ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1272 ฆ่า
“เหมือนเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อใช่หรือไม่? แต่มันเป็นความจริง ข้าเห็นมันมากับตา และแน่นอนว่าตอนนี้พวกเจ้าก็ได้เห็นมันแล้ว”
ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ส่ายหน้า
“ข้าไม่รู้ว่าฉู่เยว่ทำอันใด ถึงสามารถทำให้อสูรสันหลังเหล็กตัวโตเต็มวัยทำแบบนี้ได้ มันยอมที่จะเสียสละเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง และปกป้องเขาจนถึงที่สุด”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนและผู้อาวุโสวั่นเจิงนิ่งเงียบไปเพราะความตกใจ
“แต่แม้ว่าจะมีอสูรสันหลังเหล็กตัวนั้นอยู่ แต่มันก็คงยืนหยัดได้ไม่นาน”
ผู้อาวุโสอวี๋อวี้มองขึ้นไปบนท้องฟ้า
“การทะลวงด่านจอมยุทธ์ระดับแปด จำเป็นจะต้องใช้เวลาอีกสักพัก ตอนนี้ข้ายังไม่สามารถแน่ใจได้ว่าเมื่อไรฉู่เยว่จะทะลวงด่านได้ แต่หากสัตว์อสูรเหล่านี้โจมตีแล้ว เกรงว่า…”
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่ฉู่เยว่สามารถทะลวงด่านล้มเหลว
นั่นมันจะต้องเลวร้ายอย่างมากแน่นอน
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพูดขึ้นมาว่า
“หากสามารถล่อเสือออกจากถ้ำได้ละก็…”
“วิธีนี้ไม่ได้ผล ตอนนี้ฉู่เยว่กำลังจะทะลวงด่านแล้ว มีพลังแห่งสวรรค์และโลกจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนถูกเขาดึงดูดไป ในสายตาของสัตว์อสูรเหล่านั้น ไม่มีอันใดน่าสนใจไปกว่าพวกมันแล้ว”
ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ดูแลที่สวนอสูรมาหลายปี แน่นอนว่าเขามีประสบการณ์มากกว่าคนอื่น
แม้กระทั่งเขายังพูดแบบนี้ออกมา นั่นก็หมายความว่ามันไม่ได้ผลจริงๆ
“อีกทั้งในสถานการณ์แบบนี้ หากพวกเราต้องการเข้าใกล้ภูเขาลูกนั้น แล้วนำตัวเขาออกไป จะเป็นไปไม่ได้เลย”
“อสูรสันหลังเหล็กตัวโตเต็มวัยที่ยืนอยู่หน้าปากถ้ำนั้น มันพยายามจะต่อต้านผู้บุกรุกทุกรูปแบบ รวมถึงต่อต้านพวกเราด้วย อีกด้านหนึ่งสัตว์อสูรมากมายที่อยู่โดยรอบมีสายตาถมึงทึง หากพวกเราบุกเข้าไปในตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่สามารถช่วยได้ แต่อาจจะเป็นการกระตุ้นให้มันโจมตีอีกด้วย”
“นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ ตกลงแล้วจะเอาอย่างใดกันแน่?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงอดที่จะตะโกนขึ้นไม่ได้
“เจ้าดูสิ! ตอนแรกข้าบอกแล้วว่าอย่าส่งเขามาที่นี่! มันอันตราย! เจ้าก็ไม่ฟัง! ปั๋วเหยี่ยน หากลูกศิษย์ของข้าเป็นอันใดไป ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน!”
เมื่อเผชิญหน้ากับผู้อาวุโสวั่นเจิงที่อยู่ในอารมณ์โมโห ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนกลับไม่ได้โมโห และยังมีใบหน้าเยือกเย็นเช่นเดิม
“ที่นี่คือสำนักหลิงเซียว ท่านเจ้าสำนักไม่อยู่ ข้าเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่าง หากมีข้าอยู่ ข้าจะไม่มีทางปล่อยให้ฉู่เยว่เป็นอันใดไปเด็ดขาด!”
น้ำเสียงดังกังวานทำให้ผู้อาวุโสวั่นเจิงใจเย็นลง
เขาหลับตาลง
“ปั๋วเหยี่ยน ขอโทษด้วย เมื่อครู่นี้ข้าเสียมารยาทไป…”
“ตอนนี้อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้เลย คิดหาวิธีเอาตัวคนออกมาเป็นเรื่องสำคัญที่สุด…”
เปรี้ยง!
ระลอกคลื่นที่น่าตกใจแผ่กระจายออกมาจากในถ้ำอีกครั้ง!
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนกำหมัดกรอด หลังจากลังเลอยู่นาน ในที่สุดเขาก็กัดฟันแล้วพูดขึ้นว่า
“รอให้เขาทะลวงด่านสำเร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”
…
บริเวณไหล่เขา เสือดาวสุวรรณเมฆาจ้องมองอสูรสันหลังเหล็กที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา
กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นแผ่กระจายออกทั้งสี่ด้าน
มันคืออสูรศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นการที่จะสู้กับลูกอสูรสันหลังเหล็กระดับเก้าเป็นเรื่องที่ง่ายดายอย่างยิ่ง
ยิ่งไปกว่านั้น อสูรสันหลังเหล็กตัวโตเต็มวัยที่สามารถปกป้องมันได้ ก็ปักหลักอยู่บนเขาตลอดเวลาไม่ยอมลงมา
เสือดาวสุวรรณเมฆาเงยหน้าขึ้นไปมอง เหมือนกับเป็นการยั่วยุ จากนั้นก็เลียที่กรงเล็บของตนเอง
…
แน่นอนว่าอาฉยงมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด อีกทั้งยังเห็นอย่างชัดเจน
ดวงตาทั้งสองข้างของมันแดงก่ำ ภายในเต็มไปด้วยความโมโหและบ้าคลั่ง!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหากมันมีโอกาส มันจะต้องฆ่าเสือดาวสุวรรณเมฆาตัวนี้อย่างแน่นอน!
แต่ว่ามันไม่ยอมขยับ
มันเหมือนกับปราการอันแข็งแกร่ง ปิดตายปากถ้ำ ปกป้องฉู่หลิวเยว่ที่อยู่ภายในอย่างระมัดระวัง
มีเพียงดวงตาคู่นั้น ที่จ้องมองเสือดาวสุวรรณเมฆาทุกการกระทำ
มันจะจดจำทุกบาดแผลที่อยู่บนตัวลูกของมัน!
ขอเพียงแค่…ขอเพียงแค่ฉู่หลิวเยว่ทะลวงด่านได้สำเร็จ มันจะชดเชยความเจ็บปวดให้กับเสือดาวสุวรรณเมฆาตัวนั้นเป็นร้อยเท่าพันเท่า!
ดวงตาของอาฉยงเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แต่แววตาของเสือดาวสุวรรณเมฆากลับมีประกายความพึงพอใจ
มันจะทำให้อีกฝ่ายได้รับความเจ็บปวด!
มันจะให้อีกฝ่ายเห็นด้วยตาตนเองว่าลูกถูกมันฆ่าตาย!
อสูรสันหลังเหล็กจะมีลูกนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก ในชีวิตนี้สามารถคลอดลูกได้แค่หนึ่งตัว
ดังนั้นพวกมันจึงรักและถนอมลูกของตนเองอย่างมาก
มีอสูรสันหลังเหล็กบางตัวตรอมใจตายเพราะสูญเสียลูก
และตัวนี้…ก็คงจะไม่มีข้อยกเว้น!
เมื่อคิดถึงตรงนี้เสือดาวสุวรรณเมฆาก็มีท่าทีภูมิใจและกำเริบเสิบสานมากขึ้น
มันเอียงศีรษะ แล้วมองลูกอสูรสันหลังเหล็กที่แทบจะหมดลมหายใจอยู่บนพื้น
ในตอนนี้ลูกอสูรสันหลังเหล็กเจ็บจนชาไปทั้งร่างกายแล้ว
แม้กระทั่งจะยืนยังไม่มีแรง
มันพยายามจะทุ่มสุดแรง แต่สิ่งที่มันทำได้ยกศีรษะแล้วมองไปทางไหล่เขา
มันสบสายตากับแม่ในระยะไกล
ในแววตาของมันทั้งโหยหาและสิ้นหวัง
มันอยากจะตะโกนอีกครั้งหนึ่ง แต่ลำคอก็แหบแห้งไม่สามารถตะโกนต่อไปได้อีกแล้ว เสียงที่ออกมามีเพียงแต่ลมเท่านั้น
หลังจากล้มเหลวอยู่หลายครั้ง ในที่สุดมันก็ยอมแพ้ และค่อยๆ หลับตาลง
น้ำตาไหลออกจากดวงตาของลูกอสูรสันหลังเหล็กเป็นทาง
เสือดาวสุวรรณเมฆากระโดดขึ้นไปบนตัวมัน อ้าปากจนกว้าง หมายจะงับเข้าที่ลำคอของลูกอสูรสันหลังเหล็ก!
การกัดครั้งนี้ อีกฝ่ายจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
ทั้งร่างของอาฉยงสั่นสะท้าน อยากจะหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว
แต่ว่ามันไม่ได้หลับตา
มันอยากจะเห็นให้ชัดเจนว่าอีกฝ่ายจะฆ่าลูกมันอย่างใด!
มันอดทนอย่างไร้เสียง ทั้งเลือดและน้ำตาไหลกองรวมกัน!
เขี้ยวของเสือดาวสุวรรณเมฆาแหลมคมอย่างยิ่ง อีกทั้งยังเปล่งประกายความเย็นยะเยือกออกมาด้วย!
ก่อนจะก้มลงกัด!
ฟิ้ว!
เสียงหนึ่งแหลมดังแหวกอากาศ!
เสือดาวสุวรรณเมฆารู้สึกตกใจอย่างยิ่ง มันรีบหลบไปด้านข้างทันที!
แม้ว่ามันจะเร็วแล้ว แต่ลำแสงนั้นเร็วกว่า!
ตอนที่มันยังไม่ทันได้กระโดดหนีออกจากร่างลูกอสูรสันหลังเหล็ก กลางหน้าผากของมันก็มีกระบี่ที่แหลมคมแทงทะลุไปด้านหลังแล้ว!
แต่ว่ามันยังไม่จบ กระบี่เล่มนั้นยังลากมันออกไปด้วย แล้วปักตรึงอยู่บนพื้น!
เลือดสดๆ สาดกระจาย!
ร่างของมันแข็งค้าง ดวงตาเบิกโพรง ศีรษะครึ่งหนึ่งเปลี่ยนรูปไป น่าสังเวชและน่ากลัวอย่างมาก!
YOU MAY ALSO LIKE
