ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1647 สุสานกลุ่ม

ตอนที่ 1647 สุสานกลุ่ม

……….

ฉู่หลิวเยว่ตกตะลึงไปอย่างกะทันหัน

คำพูดของหรงซิวหมายความว่าอย่างใด นางเข้าใจดีอย่างแน่นอน

แต่… มันจะเป็นไปได้อย่างใด?

ก้อนหินเหล่านี้ดูแล้วหน้าตาอัปลักษณ์ เป็นเพราะว่ามันเป็นป้ายสุสานที่แตกหักออกมา อีกทั้งยังแฝงด้วยไอเย็นอยู่หลายส่วน

แต่ว่าฉู่หลิวเยว่มองเห็นอาณาเขตเซียนเทพจำนวนมากมายถูกถ่ายเทพลังเข้ามาในก้อนหินเหล่านี้ด้วยตาของตนเองแล้ว!

ความจริงแล้วอาณาเขตเซียนเทพเหล่านี้ก็อ่อนแอเป็นอย่างมาก เหมือนว่าหากใช้พลังมากเกินไปเพียงเล็กน้อย มันก็สามารถแตกสลายลงได้

แต่…

ท้ายที่สุดแล้วมันก็คืออาณาเขตเซียนเทพ!

ยิ่งไปกว่านั้นที่แห่งนี้ก็มีจำนวนมากมายขนาดนั้น!

หากพลังเหล่านั้นรวมตัวกันขึ้นมา… มันจะต้องทรงพลังมากอย่างไม่ต้องสงสัย!

“นี่มัน…”

ก่อนหน้านี้ฉู่หลิวเยว่ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

เพราะว่าหลังจากเข้ามาที่สุสานสังหารเทพได้ไม่นาน ก้อนหินที่แตกหักเหล่านั้นก็เริ่มไล่ตามพวกเขาอย่างดุเดือด

ระหว่างนั้นองค์ปฐมกษัตริย์ก็ขาดการติดต่อจากพวกเขาไป

แต่เพราะว่านางกับหรงซิวถูกลากลงมาที่นี่

จากประสบการณ์เหล่านี้ ทำให้ฉู่หลิวเยว่ยากจะคิดไปเองว่าสิ่งของเหล่านี้จะ…

แต่เมื่อคิดอย่างละเอียดแล้ว สิ่งที่หรงซิวพูดก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ไม่อย่างนั้นแล้วละก็เหตุใดพวกมันถึงเชื่อฟังและติดตามนางเช่นนี้?

ฉู่หลิวเยว่และหรงซิวหยุดฝีเท้าลง

ก้อนหินเหล่านั้นก็หยุดด้วยเช่นกัน

ท่ามกลางความมืดมิด สัญลักษณ์หลากสีจำนวนไม่ถ้วนก็เปล่งประกายแสงจางๆ

พวกมันยืนรออย่างเงียบเชียบอยู่ที่เดิม เหมือนกับกำลังรอรับภารกิจ

หัวใจของฉู่หลิวเยว่สั่นไหว จากนั้นนางก็ยกมือขึ้นมา

ก้อนหินก้อนนี้ลอยขึ้นก่อนจะตกลงมาที่กลางฝ่ามือของนาง

จากนั้นก็มีความคิดหนึ่งปรากฏ นางหยิบก้อนหินก้อนนั้นใส่ลงไปในแหวนเฉียนคุน

หลังจากผ่านไปสักพัก ก็ไม่มีอันใดผิดปกติ

เหมือนกับว่า… นางใส่ก้อนหินธรรมดาลงไปเพียงเท่านั้น

ในทางกลับกันหินที่ยังอยู่ที่เดิมกลับรู้สึกกระสับกระส่ายไปเล็กน้อย

มันมีท่าทีกระตือรือร้น และยังแฝงไปด้วยความอิจฉา

ฉู่หลิวเยว่ตกตะลึงไปในทันที

นางสัมผัสได้ถึง “อารมณ์” ของก้อนหินเหล่านั้นได้อย่างใด?

หรือว่า… สำหรับนางกับพวกมันนั้น เพียงแค่การสัมผัสตัวกันครู่เดียวก็ก่อเกิดสายสัมพันธ์บางอย่างขึ้นมาแล้วหรือ?

ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปาก

“เข้ามาให้หมด มา”

ทันทีที่สิ้นเสียง ก้อนหินเหล่านั้นก็ค่อยๆ ทยอยลอยไปหาฉู่หลิวเยว่

ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาหรือไม่ ฉู่หลิวเยว่รู้สึกเหมือนว่าพวกมันมีความรู้สึกตื่นเต้นและดีใจเหมือนกับ “ขมไปหวานมา เมื่อฝ่าฟันความยากลำบาก เวลาแห่งความสำเร็จก็หอมหวานเป็นพิเศษ”

มีก้อนหินบางก้อนที่ตื่นเต้นมากเกินไป ดังนั้นจึงเกิดการเสียดสีกับหินก้อนข้างๆ แต่เมื่อถูกฉู่หลิวเยว่มองด้วยสายตาราบเรียบ มันก็หยุดนิ่ง

พวกมันเข้าแถวเข้าไปในแหวนเฉียนคุนอย่างเป็นระเบียบ

มันมีจำนวนมากเกินไปจริงๆ!

ในที่สุดเมื่อหินก้อนสุดท้ายเข้าไปในแหวนเฉียนคุน ฉู่หลิวเยว่ถึงได้ถอนหายใจออกมา

เหนื่อยใจมาก

หรงซิวเฝ้ามองดูอยู่ด้านข้างด้วยความสนใจ

เหมือนว่านางจะยังไม่รู้สึกตัวเลยว่า นางมีไพ่ไม้ตายในมือเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง

“เอาล่ะ ในเมื่อจัดการเรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ”

ขณะที่พูดเขาก็ดึงฉู่หลิวเยว่ให้เข้ามาในอ้อมกอด เงาร่างวูบไหว จากนั้นก็บินขึ้นไปในทันที!

…

ในครั้งนี้ทุกอย่างราบรื่นเป็นอย่างมาก ทั้งสองคนใช้เวลาประมาณหนึ่งก้านธูปถึงสามารถขึ้นมาบนพื้นได้สำเร็จ

ในตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว

ท้องฟ้าดำมืด ไม่มีแสงดาวและแสงจันทร์

เมื่อกวาดสายตามองก็มีเพียงพื้นที่รกร้างเช่นเดิม ป้ายหลุมศพที่แตกหักกระจายอยู่ทั่วทุกที่

ฉู่หลิวเยว่มองไปแล้วพูดว่า

“นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกเราลงมาก่อนหน้านี้แน่นอน”

หรงซิวมองมาที่นาง

“เจ้าแน่ใจได้อย่างใด? ทิวทัศน์ของสถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะไม่มีอันใดต่างไปจากเดิมเลยนะ”

ยิ่งไปกว่านั้นในตอนนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม เดิมทีก็ไม่สามารถมองเห็นอันใดได้อย่างชัดเจน ดังนั้นจึงยากจะแยกแยะมากกว่าเดิม

แต่น้ำเสียงของนางกลับหนักแน่นมั่นใจอย่างมาก

“เพราะว่า…”

ฉู่หลิวเยว่เพิ่งพูดขึ้นมา แต่ก็หยุดไปอย่างกะทันหัน

ใช่แล้ว

เหตุใดนางถึงมั่นใจขนาดนี้ล่ะ?

เห็นได้ชัดว่านางไม่เคยมาที่นี่มาก่อน…

ในตอนนั้นเองนางก็มองไปยังแหวนเฉียนคุนบนมือ

“เหมือน…จะเป็นเพราะ…”

นางพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำอย่างไม่แน่ใจ

หลังจากที่ออกมาเมื่อครู่นี้ ความจริงแล้วนางก็ไม่ได้คิดอันใดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่รู้สึกได้ทันทีว่า ที่แห่งนี้คือสถานที่อีกแห่งหนึ่ง

“ความรู้สึก” นั้นคงจะมาจากก้อนหินเหล่านั้นสินะ?

ก็จริง

พวกมันอยู่ที่สุสานสังหารเทพมากว่าหมื่นปี ดังนั้นจึงรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างมาก

แต่ตอนนี้ระหว่างฉู่หลิวเยว่กับพวกมันมีสายสัมพันธ์อันใดบางอย่างก่อตัวขึ้นแล้ว

ดังนั้นฉู่หลิวเยว่จึงได้รับผลกระทบจากสิ่งนี้ และรู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ไม่น้อย

ฉู่หลิวเยว่หลับตาลง พร้อมรวบรวมสมาธิ

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย

เหมือนว่านางจะสัมผัสทุกอย่างภายในรัศมีสิบลี้ได้อย่างคลุมเครือ!

ท้ายที่สุดแล้วมันก็ไม่ได้มีความชัดเจนขนาดนั้น แต่สำหรับคนที่เพิ่งเคยมาสุสานสังหารเทพเป็นครั้งแรก เรื่องนี้จะเป็นตัวช่วยที่ดีมากอย่างไม่ต้องสงสัย!

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาสามารถอยู่ที่นี่ได้อย่างปลอดภัยขึ้นมากทีเดียว!

เมื่อเห็นสีหน้าของนาง มุมปากของหรงซิวก็โค้งขึ้นเล็กน้อย

“บางทีเจ้าอาจจะสามารถสัมผัสลมปราณของใต้เท้าฉู่หนิงและผู้อาวุโสซั่งกวนได้?”

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้า แต่ดวงตาก็ยังเปล่งประกายราวกับมีดวงดาราอยู่ภายในเช่นเคย

“พวกเขาน่าจะไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่… หลังจากนี้หากต้องการจะตามหาพวกเขา ก็ถือว่าสะดวกขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว”

ดูเหมือนว่าการเก็บก้อนหินเหล่านั้นมาก็มีเรื่องดีอยู่เหมือนกัน!

เรื่องนี้ทำให้ฉู่หลิวเยว่รู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว”

หรงซิวเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าครู่หนึ่ง

“พรุ่งนี้ก็เป็นเวลานัดหมายแล้ว”

ตอนนี้สามารถมีไพ่ไม้ตายเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งใบจึงทำให้พวกเขามีความมั่นใจมากขึ้น

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าเบาๆ

ทันใดนั้นเองเหมือนนางจะสัมผัสอันใดได้บางอย่างจึงหันขวับกลับไปมอง

ความมืดปกคลุมทุกพื้นที่ ภายในพื้นที่รกร้างว่างเปล่ามีเพียงความมืดเท่านั้นที่ยังคงอยู่

“มีอันใดหรือ?”

หรงซิวถามขึ้น

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลง

“หรงซิว… เจ้ารู้สึกถึงอันใดบ้างหรือไม่?”

หรงซิวหรี่ตามอง

“เกิดอันใดขึ้นหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่กุมมือแน่น หัวใจของนางเต้นระรัว

นางพูดออกมาอย่างยากลำบากว่า

“ถ้าเดาไม่ผิดละก็ ที่แห่งนี้… คือสุสานกลุ่มของผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์”