ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ - บทที่ 141 กู้โม่หาน เจ้าไม่เห็นหรือไง
ฉางชิงหยางชี้ไปที่เชี่ยนปี้ด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ เชี่ยนปี้ปรับตัวไม่ทัน อึ้งจนเบิกตากว้าง เหมือนตกใจจนอวัยวะภายในล้วนเคลื่อนที่ไปหมด
เป็นไปได้อย่างไร?
คนนี้กล้าได้อย่างไร……
หรือว่า หนานหว่านเยียนก็ซื้อใจเขาด้วย ให้เขามาใส่ร้ายกลับหรือ?!
สีหน้าของกู้โม่หานเย็นชามาก เขาหันหน้ามองไปทางหยุนอี่ว์โหรว แล้วเม้มปาก
เจียงหรูเยว่ไม่รู้สถานการณ์ แต่พอได้ยินฉางชิงหยางพูดเช่นนี้ อยู่ๆนางก็เข้าใจขึ้นมา แตะศีรษะและมองไปที่หยุนอี่ว์โหรว พร้อมพูดอย่างดูถูก
“คิดไม่ถึงว่าปกติพระชายารองหยุนดูอ่อนโยนและซื่อๆ แต่กลับทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้ขึ้นมาได้?”
ถึงแม้นางไม่เข้าใจ แต่ไปตามฝั่งที่ได้เปรียบไม่ผิดแน่นอน!
เพราะนางไม่ชอบผู้หญิงสองคนนี้ทั้งสิ้น!
โดยเฉพาะหยุนอี่ว์โหรว วางแผนใส่ร้ายนางด้วย น่าเกลียดชังจริงๆ!
สีหน้าของเชี่ยนปี้หวาดกลัวมาก รีบคุกเข่า”ไม่ใช่เพคะะท่านอ๋อง!บ่าวกับเจ้านายไม่เคยทำเรื่องแบบนี้เพคะ!เขาใส่ร้ายเอง ท่านอ๋องโปรดตัดสินความเป็นธรรมให้เพคะ!”
“เจ้าอย่ามาพูดเพ้อเจ้อ ข้าจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร?”หยุนอี่ว์โหรวก็รีบคุกเข่า สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ แต่กลับมีความกลัวพุ่งขึ้นจากใจ นางห้ามตื่นเต้น ห้าม!
“ท่านอ๋อง ท่านต้องเชื่อโหรวเอ๋อร์!”
ระหว่างที่พูด นางก็รีบมองไปทางฉางชิงหยาง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย
“เมื่อกี้เจ้ายังยืนยันว่าเจ้าเป็นชู้ของพระชายา แต่ตอนนี้กลับมาใส่ร้ายข้ากับเชี่ยนปี้?เจ้ามีหลักฐานอะไร!”
กู้โม่หานไม่เชื่อหรอก คำพูดของหนานหว่านเยียน เขาไม่เคยจะเชื่อ!
ขอแต่ฉางชิงหยางเอาหลักฐานออกมาไม่ได้ เขาก็ไม่เชื่อหรอก
กู้โม่หานไม่ได้ประคองหยุนอี่ว์โหรวขึ้นมาทันที แต่กลับไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
เขาจ้องนางอยู่แบบนี้ เหมือนจะมองทะลุผ่านหยุนอี่ว์โหรว สายตาที่แหลมคมและสอบสวนนั้น ทำให้หยุนอี่ว์โหรวได้สัมผัสกับพลังอำนาจของกู้โม่หานครั้งแรก
ทันใดนั้น ฉางชิงหยางก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี
แต่หนานหว่านเยียนกลับกอดอก และพูดอย่างเย็นชา”จดหมายที่พวกเจ้าวางแผนที่จะทำร้ายข้านั้น ไม่ใช่หลักฐานหรือไง?และสาวใช้ของเจ้าเชี่ยนปี้ ถูกอวี๋เฟิงจับตัวได้ในเหตุการณ์ เจ้ายังจะเถียงอะไรอีก?”
หยุนอี่ว์โหรวแอบแค้นในใจ มองเชี่ยนปี้ทีหนึ่ง
เชี่ยนปี้รู้สึกตื้นตันใจมาก แต่นางนึกถึงคำสั่งสอนในเมื่อก่อนของหยุนอี่ว์โหรว ก็รีบก้มหน้าแสดงความเคารพต่อกู้โม่หาน
“กราบทูลท่านอ๋อง เมื่อกี้บ่าวพูดแล้วว่า หลายวันก่อนเห็นว่าชิงหว่านทำตัวน่าสงสัย เลยคิดจะไปแจ้งเจ้านาย แต่กลัวนางวางแผนร้ายอะไรอีกหรือเปล่า เลยตัดสินใจที่จะเดินตามขึ้นไปดู”
“แต่บ่าวเพิ่งถึง ก็ถูกอวี๋เฟิงมองเป็นผู้ก่อเหตุร่วมแล้วจับตัวขึ้นมา ไม่ให้โอกาสบ่าวอธิบายเลย เรื่องนี้เจ้านายไม่รู้อะไรทั้งสิ้นเลยเพคะ”
ชิงหว่านได้ยินเช่นนี้ ก็นิ่งอึ้งอยู่กับที่ ทำตัวไม่ถูก ใช้สายตาที่สับสนมองหยุนอี่ว์โหรวทีหนึ่ง
ฉางชิงหยางรีบร้อนขึ้นมา โมโหจนกระทืบเท้า
เขาลุกขึ้นมาโดยไม่สนใจสิ่งอื่น ขึ้นไปดึงปกเสื้อของเชี่ยนปี้ พูดอย่างโหดร้าย”เจ้าพูดโกหก!เจ้าเป็นคนมาติดต่อข้าก่อน เจ้าบอกว่าเจ้านายของเจ้าไม่อยากให้พระชายาราบรื่นในจวนอ๋อง!”
“เจ้าเป็นคนเอาจดหมายให้ข้าด้วย!อีหญิงเลว!เจ้าจะมาปัดความผิดอีกหรือ?!”
เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว จริงๆแล้วหยุนอี่ว์โหรวและเชี่ยนปี้ล้วนรู้อยู่แก่ใจ
“ชู้”ที่ว่าคนนี้ ถูกหนานหว่านเยียนซื้อใจมานานและ การแสดงเมื่อกี้นี้ ล้วนดำเนินการตามคำสั่งของหนานหว่านเยียนทั้งนั้น
เรื่องผกผันนี้ ทำให้นายบ่าวสองคนล้วนตกใจไปหมด!
พฤติกรรมของพวกนาง ล้วนถูกหนานหว่านเยียนควบคุมอยู่ในมือ!
หยุนอี่ว์โหรวโกรธขรึมมาก ไอ้หนานหว่านเยียนทำไมอยู่ทุกที่เลย!แผนที่นางคิดค้นอย่างจริงจังนั้นถูกนางทำลายอีกแล้ว!
แต่ดีที่นางยังมีการเตรียมตัวอีก!
หนานหว่านเยียน เอานางไม่อยู่หรอก!
เชี่ยนปี้โมโหมาก นางดิ้นรนเพื่อพ้นจากการควบคุมของฉางชิงหยาง จ้องเขาด้วยสายตาที่โกรธขรึม”จดหมายนั้นคืออะไรข้ายังไม่เคยเห็นเลย!ถ้าท่านอ๋องไม่เชื่อ สามารถให้คนไปหาลายมือของบ่าวและเจ้านายได้จากเรือนจู๋หลาน!”
กู้โม่หานดูมานานขนาดนั้น ในที่สุดก็ได้พูดออกมา น้ำเสียงแหลมคมมาก
“พ่อบ้านกาว!”
“พ่ะย่ะค่ะ”พ่อบ้านกาวไม่กล้าล่าช้า พาองครักษ์ไปที่เรือนจู๋หลานทันที
หยุนอี่ว์โหรวแอบถอนหายใจออกมา แต่หนานหว่านเยียนกลับไม่ให้โอกาสนางในการพักผ่อนเลย
“ลายมือสามารถเลียนแบบได้ และในเมื่อเจ้าสามารถทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ ก็ต้องหาทางถอยอยู่แล้ว สมมุติว่าหาแพะรับบาป”
หยุนอี่ว์โหรวซ่อนความโมโหในสายตา แอบโกรธในใจ มีแต่ต้องขึ้นไปดึงแขนเสื้อของกู้โม่หาน”ท่านอ๋อง ท่านไม่เชื่อโหรวเอ๋อร์แล้วหรือเพคะ?โหรวเอ๋อร์อยู่ในจวนอ๋องตลอดตั้งวัน ไม่เคยได้ออกจากจวนอ๋องเลย……เรื่องพวกนี้ โหรวเอ๋อร์ไม่รู้ทั้งสิ้น!”
กู้โม่หานหายใจเข้าลึกๆ เขาเห็นมือที่หยุนอี่ว์โหรววางมา ก็เกิดความเห็นใจขึ้นในสายตาแต่ก็รู้สึกสับสนด้วย”พอเถอะ”
ในเวลานี้ พ่อบ้านกาวกลับมาอย่างรีบร้อน
“ท่านอ๋องท่านดูสิ”เขาเอาจดหมายสองซองขึ้นมา เป็นจดหมายที่หยุนอี่ว์โหรวและเชี่ยนปี้ใช้ในการฝึกลายมือที่ห้อง
แต่กู้โม่หานกลับไม่ดูเลย ผลักออกไปโดยตรง”ไม่ต้องดูแล้ว!ข้ามีการตัดสินในใจ!โหรวเอ๋อร์จะไม่มีวันทำเรื่องพวกนี้แน่นอน!”
กระดาษโปรยบินลงมา แสงสว่างทะลุผ่านช่องว่างแล้วฉายลง เต็มไปด้วยความหวังในใจของหยุนอี่ว์โหรว
นางแอบถอนหายใจออก เชี่ยนปี้ก็หายห่วงเช่นกัน
หนานหว่านเยียนหัวเราะเยาะออกมาเสียงหนึ่ง กู้โม่หานนี่สองมาตรฐานจริงๆ เมื่อกี้ยังดุร้ายต่อนางอยู่เลย พอตอนนี้มาถึงหยุนอี่ว์โหรว เขากลับไม่เอ่ยเสียงเลย
“หยุนอี่ว์โหรว เจ้าไม่เคยทำจริงหรือ?ในจวนอ๋อง นอกจากเจ้ากับกู้โม่หานแล้ว ยังมีใครเคยเห็นปานของข้าอีก ยังมีใครรู้อย่างชัดเจนอีก?!สาวใช้ของเจ้าก็มีส่วนร่วมด้วย เจ้าว่าคำพูดของเจ้า ใครจะไปเชื่อ?”
หนานหว่านเยียนเงยหน้ามองกู้โม่หาน เหมือนมีความหมายโดยนัย
“กู้โม่หาน เจ้าไม่รู้สึกหรือว่า หลายๆเรื่องในช่วงนี้ล้วนเจาะจงมาที่ข้า”เสิ่นอี่ว์โดนพิษอีกครั้งหนึ่ง ชู้คนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างนี้ เจ้ายังไม่รู้อีกหรือ?”
กู้โม่หานจะไม่รู้ได้อย่างไรล่ะ แต่พอเกี่ยวข้องกับหยุนอี่ว์โหรว เขาก็ไม่สามารถตั้งสติได้
หยุนอี่ว์โหรวรอเขามาห้าปี เป็นผู้มีบุญคุณต่อเขาที่เขาเก็บไว้ในใจ ตอนอ่อนเยาว์นางก็ใจดีขนาดนั้นแล้ว จะไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่นแบบนี้หรอก!
หยุนอี่ว์โหรวถูกหนานหว่านเยียนขู่จนถึงทางดันแล้ว
ถ้าตอนนี้ยังไม่คิดวิธีช่วยตัวเองอีก ถึงแม้กู้โม่หานจะชอบนางขนาดไหน ก็เกรงว่าจะสงสัยนางด้วย
นางมองไปทางเชี่ยนปี้ สีหน้าเย็นชามาก”เชี่ยนปี้ เหตุใดเจ้าถึงจะไปตามคนอื่น ทำไมไม่แจ้งก่อน ตอนนี้พระชายาจะกล่าวโทษข้า เจ้าให้ข้าต้องอธิบายอย่างไร?”
เชี่ยนปี้กังวลทันที”พระชายารองเพคะ บ่าว บ่าวแค่……”
อยู่ๆ นางก็เหมือนนึกถึงอะไรได้ ชี้ไปที่ชิงหว่าน”คือเจ้า!อีขี้ทาส!เจ้าตั้งใจที่จะให้ข้าตามเจ้าไป จริงๆแล้วก็คือจะชักนำข้าเข้ากับดัก เพื่อใช้สิ่งนี้มาใส่ร้ายเจ้านายข้า!เจ้าโหดร้ายจริงๆ!”
หนานหว่านเยียนเลิกคิ้ว”ชิงหว่าน?”
ชิงหว่านอึ้งไปเลย จากนั้นก็เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ พยักหน้าอย่างมึงงง
นางมองหยุนอี่ว์โหรวทีหนึ่งด้วยความมึนงง
หยุนอี่ว์โหรวก็มองนางอยู่ น้ำตาคลออยู่ในดวงตา
ชิงหว่านตัดสินใจได้ อยู่ๆก็ลุกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง และวิ่งตรงมาที่หนานหว่านเยียน ไม่รู้ว่ามีมีดปรากฏขึ้นในมือแต่เมื่อไหร่
“อีหญิงเลว!ข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้!”
