ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1659 ต่อสู้
ตอนที่ 1659 ต่อสู้
……….
ขณะที่พูดเขาก็โบกมืออีกข้างหนึ่งขึ้น
ทันใดนั้นเองกรงขังสีดำก็สลายกลายเป็นประกายแสงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วน ก่อนจะกระจายไปบริเวณโดยรอบ!
พันธนาการที่คุมขังร่างกายของฉู่หนิงนั้นจางหายไปในทันที ร่างกายของเขาล้มลงไปด้านข้างอย่างไม่สามารถควบคุมได้
ในขณะเดียวกันนั้นเอง พลังที่อบอุ่นสายหนึ่งลอยเข้ามาแล้วพยุงร่างของเขาอย่างแผ่วเบา
จากนั้นฉู่หนิงก็สามารถสัมผัสได้ว่าโดยรอบร่างกายของเขาถูกพลังเหล่านี้โอบอุ้ม พร้อมส่งตัวเขาออกไปด้านข้าง
เขาต้องแยกตัวออกไป แต่หางตาก็เหลือบไปเห็นหรงซิวที่ยืนอยู่ด้านข้าง
ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจได้ในทันที ‘นี่น่าจะเป็นฝีมือของหรงซิว!’
และเป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของเขาถูกพลังนั้นพยุงไปหยุดที่ข้างกายของหรงซิว
“ใต้เท้าฉู่หนิง”
หรงซิวยื่นมือออกมาแล้วพยุงตัวของเขาเอาไว้
ฉู่หนิงมองใบหน้าที่คุ้นเคยนี้
“หลีอ๋อง…ไม่ใช่สิ ฐานะของฝ่าบาทในตอนนี้ น่าจะเป็น…โอรสสวรรค์?”
เรื่องราวเกี่ยวกับหรงซิวเขาก็รู้ไม่ค่อยมากนัก แต่เคยได้ยินเรื่องเหล่านี้มาหมดแล้ว
มุมปากของหรงซิวโค้งขึ้นเล็กน้อย
“ข้ากับเยว่เออร์หมั้นหมายกันตั้งนานแล้ว ท่านเรียกข้าว่าหรงซิวก็เพียงพอแล้ว”
ได้ยินคำว่า “เยว่เออร์” สองคำ ฉู่หนิงก็มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมาในทันที และรีบคว้าข้อมือของหรงซิวเอาไว้แน่น
“ใช่แล้ว! เยว่เออร์! ต้องรีบไปช่วยเยว่เออร์!”
หากของสิ่งนั้นถูกผู้ชายคนนั้นแย่งชิงไป เช่นนั้น…
หวีด!
ทันใดนั้นเองเสียงหวีดแหลมก็ดังขึ้นแหวกอากาศมา!
ฉู่หนิงตกใจสะดุ้งเฮือก และรีบหันกลับไปมอง
ตอนที่ได้เห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ในแววตาของเขาก็มีความตกใจและลังเลพาดผ่านอย่างรวดเร็ว!
เพราะว่าภาพมายาที่กลายเป็นประกายแสงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนเมื่อครู่นี้ ในตอนนี้ได้กลายเป็นเสาสีแดงดำที่ส่องประกายแล้วพุ่งตัวไปที่รอบกายของฉู่หลิวเยว่!
ภายในชั่วพริบตาเดียวกรงขังที่แข็งแรงก็ก่อร่างขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมคุมขังร่างของฉู่หลิวเยว่เอาไว้อย่างสมบูรณ์!
“เยว่เออร์!”
ฉู่หนิงตกใจระคนโมโห เขาหันมองทางชายชุดดำคนนั้นด้วยความโกรธ
“เจ้า…มันต่ำช้า!”
ชายสวมชุดคลุมสีดำคนนั้นกลับหัวเราะขึ้นมาเสียงต่ำ
“เจ้าคือเจ้าของของสิ่งนี้ หากข้าจะไม่พาตัวเจ้าไปด้วยจะได้อย่างใด?”
เขาต้องการทำให้ของสิ่งนี้กลายเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์
ถ้าเช่นนั้นแม้กระทั่งซั่งกวนเยว่ก็ต้องจัดการให้หมดจด!
ฉู่หลิวเยว่จ้องเขาตาเขม็ง ทันใดนั้นริมฝีปากแดงก็ยกยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา
“เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว เจ้าตั้งใจจะไม่ปล่อยข้าไปอย่างนั้นหรือ?”
“ของสิ่งนี้ยอมรับเจ้าเป็นนายแล้ว ต่อให้ข้าเอามันไปทั้งอย่างนี้ แต่มันไม่เชื่อฟังข้า แบบนี้มันจะมีประโยชน์อันใดเล่า?”
ชายสวมชุดดำคนนั้นยกมือขึ้นแล้วคว้าความว่างเปล่า
ในตอนนั้นเองเสาสีดำแดงที่อยู่รอบกายฉู่หลิวเยว่แผ่กระจายแรงกดดันที่น่าตกใจออกมา!
พื้นที่รอบกายของนางเริ่มหดเล็กลงอย่างบ้าคลั่งและบีบเข้าหานางเรื่อยๆ!
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกแน่นหน้าอกเป็นอย่างมาก มุมปากมีคราบเลือดไหลออกมา
“น่าเสียดายมาก ที่ข้ารู้จักแค่วิธีนี้เท่านั้นที่จะแก้ไขปัญหาได้ นั่นก็คือ…การสังหารเจ้า! แน่นอนว่า หากเจ้ารู้จักวิธีอื่นๆ ก็พูดออกมาได้เลย บางที…ข้าอาจจะรับเอาไว้พิจารณา?”
น้ำเสียงของชายสวมชุดสีดำนั้นดูถูกดูแคลนอย่างมาก ราวกับความคิดเห็นหนึ่งสามารถตัดสินความเป็นความตายของฉู่หลิวเยว่ได้
เลือดลมภายในร่างกายของฉู่หนิงพลุ่งพล่าน และก้าวเดินไปด้านหน้าอย่างไม่สนใจสิ่งใด!
หรงซิวคว้าแขนของเขาเอาไว้
“ใต้เท้าฉู่หนิง อันตราย”
ฉู่หนิงหันกลับไปมองด้วยความรีบร้อน เหมือนกับต้องการจะพูดอันใดบางอย่าง แต่ในตอนนั้นเขาก็สบสายตาที่ล้ำลึกและราบเรียบของหรงซิว
เขาชะงักไปเล็กน้อย
หรงซิวปฏิบัติต่อเยว่เออร์อย่างใด เรื่องนี้เขาทราบเป็นอย่างดี
ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ เหมือนกับเขา…ไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย?
หรือว่า…เขาจะมีไพ่ไม้ตายอื่นอีก หรือว่าบางทีเยว่เออร์อาจจะมีแผนอื่นซ่อนอยู่
ริมฝีปากบางของหรงซิวยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“เยว่เออร์จะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน ท่านไม่ต้องเป็นกังวล”
ทันทีที่สิ้นเสียง จากนั้นเขาก็ได้ยินชายสวมชุดดำผู้นั้นหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างประชดประชัน
“ฮ่าๆ! น่าขำ! ซั่งกวนเยว่ของสิ่งนี้เหมือนกับเป็นหยวนตันของเจ้า ในเมื่อตอนนี้แยกออกมาจากร่างของเจ้าแล้ว เจ้ามันก็เป็นแค่ขยะชิ้นหนึ่ง ไม่มีความสามารถในการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย! แล้วเจ้าจะเอาอันใดมาสู้กับข้า!”
คนเหล่านี้ยังคงไร้เดียงสาเกินไป
แต่อย่างใดก็ตามหลังจากได้ยินคำพูดนี้ของเขาแล้ว ใบหน้าของซั่งกวนเยว่กลับไม่มีความตกใจเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเผยรอยยิ้มหนึ่งออกมา
นางยกมือข้างหนึ่งขึ้นมา และค่อยๆ เช็ดคราบเลือดจากมุมปาก ภายในแววตามีจิตสังหารปะทุขึ้น
นางพูดว่า
“เจ้าพูดได้ถูกต้อง หยวนตันนี้ สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปล้วนมีความสำคัญอย่างยิ่ง แต่น่าเสียดาย เจ้าลืมไปแล้ว…”
พรึ่บ!
แสงสว่างวาบพาดผ่านในแววตาทันที!
กระบี่ชื่อเซียวปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือของนางอย่างกะทันหัน
คมกระบี่แหลมคมอย่างยิ่ง ไอเย็นส่องประกาย!
“ตอนนี้…เจ้านายของมันก็ยังคงเป็นข้า!”
โครม!
พลังอันยิ่งใหญ่ไพศาลพวยพุ่งออกมาจากไข่มุกธาราอย่างกะทันหัน!
หมอกดำที่อยู่รอบนอกหนึ่งชั้นสลายหายไปในทันที จนทำให้มันถูกชะล้างออกไปทั้งหมด!
ความกดดันอันมากมายมหาศาลทะลักออกมาเหมือนกับเขื่อนแตก กระแสน้ำพวยพุ่งออกมาอย่างฉับพลัน!
ชายสวมชุดคลุมดำสัมผัสได้ว่ามีอันใดบางอย่างผิดปกติ ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็ดำดิ่ง ก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อปิดกั้นมันอีกครั้ง
แต่ทันทีที่เขาเคลื่อนไหว พลังสายนั้นก็พวยพุ่งออกมาแล้ว!
ในตอนนั้นเองร่างกายของเขาก็ถูกสะบัดออกอย่างรุนแรง!
“เป็นไปได้อย่างใด!”
เขาควบคุมร่างกายของตนเองอย่างยากลำบาก จากนั้นก็เงยหน้ามองไข่มุกธาราเม็ดนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ของชิ้นนี้มันยังไม่เป็นชิ้นที่สมบูรณ์ แต่เหตุใดถึงมีพลังที่น่าตกใจขนาดนี้?
“เหตุใดถึงเป็นไปไม่ได้ล่ะ?”
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะเสียงเย็น
ของชิ้นนี้ติดตามนางมาหลายปี กลืนกินพลังปราณดั้งเดิมทั้งวันทั้งคืน
เมื่อเวลาผ่านไป มันก็มาถึงจุดที่มีพลังที่น่าหวาดกลัวตั้งนานแล้ว
แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ แต่ถ้าต้องการจะควบคุมมัน เกรงว่าจะเป็นเรื่องยากราวกับการขี้นสวรรค์ชั้นฟ้า!
นางเคยผ่านความตายมาแล้ว ในที่สุดของสิ่งนี้ถึงได้ยอมรับนาง
แต่ในตอนนี้ จู่ๆ กลับมีคนผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา และแย่งมันไปโดยไม่พูดไม่จา
แล้วนางจะตอบตกลงได้อย่างใด?
ฉู่หลิวเยว่ค่อยๆ กระชับกระบี่ชื่อเซียวในมือ จากนั้นพลังปราณดั้งเดิมที่อยู่รอยกายของนางนั้นก็เริ่มทะลักขึ้นมา!
นางพูดขึ้นมาอย่างเชื่องช้าว่า
“คนอย่างข้านั้น เกลียดคนที่แย่งของของคนอื่นมากที่สุด”
พรึ่บ!
ไข่มุกธาราบินกลับมาอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าไปในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ทันที!
ลมปราณของฉู่หลิวเยว่ระเบิดขึ้น!
วินาทีถัดมา นางสะกิดปลายเท้า ร่างกายของนางทะยานขึ้นฟ้าทันที! กระบี่ชื่อเซียวก็ถูกยกขึ้นสูง!
พลังฟ้าดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และเริ่มรวมตัวกันอย่างบ้าคลั่ง!
“กระบี่ชื่อเซียว!”
ทันใดนั้นลำแสงสายรุ้งที่เย็นยะเยือกแหวกผ่านอากาศแล้วฟันลงที่ชายสวมชุดคลุมสีดำในทันที!
การเคลื่อนไหวของนางนั้นรวดเร็วมาก ในตอนนั้นชายสวมชุดคลุมสีดำไม่สามารถตอบสนองได้ทัน ในสถานการณ์ที่รีบร้อนเช่นนี้ จึงทำได้เพียงยกมือขึ้นขวางเท่านั้น!
โครม!
กระบี่ชื่อเซียวฟันลงที่แขนเสื้อของเขา คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเสียงกระทบดังลั่นและชัดเจนราวกับฟันลงบนเหล็กดำ!
เคร้ง…
กระบี่ชื่อเซียวกรีดแขนเสื้ออย่างรุนแรงจนทิ้งร่องรอยสีขาวเอาไว้!
ในขณะเดียวกันนั้นเอง ผู้ชายคนนั้นก็ยืมพลังชนพลังและถอยหลังลงไปอย่างรวดเร็ว!
เขาหลุบสายตามองแขนเสื้อของตนเอง จากนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มน่าขนลุก
“กระบี่ชื่อเซียวของเจ้าเล่มนี้แข็งแกร่งจริงๆ ครั้งที่แล้วร่างแยกของข้าก็เสียเปรียบในด้านนี้เช่นกัน แต่ว่า…เจ้าคิดว่า เจ้าจะสามารถชนะข้าเป็นครั้งที่สองได้หรือ?”
แววตาของฉู่หลิวเยว่หรี่ตาอย่างอันตราย
มิน่าล่ะผู้ชายคนนี้จะต้องให้นางมาที่นี่ให้ได้
แม้ว่าจะไม่มีกายเนื้อ แต่เสื้อคลุมสีดำตัวนี้ก็ไม่ธรรมดา!
ของวิเศษที่สามารถต้านทานกระบี่ชื่อเซียวนั้นมีน้อยมาก แต่เมื่อมันกระทบเข้ากับเสื้อคลุมสีดำ กลับทิ้งไว้เพียงร่องรอยสายหนึ่งเท่านั้น
“คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะต่อสู้กับข้า เช่นนั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน!”
ทันทีที่สิ้นเสียงชายที่สวมเสื้อคลุมสีดำก็ประสานมือไว้ที่ด้านหน้าทันที!
ตู้ม!
ชั่วพริบตาเดียวฟ้าดินเปลี่ยนสี!
……….
YOU MAY ALSO LIKE
