ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 350 อยากจะฉีกแขนขาของเจ้าเด็กน้อยเสียจริง!
บทที่ 350 อยากจะฉีกแขนขาของเจ้าเด็กน้อยเสียจริง!
ในเวลานั้นโม่จวินเจ๋อที่หลิงเยว่ฝากความหวังไว้มากมายกำลังสั่งให้บริวารร่วมประมูลเมล็ดพันธุ์ปีศาจระดับสูง หากนับรวมกับก่อนหน้านี้ก็แปดชนิดเข้าไปแล้ว
เหตุใดสนมปีศาจที่สี่จึงชื่นชอบเมล็ดพันธุ์ปีศาจระดับสูงเช่นนี้กัน? หรือว่าถูกพวกผู้บำเพ็ญที่ชื่นชอบการเพาะปลูกในโลกมนุษย์ถ่ายทอดนิสัยมาหรือ?
เหล่าอสรพิษเก้าเศียรต่างครุ่นคิด
โม่จวินเจ๋อไม่อยากจะอธิบาย ด้วยฐานะของเขาในตอนนี้ การประมูลเมล็ดพันธุ์ปีศาจระดับสูงเพียงไม่กี่เมล็ด ทำไมต้องอธิบายด้วยเล่า?
ยิ่งการประมูลดำเนินไป บรรยากาศก็ยิ่งคึกคัก จนกระทั่งถึงเวลาของสิ่งของชิ้นสุดท้าย เหล่ายอดฝีมือที่หลับตาพักผ่อนต่างลืมตาขึ้น
นอกจากเมล็ดพันธุ์ปีศาจแล้ว สิ่งที่ถูกเพิ่มเข้ามาชั่วคราวนั้นยังทำให้ผู้คนสงสัยใคร่รู้เช่นกันว่า แท้จริงแล้วมันคือสมบัติวิเศษประเภทใดกัน ที่สามารถเพิ่มเข้ามาได้ในขณะที่การประมูลของล้ำค่าใกล้จะเริ่มต้นเช่นนี้?
“ท่านพ่อ สิ่งที่ถูกเพิ่มเข้ามาใหม่คืออะไรหรือเจ้าคะ?” คุณหนูผู้เป็นทายาทของหอประมูลแห่งนี้เอ่ยถามบิดาของตน แต่สายตากลับจับจ้องไปที่เด็กสาวตัวน้อย ด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย
ท่านพ่อของนางยังไม่เคยป้อนข้าวป้อนน้ำให้เช่นนี้!
แต่เด็กน้อยผู้นี้ เหตุใดจึงได้ใจนัก!
“รสชาติแย่ยิ่งนัก! ข้าไม่กินแล้ว!”
เด็กสาวตัวน้อยผลักช้อนออกไป ใบหน้าแสดงความรังเกียจ น้ำแกงที่นางทำเองยังมีรสชาติดีกว่านี้เสียอีก!
“ไม่กินแล้วจะโตได้อย่างไร?” เจ้าของหอประมูลทำสีหน้าเคร่งขรึม ยื่นช้อนกลับไปที่เดิม ภายในช้อนบรรจุของเหลวสีดำแดง ชวนให้รู้สึกเบื่ออาหารยิ่งนัก
ฮวนฮวนไม่เกรงกลัวท่าทางของเจ้าของหอประมูล นางหันหน้าไปหาหัวหน้าตะขาบมรกตพร้อมกับยื่นมือออกไป
หัวหน้าตะขาบมรกตใจดีมอบน้ำตาลให้ฮวนฮวนหนึ่งก้อน เสบียงของเขาก็ใกล้หมดแล้ว ต้องกินอย่างประหยัดเสียหน่อย หากเขารู้ว่าต้องมาเขตแดนปีศาจ เขาจะต้องไปกวาดอาหารจากเมืองฮั่วหยางมาให้หมดก่อนเป็นแน่!
“รีบกินเสีย!”
ใบหน้าของเจ้าของหอประมูลยิ่งดำคล้ำ หากไม่เห็นแก่ที่เด็กหญิงตัวน้อยตรงหน้าเป็นบุตรสาวของพี่ชายแท้ ๆ และยังมีสายเลือดดอกไม้โลหิตปีศาจ ด้วยนิสัยปกติของเขา คงได้คว่ำถ้วยใส่หัวฮวนฮวนไปแล้ว!
ฮวนฮวนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
คุณหนูของหอประมูลที่ถูกเมินเฉย จึงทำในสิ่งที่พ่อของนางอยากทำ เพียงแต่เปลี่ยนจากคว่ำถ้วยใส่ฮวนฮวน เป็นคว่ำใส่หัวหน้าตะขาบมรกตแทน
หัวหน้าตะขาบมรกตมิได้เอ่ยสิ่งใด เพียงครุ่นคิดในใจว่า เขาไปก่อเรื่องอะไรไว้เล่า?
“ท่านพ่อ ข้าอยากถามท่าน…”
ยังไม่ทันที่คุณหนูผู้นั้นจะเอ่ยจบ หัวหน้าตะขาบมรกตก็ลุกขึ้นอย่างเดือดดาล ขว้างเศษชามไปที่อีกฝ่ายทันที
เหตุวิวาทเกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ ห้องรับรองก็ยับเยินจนไม่อาจทนมอง เจ้าของหอประมูลจึงส่งลูกสาวของตน และหัวหน้าตะขาบมรกตออกไปนอกหน้าต่าง
ส่วนฮวนฮวนยังคงนั่งกินน้ำตาลปั้นอย่างเอร็ดอร่อย นางยังคงจ้องมองการประมูลเบื้องหน้า ราวกับมิได้ใส่ใจสิ่งใด ทว่าแท้จริงแล้ว นางกำลังใช้ประสาทสัมผัสรับรู้เหตุการณ์รอบข้าง
‘อาจารย์หลิงชื่นชอบความครื้นเครงเช่นนี้ นางต้องมาเป็นแน่!’ ฮวนฮวนคิดในใจ
‘ส่วนหัวหน้าตะขาบมรกตนั้นย่อมปลอดภัย พวกเขาทั้งสองต่อสู้กันมาเนิ่นนาน คงกลับมาในไม่ช้า’
ผู้ซึ่งถูกเมินเฉยแย่งชิงน้ำตาลปั้นในมือของฮวนฮวน แล้วคิดบีบมันจนแหลกละเอียด ทว่า…
เสียงร้องไห้โหยหวนดังกึกก้องจนแก้วหูแทบแตก มือที่กำลังจะบีบน้ำตาลปั้นชะงักลงในชั่วพริบตา แต่ไม่นานน้ำตาลปั้นก็ถูกแย่งกลับไปในทันใด
เขา “…”
เด็กน้อยช่างน่ารำคาญนัก เหตุใดเขาถึงไม่ฉีกนางทิ้งเสียเลยเล่า!
เจ้าของหอประมูลผู้นั้นเดิมทีมีดวงตาดำสนิท บัดนี้กลับมีดวงตาข้างหนึ่งปรากฏเป็นสีแดงก่ำขึ้นมา ฮวนฮวนกัดน้ำตาลไว้ในปาก พลางหันกลับมา ดวงตาสีแดงและสีทองส่องประกายวาบ ทำเอาปีศาจที่กำลังจะลงมือสังหารพลันได้สติกลับคืนมา
“เจ้าคิดจะฆ่าข้าอีกแล้วใช่หรือไม่!”
แท้จริงแล้ว ฮวนฮวนรู้สึกหวาดกลัวชายผู้นี้อยู่ไม่น้อย ทว่าในใจกลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้น บอกกับนางว่า ไม่ว่านางจะทำเช่นไร เขาก็มิอาจฆ่าและไม่อาจทำร้ายนางได้!
นี่เป็นเพราะสายเลือดดอกไม้โลหิตปีศาจหรือ?
ฮวนฮวนไม่เข้าใจนัก รู้เพียงแต่ว่าทุกครั้งที่ชายผู้นี้อยู่เบื้องหน้านาง เพียงนางแสดงดวงตาเช่นนี้ออกมา เขาก็จะได้สติโดยพลัน
เจ้าของหอประมูลนึกเย้ยหยัน รู้ทั้งรู้ยังกล้ามาทำให้เขาโกรธอีก!
“และต่อจากนี้คือสิ่งที่ทุกท่านต่างรอคอย! สมบัติลึกลับที่เพิ่มเข้ามาเป็นพิเศษ!”
ทุกคนต่างตื่นตัวขึ้นมาทันที การที่มันปรากฏตัวในลำดับที่ห้าก่อนจะถึงของชิ้นสุดท้าย ย่อมไม่ใช่สิ่งของธรรมดาแน่นอน!
สาวงามเผ่าปีศาจสามนาง เดินทอดน่องงดงามน่ามอง ทว่าทุกสายตากลับมิได้อยู่ที่พวกนางแม้เพียงน้อย เพราะทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังถาดที่คลุมด้วยผ้าสีดำสนิท
ที่แท้มีถึงสามชิ้นด้วยกัน เสียงสูดหายใจดังระทึกไปทั่วทั้งงาน แม้แต่เจ้าของหอประมูลแห่งนี้ยังเกิดความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน
ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเขาจดจ่ออยู่กับการเลี้ยงดูดอกไม้โลหิตปีศาจน้อย จึงมิได้ใส่ใจกับเรื่องการประมูลในครั้งนี้นัก…
แต่ดูจากทรงแล้ว น่าจะเป็นขวดโอสถ หรือจะเป็นโอสถวิเศษระดับเทพกันนะ?
ส่วนใหญ่ต่างคาดเดากันว่าเป็นโอสถวิเศษระดับเทพ และในตอนที่ผ้าคลุมสีดำถูกเปิดออก พวกเขาก็ยิ่งมั่นใจในคำตอบของตนเองมากขึ้น
ทว่าในงาน มีอยู่สามคนที่จดจำขวดไม้ที่แสนคุ้นเคยได้ ในใจของพวกเขา ปรากฏภาพของหลิงเยว่ขึ้นมาในทันที
มีเพียงหลิงเยว่เท่านั้นที่ชอบใช้ขวดไม้ใส่โอสถ และชาแปลงกายที่นางคิดค้นขึ้นมา
หลิงเยว่ก็อยู่ในงานประมูลเช่นกัน!
แล้วนางอยู่ที่ใดเล่า?
ฮวนฮวนและผู่ตานโผล่หน้าออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกัน แต่มีเพียงโม่จวินเจ๋อเท่านั้นที่นั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
มีผู้คนมากมายโผล่หน้าออกไปนอกห้องรับรอง แต่ผู่ตานกลับเห็นศีรษะเล็ก ๆ ที่มองซ้ายมองขวานั้นในชั่วพริบตา ฮวนฮวนดูเหมือนจะรู้สึกบางอย่าง จึงมองไปทางซ้าย
ดวงตาคู่งามสว่างวาบขึ้นมา เมื่อนางกำลังจะร้องเรียก… แต่ผู่ตานรีบชูนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปาก ส่งสัญญาณให้ฮวนฮวนเงียบ เด็กสาวจึงพยักหน้าอย่างว่าง่าย ทำให้ผู่ตานถอนหายใจอย่างโล่งอก
สนมปีศาจที่หกนั้นช่างมีปัญหาอะไรนักหนาก็ไม่รู้ จับเขามาบอกว่าให้เป็นคนรับใช้ แต่งานที่คนรับใช้ต้องทำกลับไม่สั่งสักอย่าง นอกจากไม่มีอิสรภาพแล้ว สิ่งที่ควรได้รับก็ไม่ขาดตกบกพร่อง
แน่นอนว่า นางต้องมีแผนชั่วร้ายอะไรสักอย่าง ดังนั้น ยิ่งไม่ควรให้นางรู้ว่าจริง ๆ แล้วยังมีคนอื่นเข้ามาในเขตแดนปีศาจพร้อมกับเขาด้วย
หากนางคลุ้มคลั่งขึ้นมา แล้วจับศิษย์น้องห้า โม่จวินเจ๋อ และคนอื่น ๆ มาด้วยล่ะ?
“เจ้ากำลังมองใคร?”
เจ้าของหอประมูลมองตามสายตาของฮวนฮวนไปทางด้านข้างที่เต็มไปด้วยปีศาจ
“โอ้! ท่านมีลูกสาวอีกคนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
“นี่ คนนี้หน้าตาเหมือนเขามากเลยนะ เจ้าว่าไหม?”
“โดยเฉพาะดวงตา”
บรรดาปีศาจในห้องรอบ ๆ ต่างพากันเย้าแหย่ ชัดเจนว่าไม่มีใครเกรงกลัวเจ้าของหอประมูลผู้นี้เลย
“แน่นอนว่านี่คือลูกสาวของข้า พวกเจ้าจงจำไว้ให้ดี ๆ!”
ทันทีที่ท่านประมุขเอ่ยจบ เสียงร้องโหยหวนก็ดังขึ้นจากห้องข้าง ๆ “ดวงตาของข้า ดวงตาของข้า… เจ้าอย่าทำเกินไปนัก!”
“ฮึ! เห็นข้าเป็นตัวตลกแล้วจะไม่จ่ายราคาบ้างได้อย่างไร? คราวนี้แค่ดวงตาคู่หนึ่ง หากมีครั้งหน้าอีกก็คือชีวิตของเจ้าแล้ว!”
หอประมูลเมืองปีศาจ หรือแม้แต่ทั้งเมืองปีศาจล้วนเป็นอาณาเขตของเขา ปีศาจที่ถูกควักดวงตาแม้อยากจะแก้แค้นที่สูญเสียดวงตาไป ก็ไม่อาจทำได้
“เพียงแค่กล้าขยับ การสูญเสียชีวิตเป็นเรื่องเล็ก แต่การทำให้เพื่อนร่วมแดนเดือดร้อนย่อมเป็นเรื่องใหญ่…”
“เจ้า… เจ้าควักดวงตาของผู้อื่นหรือ?” ฮวนฮวนมองเจ้าของหอประมูลด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ใช่แล้ว ในที่สุดเจ้าก็รู้จักกลัวเสียที?” เจ้าของหอประมูลหน้าบึ้งตึงกระตุกมุมปาก แล้วหยิบน้ำสมุนไพรปีศาจส่งให้ฮวนฮวน
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไร ฮวนฮวนก็รับชามด้วยมือที่สั่นเทา แล้วดื่มรวดเดียวจนหมด รสขม เผ็ด เปรี้ยว หรือแม้กระทั่งกลิ่นคาวในปากไม่ได้ทำให้นางเปลี่ยนสีหน้า แถมยังฝืนพูดออกมาอีกว่า “อร่อยนัก”
เจ้าของหอประมูลขมวดคิ้ว เจ้าตัวน้อยขี้ขลาดแบบนี้ใช้ไม่ได้เสียเลย พอการประมูลจบต้องฝึกให้ดีสักหน่อยแล้ว!
……….
