ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 737 ความเกลียดชังทางเชื้อชาติ ตอนที่ 10

ตอนที่ 737 ความเกลียดชังทางเชื้อชาติ ตอนที่ 10

ความคิดที่น่ากลัวของหลี่เหว่ยนั้นอาจจะปกปิดจากคนอื่นๆได้แต่ไม่สามารถปกปิดเย่เชียนและพี่น้องเขี้ยวหมาป่าไปได้ ซึ่งจิตใจของหลี่เหว่ยนั้นเต็มไปด้วยความชั่วร้ายตลอดทั้งวันและเหตุผลที่เขาต้องการเรียนโยคะนั้นไม่ใช่เหตุผลที่ดีโดยธรรมชาติดังนั้นเขาจึงพอใจกับความคิดที่สกปรกของตัวเอง อย่างไรก็ตามเนื่องจากดีห์ราห์ไม่เข้าใจดังนั้นคนอื่นๆจึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรใดๆ

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ได้พูดอะไรแต่หลี่เหว่ยก็ยังคงเข้าใจความคิดของเย่เชียนดีดังนั้นเขาจึงนำเย่เชียนเดินไปสำรวจทั่วเรือรบในขณะที่แนะนำเย่เชียนโดยละเอียดไปด้วยเช่นห้องโดยสารอยู่ที่ไหนหรือคลังแสงอยู่ที่ไหนและห้องเครื่องต่างๆ อย่างไรก็ตามหลี่เหว่ยนั้นได้ศึกษาเกี่ยวกับเรือรบกับกลุ่มโจรสลัดซาตานมานานมากแล้ว ดัวนั้นถึงแม้ว่าเรือรบลำนี้เพิ่งจะจัดส่งมาได้ไม่นานแต่หลี่เหว่ยก็สามารถคุ้นเคยกับมันได้อย่างรวดเร็ว

ขณะอธิบายเกี่ยวกับอุปกรณ์และระบบในเรือรบให้เย่เชียนฟังเขาก็พลางเล่าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมาและไม่มีอะไรมากไปกว่าการฝึกซ้อมของกองทัพเรือไอร่อนบลัดและเรื่องราวแปลกๆในทะเลและอื่นๆอีกมากมาย ซึ่งกฎระเบียบที่เย่เชียนนำมาใช้นั้นเป็นการจัดการในรูปแบบฝูงสัตว์นักล่ามาโดยตลอด ดังนั้นตราบใดที่พวกเขาสามารถบรรลุเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ได้และไม่ละเมิดหลักการเย่เชียนก็ปล่อยมันไปและจะไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ

การพัฒนาของกองทัพเรือไอร่อนบลัดนั้นชัดเจนสำหรับทุกคนและมันก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์เลยเพราะพวกเขาได้ฝึกฝนทักษะที่ดีและมีความรู้มากมายเกี่ยวกับเรือรบและยุทธศาสตร์ทางทะเลอีกด้วย ซึ่งบนทะเลนั้นไม่เหมือนบนบกและทุกอย่างล้วนต้องมาจากการเริ่มต้นใหม่ อย่างไรก็ตามเนื่องจากการคัดเลือกบุคลากรขั้นสูงและมีมาตรฐานที่ชัดเจนแล้วดังนั้นความสามารถในด้านความรู้ทางการทหารในแต่ละคนจึงค่อนข้างแข็งแกร่ง

ในช่วงปีที่ผ่านมากกองทัพเรือไอร่อนบลัดได้ติดตามกลุ่มโจรสลัดซาตานเพื่อทำธุรกรรมมากมายและผลกำไรที่ได้ก็มหาศาลอย่สงมาก อย่างไรก็ตามหลี่เหว่ยเองก็ไม่ได้ขอส่วนแบ่งผลกำไรใดๆจากสิ่งนี้เลยและเขาก็ถือว่าเป็นค่าเล่าเรียนสำหรับการฝึกอบรมกองทัพเรือไอร่อนบลัดที่ฝึกสอนและแนะนำโดยกลุ่มโจรสลัดซาตานนั่นเอง

เย่เชียนก็หันมองไปที่หลี่เหว่ยและพูดว่า “หลังจากที่ใช้เงินและลงแรงและใช้เวลาไปมากมายเพราะงั้นตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่ต้องทดสอบ..หากกองทัพเรือยังไม่สามารถที่จะออกรบได้นายจะเป็นคนแรกที่จะถูกลงโทษ..อย่าโทษฉันที่ไม่นึกถึงความเป็นพี่น้องกันเมื่อถึงเวลานั้น..แสดงให้ฉันเห็นถึงความยิ่งใหญ่ของกองทัพเรือไอร่อนบลัดที”

หลี่เหว่ยก็ฉีกยิ้มอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า “บอส!..ไม่ต้องกังวลไป..ถึงแม้ว่าประสิทธิภาพการรบของเราในปัจจุบันจะไม่ได้ดีเด่นที่สุดในโลกแต่มันก็ไม่แพ้กองทัพเรือของบางประเทศเลย..บอสรอดูได้เลยผมรับประกันได้เลยว่ามันจะต้องเป็นสิ่งที่ตื่นตาตื่นใจและสมกับชื่อกองทัพเรือไอร่อนบลัดของเราอย่างแน่นอน”

“ในปฏิบัติการนี้ฉันไม่ต้องการให้ใครรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของกองทัพเรือไอร่อนบลัด..ไม่งั้นฉันคิดว่ารัฐบาลญี่ปุ่นคงจะไม่ปล่อยผ่านอย่างแน่นอน..ฉันอยากรู้จริงๆว่ากองทัพเรือไอร่อนบลัดของเราสามารถเผชิญหน้ากับกองทัพเรือนานาชาติได้หรือเปล่า..นอกจากนี้ระวังดาวเทียมบนท้องฟ้าด้วย..เราห้ามเปิดเผยตำแหน่งและการมีอยู่ของเราในตอนนี้” เย่เชียนพูด

“ไม่ต้องกังวลไปครับบอสเพราะเรือรบของเรามีเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าที่สุดจากประเทศสหรัฐอเมริกา..เรารับรองได้เลยว่าดาวเทียมบนท้องฟ้าจะไม่สามารถตรวจจับอะไรเราได้..เมื่อพวกมันรู้ตัวอีกทีก็สายไปแล้ว”

“หืม..มันดีขนาดนั้นเลยเหรอ” เย่เชียนตกตะลึงเล็กน้อยดูเหมือนว่าความรู้ด้านเทคโนโลยีของเขาจะล้าหลังเกินไปจริงๆและไม่น่าแปลกใจเลยเพราะหลายปีที่ผ่านมาเย่เชียนนั้นยุ่งอยู่กับการพัฒนาองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่ามาตลอดจนไปถึงการพัฒนาศิลปะการต่อสู้โบราณจนไม่ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆเกี่ยวกับเทคโนโลยีทางทหารเลย

หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “นายรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ดีกว่าฉันเพราะงั้นฉันขอแค่อย่างเดียวและนั่นก็คือการแสดงศักดิ์ศรีและความยิ่งใหญ่ของกองทัพเรือไอร่อนนบลัดภายใต้การรักษาความลับโดยสมบูรณ์แบบ..ซึ่งนี่คือการซ้อมรบที่แท้จริง..ฉันจะให้นายบัญชาการกองทัพเรือตามที่นายเห็นสมควรได้เลยแต่อย่าทำให้ฉันและพี่น้องคนอื่นๆต้องผิดหวังล่ะ”

“ครับบอส..ผมสัญญาเลยว่าจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ” หลี่เหว่ยพูด “บอสรอดูความรุ่งโรจน์ได้เลย” จากนั้นเขาก็หยิบแผนที่เดินเรือที่มีเส้นทางเดินเรือระบุเอาไว้ซึ่งทำให้คนที่ได้เห็นรู้สึกเวียนหัวเพราะมันเหมือนกับแผนการรบบนบก ทั้งพิกัดและละติจูดและลองจิจูดนั้นก็แม่นยำและละเอียดอย่างมาก

ขณะชี้ไปที่แผนที่หลี่เหว่ยก็พูดว่า “บอสนี่คือประเทศญี่ปุ่นและนี่คือฐานทัพเรือไอร่อนบลัดของเรา..ซึ่งมันใช้เวลาเพียงสองวันในการเดินทางจากฐานทัพไอร่อนบลัดไปยังประเทศญี่ปุ่น..เนื่องจากรัฐบาลจีนไม่ได้ส่งกองทัพเรือแห่งชาติมาประจำการอยู่ที่น่านน้ำเขตนี้เพราะงั้นเราจึงจะสามารถผ่านไปได้อย่างปลอดภัยโดยไม่ถูกค้นพบ.แต่ผมก็ได้ตรวจสอบและพบว่ามีเพียงเรือรบของกองทัพแห่งชาติญี่ปุ่นสองลำลาดตระเวนอยู่ในน่านน้ำเขตนี้แต่ทว่าพวกมันทั้งสองลำเป็นเรือที่เก่ามากมีบุคลากรประมาณสองร้อยคน..ส่วนประสิทธิภาพในการรบของพวกมันในตอนนี้ก็ล้าสมัยอย่างมาก..บอสผมขอพูดถึงเรื่องนี้ก่อนเพราะนี่คือการออกรบอย่างเป็นทางการครั้งแรกของกองทัพเรือไอร่อนบลัดของเราเพราะงั้นผมจึงฝึกฝนบุคลากรทั้งหมดของเราตามมาตรฐานของหน่วยรบพิเศษหลักสูตรสะเทินน้ำสะเทินบกและทางทะเล..ดังนั้นพวกเราจะไม่มีวันทำให้บอสผิดหวังอย่างแน่นอน”

เย่เชียนก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปเพราะคราวนี้ฉันมาเพื่อทดสอบประสิทธิภาพการรบของกองทัพเรือไอร่อนบลัด..แน่นอนว่านายต้องแสดงให้ฉันเห็นถึงความแข็งแกร่ง..ไม่งั้นก็อย่ามาโทษว่าฉันโหดร้ายกับนายก็แล้วกัน”

ที่ทั้งลมและคลื่นตลอดการเดินทางและในที่สุดเรือก็มาถึงฐานทัพเรือไอร่อนบลัดในตอนเย็น

เย่เชียนนั้นเคยไปยังแหล่งกบดานของกลุ่มโจรสลัดซาตานมาแล้วแต่ตอนนี้ฐานทัพเรือไอร่อนบลัดนั้นแข็งแกร่งกว่าอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งมันถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบตามมาตรฐานของกองทัพเรือสหรัฐอเมริกาโดยมีการใช้เทคโนโลยีชั้นนำของโลกและระบบการป้องกันที่ยอดเยี่ยม แต่แน่นอนว่าด้านความลึกลับนั้นไม่สามารถเทียบได้กับฐานทัพที่สร้างโดยกลุ่มโจรสลัดซาตาน

สิ่งสำคัญคือวิสัยทัศน์ของกองทัพเรือไอร่อนบลัดนั้นแตกต่างไปจากกลุ่มโจรสลัดซาตานโดยสิ้นเชิงเพราะจุดประสงค์ของกลุ่มโจรสลัดซาตานมีเอาไว้เพื่อหวังผลกำไรและการทำเงินด้วยการโจรกรรมเท่านั้น แต่วิสัยทัศน์ของเย่เชียนนั้นมีเอาไว้สำหรับอนาคตและจุดประสงค์ก็คือเป็นศูนย์บัญชาการขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าอีกแห่งและสนับสนุนองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า ดังนั้นแน่นอนว่าทั้งหมดทั้งมวลไม่ใช่เพื่อผลกำไรเล็กๆหน่อยๆเหมือนกับกลุ่มโจรสลัดซาตานอย่างแน่นอน

ใช้เงินใช้เวลาและลงแรงไปมากกับสิ่งเหล่านี้ดังนั้นหากได้กำไรเพียงแค่เล็กๆน้อยๆมันจะคุ้มกับที่เสียไปเหรอ? ไม่ว่าอาชีพโจรสลัดจะทำกำไรได้น้อยแต่การมีเรือเพียงลำหรือสองลำมันจะไปทำอะไรได้? ยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนไม่ได้มองว่ากองทัพเรือไอร่อนบลัดเป็นกองทหารแบบโจรสลัดเลยแต่พวกเขาดำรงอยู่ในฐานะกองทัพและเป็นกองทัพที่เทียบได้กับกองทัพเรือแห่งชาติของแต่ละประเทศ ดังนั้นเหล่าสมาชิกกลุ่มโจรสลัดซาตานจึงตกตะลึงเมื่อเห็นกองทำเรือไอร่อนบลัดซื้อเรือรบ,เรือประจัญบาน,เรือพิฆาตและเรือดำน้ำจำนวนมากแล้วความอิจฉาในดวงตาของพวกเขานั้นก็เกินคำบรรยายเพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนอยู่บนผืนทะเล ดังนั้นสิ่งเหล่านี้จึงมีแรงดึงดูดที่หาที่เปรียบมิได้สำหรับพวกเขาเช่นเดียวกับแรงดึงดูดของดาบและศาสตราวุธต่อปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้นั่นเอง

อย่างไรก็ตามมันก็ยังมีปัญหาอยู่เพราะจู่ๆกองทัพเรือไอร่อนบลัดมีกำลังในการรบอย่างมหาศาลเช่นนี้จึงทำให้อิดาอัปส์ถึงกับหวั่นเกรงและเขาก็แอบกังวลว่าสักวันหนึ่งกองทัพเรือไอร่อนบลัดจะหักหลังพวกเขาหรือเปล่า ซึ่งถ้าหากเป็นเช่นนั้นพวกเขาจะไม่มีที่ยืนในมหาสมุทรแปซิฟิกอีกต่อไปแล้วใช่ไหม? ซึ่งนี่เป็นความจริงที่ว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้

เมื่ออิดาอับส์เห็นการมาถึงของเย่เชียนเขาก็รีบทักทายเขาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สวัสดีคุณเย่..เราไม่ได้เจอกันนานเลยคุณยังดูดีไม่เปลี่ยนเลยนะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่เชียนก็หันไปมองหลิวเทียนเฉินจากนั้นก็หันไปมองหลี่เหว่ยแล้วพูดว่า “พาพวกเขาเข้าไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ” จากนั้นเขาก็หันไปมองอิดาอับส์และจับมือกันจากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณสำหรับการดูแลและแนะนำกองทัพเรือไอร่อนบลัดในช่วงหลายปีที่ผ่านมานะครับ..บุญคุณนี้ผมกับชาวจีนจะไม่มีวันลืมเลยคุณดีกับพวกเรามาก..ในอนาคตคุณจะไม่มีทางอยู่อย่างโดดเดี่ยว”

ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากเพราะเย่เชียนนั้นก็สามารถเดาความคิดของอิดาอับส์ได้เช่นกันและนี่ก็เป็นเรื่องที่ปกติมาก ดังนั้นเขาจึงเริ่มพูดด้วยประโยคเหล่านี้ ซึ่งในความเป็นจริงพื้นที่ของมหาสมุทรนั้นมีขนาดใหญ่กว่าแผ่นดินและเย่เชียนก็ไม่สามารถครอบครองทั้งหมดได้ในคำเดียว นอกจากนี้อิดาอับส์เองก็ใจดีและมีบุญคุณต่อองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่ามากเพราะพวกเขาเคยช่วยเย่เชียนจัดการกับบริษัทตงเซียงกรุ๊ปและเย่เชียนเองก็ไม่ใช่คนเนรคุณดังนั้นหากใครมีบุญคัณกับเย่เชียนล่ก็เขาคนนั้นจะได้รับการตอบแทนเป็นเท่าตัว ซึ่งนี่คือหลักการขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าและเป็นหลักการของเย่เชียนด้วย

ด้วยคำพูดของเย่เชียนเช่นนี้จึงทำให้อิดาอับส์รู้สึกสบายใจขึ้นมากและเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเย่กังวลเกินไป..พวกเราเป็นพวกพ้องกันเราเป็นเพื่อนกันแล้วเพราะงั้นมันไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก..บุญคุณอะไรพวกเราก็เหมือนพี่น้องกัน”

“ใช่!..พวกเราเป็นเหมือนพี่น้องกัน” เย่เชียนพยักหน้าแล้วพูด

หลังจากที่เย่เชียนปล่อยมืออิดาอับส์แล้วหลี่เหว่ยก็พาทั้งสองคนนั่งลงที่โต๊ะอาหารซึ่งนี่คือไวน์และอาหารที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ก่อนและถือได้ว่าเป็นงานเลี้ยงสำหรับต้อนรับเย่เชียน ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วผักและวัตถุดิบทั้งหมดถูกเพาะปลูกโดยบุคลากรจากกองทัพเรือไอร่อนบลัดและพวกมันล้วนมาจากธรรมชาติและปลอดสารพิษซึ่งเป็นสิ่งที่ดีและโดยทั่วไปแล้วปลาที่จับได้จากทะเลก็ถือว่าพอเพียงสำหรับมื้ออาหารที่หรูหราแล้ว

รสชาติของอาหารค่อนข้างดีแต่ก็น่าเสียดายที่หลิวเทียนเฉินไม่ได้มีโอกาสลองชิมเพราะเขาเมาเรือจนเวียนหัวอย่างมาก ซึ่งตอนที่เขาอยู่บนเรือรบเขาก็อาเจียนไปหลายครั้งจนตาของเขาพร่ามัวและตอนที่เขาลงมาเหยียบที่เกาะแล้วเขาก็ไม่สามารถปรับตัวได้ทันจนเขาเวียนหัวและอาเจียนอีกครั้ง ถ้าเป็นคนอื่นหลี่เหว่ยก็คงจะหัวเราะไปนานแล้วแต่นี่คือหลิวเทียนเฉินผู้ที่ได้ฉายานามว่าหมาป่าเขี้ยวพิษดังนั้นหลี่เหว่ยจึงไม่ได้พูดอะไรและเก็บอาการขบขันของเขาไปอย่างระมัดระวัง ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ขอบคุนจ้า

“คุณเย่ครับผมขอขอบคุณสำหรับการร่วมมือตลอดหลายปีที่ผ่านมาและผมหวังว่ามิตรภาพของเราจะคงอยู่ตลอดไป” อิดาอับส์พูดพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้น

เย่เชียนก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาดื่มเพราะเรามีบางสิ่งที่สำคัญที่ต้องทำอยู่..อย่าให้เวลามันยืดเยื้อไปเพราะการดื่ม..เราจะดื่มชาแทนไวน์และอวยพรให้ความร่วมมือระหว่างพวกเราทั้งสองราบรื่นและมิตรภาพจะคงอยู่ไม่มีที่สิ้นสุดเหมือนมหาสมุทร!”

.

.