ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 261 เกิดเหตุไม่คาดฝัน
บทที่ 261 เกิดเหตุไม่คาดฝัน
แม้จะจัดการยาก แต่หลิงเยว่และผู่ตานไม่ยอมแพ้
สองคนที่เล่นกับไฟตัดสินใจจะฆ่าดวงตาที่มองดูอยู่ทั้งหมด!
แผนการช่างงดงามนัก แต่ความเป็นจริงนั้น… ช่างเลวร้าย
หนามไฟกลายเป็นใบมีดคมกริบ มังกรไฟบินเข้าใส่ดวงตาอย่างรวดเร็ว อย่างแรกเจาะทะลุดวงตา อย่างหลังกินกลืนดวงตา
ดวงตาถูกทำลายไปได้ส่วนหนึ่ง แต่ดวงตาอีกมากมายก็ผุดขึ้นมาแทนที่
หลิงเยว่สูดหายใจลึก แล้วเริ่มหว่านเมล็ดพันธุ์อีกครั้ง ในเมื่อวิชาเร่งการเจริญเติบโตใช้ไม่ได้ผล ก็ต้องเปลี่ยนเป็นวิชาปรสิตแทน!
เมื่อเห็นหลิงเยว่นั่งขัดสมาธิ ผู่ตานและโม่จวินเจ๋อต่างเข้าใจกันดี จึงเข้ามายืนป้องกันนางไว้รอบด้าน
ดวงตาดวงหนึ่งงอกต้นอ่อนขึ้นมา ต้นที่สอง ต้นที่สาม…
ดวงตาที่พบว่าตัวเองมีหญ้างอกขึ้นมา เมื่อกะพริบตาปริบ ๆ กลับดูน่ารักอย่างประหลาด
“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่หรือ?” หญิงสาวที่ตามหลิงเยว่มาตลอดถามด้วยความสงสัย
โม่จวินเจ๋อตัดคอนางทันที ผู่ตานกระโดดเตะศีรษะนางปลิวไป เมื่อพบว่าตัวเองถูกมองข้ามอีกครั้ง เซียนกระบี่ตะโกนลั่น เสื้อด้านบนระเบิดออก หลังงอกหนามออกมาหลายอัน เขี้ยวในปากคมกริบ สะท้อนแสงวาววับภายใต้แสงไฟ
มันไม่ใช่เซียนกระบี่แท้ ๆ แม้จะสืบทอดพลังและวิชาดาบจากเซียนกระบี่คนก่อน แต่มันกลับสู้ชายตรงหน้าไม่ได้ มันจึงโกรธจัด
มันแหงนหน้าคำรามยาว ทั่วร่างเต็มไปด้วยสายฟ้า กำปั้นขนาดใหญ่ทุบใส่กระบี่เหมันต์เร้นลับ โม่จวินเจ๋อรู้สึกมือชาไปหมด เกือบจะจับดาบไม่อยู่
เมื่อสิ่งนี้กลับคืนร่างเดิม พลังของมันเกือบจะถึงขอบเขตปฐมวิญญาณขั้นปลาย ส่วนเขา… เพียงแค่ขอบเขตจินตานขั้นปลายเท่านั้น
โม่จวินเจ๋อไม่มีทางแบ่งสมาธิไปที่อื่นได้อีกแล้ว
เหลือเพียงผู่ตานคนเดียวที่พร้อมรับมือกับหญิงสาวที่ออกมาก่อกวนได้ตลอดเวลา
ไม่รู้ว่าทำไมหญิงสาวถึงไม่ลงมือกับผู่ตาน ถึงแม้เขาจะฆ่าร่างแยกของนางไปหลายตนแล้วก็ตาม
หญ้ายังคงเติบโต ดวงตายังคงกะพริบ การต่อสู้ของทุกคนยังคงดำเนินต่อไป…
ติงหลิวหลิ่วเป็นมนุษย์เปราะบางตัวจริง ไม่รู้ว่าอาเจียนเลือดออกมากี่รอบแล้ว นางรู้สึกได้ว่ากระดูกของตนเองแตกละเอียด อวัยวะภายในกำลังเคลื่อนที่ มือก็ยกขึ้นมาไม่ไหวแล้ว
แต่ศัตรูของนางกลับกระปรี้กระเปร่า บาดแผลที่ได้รับเป็นเพียงแผลภายนอกเท่านั้น
เขามาอีกแล้ว!
ติงหลิวหลิ่วสิ้นหวังอย่างที่สุด ถึงขั้นคิดจะระเบิดตัวเองด้วยซ้ำ
ขวานของชายหนุ่มฟันลงมา
ในช่วงเสี้ยววินาทีสุดท้าย เถาวัลย์นับไม่ถ้วนพันรัดอาวุธและร่างกายของชายหนุ่ม ก่อนจะเหวี่ยงเขาออกไปอย่างแรง
“ศิษย์น้อง…”
ติงหลิวหลิ่วรีบกินโอสถ จากนั้นหยิบถ้วยชาขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด ในเมื่อตัวนางสู้ชายคนนี้ไม่ได้ งั้นก็เปลี่ยนเป็นคนอื่นแล้วกัน!
“หัวหน้า!”
ตะขาบมรกตตัวที่สามตาโตเป็นจานเลยทีเดียว!
ติงหลิวหลิ่วที่แปลงร่างเป็นหัวหน้าตะขาบมรกต รู้สึกว่าทั้งร่างเต็มไปด้วยพลัง นางเข้าใจรูปแบบการต่อสู้จากตะขาบมรกตตัวที่สามพอสมควร รู้ว่ามันมีความสามารถในการป้องกันและมีของเหลวกัดกร่อนที่แข็งแกร่งที่สุด!
“เจ้าไม่ใช่คน?”
ชายคนนั้นมาหาติงหลิวหลิ่วอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นนางกลายเป็นหัวหน้าตะขาบมรกต เขาก็ลังเล
หากไม่ใช่คนจึงไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว เพียงแค่ฆ่านางก็พอ!
ท่วงท่าของชายคนนั้นกลายเป็นดุดันขึ้น ติงหลิวหลิ่วเข้าใจแล้วว่าหากเขาไม่เกรงใจ นางคงกลายเป็นศพไปแล้ว แต่… ตอนนี้ใครจะร่างเย็นก่อนก็ยังไม่แน่!
ติงหลิวหลิ่วเข้าโจมตีชายคนนั้นก่อน
ว่านอวี้เฟิงที่ต้านทานไม่ไหวแล้ว เขาจึงเลือกที่จะกลายเป็นหัวหน้าตะขาบมรกตด้วย
เหล่าตะขาบมรกต “???”
ถึงแม้หัวหน้าจะไม่อยู่ที่นี่ แต่ทุกที่ล้วนมีเงาของหัวหน้า ไม่ผิดหวังจริง ๆ ที่พวกมันเป็นลูกน้องของหัวหน้า ท่านเก่งมาก!
ความหวังลุกโชนขึ้นในใจที่สิ้นหวังของลู่เป่ยเหยียน เขาสังเกตเห็นตั้งนานแล้วว่าคู่ต่อสู้กำลังเกรงใจ จุดประสงค์เพียงเพื่อทรมานร่างกายและจิตใจของพวกเขา เพื่อ… เอาดวงตาของพวกเขา!
“ไม่มีวันยอมแพ้!”
ลู่เป่ยเหยียนตะโกนดังลั่น แล้วพุ่งเข้าใส่คู่ต่อสู้อีกครั้ง เมื่อใกล้จะทนไม่ไหวก็ดื่มชาที่ หลิงเยว่ให้!
สองหัวหน้าตะขาบมรกต พลังต่อสู้พุ่งทะยาน ผู่ตานวางใจแล้ว
“ศิษย์น้องหลิง เจ้ารีบหน่อยสิ!”
หลิงเยว่ก็อยากรีบ แต่การเกาะดวงตานับหมื่นคู่ในครั้งเดียวนั้นยากมากนะ!
นางกินโอสถฟื้นปราณไปไม่รู้กี่ขวดแล้ว กัดอมยิ้มฟื้นปราณไปไม่รู้กี่อัน จนถึงตอนนี้ยังเกาะดวงตาไม่ครบหนึ่งพันคู่เลย
“เจ้าช่างโง่เขลาเสียจริง ให้พืชกินส่วนหนึ่งก่อน แล้วค่อยให้มันส่งพลังที่ได้รับกลับคืนสู่ร่างกายของเจ้า แบบนี้ก็จะมีปราณวิญญาณให้ใช้ได้ไม่ขาดสายไม่ใช่หรือ?”
แม้ผู่ตานจะไม่รู้ว่าหลิงเยว่ฝึกฝนเคล็ดวิชาอะไร แต่นางสามารถควบคุมพืชได้ ย่อมดูดซับพลังงานในร่างของพวกมันได้แน่นอน!
“แต่ว่า… พวกมันดูดซับพลังปีศาจนะ”
หลิงเยว่ในตอนแรกก็คิดแบบนี้เช่นกัน แต่พอนึกถึงพลังปีศาจแล้ว ก็ตัดใจไปเลย นางกลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นจอมปีศาจเสียเองน่ะสิ
ผู่ตานอึ้งไป ก็จริงอยู่ ที่นี่มีแต่ปีศาจ จะมีพลังวิญญาณที่ไหนกัน?
สุดท้ายเขาก็ได้แต่ส่งโอสถฟื้นปราณทั้งหมดใส่ปากหลิงเยว่
“ลองดูก่อนว่าพืชจะเกาะดวงตาได้หมดไหม”
หลิงเยว่ขานรับ แล้วเริ่มให้หญ้าปรสิตดูดซับดวงตาเหล่านั้นทันที
“ข้าแนะนำว่าพวกเจ้าอย่าทำดีกว่า แบบนี้จะทำให้พวกมันโกรธ… รวมถึงตาของข้าด้วย!”
ผู้หญิงน่ารำคาญมาอีกแล้ว หลิงเยว่ที่กำลังควบคุมพืชอย่างเมามันไม่ได้ยิน ส่วนผู่ตานได้ยินแล้วไม่ใส่ใจ ไม่เพียงแต่ให้รางวัลนางด้วยแส้เพลิงเส้นหนึ่ง ยังให้ตะขาบมรกตตัวที่สองไปต่อกรกับผู้หญิงคนนั้นด้วย
ตาหนึ่งหายไป ตาสองหายไป ตาสาม… ตาสี่…
ตำแหน่งที่ตาหายไป ถูกพืชสีดำยึดครอง แล้วพืชสีดำก็หันไปเกาะตาข้าง ๆ ต่อไป
“ได้ผล!”
ดวงตาของผู่ตานสว่างวาบ!
หลิงเยว่ก็ตื่นเต้นด้วย ได้ผลจริง ๆ งั้นการกำจัดหมื่นตาก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น!
ทั้งสองคนจมอยู่ในความตื่นเต้น ไม่ทันสังเกตว่าสายตาของหญิงที่ซ่อนตัวอยู่ไกล ๆ เปลี่ยนไป ดวงตาที่เคยปกติกลายเป็นสีแดงฉาน นางรวบรวมพลังปีศาจไว้ในฝ่ามือ ก่อนจะส่งกลุ่มพลังปีศาจไปที่ศีรษะของหลิงเยว่ในพริบตา
ผู่ตานรู้สึกตัว แต่ก็สายเกินไปแล้ว!
พลังปีศาจระเบิดออก ผู่ตานถูกระเบิดจนกระเด็น ร่างยังไม่ทันตกลงพื้น แต่เลือดกลับพุ่งออกมาก่อน
โม่จวินเจ๋อตาเกือบจะถลนออกมา เขาหันหน้าพุ่งเข้าไปยังจุดศูนย์กลางของการระเบิด มือขนาดใหญ่ตบลงบนหลังของเขา ส่งเขาไปอยู่ข้างหลิงเยว่อย่างแม่นยำ
ร่างทั้งสองถูกกลืนหายไปในการระเบิด ผู่ตานที่ถูกระเบิดออกจากบันไดกำลังร่วงลงอย่างรวดเร็ว ตะขาบมรกตตัวที่สองรับตัวเขาไว้ได้ทัน
“ศิษย์น้อง…”
ผู่ตานพึมพำเบา ๆ ลวดลายประหลาดปรากฏขึ้นบนใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาอีกครั้ง ดวงตาส่องประกายสีแดงวูบหนึ่ง
เมื่อดวงตาในถ้ำปีศาจสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของผู่ตาน รูม่านตาก็หดเล็กลง
เป็นเขา!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเขา แต่เขามาที่นี่ได้อย่างไร!
ดวงตาปีศาจเดือดพล่าน พร้อมกับร่างคนนับไม่ถ้วนเดินออกมา
คู่ต่อสู้ของทั้งหกคนหนีไป พวกมันทั้งหมดพุ่งเข้าใส่ผู่ตานที่ยืนอยู่บนหลังของตะขาบมรกตตัวที่สอง
ในตอนนี้ผู่ตานทำให้ว่านอวี้เฟิงรู้สึกแปลกแยก สายตาเย็นชา เมื่อถูกเขากวาดผ่านในชั่วพริบตา ราวกับตกลงไปในหลุมน้ำแข็ง ลวดลายบนใบหน้าครึ่งหนึ่งกะพริบเร็วขึ้น
“ฆ่าเขา!”
หญิงที่ตามติดหลิงเยว่มาตลอดเป็นคนแรกที่เริ่มโจมตี มุมปากของผู่ตานยกขึ้นเล็กน้อย
“สังหารข้า?”
ในขณะที่เขากำลังจะลงมือ นางกลับกลายเป็นร่างบางราบในพริบตา แม้แต่กระดูกก็…บางราวกับกระดาษแผ่นหนึ่ง
ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างกายนางก็กลายเป็นกระดาษรูปคน กระดาษรูปคนหลายสิบแผ่นปลิวว่อนอยู่ในความมืด
“!!!”
เหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปทำให้ทุกคนในที่เกิดเหตุตะลึงงัน
