ยอดวิถีแห่งปีศาจ - บทที่ 1202 ปลดปล่อย (2)
“มีวิธีการหรือไม่” ลู่เซิ่งถาม “ถ้าจัดการปัญหานี้ได้ นับว่าข้าติดค้างน้ำใจท่านครั้งหนึ่ง”
เมื่อมาถึงระดับของเขา ความหมายของการติดค้างน้ำใจ มีค่าเหนือกว่าทรัพย์สมบัติ อำนาจ และพลังใดๆ จนน่าตกใจ
บรรพบุรุษก้อนหินเข้าใจความหมายนี้เช่นกัน ท่าทางเอาจริงเอาจังขึ้น
ไม่ว่าจะมองจากมุมมองใด คนตรงหน้าก็เป็นการดำรงอยู่ยิ่งใหญ่ที่อย่างน้อยก็อยู่ในระดับเดียวกับมันในอดีต ถ้าสร้างบุญคุณให้กับอีกฝ่ายได้ อย่างนั้นก็จะมีผลประโยชน์อย่างมากต่อ อแผนการหนีออกจากที่นี่ของมัน
“มีวิธีการอยู่” มันส่งเสียง “เจ้าปนเปื้อนพลังความโกลาหลไม่มาก กลับลองดูได้”
“วิธีการอะไร” ลู่เซิ่งหยีตาจ้องอีกฝ่าย
“แต่ ถ้าข้าช่วยเจ้า แล้วเจ้าทำสำเร็จ เจ้าจะต้องรับปากข้าเรื่องหนึ่ง” บรรพบุรุษก้อนหินเอ่ยเสียงสงบ
“เรื่องใด ขอแค่ไม่ขัดต่อหลักการของข้า ที่เหลือล้วนทำได้ทั้งนั้น” ลู่เซิ่งรีบถาม
“ช่วยข้าให้หลุดพ้น!” บรรพบุรุษก้อนหินเอ่ยเสียงทุ้ม “ข้าถูกขังอยู่ที่นี่มาหลายปีแสง ถูกจองจำอยู่ที่นี่มาตั้งแต่มหาวัฏจักรก่อน ข้าอยากออกไปดูว่าด้านนอกเป็นอย่างไรบ้าง…”
“ไม่มีปัญหา” ลู่เซิ่งพยักหน้า “ข้าช่วยท่านเอง!”
“หือ? เจ้าตอบรับเร็วขนาดนี้ ไม่กลัวว่าข้าจะเป็นจอมมารล้างโลกหรือ” บรรพบุรุษก้อนหินถามอย่างสงสัย
“ข้าเชื่อท่าน คนที่ถูกขังมานานขนาดนี้ แต่ยังรักษาสติที่สมบูรณ์ไว้ได้ จะต้องไม่ใช่คนเลวแน่” ลู่เซิ่งเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ
“…” บรรพบุรุษก้อนหินคิดอยู่นานโข นึกไม่ถึงว่าการที่โดนขังมานานกับการเป็นคนเลวหรือไม่เกี่ยวกันตรงไหน
“ตกลง ดูเหมือนเจ้าจะไม่สนใจเรื่องนี้ อย่างนั้นพวกเรามาเริ่มกันเลย” บรรพบุรุษก้อนหินเว้นเล็กน้อย “ไม่ทราบเจ้าเคยได้ยินคำว่าสูตรวัฏจักรมาก่อนไหม ”
“สูตรวัฏจักรหรือ?”
“กฎน่าสนใจที่ข้าเคยค้นพบ” บรรพบุรุษก้อนหินหัวเราะ ก่อนกล่าวต่อ “เจ้าน่าจะทราบว่าจักรวาลมีระเบียบกฎเกณฑ์ ความว่างเปล่ามีระเบียบกฎเกณฑ์ ความจริงความโกลาหลก็มีระเบียบกฎเกณฑ์เช่นกั น เพียงแต่ความแตกต่างของพวกมันอยู่ที่กฎที่บรรจุอยู่มีจำนวนไม่น้อยเท่ากัน
จักรวาลรองรับสรรพสิ่ง มีกฎนับไม่ถ้วน ความว่างเปล่ามีกฎที่ลบทุกอย่างทิ้ง เช่น การทำลาย ความตาย การสูญหาย อย่างไรผลของมันก็ต่างจากความหมายของการดำรงอยู่ ซึ่งก็คือทำลายทุกสิ่ง ง ส่วนความโกลาหลก็รองรับทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการมีหรือการไม่มี ถึงขั้นมีสภาพตรงกลางระหว่างการมีและการไม่มี อนุภาคนิรันดร์ก็เหมือนกัน กฎของการดำรงอยู่ของมันคือทำให้ทุกอย่างเป็ นนิรันดร์”
“ดูเหมือน…จะเป็นอย่างนั้นจริงๆ” ลู่เซิ่งเหมือนเข้าใจบางอย่าง พยักหน้าเห็นด้วย
“เจ้าสังเกตหรือไม่ว่า กฎก็มีความแตกต่างของระดับสูงและระดับต่ำ มีการแบ่งเป็นจุลภาคและมหภาค มีแกนหลัก มีสาขา และบนกฎแกนหลัก ไม่ว่าวัตถุใดๆ ยิ่งเนื้อหามีน้อยเท่าไหร่ ก็ยิ่ง งบริสุทธิ์และยิ่งแข็งแกร่งเท่านั้น” บรรพบุรุษก้อนหินอธิบาย
“ครั้งกระโน้นสาเหตุที่ข้าถูกจองจำ ก็เพราะเข้าใจเหตุผลนี้ แล้วเริ่มทดลองกลั่นสกัด สุดท้ายโดนสหายสนิทเล่นงานจนถูกขังอยู่ที่นี่ตลอดกาล แต่ตอนนี้เมื่อเจ้ามาถึง ในที่สุดข้าก็ มีโอกาสได้รับอิสระ หนีพ้นจากที่นี่สักที…”
“ข้าควรทำอย่างไร แค่เข้าใจเรื่องนี้ ไม่มีความหมายใดๆ สำหรับตัวข้า” ลู่เซิ่งถามเสียงทุ้ม
“แน่นอนอยู่แล้ว ข้าเพียรพยายามศึกษาสูตรวัฏจักรมาหลายปีแสง ตั้งแต่วิธีสร้างกฎหลักแกนหลังไปจนถึงกฎบริสุทธิ์ในภายหลัง รวมถึงการก้าวข้ามกฎเพื่อกระตุ้นมหาวัฏจักรในตอนสุดท้าย ต ต่างก็มีขอบเขตระดับขั้นที่สมบูรณ์แบบ สิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อครู่เป็นเพียงนิยามหนึ่งหรือโครงร่างเท่านั้น เจ้าคิดจะสลัดพลังความโกลาหลให้หลุด แค่ให้ข้าถ่ายทอดพื้นฐานของสูตรวัฏจั กรให้สักข้อก็พอแล้ว”
“พื้นฐานหรือ เยี่ยมมาก อย่างนั้นท่านถ่ายทอดพื้นฐานให้ข้าก่อน หลังข้าสลัดหลุดแล้วจะช่วยท่านให้หลุดพ้นทันที!” ลู่เซิ่งกล่าวอย่างชัดแจ้ง
“ไม่ได้หรอก เจ้าช่วยข้าให้หลุดพ้นก่อน ข้าค่อยถ่ายทอดพื้นฐานให้ ไม่อย่างนั้นเกิดข้าถ่ายทอดสูตรให้เสร็จ แล้วเจ้าสะบัดหน้าจากไปไม่สนใจข้า ข้าจะทำอย่างไรเล่า เจ้าควรทราบว่า เมื อมาถึงระดับของพวกเรา คำสัญญาใดๆ ล้วนไร้ความหมาย แม้จะสัญญาด้วยสามกลไกสูงสุด อาศัยแค่คำสัญญา พลังผูกมัดยังไม่มากพอจะพันธนาการพวกเราไว้” บรรพบุรุษก้อนหินกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ท่านบอกมาก่อนว่าจะช่วยท่านอย่างไร” ลู่เซิ่งกวาดตามองรอบๆ ไม่นานสายตาก็หยุดอยู่บนร่างชายชราที่ขนงอกเต็มตัวคนนั้นอีก
“ฆ่ามัน ถูกต้อง คนขนขาวที่เจ้าเห็นนั่นแหละ ฆ่ามัน แล้วข้าจะเป็นอิสระ” บรรพบุรุษก้อนหินให้คำตอบ “แน่นอนว่า ถ้าเจ้าตัดขนขาวทั้งหมดทิ้งก็บรรลุเป้าหมายได้เช่นกัน อย่างไรเจ้าก็เป ป็นมารดาศักดิ์สิทธิ์นี่”
ลู่เซิ่งนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนเดินวนรอบคนขนขาวอย่างตั้งใจ
“พวกเราดำเนินการพร้อมกัน ท่านน่าจะถูกขนสีขาวพวกนี้มัดตรึงไว้ใช่หรือไม่ ข้าจะตัดขนส่วนหนึ่งให้ท่าน ส่วนท่านก็ถ่ายทอดสูตรส่วนหนึ่งให้ข้า แต่ท่านต้องถ่ายทอดจุดเริ่มต้นให้ข ข้าก่อน ข้าจำเป็นต้องพิสูจน์ว่าวิธีการของท่านได้ผลหรือไม่” เขากล่าวตรงๆ
“ได้สิ” บรรพบุรุษก้อนหินรับปาก
…
ซีหนิงนั่งในวังราชาโลกวิญญาณ จิตสูญสลายสีเหลืองอ่อนหลายสายกระเพื่อมอยู่ด้านหลัง
ในวังใหญ่ที่ว่างเปล่า นอกจากเขาแล้วก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดอีก มีเพียงพลังแห่งความว่างเปล่าที่ขยับขยุกขยิกและเหนียวเหนอะกำลังสั่นไหวอย่างช้าๆ อยู่ในความมืดมิดเท่านั้น
ในฐานะราชาโลกวิญญาณอุดร ซีหนิงมีทั้งหมดสามร่างด้วย
ร่างชนิดแรกคือดวงอาทิตย์สีดำขนาดยักษ์อันเป็นร่างพื้นฐาน ร่างที่สองคือร่างมนุษย์ธรรมดา ร่างที่สามก็คือร่างแยกเก้าร่าง
ร่างแยกเก้าร่างดำรงอยู่ร่วมกัน ถ้าไม่สังหารร่างแยกทั้งหมดในคราวเดียว ก็ไม่สามารถลบการดำรงอยู่ของเขาทิ้งได้
ในเวลาปกติ ร่างแยกเก้าร่างจะมีอยู่แปดร่างคอยสะกดขุมกำลังความว่างเปล่าและสหพันธ์การดำรงอยู่
ส่วนร่างที่เหลือรับผิดชอบสังเกตการณ์และหาข้อมูล
และเวลานี้ ผู้ที่นั่งอยู่ในวังใหญ่ก็คือร่างแยกร่างที่เก้าซึ่งรับผิดชอบเรื่องข้อมูล
‘ไอ้พวกเผ่าพันธุ์โกลาหลบัดซบเอ๊ย…!’
ลืมตาอย่างฉับพลัน ใบหน้าของซีหนิงเหยเก ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
ตอนแรกพวกเขาคิดว่าแค่ร่วมมือกับลู่เซิ่งเปิดทางเข้าปฏิสุญญตาก็เพียงพอ นึกไม่ถึงว่าไอ้พวกเผ่าพันธุ์โกลาหลจะฉวยโอกาสแอบออกจากปฏิสุญญตา ยึดครองหัวสะพานในจักรวาลระดับสุดยอดแห่งห หนึ่ง ทั้งยังสร้างฐานทัพข้ามมิติถาวรขึ้นมาอีก
ยังดีที่พวกเขาค้นพบทันเวลา ส่งทหารไปเพิ่ม การสะกดทัน
ส่วนลู่เซิ่งที่เดิมควรจะปรากฏตัวเพื่อทำตามแผนการก็ไม่ทราบว่าไปที่ไหนแล้ว
เหลือแต่พวกเขาที่จำเป็นต้องถ่วงเวลาเผ่าพันธุ์โกลาหลที่คิดออกมาราวกับเสียสติแล้วพวกนี้
“ซีหนิง”
ทันใดนั้นเสียงบุรุษที่ทรงพลังก็ดังสะท้อนในวังใหญ่
วังราชาโลกวิญญาณแห่งนี้มีความเก่าแก่กล้าแข็งที่มีชีวิตดำรงอยู่ เป็นสหายเก่าที่คบหากับซีหนิงมาหลายพันล้านปี
ทั้งสองอยู่ด้วยกันตั้งแต่ตอนที่ซีหนิงยังเป็นสิ่งมีชีวิตความว่างเปล่าธรรมดาที่อ่อนแอ
“มีบริวารแจ้งว่าเห็นราชามารสวรรค์แอบเข้าไปในวงแหวนไม่ดับสูญ”
“วงแหวนไม่ดับสูญหรือ?” ซีหนิงงงันเล็กน้อย “ลู่เซิ่งไปทำอะไรที่นั่น”
ทุกๆ การเคลื่อนไหวของผู้ยิ่งใหญ่ระดับลู่เซิ่งดึงดูดความสนใจของผู้คน มิหนำซ้ำด้วยระดับขอบเขตของเขาในปัจจุบัน หลังจากเล่นงานความว่างเปล่าและสหพันธ์การดำรงอยู่อย่างหนัก ในเวลาสำ ำคัญ การที่เขาแอบเข้าไปในวงแหวนไม่ดับสูญ ไม่มีทางเป็นแค่การเข้าไปเยี่ยมชมเฉยๆ แน่
“วิเคราะห์เป้าหมายของมันออกไหม” เขาถามเสียงต่ำ
“ยากมาก แต่มีความเป็นไปได้มากสุดว่าน่าจะไปหาสูตรวัฏจักร” วังราชาวิญญาณตอบ
“สูตรวัฏจักร…ไม่มีทาง…สัตว์ประหลาดนั่นเป็นตัวประหลาดวิปริตที่เกือบทำลายทุกสิ่งไปในวัฏจักรที่แล้ว! ลู่เซิ่งคงไม่คิดจะปล่อยสัตว์ประหลาดนั่นออกมากระมัง” ซีหนิงสีหน้าเปลี่ยนแปลง งเล็กน้อย
“เขาอาจอยากได้ความลับของสูตรโกลาหลจากตัวบรรพบุรุษก้อนหินก็ได้” วังราชาโลกเดา “ไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครอยากจะติดต่อกับคนเสียสติที่อยากทำลายทุกสิ่งนั่นหรอก”
“ไม่มีทางแน่ บรรพบุรุษศิลาเป็นการดำรงอยู่ที่น่ากลัวที่สุดและมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ที่สุดในวัฏจักรก่อน ถ้าไม่ใช่สุดท้ายบรรพชนหลังกำเนิดใช้พลังของอนุภาคนิรันดร์เสียสละตัวเอง ถูกผนึก ร่วมกับตัวมัน เกรงว่าตอนนี้เรายังคงอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกโลกศิลาศักดิ์สิทธิ์ปกครอง” ซีหนิงกล่าวพลางขมวดคิ้ว
“นอกจากนี้ ด้วยพลังของลู่เซิ่ง แม้มันจะแกร่งมาก แต่ถ้าไม่กระตุ้นสามกลไกใหญ่ ก็ไม่มีทางทำลายผนึกของบรรพชนหลังกำเนิดได้” เขากล่าวต่อ
“เมื่อครู่มีข่าวส่งมาว่าเผ่าพันธุ์โกลาหลที่สามสิ้นสูญ ว่ากันว่าลู่เซิ่งเข้าไปในชายขอบความโกลาหล จากนั้นก็ตรงดิ่งไปที่วงแหวนไม่ดับสูญทันที” วังราชาวิญญาณกล่าวอย่างรวดเร็ว “เ เป็นไปได้มากว่ามันจะแปดเปื้อนพลังความโกลาหล จึงคิดไปหาวิธีขจัดที่วงแหวนไม่ดับสูญ ข้าต้องเตือนเจ้า ซีหนิง นอกจากกองทัพฝั่งตรงข้ามพวกเราสองทัพ ก็มีแต่บรรพบุรุษศิลาเท่านั้นที่ ครอบครองวิธีการลบพลังของสามกลไกใหญ่ไว้”
“อะไรนะ!” ซีหนิงผุดสีหน้าตะลึง ลุกพรวดขึ้น
…
ณ ใจกลางวงแหวนไม่ดับสูญ
ภายในโบสถ์
แคว่กขวาก
ลู่เซิ่งออกแรงฉีก พลังความโกลาหลใจกลางผ่ามือลพลันสั่นไหว ฉีกผมขาวกำหนึ่งในมือทิ้งอย่างแรง
ในโถงของโบสถ์มีเส้นผมขาวบางส่วนถูกฉีกขาดแล้ว
เวลานี้บรรพบุรุษศิลากำลังส่งข้อมูลทางจิตออกมาอย่างต่อเนื่อง ส่งส่วนพื้นฐานของสูตรวัฎจักรเข้าสู่สมองของเขาอย่างไม่หยุดยั้ง
ลู่เซิ่งผุดสีหน้ากระจ่างแจ้ง ปัญหาหลายข้อที่ก่อนหน้านี้ไม่เข้าใจเริ่มชัดเจนขึ้นเพราะหลักการพื้นฐานของสูตรวัฏจักร
นี่เป็นการยกระดับขอบเขต เขาสัมผัสได้ว่าคุณสมบัติร่างกาย จิตวิญญาณ พลัง ไปจนถึงโลกรูปจิตของตน กำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงตามการส่งถ่ายหลักการของสูตรวัฏจักร
เมื่อมาถึงระดับของเขา สิ่งที่ผูกมัดเขาไว้ไม่ใช่จำนวนของสสารพลังงานอีกแล้ว หากเป็นคุณภาพ
สิ่งที่สูตรวัฏจักรบรรยายก็คือหลักการพื้นฐานสุดของสามกลไกสูงสุด
แม้จะมีพื้นฐานน้อยมาก แต่สำหรับลู่เซิ่ง เท่ากับได้เปิดประตูใหญ่บานใหม่
แคว่กแขว่ก
ขนขาวหย่อมสุดท้ายถูกตัดทิ้ง
ในขณะเดียวกัน การไหลของข้อมูลข้างหูลู่เซิ่งก็หยุดลงอย่างกะทันหัน
“นี่คือพื้นฐานทั้งหมด มาถึงตรงนี้ เพียงพอให้เจ้ากระตุ้นอนุภาคการดำรงอยู่เพื่อหักล้างพลังความโกลาหลได้แล้ว” ในเสียงของบรรพบุรุษศิลาที่พยายามรักษาความเยือกเย็นแฝงความตื่นเต้นที่ สะกดไว้ไม่มิด
ลู่เซิ่งเงยหน้าขึ้น ได้สติกลับมาจากสูตรและหลักการนับไม่ถ้วน เขาคำนวณคร่าวๆ เป็นอย่างที่อีกฝ่ายบอกจริงๆ เขาในเวลานี้มีความเข้าใจต่อระดับและพลังของสามกลไกใหญ่ไม่น้อยแล้ว มา ากพอจะกระตุ้นการทำงานได้อย่างง่ายดาย
“เป็นการแลกเปลี่ยนที่ยุติธรรมมาก” เขาถอนใจ จากนั้นก็มองกรอบใหม่ที่กลายเป็นรูปเป็นร่างบนอินเตอร์เฟซดีปบลู
กรอบทักษะใหม่ที่โผล่มาในครั้งนี้เป็นสีทองบริสุทธิ์ แตกต่างจากกรอบอื่นๆ
[สูตรวัฏจักร: ระดับพื้นฐาน (รู้แล้วสามขั้น) (คุณสมบัติ: ความต้านทานต่อพลังของสามกลไกสูงสุดเพิ่มขึ้น 10%, จิตแห่งสัจธรรม)]
และเป็นเพราะเห็นการปรากฏของกรอบนี้ ลู่เซิ่งค่อยแน่ใจว่าบรรพบุรุษศิลาไม่ได้หลอกเขา
YOU MAY ALSO LIKE
