ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 271 โชคลาภ

ตอนที่ 271 โชคลาภ
เมื่อเหล่าลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดซาตานขึ้นมายังเรือบรรทุกน้ำมันแล้วพวกเขาก็ต้องตกตะลึงไปกับภาพตรงหน้าเพราะปรากฏว่ามีร่างอันไร้วิญญาณของคนมากกว่าหนึ่งร้อยคนนอนเกลื่อนลานกว้างของเรือ ส่วนอิดาอับส์ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าใหญ่ของกลุ่มโจรสลัดซาตานก็เหลือบมองไปที่เย่เชียนและอดไม่ได้ที่จะชื่นชมความสามารถของเขา “สวัสดีฉันคือกัปตันของกลุ่มโจรสลัดซาตานอิดาอับส์” อิดาอับส์ยื่นมือออกมาขณะพูด

“ผมเย่เชียน..ผู้นำของกองกำลังทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า” เย่เชียนประกาศชื่อและตำแหน่งของเขาโดยตรง

“พวกคุณคือทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่างั้นหรือ!” อิดาอับส์ถามด้วยความประหลาดใจ

“ใช่! ..ฉายานามของผมก็คือราชาหมาป่า..ส่วนนี่ก็คือพี่น้องเขี้ยวหมาป่าของเรา..หมาป่าเทาเขี้ยวมังกรม่อหลง” เย่เชียนพูด

อิดาอับส์ถึงกับผงะไปชั่วขณะหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หัวเราะและพูดว่า “โอ้..ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงของทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่ามานานแล้ว..ที่เป็นดั่งราชาแห่งโลกของทหารรับจ้างผู้อยู่จุดสูงสุดของผืนแผ่นดิน..ฉันไม่คิดเลยว่าวันนี้ฉันจะโชคดีแบบนี้..ช่างเป็นความโชคดีของอิดาอับส์คนนี้จริงๆ”

“กัปตันอิดาอับส์ก็ยกย่องผมเกินไป..ผมน่ะเคยได้ยินตำนานของกลุ่มโจรสลัดซาตานมานานแล้ว..ในมหาสมุทรแปซิฟิกอันกว้างใหญ่ไปศาลนี้กลุ่มโจรสลัดซาตานคือราชาแห่งท้องทะเลที่แท้จริง..ผมอยากพบพวกคุณมาตลอด..และวันนี้ผมก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะได้พบกับพวกคุณ..มันจะต้องเป็นโชคชะตาของพวกเราอย่างแน่นอน”

“มันเป็นความผิดพลาดของฉันเองแหละที่ไม่รู้ว่าสินค้าพวกนั้นมันเป็นของพวกคุณ..และไปปล้นจนทำให้พวกคุณต้องขุ่นเคือง” อิดาอับส์พูดอย่างขอโทษ

ราชาแห่งผืนดินและราชาแห่งผืนทะเล ทั้งสองได้เผชิญหน้ากันแล้ว

“ฮ่าฮ่า..กัปตันอิดาอับส์คุณคิดอย่างงั้นหรือ..ถ้าเรื่องนี้มันไม่เกิขึ้นแล้วพวกเราจะพบกันได้ยังไงล่ะ..บางทีเรื่องพวกนี้อาจเป็นสิ่งที่พระเจ้ากำหนดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม เย่เชียนนั้นไม่รู้หรอกว่าพระเจ้าคืออะไรแต่เขาเพียงต้องการใช้ประสงค์ของพระเจ้ามาช่วยในการพูดคุยเพียงเท่านั้น เพราะคาดว่าคนต่างชาติเหล่านี้นั้นแตกต่างไปจากชาวจีนอย่างเขา และพวกเขาก็อาจจะเชื่อในพระเจ้าก็เป็นได้

“ใช่แล้ว! ..มันจะต้องเป็นประสงค์ของพระเจ้าที่กำหนดเอาไว้แล้ว” อิดาอับส์พูดด้วยรอยยิ้ม “เขี้ยวหมาป่าสมกับเป็นเขี้ยวหมาป่าที่ร่ำลือกันจริงๆ ..ฉันชื่นชมจากใจจริงๆ ที่สามารถกวาดล้างพวกกลุ่มโจรสลัดบลูวอเตอร์ได้ง่ายๆ แบบนี้..ถึงพวกมันจะไม่ใช่โจรสลัดจ้าวแห่งคาบมหาสมุทรแปซิฟิกก็ตาม..แต่อย่างน้อยๆ พวกมันก็มีกองกำลังมากกว่าร้อยคน..ทว่าพวกมันกลับถูกกวางล้างกลางทะเลที่เป็นดั่งสนามหลังบ้านของพวกมันเองโดยไม่แม้แต่จะได้ตอบโต้เลยด้วยซ้ำ..เขี้ยวหมาป่านี่คงจะไม่ใช่ราชาแห่งผืนแผ่นดินเท่านั้นแล้วล่ะ..คงจะเป็นราชาแห่งท้องทะเลในอนาคตอันใกล้นี้ด้วย!”

เย่เชียนของเย่เชียนขมวดเล็กน้อยและเขาก็แอบสงสัยว่าอิดาอับส์กำลังหมายถึงอะไรเมื่อเขาพูดเช่นนี้ เขาชื่นชมตัวเองจริงๆ อย่างงั้นหรือ? หรือเขากำลังเตือนตัวเองอยู่? อย่างไรก็ตามทว่าสายตาของอิดาอับส์นั้นดูจริงใจอย่างมากและไม่มีร่องรอยของจุดประสงค์ที่ไม่ดีเลย “กัปตันอิดาอับส์ก็พูดเกินไป..ผมไม่กล้าที่จะคิดแบบนั้นหรอก..เขี้ยวหมาป่าควรจะยึดติดกับรากฐานบนแผ่นดินอย่างเดียวดีกว่า..ฮ่าฮ่า” เย่เชียนพูด

อิดาอับส์ก็พยักหน้าเล็กน้อย แต่ในสายตาของเย่เชียนนั้นก็ยังคงแน่ใจว่าคำพูดของอิดาอับส์ไม่มากก็น้อยกำลังเตือนตัวเองอยู่ “เนื่องจากมันเป็นประสงค์ของพระเจ้า..ถ้างั้นคุณเย่ก็กลับไปที่ฐานของพวกเราก่อนสิ..ฉันชื่นชมความยิ่งใหญ่ของคุณเย่มานานแล้ว..เดี๋ยวฉันจะคืนเรือสินค้าให้” อิดาอับส์พูด

“ผมไม่สามารถรับเอาไว้อย่างนั้นได้เพราะผมได้เตรียมค่าไถ่เอาไว้แล้วสำหรับครั้งนี้..คุณคิดว่าไงบ้างกัปตันอิดาอับส์?” เย่เชียนพูด

“ได้สิ..ไม่มีปัญหา..กลับไปดื่มและพูดคุยกันก่อนเถอะฮ่าฮ่า” หลังจากที่อิดาอับส์พูดจบเขาก็สั่งให้คนของเขาหมุนหางเสือและตีเรือกลับไปที่ฐานที่มั่นของเขา สำหรับเรือรบที่ว่างเปล่าทั้งสองลำนั้นอิดาอับส์ก็ได้สั่งให้รองกัปตันและคนของเขาขึ้นเรือและแล่นเรือกลับไปพร้อมๆ กัน

ฐานที่มั่นของกลุ่มโจรสลัดซาตานนั้นตั้งอยู่บนเกาะแนวปะการังเล็กๆ ในมหาสมุทรแปซิฟิกซึ่งตำแหน่งที่ตั้งนั้นลึกลับอย่างและหากไม่ใช่คนของกลุ่มโจรสลัดซาตานเป็นผู้นำทางแล้วล่ะก็แม้แต่เครือข่ายทั้งหมดของเย่เชียนเองก็จะไม่สามารถค้นพบที่แห่งนี้ได้จริงๆ และไม่น่าแปลกใจเลยที่กองทัพเรือของประเทศต่างๆ ใช้ความพยายามอย่างมากในการกวาดล้างพวกเขาแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเลย บางทีอาจจะเป็นอย่างที่ม่อหลงพูดเอาไว้ว่าเบื้องหลังของกลุ่มโจรสลัดซาตานนั้นได้รับการสนับสนุนจากประเทศบางประเทศอยู่ก็เป็นได้

เย่เชียนและม่อหลงนั้นไม่ได้อยู่บนเรือบรรทุกน้ำมันแต่พวกเขาอยู่บนเรือรบที่แล่นตามเรือหลักกลุ่มโจรสลัดซาตานของอิดาอับส์ ซึ่งนี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่เย่เชียนได้ขึ้นเรือรบพิฆาตและเขาก็รู้สึกดีกว่าการนั่งในรถถังเสียอีก และเขาก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าเมื่อเขี้ยวหมาป่าจัดตั้งกองกำลังทางทะเลและมีเรือรบเหล่านี้แล้วมันจะเป็นอะไรที่ฮึกเหิมและยิ่งใหญ่ขนาดไหนกัน

ระหว่างทางอิดาอับส์และเย่เชียนก็พูดคุยกันอย่างมีความสุขราวกับว่าพวกเขาเป็นเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปี ราชากับราชาทั้งสองคนนี้ต่างก็เป็นผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่าใครในซีกโลกและมีอิทธิพลสูงสุดซึ่งก็แตกต่างกันแต่ก็เหมือนกันในเวลาเดียวกัน

เป็นเวลาสามวันหลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็มาถึงฐานที่มั่นของกลุ่มโจรสลัดซาตาน เกาะปะการังนั้นเป็นเพียงสถานที่ที่กลุ่มโจรสลัดซาตานมักจะใช้จับตัวประกันและเก็บทรัพย์สมบัติที่ปล้นสะดมมา เพราะปกติแล้วชีวิตประจำวันของพวกเขานั้นก็ยังอยู่บนเรือรบ อย่างไรก็ตามคนที่อยู่กลางทะเลมาเป็นเวลานานมักจะรู้สึกเบื่อหน่ายเพราะก็ยังมีบางคนที่อาศัยอยู่บนเกาะเป็นครั้งคราวบ้าง เมื่อเย่เชียนลงจากเรือแล้วเขาก็แทบจะทรงตัวไม่อยู่เพราะเขาลอยอยู่บนทะเลมานานเกินไปและรู้สึกดีที่ได้เหยียบพื้นดิน

ชีวิตประจำวันของเหล่าโจรสลัดนั้นดีกว่าของเขี้ยวหมาป่าอย่างเห็นได้ชัด เพราะพวกเขาสามารถรื่นเริงกันได้อย่างเต็มที่ด้วยการดื่มเหล้าและไวน์และในคืนนั้นเองอิดาอับส์ก็ได้จัดงานเลี้ยงชุดใหญ่เพื่อต้อนรับเย่เชียนและม่อหลงรวมไปถึงลูกเรือบนเรือขนน้ำมันที่มาด้วย ซึ่งลูกเรือเหล่านั้นก็รู้สึกเหมือนกับฝันไปเพราะพวกเขาไม่เคยคาดคิดและไม่เคยคาดฝันเลยว่าวันหนึ่งพวกเขาจะได้กินและดื่มกับเหล่าโจรสลัดจริงๆ

“กัปตันอิดาอับส์..ผมเตรียมเงินเอาไว้ให้คุณแล้ว..คุณบอกบัญชีธนาคารของคุณมาได้เลย..ผมจะได้โอนเงินให้คุณสองร้อยล้านเหรียญสหรัฐ” เย่เชียนพูด

“โอ้ไม่ต้องๆ ..มันเป็นความผิดพลาดของฉันเอง..คุณเย่นำเรือและพาคนของคุณกลับแค่นั้นก็พอ..เรื่องเงินมันไม่ใช่ปัญหา” อิดาอับส์พูดอย่างร่าเริง

“ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไง..ก็เราตกลงกันไว้แล้ว..ผมไม่สามารถผิดสัญญากับคุณได้” เย่เชียนพูด สำหรับเย่เชียนแล้วเงินนั้นเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการสร้างผลกำไรที่มากขึ้นจากการใช้เงินเพราะนั่นก็คือสิ่งที่สำคัญที่สุด และถึงแม้ว่าเงิน 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐจะไม่ใช่จำนวนที่เล็กน้อยก็ตาม แต่มันก็คุ้มค่าอย่างมากถ้าหากเขาสามารถบรรลุข้อตกลงและสามารถร่วมมือบางอย่างกับกลุ่มโจรสลัดซาตานได้

“เอาหน่าคุณเย่..ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากอิดาอับส์คนนี้ก็แล้วกัน” อิดาอับส์พูด “พูดตรงๆ เลยก็แล้วกัน..เรือรบทั้งสองลำนั้นน่ะคุณเย่ไม่สามารถนำมันกลับไปได้อยู่แล้วใช่มั้ย..ถ้างั้นทำไมคุณเย่ไม่ขายมันให้พวกเราซ่ะเลยล่ะ..เอามันมาแทนเงินค่าไถ่น่ะ”

เรือรบชั้นพิฆาตนั้นมีราคาอย่างน้อย 150 ล้านดอลลาร์สหรัฐในขณะที่เรือลาดตระเวนอีกลำนั้นมีราคาสูงกว่าและอย่างน้อยๆ ก็อาจจะเกือบพันล้านดอลลาร์สหรัฐเลยด้วยซ้ำ ซึ่งเรือรบทั้งสองลำก็มีมูลค่าเกือบหนึ่งพันล้านเหรียญสหรัฐแล้ว ซึ่งเย่เชียนก็ต้องถอนหายใจไปกับโจรสลัดเหล่านี้เพราะพวกเขาช่างร่ำรวยและมั่งคั่งมากเสียจริง และตอนที่เย่เชียนอยู่บนเรือรบพิฆาตนั้นเย่เชียนก็ได้สังเกตอย่างถี่ถ้วนว่าเรือรบโจรสลัดเหล่านี้ทรุดโทรมไปเล็กน้อยและโดยพื้นฐานแล้วพวกมันก็ไม่ได้ติดตั้งอาวุธหนักใดๆ เลย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยที่จะสามารถครอบครองสิ่งเหล่านี้ได้ เพราะฉะนั้นเย่เชียนจึงชื่นชมความสามารถของโจรสลัดเหล่านี้เช่นกัน

ไม่ว่าจะเป็นการสนับสนุนของประเทศบางประเทศที่อยู่เบื้องหลังหรือไม่และไม่ว่าจะเป็นการจัดหาอาวุธยุทธปกรณ์ให้พวกเขาในการต่อต้านการปราบปรามกองทัพเรือของประเทศต่างๆ หรือหาซื้อมันด้วยเงินจากตลาดมืดดนั้นเย่เชียนก็ไม่สามารถรู้ได้เลย แต่ไม่ว่ามันจะเป็นแบบไหนก็ตามมันก็สามารถแสดงให้เห็นว่าโจรสลัดเหล่านี้ไม่ใช่แค่กลุ่มโจรธรรมดาๆ เลย

“ก็ในเมื่อกัปตันอิดาอับส์พูดแบบนั้นแล้วถ้าผมปฏิเสธไปมันก็จะดูไม่ดีน่ะสิ..กัปตันอิดาอับส์ตีราคามาได้เลย!” เย่เชียนพูด เพราะเย่เชียนนั้นก็กำลังชื่นชมอิดาอับส์อยู่ในใจมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะอันที่จริงด้วยกองกำลังทั้งหมดของอิดาอับส์นั้นเขาก็สามารถใช้วิธีอื่นในการครอบครองเรือรบสองลำนี้และฆ่าเขากับม่อหลงได้อย่างง่ายดาย แต่อิดาอับส์กลับเลือกใช้วิธีนี้ซึ่งทำให้เย่เชียนรู้สึกว่าอิดาอับส์สมควรได้รับการยกย่องให้เป็นราชาอย่างมาก

หลังจากการต่อรองราคากันแล้วสุดท้ายก็สรุปได้ดังนี้ ซึ่งเรือรบทั้งสองลำนั้นมีมูลค่าเท่ากับ 400 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เพราะเย่เชียนกับอิดาอับส์นั้นพิจารณาการต่อรองที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ซึ่งเรือรบทั้งสองลำนั้นก็มีราคาหนึ่ง 1000 ล้านดอลลาร์สหรัฐแล้วและหลังจากหักค่าไถ่ 200 ล้านแล้วจะเหลือ 800 ล้าน ซึ่งเย่เชียนก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลย เพราะเขากลับได้ลาภลอยมาอย่างเกินความคาดหมาย ดังนั้นเย่เชียนจึงลดราคาให้เป็นครึ่งต่อครึ่งจาก 800 ล้านเหลือเพียง 400 ล้านและท้ายที่สุดเย่เชียนก็ยังมีกำไรถึงมาก 400 ล้านดอลลาร์สหรัฐอย่างง่ายดายซึ่งเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเลยสักนิดเพราะถ้าหากเป็นทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าเองก็จะต้องใช้เวลานานสักแค่ไหนในการหาเงิน 400 ล้านดอลลาร์? และนอกจากนี้เย่เชียนก็ยังตระหนักถึงผลกำไรอันมหาศาลที่มีอยู่ในการต่อรองในท้องทะเลครั้งนี้อีกด้วย

อิดาอับส์โอนเงินเข้าบัญชีธนาคารในสวิสของเย่เชียนทันทีอย่างง่ายดายซึ่งแสดงให้เห็นว่าโจรสลัดเหล่านี้ไม่ได้ร่ำรวยและมั่งคั่งเท่านั้นแต่ยังเป็นอภิมหาเศรษฐีอีกด้วย

“กัปตันอิดาอับส์ครับ..คือครั้งนี้ที่ผมมาหาคุณก็เพราะว่ามีเรื่องสำคัญอีกอย่างนึงที่ผมอยากจะคุยกับคุณ..ผมอยากรู้ว่าเราจะสามารถร่วมมือกันได้มั้ย” เย่เชียนพูด

เย่เชียนเป็นจ้าวแห่งการทำธุรกรรมบนบกส่วนอิดาอับส์ก็เป็นจ้าวแห่งการทำธุรกรรมในท้องทะเล และเมื่อได้ยินสิ่งที่เย่เชียนพูดอิดาอับส์ก็สนใจอย่างมากและพูดรีบว่า “คุณเย่! ..ถ้าคุณมีอะไรก็พูดมาได้เลย..ฉันจะช่วยอย่างแน่นอนถ้าอิดาอับส์คนนี้สามารถช่วยได้”

“เอาล่ะ!” เย่เชียนยิ้มและพูดว่า “พูดตรงๆ ก็คือผมมีบริษัทของผมเองและเมื่อเร็วๆ นี้บริษัทของผมก็ได้เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ทางธุรกิจที่แข็งแกร่งและทรัพยากรทางการเงินของพวกเขาก็ยอดเยี่ยมมาก..และพวกเขาก็มีการแข่งขันกับเราในอุตสาหกรรมต่างๆ และยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่พวกเขาทำส่วนใหญ่ก็คือการขนส่ง..ซึ่งพวกนั้นต้องใช้การขนส่งทางทะเลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้..เพราะงั้นผมจึงอยากถามว่ากัปตันอิดาอับส์จะช่วยดักปล้นเรือบรรทุกสินค้าของพวกนั้นในทะเลได้มั้ย” เย่เชียนพูดต่อ “แน่นอนว่าผมจะให้ข้อมูลเส้นทางการเดินเรือและตารางเที่ยวเรือทุกๆ ครั้งกับกัปตันอิดาอับส์เอง”

สำหรับวันนี้นั้นมันช่างเป็นความโชคดีของอิดาอับส์อย่างมาก เพราะด้วยเส้นทางการเดินเรือและตารางเวลานั้นพวกเขาสามารถดักปล้นเรือนั้นๆ ได้อย่างง่ายดาย ซึ่งมันยอดเยี่ยมมากกว่าการค้นหาเป้าหมายแบบสุ่มสี่สุ่มห้าเพื่อปล้น “นี่ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย..แต่ฉันไม่รู้ว่าคุณเย่พูดถึงบริษัทไหนอยู่” อิดาอับส์พูด

เมื่ออิดาอับส์พูดอย่างนั้นเย่เชียนก็รู้สิ่งที่อยู่ในใจของเขาได้เป็นอย่างดีซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่าบางบริษัทนั้นจะจ่ายส่วยให้เหล่าโจรสลัดในทุกๆ ปีเพื่อทำให้การขนส่งเป็นไปอย่างราบรื่นและคอยปกป้องพวกเขาเลยด้วยซ้ำ ซึ่งแน่นอนว่ากลุ่มโจรสลัดซาตานก็ยินดีที่จะทำเช่นนี้อยู่แล้วเพราะมันดีกว่าการปล้นแบบคนตาบอดเป็นไหนๆ

.

.

.

.

.

.

.