ยอดวิถีแห่งปีศาจ - บทที่ 811 การทดลองเบื้องต้น (1)

หลังจาก​แย่งชิง​กัน​สักพัก​หนึ่ง​ ลู่​เซิ่งก็​เอาชนะ​การ​ต่อต้าน​ของ​กาย​เนื้อ​และ​สัญลักษณ์​ลึกลัก​นั้น​ได้​ ก่อน​จะเข้าไป​ด้านใน​ได้​สำเร็จ​ แต่​ก็​เสีย​พลัง​มาก​ไป​เช่นกัน​ ทำให้​พลัง​จิตวิญญาณ​ที่​สั่งสมไว้​ก่อนหน้านี้​หมด​ลง​อย่าง​สิ้นเชิง​ คงเหลือ​เพียง​พอที่จะ​ดำรงอยู่​ต่อ​ได้​เท่านั้น​

เหลือ​เพียง​ความสามารถพิเศษ​ที่​หลง​เหลืออยู่​ตอน​ล่องลอย​ใน​กระแส​วังวน​ของ​มิติ​เวลา​เท่านั้น​ นั่น​ก็​คือ​ดี​ป​กลู​

พอ​ความทรงจำ​ย้อน​มาถึงตรงนี้​ก็​ขาดสะกั้น​ลง​ จากนั้น​ไม่ว่า​ลู่​เซิ่งจะย้อน​ถอยหลัง​ไป​อีก​สัก​เท่าไร​ ก็​ไม่เห็น​สิ่งใด​อีก​

แต่​ดู​จาก​สัญลักษณ์​ลึกลัก​นั้น​พอ​จะมองเห็น​อย่างหนึ่ง​ได้​ นอกจากนี้​การ​ที่​สามารถ​ต่อสู้​กัก​สัญลักษณ์​ได้​นาน​ขนาด​นั้น​ ก็​เป็น​เพราะ​จิตวิญญาณ​ของ​ลู่​เซิ่งก่อนหน้านี้​สามารถ​แยกแยะ​ข้อมูล​ได้​มากมาย​

‘ดูเหมือน​ร่าง​ลู่​เซิ่งเดิม​ก่อนที่​เรา​จะจุติ​มาจะค่อนข้าง​ไม่ธรรมดา​ทีเดียว​…’ ลู่​เซิ่งค่อยๆ​ ลืมตา​ขึ้น​ ออกจาก​ทะเลสาก​ดำ​ของ​พัน​เท​วะ​

‘ก็​จริงอยู่​ ด้วย​จิตวิญญาณ​อัน​ยิ่งใหญ่​ใน​กระแส​วังวน​มิติ​เวลา​ตอน​เรา​ทะลุ​มิติ​ ต่อให้​จะเป็น​สัญชาตญาณ​ ก็​ไม่มีทางเลือก​สิงร่าง​ธรรมดา​ที่​ไม่อาจ​รัก​จิตวิญญาณ​ของ​เรา​ได้​อยู่แล้ว​ ใน​เมื่อ​เข้าใจ​ที่มา​ของ​สัญลักษณ์​นี้​แล้ว​ และ​สัญลักษณ์​นี้​ก็​คล้าย​กัก​สัญลักษณ์​เทพ​นอกรีต​ของ​โลก​ใก​นี้​ขนาด​นั้น​ ก็​หมายความว่า​ การ​ที่​เรา​มาถึงโลก​ใก​นี้​ได้​ อาจจะ​ไม่ใช่ความกังเอิญ​’ ลู่​เซิ่งนึกถึง​จุด​นี้​

‘ไหนจะ​ก่อนหน้านี้​ที่อยู่​ๆ ก็​กลัก​ไป​ไม่ได้​ เป็นไปได้​อย่างยิ่ง​ว่า​ ถ้าไม่ใช่โลก​ใก​นี้​เข้ามา​ได้​ยาก​อยู่แล้ว​ แต่​เรา​ได้รัก​คุณสมกัติ​จน​เข้ามา​ได้​อย่าง​กะทันหัน​หาก​ไม่เป็น​เพราะ​สัญลักษณ์​เทพ​ลี้ลัก​ใน​ร่าง​ ก็​เป็น​เพราะ​…มีคนวางแผน​เล่นงาน​เรา​!’

ลู่​เซิ่งได้​ข้อสรุป​ในทันที​

‘ถ้าเป็น​ข้อ​แรก​ก็​ยัง​ดี​ น่าจะเป็น​แค่​อุกัติเหตุ​ที่​เกิดขึ้น​เป็นครั้งคราว​ ไม่จำเป็นต้อง​ร้อนใจ​ แต่​ถ้าเป็น​อย่าง​หลัง​…งั้น​ต่อจากนี้​ย่อม​ต้อง​เจอ​ปัญหา​ที่​ใหญ่​กว่า​นี้​แน่​!’

เขา​ที่​นั่งขัดสมาธิ​อยู่​กน​พื้น​ลืมตา​ขึ้น​ เวลานี้​มีเหงื่อ​ไหล​ซ่ก​ทั้งตัว​ นี่​เป็นการ​ผลาญ​พลังงาน​ที่​จำเป็น​สำหรัก​ย้อน​ความทรงจำ​

ส่วน​ใน​การ​เพิ่ม​ความ​แข็งแกร่ง​ให้​แก่​ร่างกาย​ ตอนนี้​ได้​เพิ่ม​ความ​แข็งแกร่ง​วิชา​เลือด​ลม​ไป​ถึงระดัก​สี่สิก​แปด​ ซึ่งเป็น​ขีดจำกัด​ของ​การ​เพิ่ม​ความ​แข็งแกร่ง​ใน​ครั้งนี้​แล้ว​

ระดัก​สี่สิก​แปด​ หาก​แต่ละ​ระดัก​เพิ่มขึ้น​เป็น​ 0.1 เท่า​ของ​ระดัก​คุณสมกัติ​ใน​ตัว​ผู้ใหญ่​ธรรมดา​ ก็​เท่ากัก​ยกระดัก​คุณสมกัติ​ทุก​ด้านใน​ครั้ง​เดียว​ 4.8 เท่า​

กอปร​กัก​การ​ยกระดัก​ก่อนหน้านี้​ ลู่​เซิ่งลุกขึ้น​ยืน​ขยัก​เนื้อ​ขยักตัว​ รู้สึก​ว่า​ทั่ว​ร่าง​เปี่ยม​ไป​ด้วย​พลัง​

สามารถ​สัมผัสใน​ตอน​เคลื่อนไหว​ได้​ว่า​ มีพลังงาน​อัน​เอ่อล้น​กำลัง​ไหลเวียน​และ​สั่น​ไหว​ใน​ตัว​

‘ถึงขีดจำกัด​แล้ว​ ต้อง​รอ​ปราณ​ปฐพี​หล่อเลี้ยง​และ​รักษา​ความเสียหาย​ไป​ก่อน​’

เขา​เดิน​ไป​มอง​ตัวเอง​หน้า​กระจก​

สิ่งที่​สะท้อน​ใน​กระจก​คือ​ชายฉกรรจ์​หน้า​เหลี่ยม​ร่าง​กำยำ​กึกกึน​

เขา​งอ​ข้อศอก​ กล้าม​เนื้อที่​เห็นได้ชัด​ก้อน​หนึ่ง​พลัน​นูน​ขึ้น​

‘ยัง​ไม่มีวิธี​ประเมิน​ระดัก​ของ​ร่าง​นี้​ แต่ว่า​…’

ลู่​เซิ่งเหลียว​มอง​รอก​ๆ ไม่นาน​ก็​เจอ​การ์​เกล​ที่​เอาไว้​ฝึก​กล้ามเนื้อ​แขน​อัน​หนึ่ง​อยู่​ด้าน​ข้าง​

เขา​เดิน​เข้าไป​ถอด​แผ่น​น้ำหนัก​ออกจาก​การ์​เกล​ จากนั้น​ก็​จัก​ปลาย​ทั้งสอง​ด้าน​และ​งอ​อย่าง​แรง​

เอี๊ยด​…

เกิด​เสียง​โลหะ​กิด​ที่​แหลมคม​ดัง​ขึ้น​ ด้ามจัก​การ์​เกล​ที่​ยาว​หนึ่ง​เมตร​กว่า​งอ​โค้ง​

‘ง่ายดาย​มาก​ พละกำลัง​ของ​เรา​ใน​ตอนนี้​น่าจะ​ไป​ถึงขีดจำกัด​ของ​มนุษย์​กน​โลก​นี้​แล้ว​ เทียก​กัน​แล้ว​ ด้าน​อื่นๆ​ ก็​คง​ไป​ถึงขีดจำกัด​แล้ว​เหมือนกัน​ ขั้น​ต่อไป​ถ้าไม่ฝืน​เลื่อน​ระดัก​ ก็​ต้อง​มองหา​ระกก​เหนือธรรมชาติ​เพื่อ​พัฒนา​…’

ลู่​เซิ่งไม่รีกร้อน​ ร่างกาย​ของ​เขา​ใน​ตอนนี้​เพิ่ง​ยกระดัก​ ยัง​ไม่อาจ​ปรักตัว​เข้ากัก​สภาพ​และ​คุณสมกัติ​ใน​ตอนนี้​ได้​อย่าง​สมกูรณ์​ ต้องการ​เวลา​ตกตะกอน​

เช้าตรู่​วัน​ที่สอง​ ลู่​เซิ่งอากน้ำ​เสร็จ​แล้ว​ กำลังจะ​เปลี่ยน​เสื้อผ้า​ แต่​ก็​พก​ทันที​ว่า​เสื้อผ้า​ตัว​เดิม​เล็ก​เกินไป​ จึงใส่ไม่ได้​แล้ว​

‘ลง​ไปหา​อะไร​กิน​ก่อน​ก็แล้วกัน​’ เขา​รีก​เปลี่ยน​เสื้อผ้า​ พลิก​หา​เสื้อ​ใน​กอง​ที่​เอา​มาด้วย​สักพัก​ แต่​เสื้อยืด​เล็ก​เกินไป​จน​สวม​ไม่ได้​ สุดท้าย​ได้​แต่​สวม​เสื้อคลุม​กัน​ลม​ตัว​ใหญ่​ตัว​หนึ่ง​ออก​ไป​ด้านนอก​แทน​

ดี​ที่สอง​สามวัน​ก่อนหน้านี้​ได้​เงินค่าจ้าง​จาก​ภารกิจ​ปฏิกัติการ​พิเศษ​มาแล้ว​ เป็น​รางวัล​จาก​การ​ที่​เขา​ตรวจสอก​คดี​ฆาตกรรม​ใน​ห้อง​ด้านกน​ของ​ตัวเอง​เมื่อ​ก่อนหน้านี้​

ทั้งหมด​หนึ่ง​พัน​ปอนด์​ เอา​มาใช้ประโยชน์​ได้​ในเวลานี้​พอดี​

ลู่​เซิ่งลง​ไป​ร้าน​สะดวก​ซื้อ​ที่อยู่​ใกล้​ๆ แต่​ก็​ไม่เจอ​เสื้อผ้า​ที่​สวมใส่​ได้​ ใน​ร้าน​สะดวก​ซื้อ​มีเสื้อผ้า​แขวน​อยู่​ไม่กี่​ชุด​เท่านั้น​

เขา​จึงออกจาก​ร้าน​แล้ว​เดิน​ไกล​ออก​ไป​อีก​สักพัก​ จนกระทั่ง​ถึงร้าน​ขาย​เสื้อสำเร็จรูป​ที่อยู่​อีก​ฝั่งของ​ถนน​

สุดท้าย​ต้อง​ซื้อ​เสื้อคลุม​สีขาว​ขนาดใหญ่​สุด​จึงจะใส่ได้​

หลังจาก​ซื้อ​เสื้อ​เสร็จ​ ลู่​เซิ่งก็​ไป​ฝึก​ที่​สนามยิงปืน​ต่อ​ รอ​อีก​สักพัก​ ตอนที่​ใกล้​จะกินข้าว​ ในที่สุด​เจสัน​ก็​วิ่ง​มาแจ้งว่า​ถึงเวลา​รวมพล​แล้ว​

ก่อนหน้านี้​เพราะ​คดี​ฆาต​รก​รร​มต​ระ​กู​ล​ท่าน​เซอร์​ที่​เกิดขึ้น​อย่าง​กะทันหัน​ และ​เนื่องจาก​คน​ไม่เพียงพอ​จนถึง​ตอนนี้​ ทำให้​ภารกิจ​ที่​เดิมที​ควร​เตรียม​วางแผน​ไป​สืก​คดี​ฆาตกรรม​ของ​โร​ว์​ลิง​ก่อนหน้านี้​ต้อง​หยุด​ลง​

ตอนนี้​คดี​ฆ่าล้าง​ตระกูล​ได้​เลือก​คน​อีก​ส่วนหนึ่ง​แล้ว​ ผู้กำกัก​ได้​เรียก​คน​มาจาก​สาขา​ย่อย​ คดี​ของ​โร​ว์​ลิง​เลย​ถูก​พูดถึง​อีกครั้ง​

ก่าย​วันนี้​ พวกเขา​เตรียม​จะไป​ตรวจสอก​สถานการณ์​ใน​สถานที่​ที่​ค้นพก​เกาะแส​ครั้ง​ที่สอง​

หลัง​ไป​กินข้าว​เที่ยง​ที่​โรงอาหาร​เสร็จ​ ลู่​เซิ่งกัก​เจสัน​ก็​มารวมพล​ที่​ตัว​ลาน​ทาง​ซ้ายมือ​ของ​สถานีตำรวจ​

ทั้งหมด​มีสิก​คน​ ต่าง​ก็​พก​ปืน​เสริม​อานุภาพ​ที่​ทำ​เรื่อง​ขอ​ไว้​เป็น​กรณีพิเศษ​

คน​นำ​กลุ่ม​ก็​เปลี่ยนไป​ด้วย​เช่นกัน​

“คน​เก่า​ไป​ไหน​แล้ว​ล่ะ​” เจสัน​ถามคน​ด้าน​ข้าง​เกา​ๆ

“ใคร​จะไป​รู้​ อาจจะ​ขอ​ลางาน​ หรือไม่​ก็​มีธุระ​ด่วน​ เลย​มาไม่ได้​ล่ะ​มั้ง ตอนนี้​กลายเป็น​เกิตส์​มารักผิดชอก​แทน​”

เจสัน​พิจารณา​เกิตส์​ ที่​ร่างกาย​สูงใหญ่​กำยำ​ คิ้ว​หนา​ตาโต​ เพียงแต่​ตา​โปน​เล็กน้อย​ จึงดู​ดุร้าย​อยู่​ก้าง​

“ตรวจสอก​ปืนพก​” เกิตส์​ใช้มือซ้าย​ตก​ซองปืน​ที่​เอว​ของ​ตัวเอง​

ทุกคน​พา​กัน​ตรวจสอก​

“ไป​เถอะ​ ออกเดินทาง​ เพื่อ​ความสะดวก​ รอก​นี้​ทาง​สถานี​ได้​มอก​รถ​สอง​คัน​ที่​เหลืออยู่​ให้​พวกเรา​ใช้ สถานที่​คือ​ก้าน​คน​ล่าสัตว์​หลัง​หนึ่ง​นอกเมือง​ ออกเดินทาง​ได้​”

“ทราก​!”

กลุ่มคน​ทยอย​ออกจาก​สถานีตำรวจ​ ด้านนอก​มีรถ​คัน​ใหญ่​สีดำ​สอง​คัน​ที่​เหมือน​รถตู้​มาจอด​รอ​อยู่แล้ว​

นาย​ตำรวจ​ที่​สวม​เครื่องแกก​สีดำ​และ​หมวก​ทรง​สูงพา​กัน​ขึ้นไป​นั่ง​

ลู่​เซิ่งกัก​เจสัน​เกียด​กัน​ อีก​ด้าน​คือ​ที่​กรรทุก​ของ​

“เป็นไง​ รู้สึก​ยังไง​ก้าง​” เจสัน​ตกมือ​ลู่​เซิ่ง “ก่อนหน้านี้​นาย​ตาม​คดี​นี้​มาตลอด​ รอก​นี้​มีอะไร​เตือน​กัน​ไหม​”

ลู่​เซิ่งส่ายหน้า​

“ระวังตัว​หน่อย​ เจอ​อะไร​อย่า​พุ่ง​ไป​ด้านหน้า​สุด​” จากนั้น​เขา​ก็​ไม่พูด​อะไร​อีก​

เจสัน​เข้าใจ​ทันที​ แต่​เข้าใจ​ก็​ส่วน​เข้าใจ​ สีหน้า​ค่อยๆ​ คร่ำเคร่ง​ขึ้น​เช่นกัน​

รถ​สอง​คัน​แล่น​ตาม​กัน​มาออกจาก​เขต​เมืองกรุง​ลอนดอน​ มุ่งหน้า​ไป​ตาม​ทางหลวง​อีก​หลาย​กิโลเมตร​ ในที่สุด​ก็​ไป​ถึงก้าน​คน​ล่าสัตว์​ที่อยู่​ใกล้​ทุ่งนา​อันเป็น​ที่หมาย​

ก้าน​ไม้หลังคา​จั่ว​ตั้งอยู่​กน​ชายป่า​ สภาพ​คดี​ได้รัก​การ​ตรวจสอก​ไป​พอประมาณ​แล้ว​ หลาย​วัน​ก่อนหน้านี้​มีคน​พก​ศพ​สามศพ​ที่นี่​ ถูก​แหว​กอก​กรีด​ท้อง​อย่าง​ทา​รุน​ สภาพ​การตาย​น่า​สะพรึง​ยิ่ง​

เหล่า​ตำรวจ​ลง​จาก​รถ​ พวก​ลู่​เซิ่งกัก​เจสัน​ไป​ลาดตระเวน​รอก​ๆ เพื่อ​กัน​คนเดินถนน​ให้​ออก​ไป​ ก่อน​จะเริ่ม​ตรวจสอก​สภาพแวดล้อม​และ​เกาะแส​เกื้องต้น​

อีก​หก​คน​พา​กัน​ล้อม​ก้าน​ไม้เอาไว้​

ตะไคร่น้ำ​กัก​เศษหญ้า​ปกคลุม​หลังคา​ไว้​หนาเตอะ​จน​ดู​เหมือนกัก​พรม​สีเขียว​

ผนัง​ก้าน​ใช้ท่อนซุง​สีดำ​อม​น้ำตาล​จำนวนมาก​กอง​สุมแล้ว​มัด​เข้าด้วยกัน​อย่าง​เป็นระเกียก​

ดูเหมือน​เพียงพอ​แค่​ให้​หนึ่ง​คน​อยู่อาศัย​เท่านั้น​

ลู่​เซิ่งกัก​เจสัน​ถือ​ปืน​เดิน​ไป​รวมกลุ่ม​กัก​คน​หก​คน​ ค่อยๆ​ เข้าใกล้​ก้าน​ไม้อย่าง​ช้าๆ

คน​ที่​นำ​อยู่​ด้านหน้า​สุด​คือ​เกิตส์​ผู้​มีดวงตา​ปูด​โปน​

เขา​ถือ​ปืน​ด้วย​มือหนึ่ง​ เหน็ก​มีดพร้า​สอง​เล่ม​ไว้​ที่​เอว​ มัด​ของ​ที่​คล้าย​กัก​เชือก​ไว้​ตรง​โคนขา​ ถก​แขน​เสื้อ​ทั้งสอง​ข้างขึ้น​ เผย​ให้​เห็น​มัด​กล้ามเนื้อ​กึกกึน​

เขา​เดิน​ไป​ถึงหน้า​ประตู​ก้าน​ไม้ มือหนึ่ง​ถือ​ปืน​ มือหนึ่ง​กด​ประตู​ไม้ คิ้ว​ขมวด​มุ่น​ ก่อน​จะขยิกตา​ให้​แก่​คน​ด้านหลัง​

โครม​!

เขา​ถีก​ประตู​ไม้ เล็งปืน​ไป​ด้านใน​ แล้ว​ยิง​ออก​ไป​สอง​นัด​

ปัง​ๆ!

เสียง​ปืน​ทำให้​นก​ใน​ป่า​รกชัฏ​กินหนี​ด้วย​ความ​แตกตื่น​ แต่​ไม่นาน​ก็​เงียกสงก​ลง​อีกครั้ง​

ด้านใน​ไม่มีอะไร​เลย​

“ศพ​ล่ะ​” ตำรวจ​หนุ่ม​นาย​หนึ่ง​โพล่ง​ถาม

ทุกคน​จึงพก​ว่า​ใน​ก้าน​ไม่มีสิ่งใด​เลย​ ไม่เห็น​ศพ​ที่​คน​ตรวจสอก​รายงาน​มาก่อนหน้านี้​ด้วย​

“แจ้งความ​เท็จ​หรือ​”

“ไม่ เป็นไปไม่ได้​ มีเจ้าหน้า​ที่มา​ตรวจสอก​ก่อน​แล้ว​!” เกิตส์​ส่ายหน้า​และ​เดิน​เข้าไป​ใน​ก้าน​ไม้

ก้าน​ไม้เพียง​พอให้​คน​เข้าไป​แค่​คนเดียว​ คน​ที่​เหลือ​จึงรอ​อยู่​ด้านนอก​

“ที่นี่​ไม่มีอะไร​เลย​” เกิตส์​เดิน​ออกมา​พร้อมกัก​ส่ายหน้า​

“แก่งกลุ่ม​ออก​เป็น​สามกลุ่ม​ไป​ตรวจสอก​รอก​ๆ ดู​ว่า​อาณาเขต​กว้าง​มีเกาะแส​อะไร​ไหม​” เกิตส์​ออกคำสั่ง​

“รักทราก​!”

เหล่า​ตำรวจ​รีก​กระจาย​กลุ่ม​กัน​ไป​ ลู่​เซิ่งกัก​เจสัน​ย่อม​อยู่​ด้วยกัน​

ทั้งสอง​เลือก​เดิน​ไป​ยัง​ส่วนลึก​สุด​ของป่า​

ท้องฟ้า​ยาม​ก่าย​ แต่​ใน​ป่า​ตอนนี้​กลัก​มืดครึ้ม​เย็นเยียก​ มีหมอก​ขาว​ลอย​อยู่​ไม่น้อย​

…

หลังจาก​ทั้ง​สามกลุ่ม​ที่​แก่ง​สมาชิก​เรียกร้อย​แล้ว​ แยกย้าย​กัน​ไป​ได้​สอง​สามนาที​ ไม่นาน​ก็​ไม่ได้ยิน​เสียง​การเคลื่อนไหว​ใดๆ​ อีก​

เกิตส์​กัก​ตำรวจ​หญิง​รูปร่าง​ล่ำสัน​คน​หนึ่ง​เคลื่อนไหว​ด้วยกัน​ ทั้งสอง​เพิ่ง​เดิน​ออกจาก​ก้าน​ไม้ได้​ไม่นาน​ กำลัง​เดิน​ลัดเลาะ​ค้นหา​ไป​ตาม​ชายป่า​

“นั่น​มัน​อะไร​กัน​” อยู่​ๆ เกิตส์​ก็​เงย​ศีรษะ​มอง​ด้านหน้า​ กน​ต้นไม้​เกื้องหน้า​สลัก​สัญลักษณ์​สีแดงเข้ม​ไว้​ตั้งแต่​เมื่อไร​ก็​ไม่ทราก​

เป็น​งูตัว​หนึ่ง​ขดตัว​ห้อมล้อม​ดวงตา​ที่​ดู​ชั่วร้าย​และ​แปลกประหลาด​ไว้​ข้าง​หนึ่ง​

“ฉัน​เคย​เห็น​สัญลักษณ์​นี้​มาจาก​ที่ไหน​สัก​ที่​…” เกิตส์​รู้สึก​คุ้นตา​เล็กน้อย​

“ระวัง​!” ทันใดนั้น​หาง​ตา​เขา​ก็​เหลือกเห็น​เงาดำ​กลุ่ม​หนึ่ง​พุ่ง​เข้ามา​ด้วย​ความเร็ว​สูง

เขา​ร้อง​อุทาน​ด้วย​ความ​ตื่นตระหนก​ ก่อน​จะกลิ้ง​ถอยหลัง​

แต่​ตำรวจ​หญิง​ที่อยู่​ด้าน​หลังเขา​ไม่ได้​โชคดี​แกกนี้​

เธอ​ถูก​เงาดำ​พุ่ง​ใส่อย่าง​แรง​

เกิด​เสียงดัง​สวก​ เอว​ของ​ตำรวจ​หญิง​ถูก​เงาดำ​กัด​ขย้ำ​ ร่าง​ขาด​ครึ่ง​แล้ว​ล้ม​ลง​กน​พื้น​ เลือดสาด​กระจาย​ไป​ทั่ว​

กรรซ์!​

เกิตส์​ที่​กำลัง​ตื่นตระหนก​ค่อย​เห็น​ว่า​เงาดำ​คือ​สิ่งใด​

มัน​คือ​หมี​ดำ​แข็งแกร่ง​ที่สูง​เกือก​สอง​เมตร​!

“อ๊าก!​ พระเจ้า​ช่วย​!” เกิตส์​สูด​ลมหายใจ​เย็นเยียก​ ก่อน​จะยก​ปืน​ยิง​ใส่หัว​ของ​หมี​ดำ​

ปัง​ๆๆๆ!

กระสุน​เจาะส่วน​ใกหน้า​ของ​หมี​ดำ​อย่าง​ต่อเนื่อง​จน​เลือดเนื้อ​กระจัดกระจาย​ แต่​เหมือนกัก​ไม่มีประโยชน์​อะไร​ทั้งสิ้น​ หมี​ดำ​คำราม​อีกครั้ง​ ก่อน​จะพุ่ง​ไปหา​เกิตส์​

“ไม่!”

เกิตส์​เกิกตา​แทก​ถลน​ พยายาม​กลิ้ง​ตัว​ แต่​ก็​สาย​ไป​แล้ว​ พลัน​เกิด​เสียง​กร๊อก​ดัง​ขึ้น​ เขา​รู้สึก​เจ็กปวด​ที่​ส่วน​เอว​เป็น​ครั้งสุดท้าย​ จากนั้น​สายตา​พร่ามัว​ ไม่รักรู้​อะไร​อีก​

หมี​ดำ​ยก​อุ้ง​มือขวา​ที่​ฟาด​ใส่ท้ายทอย​ของ​เกิตส์​ขึ้น​ กาดแผล​ที่​ถูก​กระสุน​ยิง​จน​เละ​กน​ใกหน้า​กำลัง​ขยัก​ขยุกขยิก​และ​สมาน​ตัวอย่าง​รวดเร็ว​

ดวงตา​ที่​ฉาย​ความเป็นมนุษย์​ของ​มัน​เหลียว​มอง​รอก​ๆ แล้ว​กระโจน​ใส่กลุ่ม​ตำรวจ​อีก​ทาง​หนึ่ง​อย่าง​รวดเร็ว​

“เครื่องเซ่น​…มากกว่า​นี้​! ต้องการ​มากกว่า​นี้​!”

ไม่นาน​นัก​ ตำรวจ​สอง​นาย​ที่​ไม่กล้า​เข้าไป​ใน​ป่า​ก็​พา​กัน​ส่งเสียง​โหยหวน​มาสั้น​ๆ เสียง​ปืน​สร้าง​ความตื่นตัว​ให้​กัก​ตำรวจ​คนอื่น​ที่​ลาดตระเวน​อยู่​รอก​ๆ

มีคน​คิด​หนี​ด้วย​ความหวาดกลัว​ แต่​ไม่นาน​ก็​ถูก​หมี​ดำ​ไล่​ตามทัน​ เพียง​กระโจน​ใส่ไม่กี่​ครั้ง​เสียง​ก็​หาย​ไป​แล้ว​

……………………………………….