ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 441 ช่างเป็นฟ้าลิขิตจริง ๆ!
บทที่ 441 ช่างเป็นฟ้าลิขิตจริง ๆ!
เหนือหุบเหวปีศาจมีสายฟ้าแลบแปลบปลาบไม่หยุด เสียงฟ้าร้องดังสนั่น พร้อมกับเสียงร้องกังวานของหงส์เพลิง เปลวไฟสีทองโปรยปรายลงมาราวกับสายฝน เผาผลาญพลังปีศาจไม่หยุดหย่อน
การต่อสู้ภายนอกหอคอยปีศาจดำเนินไปอย่างดุเดือด ไม่รู้ว่าเพราะการต่อสู้อันรุนแรงหรือเหตุผลอื่นใด จู่ ๆ หอคอยก็สั่นสะเทือนวูบหนึ่ง ก่อนจะสงบลงอีกครั้ง
โม่จวินเจ๋อที่ยืนอยู่บนร่างชิงหลงหลบหลีกการล้อมโจมตีและพุ่งชนเข้าใส่หอคอยปีศาจอย่างแรง หวังจะทำให้ร่างแท้ของเทพปีศาจที่ซ่อนอยู่ภายในปรากฏตัว
แต่น่าเสียดาย… หอคอยกลับไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
ดูเหมือนว่าการสั่นสะเทือนเมื่อครู่นี้เกิดจากเหตุการณ์บางอย่างภายในหอคอยกระมัง?
“ข้ายังไม่ได้กลิ่นของหลิงเยว่เลย”
โม่จวินเจ๋อก็ยังไม่สามารถเรียกลูกแก้ววิญญาณกลับมาได้เช่นกัน
เสียงคำรามของมังกรสั่นสะเทือนขับไล่พลังปีศาจ โม่จวินเจ๋อกางมือออก กระบี่ที่แผ่ไอเย็นจัดพร้อมใบมีดสีขาวดั่งหิมะปรากฏขึ้นในมือของเขา
พลังกดดันที่แผ่ออกมาจากใบมีด ทำให้ร่างทั้งร่างของชิงหลงหนาวเหน็บ แม้แต่เกล็ดที่แข็งแกร่งยังถูกน้ำแข็งเคลือบเป็นชั้น ๆ
พวกเขาล้อมโจมตีสัตว์เฝ้าหอคอย เมื่อร่างแยกของปีศาจเห็นกระบี่เล่มนี้ ต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจ แล้ว… ถอยหลัง
หลังจากถอยหลังไปเพียงก้าวเล็ก ๆ ร่างแยกทั้งห้าจึงตื่นตัว พร้อมใจกันพุ่งไปขวางหน้าหอคอยปีศาจ
รัศมีสีดำหลายชั้นห่อหุ้มหอคอยปีศาจ สัตว์อารักขาเปิดฉากโจมตีโม่จวินเจ๋ออย่างดุเดือด
ชิงหลงเปลี่ยนน้ำแข็งที่ปกคลุมร่างทั้งหมดให้เป็นใบมีดคม สร้างแนวป้องกันขนาดมหึมา สะท้อนการโจมตีทั้งหมดกลับไปยังสัตว์ประจำหอคอย
จนพวกมันส่งเสียงร้องครวญครางไม่ขาดสาย…
โม่จวินเจ๋อยกกระบี่ด้วยสองมือ ใบมีดแผ่รัศมีสีขาวเป็นสาย ท่ามกลางไอเย็นยะเยือกมีสายฟ้าสีม่วงพันเกี่ยว พร้อมแสงสีเหลืองอ่อนวูบวาบอยู่ภายใน
ร่างแยกหมายเลขหนึ่งกลืนน้ำลายเงียบ ๆ ไอ้หมอนี่เข้าใจแก่นปราณอสนีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? อีกทั้งยังเป็นแก่นปราณอสนีสีม่วงกลายพันธุ์!?
หากเมื่อครู่พวกเขาตอบสนองช้ากว่านี้ ปล่อยให้กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนฟันลงมา หอคอยปีศาจคงถูกผ่าครึ่งแน่!
ไม่ถูก! กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนไม่ได้ถูกร่างหลักผนึกไว้หรอกหรือ? เหตุใดถึงได้ปลดผนึกและกลับมาอยู่ในมือชายผู้นี้!
ช่างยากที่จะรับมือเหลือเกิน…
เขาเงยหน้ามองแสงสีทองที่พุ่งทะยานไปมาบนท้องฟ้า ขอให้สายฟ้าฟาดลงมาเสียที จะได้สังหารพวกเขาและชายผู้นี้ให้สิ้นซาก!
อืม ที่จริงควรให้หงส์ทองคำมาตายด้วยกันจะดีกว่า เช่นนั้นเขาจะได้ตายอย่างมีความสุขมากขึ้น
กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนพลันเคลื่อนที่ช้าลง
“หากฟาดถูกหลิงเยว่จะทำอย่างไร?” ชิงเหนี่ยวกลั้นความกลัวถามออกมา
“ไม่มีทาง ท่านผู้นั้นจะปกป้องนางเอง”
กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนฟาดทำลายเกราะป้องกันชั้นนอกของหอคอยอย่างรุนแรง สั่นสะเทือนร่างแยกของปีศาจทั้งห้า และแช่แข็งสัตว์เฝ้าหอคอย…
เสียงคำรามดังก้องไปทั่วหุบเหว แรงสั่นสะเทือนนั้นทำให้ทีมกู้ภัยที่เข้ามาตามหาหลิงเยว่ต้องทรุดตัวลงกับพื้น
หอคอยปีศาจที่เดิมถูกพลังปีศาจบดบังจนมองเห็นไม่ชัดเจนกลับปรากฏขึ้น ทั้งยัง… มีรอยแตกหลายสาย ตัวหอคอยสั่นไหวอย่างรุนแรง พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง สัตว์ร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกวิ่งพล่านไปมาราวกับคลุ้มคลั่ง หลีกเลี่ยงหอคอยที่เกือบถล่มลงมา
หัวหน้าตะขาบมรกตที่เกือบถูกสัตว์ร้ายเหยียบจนตายไม่ได้หวาดกลัว แต่กลับฝ่าแรงลมที่เต็มไปด้วยใบมีด มุ่งหน้าไปยังหอคอยปีศาจทันที
เจ้ามนุษย์เปราะบางต้องอยู่ที่นั่นแน่นอน!
และผู้ที่ตัดสินใจเช่นเดียวกับเขา ยังมีสิงโตเก้าหางและคนอื่น ๆ ที่เข้ามาพร้อมกันด้วย
“โอ้! มีคนกำลังโจมตีหอคอยปีศาจเชียวหรือ!?”
“มันถูกผ่าแยกจริง ๆ ด้วย…”
“พลังนี้ต้องแข็งแกร่งเพียงใดกัน?”
คงเกินขีดจำกัดของโลกแห่งการบำเพ็ญเซียนไปแล้ว!
เหตุใดสวรรค์จึงยังไม่ออกมาลงทัณฑ์อีก?!
เหล่าปีศาจนอกหุบเหวต่างตะลึงงันเมื่อเห็นหอคอยปีศาจสั่นสะเทือนและแยกออก ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
ยิ่งไปกว่านั้น…
ดูเหมือนว่าพลังปีศาจที่ปกคลุมหุบเหวปีศาจจะจางลงแล้ว
มันจางลงจริง ๆ…
นั่นหมายความว่าเทพปีศาจกำลังจะออกมาใช่หรือไม่?
อึก… อึก…
เสียงกลืนน้ำลายด้วยความหวาดกลัวดังขึ้นต่อเนื่อง บางคนถึงกับไม่สนใจเหตุการณ์ยิ่งใหญ่นี้อีก แล้วรีบหันหลังจากไปอย่างรวดเร็ว
เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ที่รวมตัวกันอยู่นอกเหวปีศาจหนีไปเกือบครึ่ง เหลือเพียงพวกปีศาจที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว และผู้ที่มาเพื่อล่าหงส์ทองคำและหลิงเยว่เท่านั้น
“ข้าไม่จำได้ว่าในหมู่พวกเจ้ามีผู้กล้าหาญถึงเพียงนี้ กล้าท้าทายเทพปีศาจซึ่ง ๆ หน้าด้วย?” เจ้าวังถามผู้อาวุโสกระทิงที่อยู่ข้างกาย
คำถามนี้ผู้อาวุโสกระทิงก็ตอบไม่ได้เช่นกัน
ข้างกายผู้อาวุโสกระทิงยังมีหัวหน้ากระทิง พญางูงาม ผู้นำเผ่าปลา และอื่น ๆ ยืนอยู่ด้วย…
พวกเขาทั้งหมดมาช้าไปก้าวหนึ่ง ไม่สามารถฝ่าด่านป้องกันของดอกไม้ปีศาจได้สำเร็จ จึงไม่ได้เข้าสู่หุบเหวปีศาจด้วย
ภายนอกหุบเหวปีศาจมีดอกไม้ปีศาจคุ้มครอง ภายในมีหอคอยปีศาจ ผู้คนจากโลกปีศาจได้แต่ยืนมองอยู่ไกล ๆ
สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายใน พวกเขาทำได้เพียงคาดเดา
ทัณฑ์สวรรค์ของผู่ตานได้ฟาดลงมาพร้อมกับกระบี่ที่สองของโม่จวินเจ๋อ ซึ่งตำแหน่งพอดีกับยอดหอคอย
หอคอยปีศาจถูกโจมตีด้วยสายฟ้าและกระบี่พร้อมกัน ตัวหอคอยสั่นคลอนราวกับจะพังทลาย แต่ก็ยังไม่ล้ม สร้างความตกตะลึงให้ผู้คนทั้งหลาย
สองกระบี่บวกกับทัณฑ์สวรรค์ หอคอยปีศาจยังคงตั้งตระหง่านไม่ล้ม แม้ว่าแรงสั่นสะเทือนจะมากขึ้นก็ตาม แสดงให้เห็นถึงการป้องกันที่แข็งแกร่งเพียงใด
“ยังไม่ออกมาอีกหรือ?”
“เจ้าตั้งใจจะหดหัวอยู่ในกระดองเต่าหรือไง?”
โม่จวินเจ๋อกำลังจะฟันกระบี่ลงเป็นครั้งที่สาม หอคอยปีศาจที่แตกร้าวพลันปล่อยพลังปีศาจอันรุนแรงออกมา
พลังปีศาจซ่อมแซมตัวหอคอยอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตาหอคอยปีศาจก็กลับคืนสู่สภาพเดิม
ร่างแท้ของเทพปีศาจที่ถูกเยาะเย้ย ไม่มีทีท่าว่าจะออกมาเลยแม้แต่น้อย ยังคงทำท่าว่าปล่อยให้โม่จวินเจ๋อฟันไปเถอะ เพราะเขาสามารถซ่อมแซมได้อย่างรวดเร็วอยู่แล้ว
โม่จวินเจ๋อก็ไม่โกรธ แต่เงยหน้ามองไปยังทัณฑ์สวรรค์สีทองบริสุทธิ์ขนาดมหึมาที่โผล่ออกมาจากเมฆฝน
ในเมื่อไม่ยอมออกมา เขาจำต้องร่วมมือกับทัณฑ์สวรรค์ทำลายหอคอยปีศาจเสียเอง!
ส่วนความปลอดภัยของหลิงเยว่ โม่จวินเจ๋อไม่กังวล เพราะเทพปีศาจกลัวการสูญสิ้นของเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์มากกว่าเขาเสียอีก
ท้ายที่สุดแล้วบาดแผลที่เขาได้รับ มีเพียงเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่สามารถซ่อมแซมได้อย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่ซ่อมแซมและเสริมความแข็งแกร่งให้ตนเอง ยังได้รับการสืบทอดพลังแห่งการสร้างโลกอีกด้วย
ดังนั้นการถูกด่าว่าเป็นเต่าหดหัวอะไรนั่นจึงไม่สำคัญอะไรเลย
ผู่ตานบินวนเวียนอยู่บนท้องฟ้าไม่หยุด ร่างกายลุกโชนด้วยเปลวไฟอันร้อนแรง ทุกที่ที่ผ่านไปอุณหภูมิจะสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
ทัณฑ์สวรรค์ฟาดลงมายังหงส์ทองคำที่กำลังบินอย่างสนุกสนาน
สายฟ้านี้หนากว่าสิบเอ็ดสายก่อนหน้านี้มาก แค่มองด้วยตาเปล่าก็น่าหวาดกลัวแล้ว จะกล่าวถึงพลังอำนาจอันน่าเกรงขามที่แผ่ซ่านออกมาได้อย่างไร?
“หากฟาดลงมาเช่นนี้ หงส์ทองคำจะยังมีชีวิตรอดหรือไม่?”
“ข้าได้ยินมาว่าหงส์ทองคำได้ผ่านการเกิดใหม่มาแล้วครั้งหนึ่ง หากไม่สามารถผ่านพ้นสายฟ้านี้ไปได้ เผ่าพันธุ์หงส์ก็จะสูญสิ้นไปจากโลกนี้”
“ตอนนี้ไม่ควรกังวลว่าสายฟ้านี้จะฟาดลงมาหรือไม่ แต่ควรห่วงว่าหอคอยปีศาจจะพังลงมาหรือเปล่า และเทพปีศาจจะปรากฏตัวหรือไม่”
ผู้คนต่างพูดจากันวุ่นวาย
บางคนรอคอยการมาของ ‘ราชาปีศาจ’ ของพวกเขา บางคนสาปแช่งอธิษฐานในใจให้สายฟ้าฟาดทำลายทั้งหอคอยปีศาจและเทพปีศาจให้สิ้นซาก!
สายฟ้าสีทองอันแข็งแกร่งทะลุผ่านร่างของหงส์ทองคำ พุ่งตรงไปยังกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนที่ชูขึ้น
สายฟ้าอยู่ล้อมรอบผู่ตาน โม่จวินเจ๋อ และชิงหลง
เหล่าร่างแยกที่ยืนดูอยู่รอบ ๆ ต่างหัวเราะออกมา
ช่างเป็นสวรรค์ที่ดีนัก!
ขอให้ฟ้าผ่าชายชาติชั่วผู้นั้นให้ตายไปเสียเถิด!
