ และได้รับความโปรดปรานจากเซียวจ้าน

“มู่เซิ่ง นายคิดว่าหลิวจื่อเฉียวและเซียวจ้านพวกเขาทั้งสองคน ใครจะชนะ”หยางฟางฟางยืนอยู่ข้างๆไม่ยอมแพ้ ก็ยังคงคุยกับมู่เซิ่งต่อ

แน่นอนว่าการต่อสู้ตรงหน้าอยู่ในสายตาของมู่เซิ่ง แต่สำหรับเขาแล้ว เป็นแค่การแข่งขันเพื่อฆ่าเวลา เขาอย่างราบเรียบ: “ในแง่ของความแข็งแกร่ง หลิวจื่อเฉียวแข็งแกร่งกว่า และความสำเร็จในอนาคต ก็จะสูงขึ้น แต่ในการแข่งขันรอบนี้ เซียวจ้านจะชนะ”

“ทำไมพูดแบบนี้?”หยางฟางฟางถาม

“ความแข็งแกร่งโดยรวมและทักษะพื้นฐานของหลิวจื่อเฉียว แข็งแกร่งมาก ดังนั้นถึงได้มีพลังมากมายขนาดนั้น แต่ตอนนี้เขาใช้เวลาไปกับการรวบรวมทักษะพื้นฐานมาโดยตลอด และก็ไม่มีประสบการณ์มากมายในการต่อสู้”มู่เซิ่งแสดงความคิดเห็น

หยางฟางฟางยังอยากถามอีก ในเวลานี้ มีเสียงตูมตามการระเบิดบนเวทีอย่างกะทันหัน

เห็นแค่ว่าหลิวจื่อเฉียวเป็นอย่างที่มู่เซิ่งพูดจริงๆ โดนเซียวจ้านต่อยหน้าอกในทันที กระเด็นล้มออกมาจากบนเวทีประลอง ตกลงนอกเขตแดน กระอักเลือดคำหนึ่งลงพื้นในทันที

“การแข่งขันจบลง เซียวจ้านชนะ!”หัวหน้าเซี่ยก้าวออกไปแล้วประกาศในทันที

จากนั้น เขายังตบไหลของเซียวจ้าน เพื่อให้กำลังใจ“เซียวจ้าน ทำได้ดีมาก”

“หัวหน้าเซี่ยสอนได้ดีกว่าครับ”เซียวจ้านพูดอย่างถ่อมตน

“ชนะเหรอ?”

“นี่มันไร้สาระไม่ใช่เหรอ พี่เซียวลงมือ ในทีมเต่าดำ สมาชิกในทีมธรรมดาไม่มีใครสู้ได้ดีกว่าเซียวจ้าน ”

“ฉันว่าปีนี้ เซียวจ้านจะต้องกลายเป็นสมาชิกในทีมชั้นหนึ่งอย่างแน่นอน? ความแข็งแกร่งของเขา เกรงว่าจะแข็งแกร่งกว่าสมาชิกชั้นหนึ่งรุ่นเก่าอีกนะ ถึงขนาดทะลวงไปสู่นักเสวียนได้ทุกเมื่อก็เป็นได้”

“พี่เซียวเผด็จการ ฉันก็ว่าการแข่งขันนี้ พี่เซียวต้องชนะเป็นที่หนึ่งแน่นอน!”

เสียงอุทาน และการสนทนาของทุกคนในกลุ่มผู้ชม ดังขึ้นเรื่อยๆ กลุ่มคนปรบมือให้เซียวจ้าน สำหรับอันดับที่หนึ่งของเซียวจ้าน สมควรได้รับอย่างแน่นอน

เซียวจ้านอยู่ท่ามกลางเสียงชมเชยจากฝูงชน ยังไม่ลืมที่จะวิ่งไปตรงหน้าของหลิวจื่อเฉียว ยื่นมือไปดึงหลิวจื่อเฉียวขึ้นมาแล้วพูด: “หลิวจื่อเฉียว ต้องขอโทษด้วย เมื่อกี้นี้ฉันไม่ทันได้ระวังใช้พลังไปเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ นายไม่ได้รับบาดเจ็บใช่มั้ย?”

ทันทีที่หลิวจื่อเฉียวได้ยินเช่นนี้ก็กระอักเลือดออกมาคำใหญ่อีก

การต่อสู้เมื่อกี้นี้ เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเซียวจ้านใช้พลังทั้งหมด ผลปรากฏว่ายังพูดแบบนี้ออกมา สร้างความรู้สึกว่าเกินพอที่จะเอาชนะเขาได้ มันเป็นเรื่องไร้ยางอายจริงๆ

ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ เขาก็ด่าเซียวจ้านตรงๆไม่ได้อีก หลิวจื่อเฉียวอดไม่ได้ที่จะยิ่งคิดยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ และกำหมัดแน่นจนดังออกมา

“พี่เซียวจิตใจดีนะ”

“นั่นนะสิ ได้ยินมาว่าปกติพี่เซียวมักจะให้คำชี้แนะกับนักเรียนธรรมดาด้วย หลิวจื่อเฉียวก็น่าจะโดนชี้แนะมาก่อน”

“มันก็ไม่แน่หรอก? ความแข็งแกร่งของพี่เซียว ใครจะกล้าปฏิเสธอีก?”

ทุกคนชื่นชมอีกครั้ง

หัวหน้าเซี่ยยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “เอาล่ะ การแข่งขันคัดเลือกและการท้าทายต่อสู้ในวันนี้ ก็จบลงเพียงแค่นี้ สมาชิกห้าสิบอันดับแรกอยู่ฝึกฝนต่อ และผู้เข้าแข่งขันที่เหลือจะถูกคัดออก อยากได้ท้อแท้ ปีหน้าพวกนายยังมีโอกาสอีก”

“เซียวจ้าน นายอยู่ต่อ”

“วันนี้นายทำได้ดีมาก ฉันคิดว่าสามารถเลื่อนขั้นได้โดยตรงจากสมาชิกในทีมชั้นสองเป็นสมาชิกในทีมชั้นหนึ่ง หวังว่าต่อไปนายจะเพียรพยายามอยู่ในทีมดีๆ พยายามเพื่อทะลวงนักเสวียนให้ได้เร็วๆ”

ทันทีที่พูดจบ สายตาของทุกคนก็มองไปทางเซียวจ้านอย่างพร้อมเพรียงกัน จริงๆด้วย แข็งแกร่งของเซียวจ้าน ไปเป็นสมาชิกในทีมชั้นหนึ่ง เหลือเฟือตั้งนานแล้ว

เป็นเพราะโควตาจำกัดสำหรับสมาชิกชั้นหนึ่งเท่านั้น เขาจึงไม่ได้เข้าร่วมมาโดยตลอด ตอนนี้ดูเหมือนว่า ผ่านการอนุมัติจากครูฝึกฝานหรง ถึงได้มีการยกเว้นและเพิ่มโควตาการคัดเลือก

จู่ๆหยางฟางฟางเกิดความคิดขึ้นมาอย่างเฉียบไว ผลักฝูงชนออกไป และพูดกับครูฝึกฝานหรงว่า: “หัวหน้าเซี่ย คุณคิดว่ามู่เซิ่งเป็นยังไง? เขาแข็งแกร่งมากเลยนะ หนูคิดว่าคุณก็ยกเว้นให้หน่อย ให้เขากลายเป็นสมาชิกในทีมชั้นหนึ่ง”

“มู่เซิ่งเหรอ?”

สายตาของครูฝึกฝานหรงจับจ้องไปที่หัวของมู่เซิ่ง พูดตามตรง เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับชายหนุ่มคนนี้

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ น้ำเสียงเยือกเย็น ดังขึ้นมาในทันที

“ฟางฟาง แกสร้างปัญหาพอหรือยัง? แกยังคิดว่าแบบนี้ขายหน้าไม่พออีกเหรอ!”