ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 409 เจ้าเขตแดนปีศาจคนใหม่
บทที่ 409 เจ้าเขตแดนปีศาจคนใหม่
……….
บทที่ 409 เจ้าเขตแดนปีศาจคนใหม่
โม่จวินเจ๋อชินแล้ว เพราะเขาถูกเปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดใหม่มากมาย ตอนนี้เป็นเพียงต้นกล้าเล็ก ๆ ดีกว่าสิ่งมีชีวิตที่มีหัวเป็นดอกไม้ตัวเป็นงู หรือตัวเป็นปลาแขนขาเป็นคนอะไรพวกนั้นมากนัก
หลิงเยว่พันโม่จวินเจ๋อไว้บนแขนอย่างระมัดระวัง แล้วกระโดดออกจากหลุมลึก
ตอนนี้เขตแดนยังไม่สลายไป ผู้คนแน่นขนัดจนทำให้คนมองแล้วเวียนหัว
“ท่านได้รับความนิยมมากเชียวนะ!”
โม่จวินเจ๋อ “…”
พวกเขาแค่อยากได้เมล็ดพันธุ์ปีศาจเท่านั้น แต่การต้อนรับแบบนี้ เขาไม่ต้องการหรอก
“ทำไมมีแค่เจ้าที่ออกมาเล่า แล้วเจ้าแห่งเขตแดนล่ะ?”
เจ้าวังปีศาจปรากฏตัวต่อหน้าหลิงเยว่ แล้วมองนางด้วยสายตาไม่เป็นมิตร มนุษย์คนนี้คงไม่ได้ฉวยโอกาสตอนที่เมล็ดพันธุ์ปีศาจกำลังฟื้นฟู แล้วฆ่ามันไปเป็นของตัวเองหรอกนะ?
หากเป็นเช่นนั้น…
“อะไรคือเจ้าแห่งเขตแดน?”
หลิงเยว่ถูกถามจนงุนงง
“อาจารย์หลิง!” ฮวนฮวนร้องเรียกอย่างดีใจ พร้อมยื่นมือออกไปหาหลิงเยว่
หลิงเยว่เพิ่งจะยื่นมือออกไป เจ้าวังปีศาจก็ทำท่าเหมือนเจอศัตรู อุ้มฮวนฮวนถอยหลังไปหลายร้อยหมี่ หากไม่ติดกำแพงคนด้านหลัง เขาคงถอยไปได้อีกหลายหมื่นหมี่ทีเดียว
“ท่านพ่อ ท่านทำอะไร ข้าอยากกอดอาจารย์หลิงนะ!”
ท่านพ่อ?
หลิงเยว่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เพียงไม่กี่ปีที่ไม่ได้พบ ฮวนฮวนกลับมีท่านพ่อคนใหม่เสียแล้ว?
แล้วท่านเซี่ยจะทำอย่างไรเล่า?
อ๊ะ… ทำไมหลายปีมานี้ฮวนฮวนยังไม่โตขึ้น และยังคงมีรูปลักษณ์เหมือนลูกสัตว์อายุหกขวบอยู่เช่นนี้?!
หลิงเยว่กำลังคิดจะเข้าไปดูร่างกายของฮวนฮวนอย่างละเอียด แต่กลับถูกกลุ่มเผ่าปีศาจขวางเอาไว้
ชิงหลงเข้าไปกระซิบบอกหลิงเยว่ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
ตายแล้ว!
โม่จวินเจ๋อได้เลื่อนขั้นจากสนมปีศาจขึ้นเป็นเจ้าแห่งเขตแดนปีศาจคนใหม่แล้ว!
“???”
นางไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม!
ไม่เพียงแต่เตะตำแหน่งราชาปีศาจออกไปแล้วขึ้นแทนที่ในตำแหน่งใหม่อย่างเจ้าเขตแดนปีศาจ แถมยังกลายเป็นเมล็ดพันธุ์ปีศาจที่ไม่มีวันตายอีกด้วย?!
โม่จวินเจ๋อและหลิงเยว่ต่างเบิกตากว้างพร้อมกัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
ต้องบอกว่าเผ่าปีศาจไม่ได้ขาดคนที่มีความคิดกว้างไกลและเชื่อมโยงเรื่องราวได้ดี หลิงเยว่รู้สึกนับถือพวกเขา！
“เจ้าแห่งเขตแดนของพวกเจ้าตอนนี้ฟื้นตัวได้ดีมาก อีกสักพักคงจะออกมาได้แล้ว”
หลิงเยว่กล่าวคำโกหกได้โดยไม่กะพริบตา ตอนนี้โม่จวินเจ๋อไม่สามารถใช้ตัวตนของมังกรปีศาจได้อีกแล้ว
ช่างน่าเสียดาย ยังไม่ทันใช้ตัวตนเก่า ตัวตนใหม่ก็ถูกส่งมาให้ทันที แถมยังเป็นเจ้าแห่งเขตแดนปีศาจอีกด้วย? โม่จวินเจ๋อช่างโชคดีเหลือเกิน ถ้าสามารถแบ่งโชคชะตาเช่นนี้ให้กับผู่ตานผู้โชคร้ายและนางสักเล็กน้อยก็คงจะดี…
สายฝนปีศาจยังคงตกอยู่ แสดงว่าผู้ที่กำลังฝ่าทัณฑ์สวรรค์ยังมีชีวิตอยู่เช่นกัน
แม้ว่าผู้ที่มุงดูจะสงสัยในคำพูดของหลิงเยว่ แต่ไม่สามารถขัดขวางความตั้งใจที่จะจากไปของนางได้ ยิ่งไปกว่านั้นนางยังมีผู้คุ้มครองที่อยู่ขอบเขตฝ่าทัณฑ์สวรรค์ขั้นปลาย หากต่อสู้กัน… พวกเขามีคนมากกว่า แน่นอนว่าจะเป็นฝ่ายชนะ แต่ว่า… ความสูญเสียคงมหาศาล ไม่คุ้มค่าแน่นอน
เจ้าวังปีศาจไม่คาดคิดว่าอาจารย์มนุษย์ของฮวนฮวนจะมีระดับการบำเพ็ญอยู่ในระดับเดียวกับเขา หากต่อสู้กันจริง ๆ คงยากที่จะคาดเดาผลแพ้ชนะ ดังนั้นหลิงเยว่และชิงหลงจึงเดินออกจากฝูงชนอย่างสง่าผ่าเผย
ส่วนฮวนฮวน ท่านพ่อคนที่สองของนางไม่ยอมปล่อยตัวไม่ว่าหลิงเยว่จะพูดอะไร นางจึงได้แต่สัญญากับเด็กสาวน้อยว่าจะกลับมาช่วยแน่นอน
ฮวนฮวนจำใจยอมรับ โบกมือให้กับของหลิงเยว่และชิงหลงด้วยดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ทั้งร่างของนางดูหมดเรี่ยวแรงไม่มีชีวิตชีวาเอาเสียเลย
เจ้าวังปีศาจมองแล้วรู้สึกใจอ่อน แต่พอนึกถึงมนุษย์ที่มาจากที่ไหนไม่รู้คนนั้น เขาก็ทำใจแข็งอีกครั้ง
หลิงเยว่และชิงหลงเพิ่งจากไป ทั้งเขตแดนและสายฝนปีศาจก็สลายไปพร้อมกัน
เหล่าปีศาจทั้งหมดที่อยู่ในที่นั้นต่างฮึกเหิมขึ้นมา พวกเขาจัดแจงตัวเองกันอย่างขมีขมัน เพื่อต้อนรับเจ้าแห่งเขตแดนคนใหม่ด้วยสภาพที่ดีที่สุด
ไม่รู้ว่าเจ้าแห่งเขตแดนคนใหม่จะหล่อเหลาองอาจสักเพียงใด
“ใครบอกว่าเจ้าแห่งเขตแดนต้องเป็นชายด้วยเล่า? บางทีอาจเป็นหญิงงามดั่งเทพธิดาก็ได้” นางปีศาจโต้แย้งอย่างไม่พอใจ
“ข้าได้รับสารจากเจ้าแห่งเขตแดนคนใหม่ เสียงเป็นชายแน่นอน ทั้งยังไพเราะน่าฟังยิ่งนัก!”
“ข้าก็ได้รับเช่นกัน เป็นเสียงผู้ชายแน่ ๆ!”
“ก่อนที่เมล็ดพันธุ์ปีศาจจะแปลงร่าง เสียงของมันไม่ใช่ทั้งชายหรือหญิง เมื่อแปลงร่างสามารถเลือกเพศได้ตามต้องการ หากเจ้าแห่งเขตแดนคนใหม่เลือกเป็นเพศหญิงเล่า?”
ก็… ใช่
แท้จริงแล้วผู้คนมากมายเช่นนี้ สามารถปล่อยจิตวิญญาณปีศาจออกไปสำรวจหลุมยักษ์นั้นว่าเป็นชายหรือหญิงได้นานแล้ว แต่ไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกิน ได้แต่รอคอยอย่างเงียบงัน
เจ้าแห่งเขตแดนใหม่ยังไม่ปรากฏตัวเสียที เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ที่หมดความอดทนจึงอดใจไม่ไหว ปล่อยจิตปีศาจออกไปตรวจตรายังหลุมยักษ์นั่น
สีหน้าของพวกเขากลับตื่นตระหนก
ในหลุมว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดเลย!
แน่นอนว่าหญิงมนุษย์คนนั้นต้องพาเจ้าแห่งเขตแดนของพวกเขาไปแล้ว!
มนุษย์ช่างเจ้าเล่ห์นัก!
เหล่าผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าปีศาจไล่ตามไปทีละคน แม้พวกเขาจะรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเพียงนี้ หญิงมนุษย์ผู้นั้นคงหนีไปไกลแล้ว แต่หากมีโอกาสเล่า?
“ฮวนฮวน อาจารย์หลิงอะไรนั่นบอกเจ้าหรือไม่ว่านางอาศัยอยู่ที่ใด?”
ฮวนฮวนส่ายหน้า
แม้ว่านางจะรู้ นางก็จะไม่บอกหรอก!
“แล้วนาง…”
“ท่านพ่ออย่าถามข้าเลย ฮวนฮวนไม่รู้อะไรทั้งนั้น!”
ไม่ใช่ว่าเขาอยากซักไซ้ แต่เป็นเพราะฝูงชนรอบข้างที่จ้องมองอยู่บังคับให้เขาถาม เจ้าวังปีศาจหน้าดำทะมึน
“ท่านเจ้าวังคงไม่ได้เป็นพวกเดียวกับหญิงมนุษย์คนเมื่อครู่กระมัง?”
“ข้าสงสัยมานานแล้ว หากเป็นคนอื่นที่จะแย่งลูกสาวสุดที่รัก ท่านคงลงมือไปนานแล้ว แต่นี่ท่านกลับถอยออกมาเท่านั้น!”
“อะไรกัน ไม่ใช่ว่าจะหลอกพวกเราเพื่อจะครอบครองเมล็ดพันธุ์ปีศาจอมตะแต่เพียงผู้เดียวหรอกหรือ!”
“ดูเหมือนสนมปีศาจที่สิบสองก็เป็นท่านที่ลอบสังหารเช่นกันใช่หรือไม่!”
หม้อใบใหญ่ถูกวางซ้อนทับกันบนศีรษะของเจ้าวังปีศาจ เขารู้สึกว่าศีรษะหนักอึ้ง และตระหนักอย่างลึกซึ้งว่าผู้คนตรงหน้านั้นช่างโง่เขลาเพียงใด
“เหลวไหล พวกเจ้ากล่าวหาคนผิดแล้ว! ท่านพ่อของข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น!”
องค์หญิงน้อยโต้แย้งด้วยความโกรธ “หากท่านพ่อของข้าฉลาดแกมโกงเช่นนั้นจริง จะให้กำเนิดข้าผู้เป็นคน…”
องค์หญิงน้อยพูดได้ครึ่งทางก็ชะงักไป นางไม่รู้จะอธิบายตัวเองอย่างไร ได้แต่ชี้นิ้วใส่ผู้คนด้วยใบหน้าแดงก่ำ
ในที่สุดนางก็ทนต่อสายตาประหลาดใจและดูแคลนของฝูงชนไม่ไหว จึงทำการกระทำที่ทำให้ผู้คนรอบข้างตะลึงงันและรู้สึกสงสารเจ้าวังปีศาจอย่างสุดซึ้ง
“ท่านพ่อ ลูกขอตัวก่อน!”
ช่างเป็นบุตรสาวที่กตัญญูจริง ๆ!
เจ้าวังปีศาจมองดูบุตรสาวของตนที่วิ่งหนีไป ทั้งร่างสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ
มิใช่โกรธที่ลูกสาวทิ้งตนไว้แล้วหนีไป แต่เพราะเหตุใดก่อนจากไปจึงไม่พาฮวนฮวนไปด้วย หากเป็นเช่นนั้นเขาจะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีก
ไม่ได้! เขาหนีไม่ได้ หากหนีไปไม่เท่ากับยอมรับข้อกล่าวหาทั้งหมดหรอกหรือ?
เจ้าวังปีศาจจ้องมองผู้คนที่อยู่ในที่นั้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครยอมใคร และแน่นอนว่าไม่มีผู้ใดกล้าลงมือก่อน
ทุกอย่างเป็นเพียงการคาดเดา หากบุ่มบ่ามลงมือกับผู้ที่อยู่เบื้องหน้า สิ่งที่รออยู่คือคำสั่งไล่ล่าจากเมืองปีศาจแน่นอน ความเสี่ยงนั้นสูงยิ่ง!
“ตอนนี้ไม่ควรจะค้นหาตำแหน่งของเจ้าเขตแดนคนใหม่และช่วยเขาออกมาหรอกหรือ?” เสียงผู้หนึ่งทำลายบรรยากาศอันหนาวเหน็บ
“ผู้ที่มีร่างกายอมตะอย่างเมล็ดพันธุ์ปีศาจ คงไม่จำเป็นต้องให้พวกเราช่วยหรอก รอดูเถิด บางทีอีกไม่นานเขาอาจปรากฏตัวขึ้นเอง” ทันทีที่เจ้าวังปีศาจเอ่ยจบ ผู้คนทั้งหลายถึงกับอึ้งไป
ถูกต้อง หากเมล็ดพันธุ์ปีศาจมีร่างกายอมตะจริง พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเลย!
……….
