ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 368 จำเป็นต้องมีประโยชน์!
บทที่ 368 จำเป็นต้องมีประโยชน์!
หินปีศาจเพลิงชั้นเลิศที่มหาปุโรหิตให้มาก่อนหน้านี้ หลิงเยว่ได้ใช้ไปเกือบหมดแล้วหลังจากปิดด่านหลายครั้ง เขาไม่อยากใช้มันอีก จึงหันความสนใจไปที่เผ่ากระทิงที่เพิ่งมาใหม่
ผู้นำเผ่าวัวงามถูกหลิงเยว่จ้องจนขนลุกซู่ “มีอะไร?”
หลิงเยว่หัวเราะคิกคัก เกาหัวอย่างเก้อเขิน “เอ่อ… พวกเจ้าเผ่ากระทิงร่วมมือกับมนุษย์มานานแล้ว น่าจะมีหินปีศาจใช่ไหม?”
หลิงเยว่ที่เต็มไปด้วยความหวังได้รับคำตอบเป็นการส่ายหัวจากกระทิงหลายตัว พวกเขาจะมีหินปีศาจมาจากไหนกัน?
“ข้ามีหินปีศาจอยู่ไม่น้อย เจ้าต้องการไหม?”
ผู้นำเผ่างามที่เอ่ยถามนั้นใจกว้างเหมือนพ่อแท้ ๆ ของนาง มอบแหวนมิติที่เต็มไปด้วยหินปีศาจให้อีกฝ่าย
แน่นอนว่าหลิงเยว่ไม่ได้ปฏิเสธ ใครจะรังเกียจค่าพลังวิญญาณที่มากเกินไปกัน!
หลิงเยว่ได้รู้จากมหาปุโรหิตว่า ตำแหน่งที่เผ่านกปีศาจจระเข้ได้รับ หินวิญญาณเพลิงชั้นเลิศ ว่ากันว่าเป็น เส้นพลังวิญญาณสายเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่ใต้ดิน
ในเขตแดนปีศาจ มีเส้นพลังวิญญาณที่เหลือรอดอยู่ บางทีอาจจะก่อเกิดสติปัญญาเองแล้ว จึงสามารถอยู่รอดในสถานที่ที่เต็มไปด้วยพลังปีศาจนี้ได้ หรือมันอาจจะเป็นเพลิงพิสดารก็ได้!
หลิงเยว่ยังมีตำแหน่งของเพลิงพิสดารแก่นปราณน้ำแข็งและเพลิงพิสดารแก่นปราณอัคคีชั้นเลิศอยู่ในมือ แต่โม่จวินเจ๋อและผู่ตานถูกพาตัวมายังเขตแดนปีศาจ ตอนนี้คนแรกมีหัวใจมังกร ส่วนคนหลังยังไม่มีอะไรเลย ถึงเวลาที่จะหาของดี ๆ ให้พี่ชายคนที่สี่เพื่อเพิ่มพลังแล้ว
มิเช่นนั้นต่อไปภายภาคหน้า เมื่อออกไปข้างนอก พบเห็นสหายผองเพื่อนล้วนมี ยกเว้นเขาที่ไร้ซึ่งสิ่งนี้ จิตใจจะบิดเบี้ยวไปเช่นไร?
บัดนี้ในมือของหลิงเยว่ นั้นรวบรวมได้เพียงเนื้อของสิงโตเก้าหางและวัวป่าที่จำแลงแปลงกายได้สมบูรณ์ ยังคงต้องรวบรวมเนื้อของเผ่าพันธุ์ที่ครอบครองพลังวิเศษอีกสามชนิด จึงจะสำเร็จภารกิจหลักที่ยี่สิบเอ็ดได้
เผ่าพันธุ์ปลาหมัวอินและปลาหนามปีศาจนั้นไม่มีพลังวิเศษ ดังนั้นเนื้อของมหาปุโรหิตและปลาหนามปีศาจที่แปลงกายได้สมบูรณ์จึงไร้ประโยชน์ในเวลานี้…
ไม่! ทั้งสองล้วนเป็นผลงานของนาง พวกเขาจะต้องมีประโยชน์สิ!
สมองของหลิงเยว่ครุ่นคิดอย่างหนัก พลิกดูเลือดบริสุทธิ์ของปีศาจอสูรระดับสูงนานาชนิดในระบบแลกเปลี่ยนทีละหน้า ๆ หากปราศจากพลังวิเศษ นางจะประทานพลังวิเศษให้แก่พวกมัน!
ปลาหมัวอินที่เลื่องลือในด้านความรวดเร็ว เพิ่มพลังวิเศษเคลื่อนย้ายในพริบตาเข้าไปอีก…
ปลาหมัวอินนั้นเชี่ยวชาญด้านการโจมตีด้วยเสียง ถ้าเช่นนั้น… ในที่สุดหลิงเยว่ก็ค้นพบกับพลังเสียงที่รุนแรง!
เสียงดังกึกก้อง หมื่นลี้มีแต่เลือดสาดกระเซ็น!
ข้างกายนางมิได้มีเพียงปลาหมัวอินตัวเดียว หากถึงเวลานั้นคงมิใช่แค่หมื่นลี้เป็นแน่!
ภายในใจของหลิงเยว่ร้อนรุ่ม มองไปยังปลาที่ว่ายผ่านมาในระยะไกลด้วยแววตาอันเร่าร้อน ปลาที่ถูกมองหันกลับมาด้วยความตกใจ แล้วรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว
หากเป็นสายตาของผู้ที่ใคร่ครอบครอง พวกมันคงมิอาจตกใจกลัวถึงเพียงนี้ และแทบอยากจะนำเนื้อของตนมาปรนเปรอหลิงเยว่ ทว่า… นั่นคือสายตาของผู้ที่หมายจะกลืนกินทั้งเป็นอย่างไรเล่า!
ครานี้ พวกมันแสร้งทำเป็นผ่านไปเพื่อชมความวุ่นวาย แต่กลับต้องเผ่นหนีด้วยแววตาอันน่าหวั่นเกรงของหลิงเยว่ เหลือเพียงปลาปลาหนามปีศาจ สิงโตเก้าหาง และเผ่ากระทิงเท่านั้นที่ยังคงอยู่
หลิงเยว่เดาะลิ้นด้วยความขุ่นเคือง ก่อนจะหันไปครุ่นคิดถึงวิธีมอบพลังแก่ ‘ผลงาน’ ทั้งสองของนางต่อ โดยไม่ทันสังเกตว่าปีกเล็ก ๆ บนหลังของกระทิงผู้อาวุโสที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นนั้นหยุดการเติบโตลงเสียแล้ว เปลือกตาที่ปิดสนิทขยับไหวราวกับต้องการลืมตาขึ้น ทว่าถูกขัดขวางด้วยพลังอำนาจบางอย่างจนต้องหลับใหลต่อไป
ร่างกายของผู้อาวุโสกระทิงที่กำลังรับพลังสืบทอดนั้น ตอนนี้กลับกระสับกระส่าย ยามใดที่เขาพลิกตัว เกาะแห่งนี้จะปรากฏรอยแยกเพิ่มขึ้น
ผู้นำเผ่าปลาจ้องมองพื้นดินที่แตกออกใต้ร่างของตนอย่างเรียบเฉย สายตามองเลยไปยังร่างอันใหญ่โตของกระทิงที่กินพื้นที่ไปถึงสองส่วนสามของเกาะ พวกพ้องของเขาแทบจะต้องลงไปเบียดเสียดกันอยู่ในทะเลสาบเสียแล้ว
เช่นนั้น… วันใดเล่าที่ทุกสิ่งจะสิ้นสุดลง?
บางที… เมื่อเกาะแห่งนี้แตกสลาย เผ่าปลาหมัวอินคงต้องพบจุดจบ
ผู้นำเผ่าปลาอยากจะร่ำไห้ แต่เขาไม่อาจทำเช่นนั้น เพราะหลิงเยว่ได้มอบของขวัญล้ำค่าให้แก่เผ่าของเขา กระทิงที่สำเร็จได้รูปร่างมนุษย์อย่างสมบูรณ์ นี่หาใช่สิ่งที่เกาะเพียงเกาะเดียวจะเทียบได้
ท่ามกลางความสับสนของผู้นำเผ่าปลา ปุโรหิตน้อยกลับเข้าใจอย่างง่ายดาย เขาคงต้องหาถิ่นที่อยู่ใหม่เสียแล้ว ในเมื่อท่านอาจารย์มีรูปร่างมนุษย์สมบูรณ์ นับเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในป่าทะเลปีศาจแห่งนี้ จะย้ายไปที่ใดก็ย่อมได้
“ท่านผู้นำ” ปุโรหิตน้อยเอ่ยพร้อมกับชี้ไปยังดินแดนข้างเคียง ซึ่งเป็นที่อยู่ของเผ่านกปีศาจจระเข้ “พวกเราควรจะขยายอาณาเขตไปทางนั้นขอรับ”
ไอ้หนูนี่ช่างทะเยอทะยานยิ่งนัก!
ดวงตาสีเทาเข้มของผู้นำเผ่าปลาสว่างวาบ เห็นว่าความคิดของปุโรหิตน้อยช่างไม่เลวเลย
ส่วนทางด้านหลิงเยว่ ขณะที่กำลังครุ่นคิดอย่างหนักถึงวิธีมอบพลังวิเศษให้กับเผ่าพันธุ์ที่ไร้พลังอยู่บนเกาะ นางลืมไปเสียสนิทว่าตอนนี้เกาะกำลังสั่นคลอนอย่างรุนแรงจากการพลิกตัวไปมาของผู้อาวุโสกระทิง จนในที่สุดเขาก็พลัดตกลงไปในทะเลสาบพร้อมกับเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
การตกน้ำในครั้งนี้ ทำให้นางรู้สึกตัวขึ้นมาในทันที
หลิงเยว่ลอยตัวขึ้นมาจากน้ำ จ้องมองเกาะที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ชั่วครู่ด้วยความสับสน
เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ไปได้?
สายตาของหลิงเยว่มองไปยังผู้อาวุโสกระทิงอย่างจนปัญญา พลางคิดในใจว่าเขาเป็นต้นเหตุแห่งเรื่องราวทั้งหมดนี้ อีกฝ่ายยืนอย่างสงบนิ่งอยู่เหนือทะเลสาบ ปีกเล็ก ๆ บนหลังกระพืออย่างบ้าคลั่ง ราวกับพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อไม่ให้ร่างกายอันใหญ่โตจมลงไป
ผู้นำเผ่ากระทิงงามยืนอยู่บนโขดหิน ใบหน้าของนางกระตุก ใครจะคาดคิดว่าปีกเล็ก ๆ นั่นจะมีประโยชน์อยู่บ้าง ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่เล็กน้อยก็ตาม…
ยังไม่ทันที่ผู้นำเผ่ากระทิงงามจะเอ่ยคำว่าประโยชน์ออกมา ผู้อาวุโสกระทิงก็ได้ทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมาย
ร่างกายอันใหญ่โตของเขาเทียบเท่ากับเกาะทั้งเกาะ ถูกพาขึ้นไปบนอากาศด้วยปีกเล็ก ๆ เพียงคู่เดียว!
เผ่ายุงผึ้งอดไม่ได้ที่จะมองไปยังเผ่าวัวช้างที่พวกมันร่วมแรงร่วมใจกันยกขึ้น แล้วมองดูปีกบาง ๆ ของตัวเองที่กระพือจนตาพร่า…
ขนาดก็ใกล้เคียงกันแท้ ๆ แต่พวกมันต้องใช้ถึงหลายแสนตัวเพื่อยกวัวช้างขึ้นมาเพียงตัวเดียว
ผู้อาวุโสกระทิงที่ถูกปีกเล็ก ๆ ของตัวเองพาขึ้นสู่ท้องฟ้า ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างงุนงง แล้วตกตะลึงเช่นเดียวกับหลิงเยว่ โดยเฉพาะเมื่อรู้สึกถึงปีกที่งอกใหม่บนแผ่นหลัง
ดวงตาวัวคู่โตของผู้อาวุโสกระทิงเกือบจะหลุดออกมาจากเบ้า จากนั้นก็ตกลงไปในทะเลสาบด้วยเสียงดังสนั่น คลื่นน้ำกระเซ็นขึ้นมาอย่างรุนแรง ระดับน้ำในทะเลสาบเพิ่มสูงขึ้นไม่น้อยเพราะการตกลงมาของเขา
หลิงเยว่รีบปีนขึ้นฝั่ง เผ่ากระทิงที่กลับร่างเดิมนั้นมีพลังทำลายล้างมหาศาล หากนางอยู่ในทะเลสาบต่อไป อาจจะจมน้ำตายก็เป็นได้!
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงคำพูดเล่น นางเป็นหญิงสาวที่ครอบครองแก่นปราณวารี น้ำในทะเลสาบเพียงเท่านี้ไม่อาจทำอะไรนางได้!
ปุโรหิตน้อยช่วยเอาลูกปลาที่เกาะติดอยู่บนตัวหลิงเยว่ รวมถึงบนศีรษะของนางออกไป
ผู้นำเผ่ากระทิงเมื่อครู่ตกใจเกินไป ควบคุมปีกเล็ก ๆ ไม่ได้ เลยตกลงไปในทะเลสาบ แต่ไม่นานร่างของเขาก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือทะเลสาบอีกครั้ง
ทะเลสาบลดระดับลงหลายร้อยหมี่*[1] เพราะการจากไปของเขา ลูกปลาน้อยที่ไม่ทันได้ขึ้นฝั่งก็พากันพลิกท้องขึ้นมาอีกครั้ง
ลูกปลาทั้งหลาย “???”
พวกมันทำผิดอันใดกัน ถึงต้องพลิกท้องเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า?
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกมันคงได้ไปเข้าเฝ้าบรรพบุรุษก่อนที่มังกรปีศาจจะกินพวกมันแล้ว!
หลิงเยว่เองก็รู้สึกสงสารลูกปลา หรือนางจะร่วมวงแกงหม้อใหญ่ไปด้วยเลย?
*[1] หมี่ หน่วยวัดความยาวของจีน เทียบเท่ากับ ‘เมตร’
……….
