ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 492 ชัยชนะของคูลอฟส์อังเดร - novel-lucky

ตอนที่ 492 ชัยชนะของคูลอฟส์อังเดร

เมื่อเย่เชียนและหลินเฟิงเดินออกจากบ้านของสลาดาร์อาร์ตันพวกเขาก็เห็นอัสลานฮอร์ดมิลฟ์วิ่งเข้ามาพร้อมกำลังคนจำนวนมากและเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะแน่นิ่งไปชั่วขณะจากนั้นเขาก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “พวกเขามาเร็วมาก! ”

ถึงแม้ว่าการโจมตีเป็นระลอกคลื่นของเย่เชียนจะเป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมก็ตามแต่การเอาชนะสลาดาร์อาร์ตันในคืนนี้นั้นก็เกินความคาดหมายของเย่เชียนอย่างมากเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเร็วถึงขนาดนี้ ดูเหมือนว่าความฉลาดของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์และพลังการต่อสู้ของคนของเขานั้นไม่ควรมองข้ามเลย นอกจากนี้คนของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็รู้สึกฮึกเหิมมากเพราะตอนนี้พวกเขามีโอกาสที่จะระบายสิ่งต่างๆ ออกมาอย่างสบายใจ

เมื่อเห็นเย่เชียนและหลินเฟิงปลอดภัยแล้วอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะเขาได้ยินจากผู้ใต้บังบัญชาว่าเย่เชียนและหลินเฟิงไปที่บ้านของสลาดาร์อาร์ตัน ซึ่งเมื่อได้ยินเช่นนั้นอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็ถึงกับผงะและเขาก็ไม่กล้าที่จะลังเลเลยแม้แต่น้อยและต้องเร่งการโจมตีของเขาเพราะหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเย่เชียนและหลินเฟิงล่ะก็เกรงว่าความดีที่เขาสะสมมาทั้งหมดของเขาจะไม่เพียงพอที่จะชำระความผิดพลาดนี้เลย

แม้ว่าอัสลานฮอร์ดมิลฟ์จะตระหนักดีถึงความยิ่งใหญ่ของเย่เชียนและหลินเฟิงแต่ทว่านี่คือบ้านของสลาดาร์อาร์ตันดังนั้นอะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

“มิสเตอร์เย่..มิสเตอร์หลินคุณสบายดีไหม?” อัสลานฮอร์ดมิลฟ์รีบก้าวไปข้างหน้าและถามอย่างประหม่า

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไรมันจบแล้ว..ถือว่ามันเป็นของขวัญสำหรับชัยชนะครั้งนี้ก็แล้วกัน”

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเดาตอนจบได้ก็ตามแต่หลังจากที่เห็นเย่เชียนและหลินเฟิงปลอดภัยและการที่เย่เชียนยังสามารถพูดอย่างสบายใจได้เช่นนี้พวกเขาก็ยิ่งประหลาดใจมากกว่าเดิม ในขณะที่อัสลานฮอร์ดมิลฟ์สั่งให้คนของเขาเข้าไปในบ้านของสลาดาร์อาร์ตันเขาก็เหลือบมองไปที่เย่เชียนอย่างซาบซึ้งและพูดว่า “ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะมิสเตอร์เย่ผมเกรงว่าเราอาจจะโจมตีได้ไม่ราบรื่นนัก..ซึ่งในตอนนี้พวกมาเฟียสลาดาร์ส่วนใหญ่ก็ถูกเราจัดการไปทั้งหมดแล้ว..ส่วนคนที่เหลือก็หนีไปไหนไม่รอดอย่างแน่นอน”

เย่เชียนพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “ดี!”

“เดี๋ยวผมจะพาพวกคุณกลับไปก่อน..ส่วนที้เหลือแค่ปล่อยให้ลูกน้องของผมจัดการก็แล้วกัน” อัสลานฮอร์ดมิลฟ์พูดด้วยความเคารพ

“ฝังศพสลาดาร์อาร์ตันอย่างสมเกียรติด้วยล่ะ..เพราะถึงยังไงเขาก็ตายไปแล้ว..คุณคิดว่าไงบ้าง?” เย่เชียนพูด ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่มีการแสดงความเมตตาใดๆ ต่อสลาดาร์อาร์ตันและไม่ลังเลใดๆ เมื่อตอนที่เย่เชียนฆ่าเขาแต่ทว่าเมื่อไหร่ที่เขาคนนั้นได้ตายไปแล้วการฝังศพให้เขาก็เป็นเรื่องที่สมควรอย่างยิ่งและไม่จำเป็นที่จะต้องทำให้เขาคนนั้นต้องอับอายหลังจากที่ตายไปแล้ว

“มิสเตอร์เย่ใจกว้างมากเพราะงั้นผมคนนี้จะทำตามที่คุณบอก” อัสลานฮอร์ดมิลฟ์พูด ซึ่งสำหรับคำพูดของเย่เชียนในตอนนี้อัสลานฮอร์ดมิลฟ์นั้นไม่มีข้อสงสัยหรือความลังเลใดๆ เลย แต่ถ้าเขาได้ยินคำพูดของเย่เชียนก่อนหน้านี้นั้นมันก็เป็นเพราะคำสั่งของคูลอฟส์อังเดรเท่านั้นแต่ทว่าในตอนนี้คำพูดของเย่เชียนนั้นถือเป็นคำขาดและเขาก็เต็มใจด้วยความเคารพจากใจจริง

เย่เชียนนั้นได้ยินคำเยินยอสรรเสริญมามากมายจนภูมิคุ้มกันของเขานั้นยอดเยี่ยมและเย่เชียนก็ไม่รู้สึกภาคภูมิใจหรือพอใจกับทัศนคติที่อัสลานฮอร์ดมิลฟ์แสดงต่อเขาเลย ด้วยการพยักหน้าเล็กน้อยเย่เชียนก็เข้าไปในรถตามคำเชิญของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์

คนที่ขับรถไปส่งเย่เชียนและหลินเฟิงนั้นเป็นเพียงหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์เพราะเขาต้องอยู่เพื่อรับมือกับผลกระทบหลังสงคราม เมื่อมองไปที่ท้องฟ้ามันก็เริ่มจะสางแล้วดังนั้นพวกเขาต้องรีบกำจัดศพจำนวนมากให้ทันก่อนรุ่งสางไม่เช่นนั้นมันจะเป็นเรื่องที่ลำบากมากและถึงแม้ว่าเขาจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับรัฐบาลมูร์มันสค์เอาไว้มากมายแต่เขาก็ยังต้องทำเช่นนั้นเพราะสิ่งต่างๆ มันไม่ควรที่จะโจ่งแจ้งเกินไป

ทันทีที่เย่เชียนกลับถึงบ้านของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์แล้วคูลอฟส์อังเดรก็โทรมาและไม่ต้องสงสัยเลยว่าอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ได้แจ้งเกี่ยวกับสถานการณ์ที่นี่กับเขาแล้ว ดังนั้นคูลอฟส์อังเดรจึงรู้สึกขอบคุณอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จนเขากล่าวคำเยินยอมากมายกับเย่เชียน

เรื่องต่างๆ เหล่านี้จะไม่ให้คูลอฟส์อังเดรมีความสุขได้อย่างไรเพราะเมืองมูร์มันสค์ทั้งเมืองได้กลายเป็นดินแดนของตัวเองโดยสมบูรณ์และเขาก็ได้สร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองอีกครั้งด้วยการกระทำนี้ ซึ่งเช้าวันพรุ่งนี้คูลอฟส์อังเดรจะประกาศข่าวดีนี้ในที่ประชุมขององค์กรและตระกูลของเขาและเขาก็เกือบจะได้เห็นฉากที่เขาได้เป็นผู้สืบทอดมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่เช่นนั้น

นอกจากนี้คูลอฟส์อาสเชฟคงจะไม่สบอารมณ์ใช่ไหม? เพราะเขาไม่เพียงแค่สูญเสียสิ่งต่างๆ โดยไม่มีเหตุผลแต่ที่สำคัญกว่านั้นคือตัวตนที่เป็นผู้ชนะตลอดกาลที่เขาทำงานอย่างหนักเพื่อทำสิ่งต่างๆ มานานหลายปีจนหมดสิ้นแต่ในสายตาของตระกูลตอนนี้คูลอฟส์อังเดรกลับเป็นคนที่อยู่ในสายตาและแม้แต่อัสลานฮอร์ดมิลฟ์ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ได้ความดีความชอบอย่างมากเช่นกันที่สามารถยึดเมืองมูร์มันสค์ทั้งเมืองได้

แค่นี้มันก็ไม่คู่ควรกับความสุขแล้วไม่ใช่เหรอ? เพราะในช่วงหลายปีที่ผ่านมาคูลอฟส์อังเดรถูกกดดันจากคูลอฟส์อาสเชฟและแม้แต่ความมั่นใจที่เขาเคยทำงานหนักในสมัยก่อนก็อ่อนแอลงมากและเขาก็ค่อยๆ ถูกเพิกเฉยไปทีละน้อย แต่ทว่าตอนนี้ปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไขแล้วและยิ่งไปกว่านั้นคูลอฟส์อังเดรยังเชื่อมั่นว่าโอกาสในการร่วมมือกับเย่เชียนจะทำให้อนาคตของพวกเขาสดใสอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เย่เชียนยังคงมีท่าทีที่สงบเพราะเขาตระหนักดีว่าคูลอฟส์อังเดรนั้นเป็นเพียงพันธมิตรที่ร่วมมือกันในด้านผลประโยชน์เท่านั้นและไม่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกส่วนตัวใดๆ ซึ่งคูลอฟส์อังเดรนั้นต้องการใช้พลังของเขาเพื่อเติมเต็มความฝันในการประสบความสำเร็จในการเป็นผู้นำขององค์กรมาเฟียคูลอฟส์ สำหรับเย่เชียนนั้นก็เพื่อขยายขอบเขตและอิทธิพลของเขี้ยวหมาป่าเพื่อไม่ให้เขี้ยวหมาป่ามีข้อจำกัดใดๆ อีกต่อไปนั่นเอง

เนื่องจากหวงฟู่ชิงเตี๋ยนพยายามตรวจสอบทัศนคติของผู้บริหารระดับสูงของประเทศจีนอยู่ดังนั้นเย่เชียนจึงตระหนักได้ถึงสถานการณ์ของเขี้ยวหมาป่าในอนาคตมากขึ้น เพราะยิ่งมีองค์กรมีขนาดใหญ่มากเท่าไหร่รัฐบาลของประเทศเหล่านั้นก็มักจะตื่นตัวมากขึ้นเท่านั้นและแม้แต่รัฐบาลจีนเองก็ยังระมัดระวังเขี้ยวหมาป่าอย่างยิ่ง ดังนั้นหากเย่เชียนต้องการป้องกันไม่ให้เขี้ยวหมาป่าถูกรัฐบาลของประเทศต่างๆ ปราบปรามหรือแม้กระทั่งทำลายล้างโดยกลุ่มพันธมิตรเองล่ะก็เย่เชียนก็ต้องขยายอำนาจของเขาให้มากขึ้นเท่านั้น

แม้ว่าจะมีการกล่าวว่าความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในทวีปตะวันออกกลางกับเขี้ยวหมาป่านั้นดีมาก แต่อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ค่อนข้างอ่อนแอหากดังนั้นหากเขี้ยวหมาป่าเข้าร่วมกับประเทศในทวีปตะวันตกจริงๆ ล่ะก๋ประเทศเหล่านั้นจะต้องเชื่อฟังและทำตามเขี้ยวหมาป่าอย่างเคร่งครัดแน่นอน ดังนั้นเย่เชียนต้องเอาชนะพันธมิตรของตัวเองและประเทศรัสเซียเป็นประเทศที่เหมาะสมที่สุด เพราะไม่มีใครที่ไม่รู้ว่าประเทศรัสเซียนั้นขัดแย้งกับประเทศสหรัฐอเมริกามาโดยตลอดและมีทัศนคติทางการเมืองที่แข็งกร้าวดังนั้นหากมีประเทศรัสเซียคอยสนับสนุนล่ะก็สถานการณ์ของเขี้ยวหมาป่าก็จะดีขึ้นอย่างมาก

แน่นอนว่าประเทศรัสเซียนั้นไม่เพียงแค่สามารถสนับสนุนด้านพลังเท่านั้นแต่ยังมีคงามสามารถในการควบคุมเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งดังนั้นเย่เชียนก็จะลงทุนเงินจำนวนมหาศาลให้กับเครือน่านฟ้ากรุ๊ปในกรณีที่วันหนึ่งรัฐบาลของประเทศต่างๆ ต่อต้านเขี้ยวหมาป่าและเมื่อนั้นเย่เชียนก็จะใช้เครือน่านฟ้ากรุ๊ปโจมตีเศรษฐกิจของประเทศนั้นๆ พื่อบังคับให้พวกเขายอมจำนนนั่นเอง

จากนั้นเย่เชียนก็เลือกที่จะร่วมมือกับโปดันโนว่าและคูลอฟส์อังเดรเพื่อจุดประสงค์เช่นนี้

หลังจากฟังคำขอบคุณและคำเยินยอของคูลอฟส์อังเดรแล้วเย่เชียนก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “ยินดีครับมิสเตอร์คูลอฟส์อังเดร..นี่คือสิ่งที่ผมควรทำ..เรามาเป็นหุ้นส่วนและมิตรสหายกันเพราะงั้นก็ไม่จำเป็นที่จะพูดคำสุภาพเหล่านี้อีกต่อไป”

คูลอฟส์อังเดรก็พยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าและพูดว่า “ใช่! ..เราเป็นมิตรสหายกันดังนั้นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดอะไรมาก..เพราะงั้นหากมิสเตอร์เย่ต้องการอะไรในอนาคตขอเพียงแค่บอกผม..โอ้ใช่เท่าที่ผมรู้มาคูลอฟส์อาสเชฟได้ติดต่อกับพวกผู้นำของจิ้งจอกหิมะเพื่อบรรลุความตั้งใจที่จะร่วมมือกันในระยะยาว..เพราะงั้นหากเรากำจัดพวกจิ้งจอกหิมะล่ะก็มันจะเป็นการระเบิดครั้งใหญ่สำหรับคูลอฟส์อาสเชฟ..นี่คือคำเตือนของผม”

เย่เชียนก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “อาจต้องใช้เวลาสักพักในการจัดการกับพวกจิ้งจอกหิมะ..เพราะงั้นมิสเตอร์คูลอฟส์อังเดรเป็นการดีกว่าที่จะไม่เปิดเผยอะไรในช่วงเวลานี้..ถ้าคุณปล่อยให้คูลอฟส์อาเชฟรู้มันจะลำบากมาก..หวังว่าคุณจะไม่พูดถึงการร่วมมือกับผมนะและอีกอย่างผมก็บอกมิสโปดันโนว่าไปแล้วเหมือนกันว่าให้เธอทำแบบเดียวกันกับคุณ..ไม่งั้นสิ่งต่างๆ จะยิ่งลำบากมากขึ้น”

“มิสเตอร์เย่ไม่ต้องกังวลไป..เรื่องนี้ผมจะระมัดระวังให้ดี” คูลอฟส์อังเดรพูด “ถ้าคุณต้องการทำอะไรบางอย่างกับพวกจิ้งจอกหิมะล่ะก็คุณสามารถบอกอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ได้เลย..เขาจะฟังคำสั่งของคุณทุกอย่าง”

“เอาล่ะ..ยังไงก็ตามนั้นเลยผมไม่รบกวนเวลานอนของคุณแล้วเชิญคุณพักผ่อนได้เลย” เย่เชียนพูด

“รบกวนอะไรกัน..ผมตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับแล้ว..แต่มิสเตอร์เย่คงจะเหนื่อยเพราะเรื่องในคืนนี้สินะ..เพราะงั้นคุณควรจะพักผ่อนได้แล้ว” คูลอฟส์อังเดรพูด

เย่เชียนตอบสั้นๆ “อืม” จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ไป

จากนั้นเย่เชียนก็เดินเข้าไปที่ห้องน้ำโดยไม่สนใจหลินเฟิง “น้องเย่! ..นายลืมสิ่งที่ยังไม่ได้ทำไปหรือเปล่า?” หลินเฟิงพูด

เย่เชียนลูบหัวของเขาอย่างเหม่อลอยและพูดด้วยความประหลาดใจว่า “มีอะไรเหรอ..ความจำของผมดีมาก..เพราะงั้นผมไม่ได้ลืมอะไรสักหน่อยหนิ”

“นายล้อฉันเล่นหรอ..ก็เงินหารครึ่งที่นายจะต้องแบ่งให้ฉันน่ะ..อย่ามาหลอกฉัน!” หลินเฟิงพูดขณะที่เขายื่นมือออกมาและพูด

“ดูสิทำไมพี่ถึงได้ขี้งกขนาดนี้..มันก็แค่เงินเพราะงั้นรอผมอาบน้ำเสร็จค่อยแบ่งได้หรือเปล่า?” เย่เชียนเหลือบมองหลินเฟิงด้วยหางตาและพูด