ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 379 มนุษย์ชอบเก็บตัวบำเพ็ญกันนักหรือ?

บทที่ 379 มนุษย์ชอบเก็บตัวบำเพ็ญกันนักหรือ?

……….

บทที่ 379 มนุษย์ชอบเก็บตัวบำเพ็ญกันนักหรือ?

ไม่มีผู้ใดตอบคำถามในใจของอดีตหัวหน้าเผ่า พวกเขาต่างตกตะลึงกับการกระทำต่อไปของหลิงเยว่จนพูดไม่ออก!

แสงแห่งการรักษาทั้งสามสายได้หลอมรวมเข้ากับร่างของสิงโตเก้าหาง ปลาหนามปีศาจ และผู้นำเผ่ากระทิงงาม ทันทีที่สองคนหลังได้สติกลับคืนมา พวกนางต่างรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอาการบาดเจ็บภายในกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

ความเร็วนี้…

ทั้งปลาและกระทิงต่างจ้องมองด้วยความตกตะลึง อาการบาดเจ็บของพวกนางหายสนิทแล้ว แถมกลุ่มแสงสีเขียวมรกตที่เข้าสู่ร่างกายยังคงเคลื่อนไหวอยู่ คอยเสริมความแข็งแกร่งให้กับเส้นชีพจร

“ท่านพ่อ มนุษย์ผู้นี้… แข็งแกร่งยิ่งนัก!”

ผู้นำเผ่ากระทิงงามกล่าวด้วยความประหลาดใจ จากนั้นจึงนั่งขัดสมาธิเข้าสู่สภาวะฝึกตน นางต้องการสืบทอดมรดกที่ยังไม่เสร็จต่อไป ปลาหนามปีศาจที่อยู่ด้านข้างก็เช่นกัน

หลิงเยว่ไม่เพียงแต่มอบโอกาสให้พวกนางมีชีวิตอยู่ต่อไป แม้แต่มรดกที่สมบูรณ์ของเผ่าอื่นนางก็มอบให้ จะตอบแทนบุญคุณอันใหญ่หลวงเช่นนี้ได้อย่างไร?

“นางย่อมแข็งแกร่งแน่นอน!”

ผู้อาวุโสกระทิงเชิดคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ราวกับว่าเป็นตัวเขาเองที่ได้รับคำชม

แม้ฝีมือของหลิงเยว่จะยังไม่ปรากฏแก่สายตา แต่นางนั้นเก่งกาจหาผู้ใดเทียบมิได้!

ชิงหลงนั่งนิ่ง คอยดูแลหลิงเยว่อยู่ด้านข้าง เมื่อเห็นนางขมวดคิ้วครุ่นคิด สีหน้าหลากหลายของนาง ช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก

หลิงเยว่ได้ความรู้จากระบบว่า ชาสืบทอดวิญญาณสิงโตเก้าหางบริสุทธิ์ที่สิงโตเก้าหางกลืนกินลงไปนั้นหาได้มีพลังควบคุมกาลเวลาไม่ พลังควบคุมกาลเวลานั้นมีที่มาจากสายเลือดอีกสายหนึ่งที่ไหลเวียนอยู่ในกายสิงโตเก้าหาง เป็นสายเลือดที่สืบทอดมาจากมารดาของมัน สิงโตปีศาจกาลเวลา!

สิงโตปีศาจกาลเวลานั้นสามารถเข้าใจการควบคุมเวลาได้ตั้งแต่กำเนิด ซึ่งวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดคือ ผนึกเวลา!

ระยะเวลาในการหยุดเวลานั้นขึ้นอยู่กับพลังของสิงโตปีศาจกาลเวลา ยิ่งพลังแข็งแกร่งเท่าใด ยิ่งหยุดเวลาได้นานเท่านั้น สาเหตุที่สิงโตขนเงินใช้พลังควบคุมกาลเวลาได้ในทันทีนั้น เป็นเพราะมันถูกปลุกพลังจากชาสืบทอดวิญญาณ

ตอนนี้สายเลือดทั้งสองสายกำลังต่อสู้แย่งชิงความเป็นใหญ่ในร่างของปีศาจสิงโตเก้าหาง ไม่มีฝ่ายใดคิดจะยอมแพ้ นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้สิงโตขนเงินต้องตกอยู่ในห้วงนิทรา

ส่วนเรื่องพลังที่ถดถอยนั้น เป็นเช่นที่หลิงเยว่กล่าวไว้ มันคือบทลงโทษจากการใช้ผนึกเวลาเป็นครั้งแรก หากใช้ครั้งต่อไปก็จะไม่เป็นเช่นนี้อีก

“เหตุใดเจ้าจึงไม่ยอมบอกข้าแต่แรกเล่า ว่าในกายของนางมีสายเลือดของสิงโตปีศาจกาลเวลาอยู่!”

พลังควบคุมกาลเวลานั้นแข็งแกร่งกว่าวิชาย้อนรอยอยู่หลายขุม หากแต่แรกสิงโตขนเงินได้รับพลังสืบทอดที่สมบูรณ์จากสิงโตปีศาจกาลเวลา มันคงไม่ต้องชดใช้ด้วยราคาแพงเช่นนี้!

ครั้งแรกที่สิงโตปีศาจกาลเวลาใช้พลังควบคุมกาลเวลา พลังของมันจะลดลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ตอนนี้ปีศาจสิงโตเก้าหางถึงกับสูญเสียพลังไปถึงสามขั้น!

[ก็เจ้าไม่ได้ถาม]

[เจ้าสามารถทำชาสืบทอดของสิงโตปีศาจกาลเวลาอีกหยดให้นางดื่มได้ ด้วยวิธีนี้ ปีศาจสิงโตเก้าหางจะสามารถสลับระหว่างสิงโตปีศาจทั้งสองชนิดได้อย่างอิสระ]

เป็นไปได้อย่างนั้นหรือ?!

“หากนางดื่มอีกหยด พลังที่นางสูญเสียไปก็จะกลับคืนมาใช่หรือไม่?”

[ใช่]

หลิงเยว่ไม่เสียดายค่าพลังวิญญาณ จึงตัดสินใจซื้อเลือดบริสุทธิ์ของสิงโตปีศาจกาลเวลาหนึ่งหยดทันที ที่ปีศาจสิงโตเก้าหางเป็นเช่นนี้ เพราะต้องการช่วยเหลือพวกนาง

ไม่นานชิงหลงและคนอื่น ๆ ก็ถูกไล่ออกมาอีกครั้ง มีเพียงปลาหนามปีศาจกลายพันธุ์และผู้นำเผ่ากระทิงงามที่โชคดีไม่ถูกไล่ออกมา เพราะกำลังรับการสืบทอดอยู่

“เก็บตัวบำเพ็ญอีกแล้ว ทำไมมนุษย์ชอบเก็บตัวบำเพ็ญกันนักหนา”

ผู้อาวุโสกระทิงบ่นเบา ๆ

“นางต้องการปิดด่านเก็บตัวบำเพ็ญ เพื่อรักษาสิงโตเก้าหาง? นางมีวิธีด้วยหรือ?” นางพญางูรีบเข้าไปถามทันที

“หากไม่มีทางเลือก นางจะเก็บตัวบำเพ็ญได้อย่างไร!”

ผู้อาวุโสกระทิงกล่าวอย่างไม่ไว้หน้า โดยเฉพาะกับหัวหน้ากระทิงที่ยืนอยู่ข้างนางพญางู ตั้งแต่ผู้นำเผ่าบาดเจ็บจนถึงตอนนี้ เขาไม่เคยแสดงความห่วงใยหรือถามไถ่สักคำ ผู้นำเผ่าช่างตาบอดนักที่เลือกเขา!

หวังว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ ผู้นำเผ่าจะรักษาอาการตาบอดได้!

แน่นอนว่าหัวหน้ากระทิงไม่รู้ความคิดของผู้อาวุโสกระทิง อีกทั้งเขาไม่เคยแสดงความรักต่อผู้นำเผ่ากระทิงงามแม้แต่น้อย แต่มนุษย์จะไปมีความสัมพันธ์กับเผ่าปีศาจได้อย่างไร!?

โม่จวินเจ๋อที่ถูกหลิงเยว่ไล่กลับไป ได้ไปปล้นหินปีศาจจากดินแดนของเผ่าปีศาจและเผ่าปีศาจอสูรที่จงรักภักดีต่อสนมปีศาจที่สี่ก่อน โดยไม่สนใจเสียงร่ำไห้คร่ำครวญของตระกูลที่ถูกปล้นเบื้องหลัง

หลังจากปล้นเผ่าปีศาจจนหมดแล้ว โม่จวินเจ๋อก็พาเผ่าอสรพิษเก้าเศียรไปขุดเส้นพลังวิญญาณปีศาจระดับสูง

ด้วยอสรพิษเก้าเศียรและร่างกายที่ใหญ่โต ประสิทธิภาพในการขุดหินปีศาจจึงสูงมาก โม่จวินเจ๋อพอใจกับความคืบหน้าของพวกมันยิ่งนัก!

อสรพิษที่กลายเป็นเครื่องมือขุดหินปีศาจ “…”

จิ่วหลีเอ่ยถามโม่จวินเจ๋อที่กำลังทำหน้าเย็นชาอย่างระมัดระวัง “ขะ… ขออภัยที่ข้าล่วงเกิน ท่านต้องการหินปีศาจจำนวนมากมายขนาดนี้เพื่ออะ…”

“สิ่งที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม จงขุดต่อไป”

โม่จวินเจ๋อกล่าวจบ ก็รู้สึกว่าน้ำเสียงของตนนั้นเย็นชาไร้เยื่อใยเกินไป จึงเอ่ยปากอีกครั้งราวกับต้องการแก้ตัว “ตั้งใจทำเข้าละ อีกไม่นาน ข้าจะมีของขวัญชิ้นใหญ่ให้พวกเจ้าทั้งเผ่า”

ตั้งใจทำ หมายถึงให้ตั้งใจขุดหินปีศาจ หรือออกไปปล้นหินปีศาจกันแน่?

น่าจะเป็นการปล้นมากกว่ากระมัง?

เหล่าอสรพิษเข้าใจในทันที!

แล้วของขวัญชิ้นใหญ่ที่ว่าคืออะไรกัน?!

เป็นของขวัญจากสนมปีศาจที่สี่ทั้งที จะไม่ดีได้อย่างไร?

เหล่าอสรพิษต่างเร่งมือขุดกันยกใหญ่ พวกมันใช้เวลาเพียงเดือนเดียวก็ขุดหินปีศาจระดับสูงจนหมดสิ้น

โม่จวินเจ๋อใช้เสร็จแล้วก็โยนพวกมันทิ้งไว้ตรงนั้น แล้วพาหินปีศาจขนาดมหึมาไปยังเผ่ากระทิงทันที

เขาเพิ่งจากไป พวกอสรพิษที่ขุดหินปีศาจมาหนึ่งเดือนกลับไม่เหนื่อยล้า แต่พวกมันรู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง

“พวกเราจะไปปล้นที่ไหนก่อนดี?”

“ไม่ต้องถามหรอก หินปีศาจหนึ่งในสามของเขตแดนปีศาจอยู่ในเมืองหลวง แน่นอนว่าต้องไปที่นั่น!”

“แต่ว่าท่านเจ้าวัง…”

อสรพิษเก้าเศียรบางส่วนลังเล การบุกเข้าไปในวังหรือหอประมูลด้วยกำลังของพวกเขาเพียงลำพังนั้นไม่เพียงพอเลย!

“ช่างโง่จริง!” จิ่วหลีตบหน้าจิ่วหั่วเต็มแรง “อาศัยเผ่าของพวกเราเพียงลำพังย่อมไม่ได้ แต่ยังมีเผ่าอื่น ๆ อีกไม่ใช่หรือ? แค่บอกว่าจะแบ่งของที่ปล้นมาได้ให้พวกเขาส่วนหนึ่ง พวกเขาก็ต้อง…”

เหล่าอสรพิษสบตากัน พลางหัวเราะคิกคัก

โม่จวินเจ๋อที่มาถึงเผ่ากระทิงแล้ว ไม่รู้เลยว่าลูกน้องคนสนิทของเขากำลังจะก่อเรื่องใหญ่ในนามของตน จนสั่นสะเทือนไปทั้งเขตแดนปีศาจ

“นางเก็บตัวบำเพ็ญมานานเท่าไรแล้ว?” โม่จวินเจ๋อถามชิงหลง

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่อีก?” ชิงหลงไม่ได้ตอบ แต่กลับย้อนถามเขาไป

“มาส่งหินปีศาจ”

เผ่ากระทิงที่อยู่ข้าง ๆ ตั้งใจฟังการสนทนาของผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสอง เมื่อได้ยินคำว่าหินวิเศษปีศาจ ผู้อาวุโสเผ่ากระทิงก็ร้องออกมาทันที “ท่านก็ต้องการซื้อชาสืบทอดวิญญาณด้วยหรือ?”

โม่จวินเจ๋อแสดงสีหน้าสงสัย แล้วนึกขึ้นได้ว่าชาแปลงกายที่หลิงเยว่ นำออกมาในการประมูลนั้นมีผลในการสืบทอด เขาก็เข้าใจแล้ว

มันคงเป็นสิ่งที่คล้ายกับชาแปลงกายกระมัง?

“ไม่ใช่”

ถ้าไม่ใช่แล้วจะมาส่งหินวิเศษปีศาจเพื่อสิ่งใดกัน?

หลิงเยว่มีการสนับสนุนจากเผ่ากระทิงของพวกเขา จะขาดหินปีศาจได้อย่างไร?

ที่ว่าความชำนาญเกิดจากการฝึกฝน ครั้งนี้หลิงเยว่จึงใช้เวลาในการทำชาสืบทอดไม่ถึงหนึ่งเดือน

หลังจากป้อนชาสืบทอดสิงโตปีศาจกาลเวลาที่ทำสำเร็จแล้วให้กับ สิงโตเก้าหาง หลิงเยว่ในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงก็ปรากฏตัวขึ้น นางเดินตรงไปที่โม่จวินเจ๋อทันที

“เป็นอย่างไรบ้าง รวบรวมครบหรือยัง?” ดวงตาทั้งสองข้างของหลิงเยว่เปล่งประกาย โม่จวินเจ๋อมอบแหวนมิติให้แก่นางพลางพยักหน้ารับ

ภายในพื้นที่อันกว้างใหญ่เบื้องหน้านั้น เต็มไปด้วยหินปีศาจแสงบริสุทธิ์ที่แผ่ออกมาเกือบทำให้หลิงเยว่เป็นลม แต่นางสัมผัสได้ว่าเมล็ดพันธุ์ปีศาจนั้นดูมีชีวิตชีวาขึ้น

หลิงเยว่เก็บแหวนมิตินั้นอย่างระมัดระวัง “อีกครึ่งปี ท่านค่อยมาพบข้าที่นี่”