ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 584 พลังแห่งศรัทธา?
บทที่ 584 พลังแห่งศรัทธา?
ฮวนฮวนรู้สึกตกตะลึงเมื่อเห็นเพื่อนของนางกลายเป็นทารกต่อหน้าต่อตา
นางคุกเข่าลงข้างหนึ่ง อุ้มทารกร่างผอมบางที่หลับใหลไปแล้วไว้ในอ้อมอก ดวงตาของนางเริ่มมีหมอกควันลอยขึ้นมา ทำไมถึงเป็นเช่นนี้…
หลิงเยว่ที่ดูดซับพลังบุญกุศลไปบางส่วนได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว โชคดีที่นางปฏิเสธพลังบุญกุศลหยดสุดท้ายที่หลิงเยว่ตัวน้อยมอบให้ได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นหลิงเยว่น้อยคงจะกลายเป็นเมล็ดพันธุ์อีกครั้ง
เซี่ยซิ่นรุ่ยจ้องมองสามผีอย่างกระตือรือร้นแล้วถามว่า “ถ้าเรามีความเชื่อเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตนี้คืออาจารย์ จะทำให้เกิดพลังแห่งศรัทธาขึ้นมาได้ใช่ไหม?”
สามผีพยักหน้าพร้อมกัน
“นางคือเทพผู้พิทักษ์ของพวกเจ้าและสามภพ นอกจากนางแล้ว พวกเจ้าจะศรัทธาใครอีกเล่า?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สรรพชีวิตทั้งหลายก็เข้าใจแล้ว
เกือบทุกคนที่เป็นผู้บำเพ็ญต่างนั่งขัดสมาธิลง สีหน้าของพวกเขาเปี่ยมไปด้วยความศรัทธา ในใจมีเพียงความคิดเดียว นั่นคือต้องการช่วยเหลือเทพผู้พิทักษ์ของพวกเขา
เผ่าวัวอสูรก็เช่นกัน รวมถึงเผ่าอสรพิษเก้าเศียร ทุกคนในเมืองปีศาจและยังมีปลาหนามปีศาจ ปีศาจสิงโตเก้าหาง แม้แต่เหล่าสัตว์เทพก็นั่งขัดสมาธิลงเช่นกัน
“แล้วพวกข้าเล่า…?”
บรรดาผู้ติดตามของเทพปีศาจต่างงุนงงชั่วขณะ
สิ่งสีขาวคล้ายเส้นหมอกลอยออกมาจากร่างของสิ่งมีชีวิต มันค่อย ๆ ลอยอย่างรวดเร็วไปยังต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นก็พันรัดกิ่งไม้แน่นก่อนจะหายวับไป
นั่น… คือพลังแห่งศรัทธาใช่หรือไม่?
หกสนมปีศาจที่เหลือยืนอยู่หน้าวัง พลางมองไปที่ต้นไม้แห่งชีวิต
“เทพปีศาจสิ้นชีพแล้ว การศรัทธาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งจะเป็นอย่างไรเล่า?!”
ท้ายที่สุดแล้วก็คือนาง ในยามที่พวกเขาตกอยู่ในอันตราย นางได้ปรากฏกายราวกับเทพเจ้า ช่วยเหลือพวกเขาและโลกที่บอบช้ำนี้
ทุกอย่างคือนาง…
สรรพชีวิตทั้งหมดในโลกผู้บำเพ็ญหันหน้าไปทางต้นไม้แห่งชีวิต
พลังแห่งความศรัทธามหาศาลรวมตัวกันบนท้องฟ้า แล้วพุ่งเข้าสู่ร่างของต้นไม้แห่งชีวิตพร้อมกัน
“ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจจริง ๆ”
องค์ชายเย่าขยี้ตาที่พร่ามัว ภาพนี้ทำให้ข้านึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในดินแดนว่างเปล่าก่อนหน้านี้
“พี่ใหญ่ หลิงเยว่มีพลังแห่งศรัทธามากมายช่วยเหลือ อัตราความล้มเหลวคงไม่มีแล้วกระมัง?”
“ยังคงมีอยู่” กุ่ยอีตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “แต่อัตราความสำเร็จจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก”
“สามภพจะต้องพัฒนาสำเร็จแน่นอน หลิงเยว่จะไม่มีวันล้มเหลว ข้ายังต้องรอนางกลับมาทำอาหารอร่อย ๆ ให้ข้าอีกนะ!”
ลูกกลมสีดำมีความเชื่อมั่นในตัวหลิงเยว่อย่างยิ่ง ลูกกลมสีดำที่อยู่ข้าง ๆ เห็นพลังแห่งศรัทธาเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนตัวน้องชายของตนก็ขยี้ตาด้วยความประหลาดใจ พบว่าตนเองไม่ได้มองผิด
“เจ้าตัวน้อยของพวกเจ้าช่างไม่ธรรมดาเลย” กุ่ยเอ้อร์ก็เห็นเช่นกัน “นี่มันไม่เท่ากับการกลายเป็นพลเมืองของโลกนี้หรอกหรือ?”
ลูกกลมสีดำนั้นช่างร้อนใจเสียจริง อยากจะตบเจ้าตัวเล็กสักทีให้หายโมโห เมื่อถึงเวลากลับไปยังดินแดนว่างเปล่า เขาก็จะกลายเป็นคนนอกแล้ว!
กุ่ยซื่อรีบหลับตาทั้งสองข้างทันที สามผีไม่ได้ขัดขวาง การเป็นพลเมืองของโลกไหนก็เหมือนกันทั้งนั้น
อืม… พอดีพวกเขาขโมยของในดินแดนว่างเปล่าจนเกือบหมดแล้ว อีกทั้งดินแดนเงาทมิฬก็ถูกทำลายจนไม่เหลือแม้แต่เศษซาก บางทีการเปลี่ยนไปอยู่โลกอื่น ไม่สิ การใช้ชีวิตในโลกอื่นคงไม่เลวร้ายนัก
อย่างไรเสียพวกเขาก็สามารถไปยังดินแดนว่างเปล่าได้ทุกเมื่อ พวกเขาจะลองดูแล้วกัน!
“!!!?”
ลูกกลมสีดำตัวเล็กไม่เข้าใจ รวมถึงสัตว์อสูรแห่งดินแดนว่างเปล่าที่โตเต็มวัยด้วย แม้สามภพจะยกระดับขึ้นจริง แต่ไม่น่าจะถึงระดับของดินแดนว่างเปล่า ทำไมพวกเขาต้องมาเป็นประชาชนของภพนี้ด้วย?
ถ้าหากว่าล้มเหลวล่ะ?
แต่ว่า… ด้วยสถานการณ์แบบนี้ในตอนนี้ การล้มเหลวคงเป็นไปไม่ได้สินะ?
“องค์ชายเรากลับกันก่อนดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”
เหล่านักรบเผ่าภูตกลัวว่าองค์ชายของพวกเขาจะคิดอะไรไม่ดี จึงเอ่ยปากถาม
ทันทีที่องค์ชายเอ่ยจบ ต้นไม้แห่งชีวิตที่ฟื้นคืนสภาพก็พลันเปล่งแสงสีทองจ้า ภายในแสงสีทองนั้นคือต้นไม้ยักษ์สีเขียวมรกต ส่วนด้านนอกเป็นชั้นสีขาวเรืองแสง
กิ่งไม้ทั้งหมดร่วมแรงกันโยนท้องฟ้าที่ค้ำไว้ไปทางโลกผู้บำเพ็ญเซียน
สวรรค์ของสองโลกชนกันแล้ว!
“!!!”
เหล่าภูตและลูกกลมดำกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว
คราวนี้ต้นไม้แห่งชีวิตไม่ได้หยุดเพราะหมดแรง แต่กลับเติบโตขึ้นไปเรื่อย ๆ จนสูงกว่าสวรรค์ของทั้งสองโลก กิ่งก้านครึ่งหนึ่งพันรอบสวรรค์ของโลกผู้บำเพ็ญอีกครึ่งพันรอบสวรรค์ของโลกผู้บำเพ็ญเซียน จากนั้นออกแรงดึงให้ทั้งสองเสมอ แล้วค่อย ๆ ดึงเข้าหากัน…
ใกล้จะชิดติดกันแล้ว อีกนิดเดียว แค่อีกนิดเดียวเท่านั้น!
องค์ชายเย่าตื่นเต้นยิ่งกว่าหลิงเยว่เสียอีก เขาถึงกับได้ยินเสียงหัวใจของตนเองเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง ในไม่ช้าเขาจะได้เห็นการพัฒนาของภพนี้ด้วยตาตนเองแล้ว!
ท้องฟ้าของสองภพรวมเข้าด้วยกันอย่างราบรื่น!
ช่องว่างถูกกิ่งของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ขวางกั้นไว้ ทำให้สองภพไม่สามารถต่อสู้กันได้
การเยียวยาสวรรค์ปรากฏขึ้นอีกครั้ง!
ครั้งนี้เนื่องจากโลกผู้บำเพ็ญรวมใจเป็นหนึ่งเดียว พลังที่หลิงเยว่ใช้ไปถูกเติมเต็มด้วยพลังศรัทธาอย่างไม่ขาดสาย การซ่อมแซมของนางจึงรวดเร็วมาก
องค์ชายเย่าหรี่ตา ก้มลงมองไปที่โม่จวินเจ๋อและพบสิ่งที่น่าตกใจ!
ทำไมพลังศรัทธาของเขาถึงเป็นสีทองอ่อน!?
“จริงด้วย ทำไมมีแต่ของเขาที่ไม่เหมือนกัน?” ลูกกลมสีดำบินวนรอบโม่จวินเจ๋ออย่างสงสัย แม้แต่กลิ่นอายก็ดูเหมือนจะไม่เหมือนกัน ช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน
“นี่อาจจะเป็นพลังแห่งความรักหรือไม่?” นักรบภูตอดหัวเราะออกมาไม่ได้
อะไรคือพลังแห่งความรัก?
ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
พลังแห่งศรัทธาสีทองอ่อน พลังแห่งศรัทธาสีทองอ่อน…
องค์ชายเย่าท่องซ้ำไปมาในใจ การพลิกหน้าหนังสือเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เหล่าสัตว์อสูรแห่งความว่างเปล่าที่มองตามไปด้วยถึงกับมึนงง ยังไม่ทันได้เห็นชัดเจน ภูตน้อยก็พลิกไปแล้วหลายร้อยหน้า
จำได้ว่าเหมือนเคยเห็นมันโดยบังเอิญ และมันก็อยู่ในตำราโบราณเล่มนี้แน่นอน องค์ชายเย่ามั่นใจว่าตนเองจำไม่ผิด แต่มันอยู่หน้าไหนกันแน่!
ในขณะที่กำลังจะพลิกถึงส่วนสุดท้ายของหนังสือ องค์ชายเย่าก็หยุดการพลิกหน้าลง “พบแล้ว!”
สามคำนี้ทำให้ลูกกลมสีดำเล็ก ๆ และเหล่าภูตน้อยพากันกรูเข้ามาในทันที
องค์ชายเย่าถูกดันออกไปด้านนอก เขาไม่ทันได้มองอย่างละเอียด เห็นเพียงหกตัวอักษรที่ว่า พลังศรัทธาสีทอง
พลังศรัทธาสีทอง?
องค์ชายเย่ามองไปที่โม่จวินเจ๋อม่านตาของท่านหดเล็กลง พลังศรัทธาสีทองอ่อนของคนคนนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กลายเป็นสีทองไปเสียแล้ว!
