ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 419 เรื่องนี้… ไม่เหมาะสมกระมัง?
บทที่ 419 เรื่องนี้… ไม่เหมาะสมกระมัง?
…………….
บทที่ 419 เรื่องนี้… ไม่เหมาะสมกระมัง?
ขณะที่ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมรามือ ฮวนฮวนเหลือบมองไปยังห้องบำเพ็ญของหลิงเยว่
ฮวนฮวนอยากไปตามหายิ่งนัก แต่เกรงว่าสนมปีศาจที่หกจะรังแกอาจารย์ของนาง ดังนั้นนางจึงได้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น และดูการต่อสู้ของทั้งสี่คนเงียบ ๆ
เหล่ากระทิงน้อยที่ได้ยินข่าวลือต่างรีบมาดู แล้วพากันกะพริบตาปริบ ๆ มองบ้านเรือนที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่ ๆ อย่างเหม่อลอย
พวกเขาสงสัยว่าเหตุใดดินแดนของตนจึงประสบภัยพิบัติมากมายเช่นนี้
“ท่านผู้อาวุโส ท่านไม่ออกไปห้ามพวกเขาหน่อยหรือ?” กระทิงน้อยถามชายที่ยืนอยู่แถวหน้าสุด
ชายผู้นั้นเหลือบมองกระทิงน้อยที่ถามคำถาม แล้วกล่าวว่า “เจ้าอยากให้ข้าไปตาย เพื่อจะได้สืบทอดตำแหน่งผู้อาวุโสเองหรือไง?”
คนพวกนั้นล้วนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่เขาไม่อาจล่วงรู้พลังได้ เขาไม่ได้โง่สักหน่อย หากเข้าไปห้ามปรามก็เท่ากับส่งตัวเองไปตายไม่ใช่หรือ?
เผ่ากระทิงมีหนังหนา การมีหรือไม่มีที่อยู่อาศัยก็ไม่ส่งผลกระทบใด ๆ อยู่แล้ว
เหล่ากระทิงน้อย “…”
เห็นด้วยอย่างยิ่ง!
ดังนั้นพวกกระทิงน้อยจึงเริ่มยืนดูอย่างเปิดเผย นับตั้งแต่มนุษย์ผู้นั้นมาถึง ที่นี่ก็ครึกครื้นขึ้นเยอะทีเดียว ทุกวันมีละครฉากใหญ่ให้ดูไม่ซ้ำกันเลย
ฮวนฮวนย่อตัวแล้วแอบหลบหนีไป แต่เท้าน้อย ๆ เพิ่งยกขึ้นก็ถูกสนมปีศาจที่หกคว้ากลับมาที่เดิม พร้อมกับคำพูดแถมท้ายว่า “อยู่นิ่ง ๆ เถอะ”
ฮวนฮวน “…”
หู่พั่วที่มาดูความสนุกเห็นร่างเล็ก ๆ ที่นั่งยอง ๆ อย่างไร้ที่พึ่งตรงสนามรบ ดวงตาสีอำพันคู่นั้นก็เป็นประกายขึ้นมา
“อย่าไปที่นั่น อันตราย!”
ผู้อาวุโสใหญ่คว้าตัวหู่พั่วที่วิ่งไป ‘หาความตาย’ กลับมา
หู่พั่วที่ถูกหิ้วขึ้นมาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วชี้ไปที่ฮวนฮวน “นั่นคือน้องสาวของข้า หู่พั่วต้องไปช่วยน้องสาว”
“จริงหรือ…?”
“ท่านผู้อาวุโส นี่ท่านออกคำสั่งด้วยความแค้นส่วนตัวหรือ?!”
“อย่ามัวพูดเพ้อเจ้อ รีบไปเดี๋ยวนี้!”
กระทิงน้อยตัวนั้นถูกเตะเข้าสู่สนามรบด้วยเท้าเดียว
ชายร่างใหญ่ปรากฏตัวต่อหน้าฮวนฮวนในท่าหัวทิ่มพื้น ทำให้เด็กสาวตัวน้อยตกใจจนต้องนั่งลงกับพื้นทันที
กระทิงน้อยดึงหัวของตัวเองออกมาจากพื้นอย่างยากลำบาก แล้วยิ้มยิงฟันให้ฮวนฮวน “หนูน้อย พี่ชายของเจ้าให้ข้ามาพาเจ้าไป”
พี่ชายของนาง?
พี่ชายมาถึงแล้วหรือ?
ฮวนฮวนกลั้นความกลัวไว้ แล้วมองตามมือของชายร่างใหญ่ไป จนเห็นหู่พัวที่โบกมือให้นางอย่างบ้าคลั่งอยู่ไกล ๆ เมื่อเห็นว่าคนนั้นไม่ใช่เซี่ยซิ่นรุ่ย ดวงตาของนางก็ฉายแววผิดหวังออกมาเล็กน้อย แต่นางยังยกมือน้อย ๆ ขึ้นโบกตอบ
กระทิงน้อยตัวนั้นคว้าฮวนฮวนแล้วรีบวิ่งออกจากสนามรบด้วยความเร็วสูงสุดในชีวิต แต่เมื่อใกล้จะถึงหน้าพรรคพวกของตน กลับถูกชายหญิงคู่หนึ่งขวางไว้
แต่มีชายหญิงอีกคู่หนึ่งขัดขวางการโจมตีของทั้งสอง ช่วยเหลือกระทิงและฮวนฮวนที่ตัวแข็งทื่อให้รอดพ้น
“น้องสาว เจ้ามาได้อย่างไร?” หู่พั่วดึงฮวนฮวนเข้ามาถามด้วยความสงสัย
“การใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในวัง แถมมีพ่อครัวด้วยไม่ดีหรือ?”
“อย่ามัวถามอะไรเลย เจ้าบอกข้าหน่อยว่าพี่ผู่ตานเป็นอย่างไรบ้าง!?”
“เขา… กลายเป็นไข่ใบหนึ่ง” สีหน้าของหู่พั่วดูยากจะอธิบาย จนถึงตอนนี้เขายังไม่อาจยอมรับความจริงที่มนุษย์กลายเป็นไข่ได้
“เจ้าพูดอะไร ฮวนฮวนไม่เข้าใจ?”
เมื่อเผชิญกับสายตาใสซื่อและงุนงงของฮวนฮวน หู่พั่วจึงต้องเรียบเรียงคำพูดใหม่
แม้สนมปีศาจที่หกกำลังต่อสู้กับผู้นำเผ่าทิงมี่ แต่นางไม่พลาดแม้แต่ความเคลื่อนไหวเล็กน้อย ทุกคำพูดของหู่พั่วเข้าสู่หูของนางโดยไม่ตกหล่น
ผู้นำเผ่าทิงมี่ใช้ฝ่ามือเดียวส่งสนมปีศาจที่หกผู้กำลังเหม่อลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ทะลุผ่านชั้นเมฆ แล้วหายลับไปทันที
ไม่นานนัก สนมปีศาจที่หกก็กลับมา
นางรีบตรงไปหาหู่พั่วทันที “เจ้าว่าอะไรนะ? ผู่ตานกลายเป็นไข่ไปแล้วหรือ?”
“ถูกต้อง เป็นไข่หงส์ด้วยนะ!” ผู้นำเผ่าทิงมี่เสริม
สนมปีศาจที่หกตกตะลึง
ลูกชายของนางกลายเป็นไข่หงส์ไปแล้วหรือ?
เป็นไปไม่ได้ ตอนนั้นสามีนางเพียงแค่ใส่เลือดหงส์หนึ่งหยดเข้าไปในร่างของผู่ตานเพื่อควบคุมทารกปีศาจเท่านั้น สุดท้ายจะกลายเป็นไข่ได้อย่างไร?
ตอนนี้สนมปีศาจที่หกรู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้าง สายตาของนางพร่ามัว
นางได้ยินผู้นำเผ่าทิงมี่ขอเอ็นจากผู้อาวุโสกระทิงที่ยืนดูอยู่ ก่อนจะมัดสนมปีศาจที่หกอย่างคล่องแคล่ว
เอ็นของเผ่ากระทิงนั้นใช้ดีมาก แม้แต่เขาเองก็ไม่สามารถดิ้นหลุดได้
“ขออีกเส้น”
เมื่อได้รับเอ็นมาแล้ว ชิงหลงก็หันไปมัดเจ้าวังเอาไว้ด้วย เห็นแก่ที่เขาดีกับฮวนฮวน และมีหินปีศาจจำนวนมาก จึงมัดเพียงสองมือ ไม่ได้มัดทั้งตัวเหมือนสนมปีศาจที่หก
ผู้บุกรุกทั้งสองถูกจัดการเรียบร้อย ดินแดนของเผ่ากระทิงจึงกลับคืนสู่ความสงบ
“เอาไป จูงท่านพ่อคนที่สองของเจ้าให้ดี”
ปลายเอ็นถูกส่งไปยังมือของฮวนฮวน เด็กหญิงตัวน้อยรับมาอย่างงุนงง เงยหน้ามองท่านพ่อคนที่สองที่หน้าตาบวมช้ำ
เจ้าวังมองตาฮวนฮวน
“ท่านพ่อเจ้าคะ ฮวนฮวนไม่ได้สมรู้ร่วมคิดไปโขมยของกับท่านชิงหลงนะ!”
“ถ้าฮวนฮวนรู้ว่าเป็นท่านชิงหลง ข้าจะต้องขัดขวางแน่นอน!”
เจ้าวังแค่นเสียงเย็นชา “หากเจ้าปล่อยข้า ข้าจะเชื่อเจ้า”
“ไม่ได้หรอกท่านพ่อ ฮวนฮวนทนเห็นท่านถูกทำร้ายอีกไม่ไหวแล้ว”
“พรืด…”
ผู้คนที่มุงดูต่างหัวเราะออกมาอย่างไร้มารยาท
“พวกเผ่ากระทิง พวกเจ้าระวังตัวไว้เถอะ!”
เจ้าวังไม่มีทางสู้ชิงหลงได้ จึงเลือกที่จะโจมตีเผ่ากระทิงที่ยืนดูอยู่แทน
พวกกระทิงน้อย “…”
พวกเขาไม่กลัวหรอก ในเมื่อมีผู้ยิ่งใหญ่สองคนอยู่ที่นี่แล้ว! ดังนั้นพวกเขาจึงหัวเราะดังขึ้นอีก
หัวเราะไปหัวเราะมา พวกกระทิงน้อยก็เพิ่งรู้สึกตัว พวกเขาเบิกตาโตมองชิงหลง นาง… นางคือ โจรขโมยหินปีศาจที่สร้างความตื่นตระหนกไปทั่วทั้งโลกปีศาจนั่นเอง!
และสหายของนาง… นั่นคงเป็นคนที่แต่งตัวสีชมพูฉูดฉาดข้าง ๆ แน่นอน!
ชิ!
พวกเขาต่างระแวงทั้งวันทั้งคืน แต่โจรขโมยหินปีศาจกลับอยู่ในอาณาเขตของพวกเขาเอง!
ผู้อาวุโสกระทิงถึงกับชาไปทั้งตัว หินปีศาจที่ผู้นำเผ่ามอบให้หลิงเยว่เก็บรักษาไว้ ก็เท่ากับส่งมอบให้กับหัวหน้าโจรโดยตรงแล้วมิใช่หรือ?
คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเอากลับคืนมา!
เขาภาวนาให้ผู้นำเผ่าและอดีตผู้นำเผ่ารีบกลับมาทีเถิด มาดูสิว่าสิ่งที่พวกเขาปล่อยไว้ในอาณาเขตนั้นคือกลุ่มโจรที่น่าสะพรึงกลัวเพียงใด!
ผู้นำเผ่าและอดีตผู้นำเผ่ากระทิงไม่ได้ยินเสียงภาวนานั้น เพราะพวกเขากำลังทำลายถ้ำปีศาจอย่างสนุกสนาน ไม่สนใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้นในเผ่าบ้าง
ถึงอย่างไร พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ เพราะหลิงเยว่รวมถึงคนรอบข้างของนางสามารถรับมือได้ทั้งหมด!
สนมปีศาจที่หกถูกมัดอย่างแน่นหนา ไม่นานนางก็ลืมตาขึ้นท่ามกลางเสียงหัวเราะและคำด่าทอของเจ้าวังปีศาจ
“พาข้าไปพบผู่ตานเดี๋ยวนี้!”
“ไม่ได้หรอก เพราะหลิงเยว่กำลังเก็บตัวบำเพ็ญอยู่”
ชิงหลงพินิจพิเคราะห์สนมปีศาจที่หกตั้งแต่หัวจรดเท้า พยายามอ่านอะไรบางอย่างจากสีหน้าและแววตาของนาง
“เจ้าตกหลุมรักผู่ตานหรือ?”
“ตอนนี้เจ้ารู้ว่าเขากลายเป็นไข่ใบหนึ่งไปแล้ว เจ้าจึงไม่อยากเชื่อและยอมรับไม่ได้ใช่ไหม?”
คำคาดเดาของชิงหลงทำให้สีหน้าของสนมปีศาจที่หกตื่นตะลึง เช่นเดียวกับเจ้าวังปีศาจ ผู้นำเผ่าทิงมี่ และเหล่ากระทิงที่อยู่ในที่นั้น
“นี่… นางแก่เกินไปแล้วกระมัง? อีกทั้งยังเป็นสนมปีศาจที่หกด้วย ไม่เหมาะสมเลยสักนิด”
ผู้อาวุโสกระทิงเอ่ยด้วยความตกใจ ชิงหลงพยักหน้าเห็นด้วยอย่างจริงจัง
“ก็จริงของเจ้า ช่างไม่เหมาะสมยิ่งนัก!”
“…”
และแล้วความเงียบพลันปกคลุมพื้นที่นั้นทันที
