ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล - ตอนที่ 755 หลานชาย
ตอนที่ 755 หลานชาย
กลุ่มวีแชตนักพรตเฒ่าคนเซ็กซี่แจกไพ่ออนไลน์
ทนายอัน ‘ฮ่าๆๆๆๆ พวกคุณรู้ไหม นักพรตเฒ่าบอกผมว่า หลายปีมานี้เขาบริจาคไปสองสามร้อยล้าน!!! ประเด็นสำคัญคือไม่ใช่อสุจิ!!! แม่งเอ๊ย ทำไมผมรู้สึกปวดใจแบบนี้!’
เจ้าลิงน้อย ‘เจี๊ยกๆๆ!!!!’
เยวี่ยหยา ‘สุดยอด!’
หลิวฉู่อวี่ ‘แจกอั่งเปา!’
เจิ้งเฉียง ‘เยี่ยม!’
นักพรตเฒ่า ‘สติ๊กเกอร์เขินอาย’
เหล่าจาง ‘เยี่ยมๆ พูดจากใจ นักพรตเฒ่าเป็นคนหนึ่งที่ผมนับถือมากที่สุด ผู้รู้สึกว่า เขาเป็นตัวแทน…’
สวี่ชิงหล่าง ‘@เหล่าจางหยุดรายงานได้แล้ว ส่งรายละเอียดที่อยู่ให้ผมส่วนตัวด้วย ที่อยู่ที่เหล่าโจวส่งมาไม่แม่นยำ ทำไมไปปักหมุดในสระน้ำได้เล่า พวกคุณไปจับราชาสิงโตไม่ใช่เหรอ ทำไมกลายเป็นจับตะพาบแทน’
เหล่างจาง ‘โอเค ผมจะส่งให้คุณตอนนี้’
ทนายอัน ‘อ้อใช่ เถ้าแก่ล่ะ’
เจ้าลิงน้อย ‘@ปลาเค็ม!’
ปลาเค็ม ‘ใครเปลี่ยนชื่อในกลุ่มของผม’
ความเงียบเกิดขึ้นในชั่วพริบตา เงียบกริบเหมือนไม่มีคน
เถ้าแก่โจว ‘@สวี่ชิงหล่าง จะมาถึงเมื่อไร’
สวี่ชิงหล่าง ‘เพิ่งออกจากบ้าน อีกประมาณยี่สิบนาที’
เถ้าแก่โจว ‘โอเค ผมกำลังดูละครแม่ม่ายสาวอยู่’
ทนายอัน ‘ผมเพิ่งคุยกับนักพรตเฒ่า รอให้ผ่านช่วงนี้ไปแล้วผมจะประกาศหาคู่ให้เขา เขาจะได้ไม่ใช้เงินพร่ำเพรื่อผมจะจัดการวางแผนก่อน’
เถ้าแก่โจว ‘โอเค เห็นด้วย’
เจ้าลิงน้อย ‘เจี๊ยกๆๆ!!!!’
ทนายอัน ‘อ้อใช่ เถ้าแก่ ขอพูดด้วยหน่อย!’
เถ้าแก่โจว ‘ไม่ได้’
ทนายอัน ‘เมื่อกี้คุณบอกว่ากำลังดู…’
เถ้าแก่โจว ‘ผมกำลังดู’
ทนายอัน ‘จริงๆ เลย ผมก็อยากไป! เหล่าจาง ส่งที่อยู่ให้ผมด้วย ผมรู้สึกว่าผมต้องทุ่มเทปกป้องความสงบของสังคมและทรัพย์สินของประชาชนในทงเฉิง!’
เจ้าลิงน้อย ‘ทุบฆ้อนๆๆ!’
…
เหล่าจางวางโทรศัพท์ลง คลึงตรงกลางระหว่างคิ้วของตัวเอง เขาไม่รู้สึกเหนื่อย ไม่ว่าอย่างไรเมื่อก่อนก็ทำงานแบบนี้จนชินแล้ว บางครั้งต้องคอยสะกดรอยตาม คอยเฝ้าดูคนต่อเนื่องนานครึ่งเดือนหรือเป็นเดือน ก็เคยทำมาแล้ว ดังนั้นตำรวจอาชญากรรมหลายคน โดยทั่วไปมักจะมีปัญหาเรื่องระบบทางเดินปัสสาวะเล็กน้อย เพราะต้องอั้นไว้แบบนี้
เมื่อกี้เถ้าแก่บอกว่าเขาทำอะไรอยู่ในนั้นนะ เหล่าจางหันหน้า หยิบแก้วน้ำออกมาแล้วดื่ม ก่อนจะวางฝ่ามือตรงหน้าแล้วลองกำหมัด รู้สึกว่าแค่นี้ไม่พอ เหล่าจางหยิบกระบองตำรวจที่อยู่ใต้ที่นั่งของตัวเองขึ้นมา เริ่มบีบกระบองตำรวจ!
เขาฟังคำพูดของโจวเจ๋อ ตัวเขาต้องฝึกฝนเยอะๆ ต้องปรับตัวอีกมาก จะกระโดดโหยงๆ จนเกือบปล่อยไก่เหมือนในอดีตไม่ได้แล้ว
ตอนแรกบีบแล้วไม่ขยับจริงๆ แต่ตอนที่เหล่าจางเริ่มโฟกัสแล้วออกแรง เขาพบว่ากระบองตำรวจที่อยู่ในมือค่อยๆ ยุบลงไป ฮ่าๆๆ เหล่าจางยิ่งบีบก็ยิ่งสนุก ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีคนอยู่ตรงนี้ เขาเหมือนเด็กโข่งคนหนึ่ง บีบไปเรื่อยๆ บีบแล้วบีบอีก ออกแรง ออกแรง แล้วก็ออกแรง แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ ในกระจกสะท้อนแสงด้านหน้าเขา มีเงาของเขาเดี่ยวอันหนึ่งปรากฏอยู่บนศีรษะของเขา และปรากฏเงาของชั้นหนังจางๆ หนึ่งชั้นบนตัว ทั้งตัวเขาเหมือนถูกห่อหุ้มด้วยหนังสัตว์
…
สุดทางเดินของถนนคอนกรีต ชายชราเดินออกมาพร้อมกับถือเหล้าขวดหนึ่งอยู่ในมือ ชายชราจมูกแดง ใบหน้าเขียวเล็กน้อย เดินตัวลอยเหมือนคนไม่มีแรง
“แม่งเอ๊ย ตายหมดแล้ว ตายกันทั้งหมด ฉันตายคนเดียวก็ไม่เป็นไร ทำไมยังมีตายตามหลังมาอีก เหี้xแม่ง รากเหง้าเดียวกัน ไม่มีที่อายุยืนยาวเลย” ชายชราจมูกแดงเดินไปพลาง ดื่มไปพลาง ดื่มแล้วด่าไปด้วย แต่คุณไม่รู้ว่าเขาด่าอะไรกันแน่
ไม่เหมือนกำลังด่าลูกที่อกตัญญู และไม่เหมือนกำลังด่าหัวหน้าหมู่บ้านสับปะรังเค
“สวรรค์บ้า ฉันติดหนี้แกเหรอ ฉันสู้กับโจรเต็มที่ สู้ตายแล้วก็แล้วกัน โดนกระสุนเจาะตัวสองสามนัด ก็พุ่งไปล้มข้างหน้า! แต่ลูกชายของฉัน หลานของฉัน เหลนของฉัน ทำไมถึงต้องเป็นตำรวจด้วย! แถมลูกชายกับเหลนก็พลีชีพไปแล้ว ถุย! หลานไม่ตาย แต่ก็มีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ให้ตายเถอะ! แกทำแบบนี้ไม่ถูก ไม่ยุติธรรม ฉันไม่ใช่ตาแก่โง่เง่า ก่อนตายก็ไม่ได้อวดว่ามีลูกหลานสืบทอดไม่ขาดสายเสียหน่อย!” ชายชราจมูกแดงเดินไปที่กำแพงแล้วหยุดเดิน หรี่ตามองตึกทรงตะวันตกขนาดเล็กที่อยู่ในกำแพง
“เหอะๆ ในถ้ำมีจักรวาล ในบ้านมีฟ้าดิน ไม่มีวาสนาใหญ่อะไร คิดจะเลียนแบบคนอื่น ดูความสามารถของแกด้วย!”
ชายชราจมูกแดงดื่มเหล้าหยดสุดท้ายจนหมด แล้วจึงเรอออกมา เดินโซซัดโซเซเอ่ยว่า “เหอะ จัดการแกแล้ว ฉันจะไปดูลื่อของฉัน แม่งเอ๊ย ช่างมันเถอะ ไม่ดูแล้ว ไอ้เด็กนั่นก็เป็นตำรวจไปแล้ว โอ้ว แค่มองหน้าก็รู้ว่าจะมีเกียรติ เวรกรรมแท้ๆ เวรกรรม! สวรรค์เอ๋ย ถ้าแกจะเสียสละก็ไม่ควรให้สายเลือดของฉันต้องเสียสละด้วย แกอย่าเอาแต่ถอนขนแกะแค่ตัวเดียวสิ!
แกเปลี่ยนแกะตัวอื่นไม่ได้เหรอ ทุกคนต่างแย่งกันอุทิศตัวเพื่อสังคม ใครตะโกนเสียงดังสุด แกก็ให้คนนั้นอุทิศตัวไปได้ไหม หลังจากที่ฉันเสียสละไปแล้ว อยู่ในนรกเป็นเวลานาน จนเป็นผู้ตรวจสอบ เมื่อหลายปีก่อนยังโดนไอ้ชาติชั่วอันปู้ฉี่หลอกลวงจนตกหลุมพรางถูกจับขัง ไม่ง่ายเลยที่ยมโลกจะขาดคนถึงได้โดนปล่อยออกมา เดิมทีอยากจะขึ้นมาดูลูกหลานของตัวเองว่าเป็นยังไงบ้าง แกกลับให้ฉันดูอันนี้ ไม่ยุติธรรม ไม่ยุติธรรมจริงๆ ไม่ยุติธรรมอย่างแน่นอน! ฉันไม่ยอม ฉันไม่ยอม ฉันไม่ยอม!”
ชายชราจมูกแดงเดินผ่านรถเก๋งที่จอดอยู่ข้างทาง พอเดินผ่านไปสองสามก้าว เขาก็เดินถอยหลังกลับมาสองสามก้าว มองคนหน้าเซ่อซ่าอายุประมาณสามสิบปีที่นั่งอยู่ในรถด้วยความสงสัย นั่งบีบกระบองอยู่ในนั้นอย่างมีความสุข! เมื่อมองอย่างละเอียด คนที่อยู่ในรถคนนี้กลับมีเขาเดี่ยวอยู่บนศีรษะ หากมองผ่านกระจก จะเหมือนสิงโตที่คลุมด้วยหนังมนุษย์ตัวหนึ่ง!
“ให้ตายเถอะ มาโดยไม่ได้ประกาศ! ฉันไล่ตามแกจากเซี่ยงไฮ้จนมาถึงที่นี่ ในที่สุดแกก็อดใจไม่ไหวสิงร่างคนแล้ว! แกลองพูดมาซิ ซ่อนตัวอยู่ในผ้าหนังไม่ดีกว่าเหรอ แต่ดันดื้อดึงอยากออกมาก่อเรื่องให้ได้! อยู่อย่างเงียบๆ ทุกคนลืมตาข้างหนึ่งหลับตาข้างหนึ่งได้ เรื่องในโลกมนุษย์มีหลากหลาย แต่นั่นก็เป็นเรื่องทางโลก เกี่ยวอะไรกับแกบ้าง เหอะ ฉันจะดูว่าแกจะก่อเรื่องยังไง!”
‘เปรี๊ยะ!’ ข้อศอกของชายชราจมูกแดงกระแทกหน้าต่างรถทันที หน้าต่างรถแตกละเอียด จากนั้นจับคอเสื้อของเหล่าจางดึงออกมาข้างนอก
เหล่าจางไม่ทันตั้งตัว ถูกชายชราจมูกแดงดึงออกมาจากประตูรถ แล้วถูกโยนลงไปบนพื้นเสียงดัง ‘พลั่ก’
ก่อนที่เหล่าจางจะได้สติ เท้าของชายชราจมูกแดงกลับมาถึงก่อน ถีบท้องของเหล่าจางโดยตรง ‘ปึ้ง!’ เหล่าจางถูกถีบลอยไปไกลเจ็ดแปดเมตร เขารู้สึกท้องปั่นป่วนทันที
“เหอะ ลุกขึ้น พวกเรามาฝึกฝนกันหน่อย ฮ่าๆๆ” ชายชราจมูกแดงหันหน้าเดินมาตรงหน้าเหล่าจาง ยื่นมือจับคอของเหล่าจางโดยตรง
เหล่าจางตัวสั่นทันที ออกแรงจากเอวเตะต้นขาของอีกฝ่าย ขณะเดียวกันก็หมุนตัว พลิกมือล็อกข้อศอกของอีกฝ่าย แล้วทุ่มอย่างแรง!
“เหอะๆ อย่างคุณคู่ควรจะฝึกกับผมเหรอ…”
‘ปึ้ง!’ ชายชราโดนทุ่มออกไป ไถลไปสิบกว่าเมตร
“ถุยๆๆ ถุยๆๆ!” ชายชราพ่นฝุ่นพร้อมกับลุกขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ แล้วพูดพำพำกับตัวเอง “ไม่น่าใช่ ไม่น่าเป็นไปได้ เป็นไปได้ยังไง เป็นแบบนี้ได้ยังไง”
“คุณเป็นตัวอะไรกันแน่!” เหล่าจางชี้ไปที่ชายชราแล้วถาม
ครั้งนี้เขาไม่ได้เตือนอีกฝ่ายว่ากำลังทำร้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างที่เมื่อก่อนเคยทำตามความเคยชิน เพราะเหล่าจางรู้ดีว่า คนธรรมดาไม่สามารถใช้ศอกกระแทกกระจกหน้าต่างรถแตกภายในพริบตา แล้วดึงตัวเขาออกมาถีบกระเด็นได้
“แม่งเอ๊ย แกสิเป็นตัวอะไร ครอบครัวแกเป็นสัตว์กันทั้งบ้าน พ่อของแกก็เลว บรรพบุรุษของแกก็เลว!” ชายชราจมูกแดงก็อารมณ์ร้อน ด่าขึ้นมาโดยตรง “ให้ตายเถอะ แกออกมาเดี๋ยวนี้!” ขณะที่พูด ชายชราจมูกแดงพุ่งเข้าหาเหล่าจางอีกครั้ง
เหล่าจางตั้งมือรับศัตรู หายใจเป็นจังหวะเพื่อให้ตัวเองผ่อนคลายไม่หยุด ชายชราจมูกแดงยิ้มเย็นชาที่มุมปาก เขาที่พุ่งเข้าไปได้ครึ่งทางกางแขนทั้งสองข้างทันที “ยมโลกมีกฎ กฎแห่งความตายไร้ความปรานี ผนึก!”
วินาทีนั้น ข้อมือสองข้างของเหล่าจางปรากฏรอยฝ่ามือสีดำขึ้นมา เกิดเสียงดัง ‘พลั่ก’ สองมือของเหล่าจางถูกกดลงไปบนพื้น ตัวเขาเองจึงต้องนั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง
ชายชราจมูกแดงบุกไปข้างหน้าในตอนนี้ เตะไปที่ศีรษะของเหล่าจาง ปึ้ง! ชนะน็อก!
เหล่าจางตัวเอนทรุดตัวไปบนพื้น
“ฮู่ว…” ชายชราจมูกแดงเดาะปากเสียงดัง “เหอะ ดูสิว่าแกแข็งแรงหรือว่าฉันแข็งแรงกว่า ดื้อกับฉัน แม่ง ตอนที่ฉันสู้กับโจร ปู่ของแกยังดื่มนมอยู่เลย! แล้วก็แกจะออกมาไหม แกออกมาสิ!”
เหล่าจางรู้สึกหนักศีรษะ มึนและปวดศีรษะมาก เหมือนสมองจะแยกออก จากนั้นได้ยินชายชราจมูกแดงคนนั้นยืนตะโกนเสียงดังอยู่ข้างตัวเอง
‘อ้วก!’ ความรู้สึกสะอิดสะเอียนจู่โจมเข้ามา แต่เหล่าจางยังฝืนกลั้น จิตวิญาณผ่องใสขึ้นมาทันที ยื่นมือออกเมื่อได้สติ ลากข้อเท้าของชายชราจมูกแดง
ชายชราจมูกแดงตกใจ อะไรวะ หัวจะระเบิดแล้วแกยังขยับได้อีก! แกอาศัยร่างของใครกันแน่!
‘ตึ้ง!’ เหล่าจางออกแรงทันที ชายชราจมูกแดงถูกจับตัวพลิกทุ่มลงไปบนพื้น เหล่าจางพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วใช้วิธีจับล็อกข้อต่อกดชายชราจมูกแดงไว้ แต่เขารู้ดีว่า ครั้งนี้จะมารยาทดีไม่ได้อีก มือข้างหนึ่งบีบคอของอีกฝ่ายโดยตรงแล้วพูดคำรามเบาๆ “แกเป็นตัวอะไรกันแน่!”
ชายชราจมูกแดงที่ถูกกดอยู่ใต้ร่างพลิกสองมือ พูดคำรามอยู่ในปาก “ผนึก!”
เงาสีดำปรากฏอยู่ด้านหลังของเหล่าจาง ยื่นมือจับเหล่าจางอย่างเงียบๆ แต่ด้านหลังของเหล่าจางกลับปรากฏแสงสีขาว ขจัดเงาดำออกไปโดยตรง!
ชายชราจมูกแดงที่อยู่ใต้ร่างไม่รู้สถานการณ์ เขาหันหน้า หัวเราะเสียงดังด้วยความหยิ่งโอหัง “ฮ่าๆๆ ขยับไม่ได้แล้วใช่ไหม ไอ้เด็กเวร!”
เหล่าจางกำหมัดขึ้นมาทันที แล้วทุบลงไป! ‘พลั่ก!’
……………………………………………………………………….
