ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 565 รับศิษย์หรือ?

บทที่ 565 รับศิษย์หรือ?

ทันทีที่ตุ๊กตาไม้อ้วนลงมือ ทั่วทั้งบริเวณถูกปกคลุมด้วยพลังหยินหนาทึบ พลังหยินสามารถขัดขวางสายตาของผู้คนและยังทำให้ประสาทสัมผัสทั้งห้าอ่อนแอลงได้

การกระทำเช่นนี้ก็เพื่อปกป้องหลิงเยว่ทั้งสองและโม่จวินเจ๋อที่กำลังวางกลอุบายอยู่

การยั่วโมโหวิญญาณผี นับว่าพวกผู้บำเพ็ญเหล่านี้ไปหาเรื่องผิดคนเสียแล้ว!

เสียงสนทนาเกี่ยวกับต้นไม้คู่แห่งความตายที่ดังขึ้นเมื่อครู่ค่อย ๆ เบาลงจนกระทั่งเงียบหายไป

“ต้นไม้คู่แห่งความตายที่เจ้าพูดถึงหายไปไหนแล้วเล่า?” ชายชราที่เมื่อสักครู่ยังพูดจาคล่องแคล่วอยู่ จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าไหล่ของเขาหนักอึ้ง พอหันศีรษะกลับไป เห็นเพียงหุ่นไม้พิการที่มีดวงตาขนาดไม่เท่ากัน ไม่มีมือซ้ายและเท้าขวากำลังพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงน่าขนลุก

ขณะที่พูดมันยังทำท่าน่ารักด้วยการเอียงศีรษะ ปากของมันแยกยิ้มกว้างไปถึงท้ายทอย ช่างน่าสยองขวัญเสียจริง

“กุ่ย กุ่ย กุ่ย…” ชายชราพูดติดอ่างอยู่นาน ไม่สามารถเอ่ยชื่อของกุ่ยซื่อได้อย่างถูกต้อง จนกระทั่งคนข้าง ๆ เอ่ยชื่อหุ่นไม้ออกมา

“กุ่ยซื่อ!”

โอ้! ไม่ถูกต้อง แท้จริงแล้วไม่มีใครถูกสังหารเลยสักคน!

ชายที่ยืนอยู่ในตำแหน่งหลักนึกถึงเสียงคำรามด้วยความโกรธของสัตว์อสูรหมอกแห่งความว่างเปล่าที่ปรากฏในทะเลสีม่วง รวมถึงเงาดำสี่สายที่ผ่านไปมาที่นั่นเป็นครั้งคราว พวกมันคือสี่วิญญาณผี!

ที่แท้ราชินีแห่งทะเลม่วงไม่เพียงแต่ซ่อนต้นไม้คู่แห่งความตายเท่านั้น แต่ยังซ่อนเผ่าสัตว์อสูรหมอกและสี่วิญญาณผีไว้ด้วย ช่างกล้าหาญเสียจริง ไม่แปลกเลยที่จอมวิญญาณจะเลือกลงมือกับทะเลม่วง

“ข้าผู้เป็นเจ้าเมืองยังไม่ตาย ดูเหมือนเจ้าจะผิดหวังมากเลยนะ?” กุ่ยซื่อลอยไปอยู่ตรงหน้าชายผู้นำกลุ่ม “ทำไมเจ้าไม่ตอบคำถามของข้า?”

ชายชราที่อยู่ข้าง ๆ เหงื่อแตกพลั่ก รีบตอบว่า “สิ่งที่ข้าพูดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น”

“พวกเจ้าช่างเป็นพลเมืองดีของดินแดนว่างเปล่าจริง ๆ ในยามคับขันเช่นนี้กลับคิดจะลงมือกับต้นไม้แห่งความเป็นความตายคู่ ช่างทำให้ข้าผู้เป็นเจ้าเมืองรู้สึกอับอายจริง ๆ โอ้…”

กุ่ยซื่อยังพูดไม่ทันจบ ชายผู้นำกลุ่มก็ชักดาบยาวออกมาฟันใส่เขา

“เมื่อพวกเจ้าชอบฟันนัก ข้าจะให้พวกเจ้าได้ฟันอย่างเต็มที่” เมื่อคำพูดนี้เอ่ยออกมา พื้นที่ที่ถูกปิดล้อมด้วยพลังหยินก็ปรากฏกองทัพหยินมากมาย บางตนเกือบจะแตะใบหน้าของผู้บำเพ็ญเหล่านี้เข้าแล้ว

กองทัพหยินล้อมโจมตีผู้บำเพ็ญ ส่วนกุ่ยซื่อก็เกาะอยู่บนร่างของชายผู้นำ

“ช่างไร้ประโยชน์จริง ๆ!” กุ่ยซื่อที่กำลังต่อสู้กับชายผู้นำอย่างสูสีหันกลับมาพลัน ต้องการจะโต้แย้งคำพูดของหลิงเยว่ต้นไม้ปีศาจ แต่กลับพบว่าคู่ต่อสู้ของตนถูกนางบิดคอตายไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รวมถึงปฐมวิญญาณที่พยายามจะหลบหนีก็ถูกสกัดไว้เช่นกัน

จู่โจมเพียงครั้งเดียวก็สังหารได้สำเร็จ! เจ้าคนอ่อแอนั่นกลายเป็นต้นไม้แล้วแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรือ?

กุ่ยซื่อบอกว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บ และบาดเจ็บสาหัสด้วย

“เป็นนาง เป็นหญิงผู้นี้!” คำพูดของชายชราเพิ่งจะจบลงก็ถูกหลิงเยว่ต้นไม้ปีศาจบิดคอขาดแล้วกลายเป็นผุยผง พร้อมปฐมวิญญาณอีกสองตน

“ด้วยพลังแค่นี้ กล้ามาไล่ล่าเทพเช่นข้าหรือ?”

ในขณะที่หลิงเยว่ต้นไม้ปีศาจหัวเราะเยาะ ผู้บำเพ็ญทั้งหมดที่ถูกกองทัพวิญญาณโจมตีก็ถูกสังหารจนหมดสิ้น หลิงเยว่ต้นไม้มรกตตกตะลึง ตอนนี้หลิงเยว่ดูเหมือนกับต้นไม้ปีศาจในอดีตมาก นางกลืนโดยไม่รู้ตัว

“ไม่ฆ่าพวกมันแล้วจะปล่อยให้พวกมันออกไปบอกเทพปีศาจว่าพวกเราอยู่ที่ไหนหรือ?” ต้นไม้ปีศาจแค่นเสียงเย็นชาพลางโยนศพในมือทิ้ง นางไม่รู้สึกอะไรเลยกับการฆ่าคนไม่กี่คน

“ข้าก็ไม่ได้ห้ามเจ้านี่” หลิงเยว่ต้นไม้มรกตกลอกตา อย่างน้อยนางก็ยังรู้ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน

“เจ้าห้ามข้าไม่ได้หรอก ถึงรวมพวกเจ้าอีกไม่กี่คนก็ห้ามข้าไม่ได้”

หัวใจของกุ่ยซื่อแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ เขาไม่อาจเข้าใจได้เลย เพียงแค่หลับไปชั่วครู่ก็มีหลิงเยว่สองคนปรากฏตัวขึ้นมา แถมหนึ่งในนั้นยังมีพลังที่เหนือกว่าเขาอีก!

“รับข้าเป็นศิษย์ได้หรือไม่?”

หลิงเยว่ต้นไม้ปีศาจที่กำลังรู้สึกภาคภูมิใจอยู่นั้น มองไปยังตุ๊กตาไม้อ้วนด้วยความประหลาดใจ

เมื่อครู่นี้เจ้านั่นพูดใช่หรือไม่?

“จะรับข้าเป็นศิษย์หรือไม่?” กุ่ยซื่อพูดซ้ำอีกครั้ง แถมยังทำหน้ายิ้มประจบด้วยใบหน้าสยดสยอง จนทำให้หลิงเยว่ต้นไม้ปีศาจรู้สึกขนลุกไปหมด

หน้าตาหมอนี่น่ากลัวยิ่งนัก!

“ไม่รับ เรามันคนละเผ่าพันธุ์กัน”

ดวงตาเล็กใหญ่ของกุ่ยซื่อเริ่มมีน้ำตาคลอ เขาอ้าปากจะขอร้องอีกครั้ง แต่โม่จวินเจ๋อที่กำลังวางค่ายกลก็เดินเข้ามา

“ไปกันเถอะ”

“เร็วขนาดนี้เลยหรือ?” หลิงเยว่สีหน้ายินดีปรีดา นางเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องรออีกสามถึงห้าวัน แต่ผลปรากฏว่าใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น

ความชำนาญเกิดจากการฝึกฝน ในครั้งแรกที่เขาวางกับดัก เขายังคงสับสนมาก ทั้งยังเผชิญหน้ากับจอมวิญญาณที่ใช้หมอกแห่งความตาย เรียกได้ว่า… เขาไม่อยากจะนึกถึงมันอีก!

หลิงเยว่ต้นไม้ปีศาจคว้าตุ๊กตาไม้อ้วนไว้ แล้วก้าวเข้าไปทันที

“เร็วเข้าเถอะ ข้ากำลังจะควบคุมตัวเองไม่ไหวแล้ว”

นางรู้สึกถึงความกระหายเลือดของตัวเอง เหมือนกับตอนที่นางบิดคอผู้บำเพ็ญเหล่านั้นเมื่อครู่ ตอนนี้หลิงเยว่ต้นไม้ปีศาจอยากจะบีบตุ๊กตาไม้อ้วนในมือให้แหลกละเอียดเช่นกัน

เมื่อรู้สึกถึงกลิ่นอายสังหารที่แผ่ออกมาจากต้นไม้กึ่งปีศาจ ตุ๊กตาไม้อ้วนก็ดิ้นรนบินออกมา แล้วพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของต้นไม้มรกตทันที แต่เดิมเขาคิดว่าจะต้องดิ้นรนสักพักกว่าจะหลุดพ้น แต่ไม่คาดคิดว่าเพียงขยับเล็กน้อย ต้นไม้ปีศาจจะปล่อยมือทันที

“พวกเจ้ามัดข้าหรือทำให้ข้าสลบไปเลยดีกว่า” ดวงตาของต้นไม้ปีศาจวาบขึ้นเป็นประกายสีแดง ร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อต้านทานจิตสังหารที่เกิดขึ้น

นางอยากฉีกร่างของตัวเองที่อยู่ตรงหน้า รวมถึงโม่จวินเจ๋อ ลูกกลมดำใหญ่เล็กและตุ๊กตาไม้อ้วนให้แหลกละเอียดเหลือเกิน เหมือนกับตอนที่บีบผู้บำเพ็ญให้แหลกไปเมื่อครู่ มันเป็นความสุขที่บอกไม่ถูก

หลิงเยว่ต้นไม้มรกตไม่รีรอแม้แต่น้อย นางรีบใช้กิ่งไม้ของร่างแท้ตัวเองมัดหลิงเยว่ต้นไม้ปีศาจอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าแบบนี้ยังไม่ปลอดภัยพอ จึงดึงกิ่งไม้อีกกิ่งหนึ่งออกมาพันร่างนางให้เป็นดักแด้

“จำเป็นต้องทำถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”

“เจ้าไม่สังเกตเห็นแสงสีแดงที่วูบผ่านไปเมื่อครู่หรือ? การทำเช่นนี้จะปลอดภัยกว่า” ขณะที่พูดหลิงเยว่ก็ตบรังไหมขนาดใหญ่ตรงหน้าพลางพยักหน้ายิ้ม ดูเหมือนนางจะพอใจกับผลงานของตนเองมาก

“ถูกต้อง ทำเช่นนี้จึงจะปลอดภัย!” ตุ๊กตาไม้อ้วนที่ไม่สมบูรณ์ถึงกับกระโดดโลดเต้นด้วยขาข้างเดียวบนหัวของรังไหม หลิงเยว่ที่อ่อนโยนและใจดีตรงหน้านี้น่ารักกว่า ส่วนคนที่อยู่ใต้เท้านั้นโหดร้ายเกินไป!

“เจ้าไม่ใช่ว่ายังอยากเป็นศิษย์ของนางอยู่หรอกหรือ?” โม่จวินเจ๋อคว้าตุ๊กตาไม้อ้วนออกไป

“นางปฏิเสธข้าแล้ว!” ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังสนทนากัน แท่นมิติก็เริ่มทำงาน ทันทีที่มันเริ่มทำงาน กิ่งไม้เขียวที่กักขังต้นไม้ปีศาจก็เริ่มแตกออก

“!!!”

ต้นไม้มรกตตกใจจนรีบนำกิ่งไม้อีกหลายกิ่งออกมาพันรอบตัวเอง ดูเหมือนว่าตัวตนภายในจะสูญเสียการควบคุมไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว

“ปล่อยข้าออกไป!”

“ถ้าเจ้ายังรบกวนข้าอีก พอข้าออกไปคนแรกที่ข้าจะฆ่าคือเจ้า หลังจากนั้นข้าจะสังหารโลกผู้บำเพ็ญให้ราบคาบ!” หลิงเยว่ต้นไม้มรกตยกมือขึ้นด้านหนึ่ง จากนั้นเร่งความเร็วในการรัดอีกฝ่าย แต่นั่นยังไม่เพียงพอ นางยังโยนลมหายใจแห่งชีวิตหลายกลุ่มเข้าไปในต้นไม้ปีศาจด้วย

………………..