ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 453 จำเป็นต้องมีคนตาย
บทที่ 453 จำเป็นต้องมีคนตาย
ชิงยวนกระตุกมุมปากพร้อมกับหลิงเยว่ที่อดกระตุกมุมปากไม่ได้เช่นกัน ดูเหมือนว่าศิษย์พี่สามจะประเมินนางสูงเกินไป
แต่ติงหลิวหลิ่วพูดไม่ผิด ชิงยวนประเมินนางต่ำไปจริง ๆ อย่างไรเสียตอนนี้นางก็ยังมีชีวิตอยู่แม้จะถูกกักขัง และยังสามารถทำให้เทพปีศาจโกรธได้เป็นครั้งคราว
หากไม่มีภาพจากทะเลสาบเงาที่ชอบทำให้ใจหายใจคว่ำ ชีวิตนางคงจะดีกว่านี้หน่อย
“ศิษย์พี่สามของเจ้าดูเหมือนจะเข้าใจดีทีเดียว ข้าประเมินเจ้าต่ำไปจริง ๆ”
เทพปีศาจเอานิ้วแตะคางเบา ๆ ครุ่นคิดว่าควรใช้วิธีไหนทำให้หลิงเยว่เสียสมาธิ เพื่อฉวยโอกาสกลืนกินนางเสียที!
ดูเหมือนว่า… จำเป็นต้องมีคนตายเสียแล้ว
เทพปีศาจเล่นถ้วยชากระเบื้องสีขาวในมือ สายตากวาดมองไปทั่วทะเลสาบเงา ราวกับกำลังมองหาคนแรกที่ควรตาย
ใครที่ตายแล้วจะทิ้งบาดแผลไว้ในใจของเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ได้มากที่สุด
ใครดีนะ…
สายตาของเทพปีศาจหยุดอยู่ที่โม่จวินเจ๋อ สุดท้ายเขาก็หันหน้าหนีด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หากจะให้ชายคนนี้ตาย… คงยากเกินไป เลือกคนที่อ่อนแอก่อนดีกว่า
ความทรงจำของหลิงเยว่ถูกฉายซ้ำในสมองของเทพปีศาจ เขาระบุเป้าหมายแรกได้อย่างรวดเร็ว แต่ก่อนจะลงมือ ยังมีปัญหาหนึ่งที่รบกวนจิตใจเขา นั่นคือทำไมความทรงจำของเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ถึงดูเหมือนขาดส่วนสำคัญไป เช่น เลือดของสัตว์เทพและเลือดสืบทอดของเผ่าปีศาจระดับสูงเหล่านั้น นางได้มาจากที่ใดกัน?
เรื่องนี้ช่างน่าสงสัยยิ่งนัก มันจะเกี่ยวข้องกับสิ่งที่หลอกล่อเขาหลายครั้ง แต่เขาจับไม่ได้หรือไม่?
แสงสลัวสายหนึ่งวาบผ่านดวงตาของเทพปีศาจ ทันใดนั้นถ้วยชาในมือของเขาก็กลายเป็นผงในพริบตา ผงสีขาวลอยอยู่ในอากาศชั่วครู่ แล้วค่อย ๆ ตกลงบนโต๊ะ
ชั่วขณะถัดมาทะเลสาบเงาที่ถูกแบ่งออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกลับสั่นไหวขึ้นมา จากนั้นภาพของชิงยวน หลงหว่านโหรว ว่านอวี้เฟิง และติงหลิวหลิ่วก็ขยายใหญ่ขึ้น
“เจ้าจะทำอะไร!?”
คำพูดของหลิงเยว่เพิ่งจะจบลงก็เห็นติงหลิวหลิ่วมีเลือดไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ด ดวงตาของนางเบิกกว้าง วินาทีต่อมาศีรษะก็เอียงไปด้านข้างพร้อมลมหายใจที่ขาดสะบั้น
“ศิษย์…”
ชิงยวนที่อยู่ข้าง ๆ กำลังจะใช้วิชารักษา แต่เพิ่งจะทำไปได้ครึ่งทาง มือทั้งสองพลันหมดแรง ร่างก็ล้มลงทับบนตัวติงหลิวหลิ่ว เลือดสีแดงเข้มย้อมอาภรณ์ของทั้งสองฉับพลัน…
ส่วนว่านอวี้เฟิงและหลงหว่านโหรวที่อยู่ใต้ดอกบัวไฟสีม่วงทองก็ตายอย่างไร้สุ้มเสียงภายใต้พลังรักษาเช่นกัน!
“ข้าจะฆ่าเจ้า!”
หลิงเยว่เห็นภาพนั้นก็คลั่งขึ้นมาทันที ทั่วร่างเปล่งประกายสีทองจ้า กรงขังที่เทพปีศาจวางไว้ค่อย ๆ ระเบิดออกทีละชั้น
แสงสีทองทะลวงร่างเทพปีศาจจนเลือดพุ่งกระเซ็น อวัยวะภายในและเส้นเอ็นแตกกระจายทันที แต่มีเพียงหัวใจเท่านั้นที่ยังคงสมบูรณ์ไร้บาดแผล
หลิงเยว่ที่ทะลวงกรงขังของเทพปีศาจได้ด้วยตัวเอง ทำให้ระบบและลูกแก้ววิญญาณตกตะลึง ลูกแก้ววิญญาณแปรสภาพเป็นกระบี่สีขาวบริสุทธิ์
ในชั่วพริบตากระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีทองบริสุทธิ์ หลิงเยว่ยกกระบี่ฟันใส่หัวใจซึ่งถูกแสงทองห่อหุ้มอยู่เบื้องหน้าอย่างรุนแรง
เมื่อทั้งสองปะทะกัน แสงทองพลันแผ่ขยายไปไกลถึงหมื่นลี้ ทะเลสาบเงาแตกสลาย ภาพทั้งหมดกลายเป็นความว่างเปล่า ร่างทั้งสี่ที่ไร้ลมหายใจหายวับไปต่อหน้าต่อตาหลิงเยว่ ดวงตาของนางแดงก่ำ พลางยกกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนไล่ฟันหัวใจเทพปีศาจอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อวิถีสวรรค์ในโลกผู้บำเพ็ญเซียนรับรู้ถึงพลังของเทพปีศาจ ทัณฑ์สวรรค์ก็ฟาดใส่หัวใจนั้นทันที
หลิงเยว่ที่โกรธแค้นฟันหัวใจของเทพปีศาจไม่หยุดหย่อน ขณะที่ทัณฑ์สวรรค์ไม่เพียงช่วยหลิงเยว่ แต่ยังสร้างกรงสายฟ้าขังเทพปีศาจไว้เหนือทะเลสาบเงา
เทพปีศาจไม่คิดเลยว่าหลิงเยว่จะตอบโต้รุนแรง ถึงกับทะลวงกรงขังของเขาได้ด้วยตัวเอง!
และไม่คิดว่าวิถีสวรรค์จะส่งทัณฑ์สวรรค์ลงมาในทันที หรือว่าอีกฝ่ายคอยเฝ้าดูอยู่ที่ทะเลสาบเงาตลอดเวลา?
เทพปีศาจที่กลายร่างจากมนุษย์เป็นหัวใจดวงหนึ่งแสดงความไม่พอใจ แต่ความคิดที่จะใช้กรงสายฟ้าขังเขาไว้นั้นช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน!
หัวใจสีทองทะลุผ่านสายฟ้า พุ่งตรงไปยังหลิงเยว่ผู้คลุ้มคลั่งราวกับต้องการเข้าร่างของนาง
แม้หลิงเยว่จะคลุ้มคลั่ง แต่นางยังมีสติอยู่บ้าง นางจึงฟันกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนใส่หัวใจของเทพปีศาจอีกครั้ง
คราวนี้… แสงสีทองที่ปกป้องหัวใจของเทพปีศาจดูหม่นลงเล็กน้อย หลิงเยว่ราวกับเห็นความหวัง นางยกดาบขึ้นจะฟันอีกครั้ง แต่แสงสีทองกลับวูบหายไปต่อหน้าต่อตา อีกฝ่ายหนีไปเสียแล้ว!
“กลัวแล้วหรือ?”
หลิงเยว่ใบหน้าซีดขาว พลางยกกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนสีทองจ่อที่ลำคอ นางยังไม่ลืมแผนฆ่าตัวตายของตน ในเมื่อตอนนี้มีทัณฑ์สวรรค์ขวางหัวใจของเทพปีศาจไว้ คงเพียงพอให้นางฆ่าตัวตายได้แล้วกระมัง?
กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนบนบ่าเริ่มหนักขึ้น แม้หลิงเยว่ใช้แรงทั้งหมดเพื่อกรีดคอตัวเอง แต่ก็ไม่สำเร็จ
“เร็วเข้า ฆ่าข้าเสีย!”
เสียงของหลิงเยว่แฝงความเร่งร้อนและสิ้นหวัง ถ้าไม่ใช่เพราะนาง…
ไม่! ทุกสิ่งล้วนเป็นความผิดของเทพปีศาจ แม้นางจะยื้อสถานการณ์ไว้นานเท่าไหร่ สุดท้ายอาจารย์และพี่น้องร่วมสำนักของนางก็ยากจะหนีจากความตาย!
ในไม่ช้านางจะไปอยู่เป็นเพื่อนพวกเขา แล้วพาเทพปีศาจไปด้วยกัน!
กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนเริ่มขยับ แต่ไม่ได้ปาดคอของหลิงเยว่ หากแต่กลับคืนรูปเป็นลูกแก้ววิญญาณ ห่อหุ้มหลิงเยว่ผู้ตัดสินใจฆ่าตัวตายเอาไว้ จากนั้นก็พานางบินออกจากกรงขัง หายลับไปในขอบฟ้า
เทพปีศาจย่อมไม่ยอมให้เหยื่อหลุดลอย จึงไล่ตามไปทันที
เขาจะไม่ยอมให้เมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ตกไปอยู่ในมือชายชั่วผู้นั้นเด็ดขาด!
ลูกแก้ววิญญาณทุ่มเทพลังทั้งหมดมุ่งไปทางโม่จวินเจ๋อ เทพปีศาจพยายามขัดขวางสุดกำลัง บนท้องฟ้ามีแสงสองสายไล่ตามกันไปมา โดยมีทัณฑ์สวรรค์ที่ฟาดฟันใส่หัวใจเทพปีศาจไม่หยุดหย่อน ช่วยถ่วงเวลาให้ลูกแก้ววิญญาณได้มาก
เทพปีศาจโกรธยิ่งนัก
ไอ้สวรรค์บ้านี่!
โม่จวินเจ๋อที่กำลังต่อสู้กับร่างแยกของเทพปีศาจทั้งเจ็ดเงยหน้ามองไปไกล ขณะนั้นร่างแยกพิเศษก็ปรากฏขึ้น พุ่งตรงไปยังหัวใจของเทพปีศาจ
โม่จวินเจ๋อกำลังจะไล่ตามไป แต่หางตาเหลือบเห็นร่างที่ตรงมาหาเขาจึงชะงักไป
เพราะความลังเลเพียงชั่วขณะ ทำให้ร่างแยกพิเศษหลอมรวมกับหัวใจเทพปีศาจสำเร็จ
เทพปีศาจที่สูญเสียร่างกายไป ได้กลับมาครอบครองร่างใหม่อีกครั้ง
สิ่งแรกที่เทพปีศาจทำเมื่อได้ร่างกายคือ พยายามแย่งชิงเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังหนี แต่เขาก็ช้าไปหนึ่งก้าว เพราะโม่จวินเจ๋อฝ่าวงล้อมออกมาและรับหลิงเยว่เอาไว้ได้ทัน
หลิงเยว่ที่เดิมอยู่ในร่างมนุษย์ เมื่อสัมผัสกับนิ้วมือของโม่จวินเจ๋อก็แปรสภาพเป็นเมล็ดพันธุ์ครึ่งหนึ่งและเข้าสู่ร่างกายของเขา
ลูกแก้ววิญญาณกลายเป็นกระบี่ตกลงมาอยู่ในมือของโม่จวินเจ๋อ แต่คราวนี้มันไม่ใช่สีขาวที่ร่างแยกของเทพปีศาจคุ้นเคยอีกต่อไป มันกลับเป็นสีทองบริสุทธิ์ ใบมีดเปล่งแสงทองเจิดจ้าจนแสบตา เผ่าปีศาจที่เผชิญหน้ากับแสงของกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เสวียนเทียนถึงกับหลั่งเลือดออกมาทันที
แม้โม่จวินเจ๋อจะสงสัยว่าทำไมกระบี่ของเขาถึงเปลี่ยนรูปลักษณ์ไป แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิดถึงเรื่องนี้ เพราะเขาต้องพาหลิงเยว่ออกจากวงล้อมของเทพปีศาจและเหล่าปีศาจเสียก่อน
…………….
