ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1691 ใครกล้าทำร้ายนาง
ตอนที่ 1691 ใครกล้าทำร้ายนาง
……….
ร่างกายของนางถูกบีบให้ลอยขึ้นกลางอากาศ
เหมือนกับมีฝ่ามือเหล็กข้างหนึ่งมาบีบรัดที่ลำคอของนางอยู่!
แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวกดทับที่ร่างกายของนาง แม้กระทั่งจะหายใจยังยากลำบาก
ใบหน้าของฉู่หลิวเยว่แดงก่ำขึ้นอย่างรวดเร็ว!
สายตาของลั่วเหยี่ยนมองสูงขึ้นเรื่อยๆ
“ตอนนี้จะขอโทษได้หรือยัง?”
หนานอีอีที่ยืนอยู่ด้านข้าง เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้มุมปากก็โค้งขึ้นอย่างภาคภูมิใจ สายตามองไปทางฉู่หลิวเยว่ อีกทั้งยังแฝงด้วยความเสียดสีเยาะเย้ยอย่างไม่ปิดบังอีกด้วย
ซั่งกวนเยว่… ช่างความสามารถจริงๆ
ถ้าต้องสู้ตัวต่อตัว หนานอีอีมั่นใจว่านางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายแน่นอน
แต่…แล้วอย่างใดเล่า?
แม้ว่านางจะสู้ไม่ได้ แต่นางก็สามารถเชิญท่านอาลั่วเหยี่ยนมาช่วยเหลือได้!
ท้ายที่สุดแล้ว ซั่งกวนเยว่ก็ยังถูกนางเหยียบเอาไว้แทบเท้า!
เสียงฉินที่ดังขึ้นข้างหูของฉู่หลิวเยว่ เหมือนว่าเสียงนั้นจะใกล้มากขึ้นและชัดเจนยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
ริมฝีปากบางของนางยกยิ้มขึ้นมา ส่วนลึกของดวงตาเย็นชาราวกับหยกดำ
“เจ้า…ฝันไปเถอะ…”
“รนหาที่ตาย”
ลั่วเหยี่ยนกระชับเถาวัลย์มัดเซียนแน่น ในตอนที่เขากำลังจะลงมือ ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงลมหนาวที่พัดมาจากด้านข้าง!
เขาขมวดคิ้วขึ้น แล้วหันไปมองอย่างรวดเร็ว
เงาร่างเล็กๆ สายหนึ่ง ปรากฏกายขึ้นข้างกายเขาตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ!
ห่างกันเพียง…สามก้าวเท่านั้น!
เขารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก!
เด็กผู้หญิงคนนี้มาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร เหตุใดเขาถึงไม่สังเกตเห็นระลอกคลื่นและพลังที่แปรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย?
ใบหน้าของถวนจื่อเต็มไปด้วยโทสะ ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ กระโปรงใบบัวปลิวพัดแม้ไม่มีลม เมื่อมองไปแล้ว มันเหมือนกับเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง และกำลังจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง!
“กล้ารังแกอาเยว่ เจ้ารนหาที่ตายแล้ว!”
ถวนจื่อตะโกนขึ้นเสียงดัง ในขณะเดียวกันนั้นเองก็ปล่อยหมัดหนึ่งหมัดออกมา!
ตอนที่มือเล็กๆ อวบอ้วนและขาวเนียนของนางกำแน่นจนเป็นหมัด มือนั้นก็เหมือนกับขนมสายไหมที่อ่อนนุ่ม
แต่ทว่าลั่วเหยี่ยนกลับหน้าเปลี่ยนสีในทันที!
เพราะว่าความเร็วของหมัดนี้นั้นสูงมาก!
อีกทั้งตอนที่นางปล่อยหมัดนี้มา ความว่างเปล่ารอบข้างก็ไม่สามารถทนรับแรงกดดันนี้ได้ และเริ่มพังทลายลงไป!
แต่ก็สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหมัดนี้มีพลังน่าอัศจรรย์เพียงใด!
แววตาของลั่วเหยี่ยนจริงจังขึ้น ในขณะเดียวกันก็ปล่อยมันออกมา!
ตู้ม!
หมัดทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรงจนทำให้เกิดเสียงดังกึกก้อง!
ลั่วเหยี่ยนรู้สึกเหมือนว่ากำปั้นของเขากระแทกเข้ากับแผ่นเหล็กกล้า!
หลังจากความเงียบปกคลุมอยู่ชั่วครู่ ความเจ็บและชาที่ยากจะอธิบายออกก็แผ่ขยายทั่วร่าง!
หนังตาของลั่วเหยี่ยนกระตุกอย่างรุนแรง!
หากร่างศักดิ์สิทธิ์ของเขาไม่ได้สมบูรณ์มาเป็นเวลานานแล้ว เกรงว่ากระดูกของเขาคงจะต้องแหลกละเอียดเพราะแรงโจมตีเมื่อครู่นี้แล้ว!
แต่เมื่อหันไปมองเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า สีหน้าของนางยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เหมือนกับว่าไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย!
กายเนื้อก็แข็งแกร่ง!
ภายในใจของลั่วเหยี่ยนมีข้อสันนิษฐานมากมายปรากฏขึ้น
พลังการต่อสู้มือเปล่าที่น่ากลัวขนาดนี้ ต้องไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์พึงมีแน่นอน!
ยิ่งไปกว่านั้นบนร่างกายของเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่มีระลอกคลื่นแห่งพลังปราณดั้งเดิมเลยแม้แต่น้อย หมัดนี้ใช้เพียงแค่พลังกายล้วนๆ!
หรือว่าจะเป็นสัตว์อสูร?
สัตว์อสูรที่สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ ก็มีเพียงอสูรศักดิ์สิทธิ์แห่งบรรพกาลสองชนิดเท่านั้น
ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินมาว่าพวกเขาจะสามารถแปลงกายเป็นลักษณะเช่นนี้ได้ด้วย…
เขายังไม่ทันครุ่นคิดได้อย่างเข้าใจ หมัดที่สองของถวนจื่อก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งแล้ว!
เขาไม่สามารถเผชิญหน้านางได้อีกแล้ว!
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วแน่น สะกิดปลายเท้า แล้วรีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว!
พรึ่บ!
เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะถอย ถวนจื่อก็เหยียบเถาวัลย์มัดเซียนเอาไว้อย่างแรง!
ขณะที่เชือกโปร่งแสงกำลังจะพันรอบตัวนาง ถวนจื่อก็หรี่ตาลง เปลวเพลิงสีทองคำชาดก็ลุกท่วมทั่วร่างกายในทันที!
ในขณะเดียวกันนางก็ก้มตัวลงแล้วคว้าเถาวัลย์มัดเซียนเอาไว้ ก่อนจะออกแรงดึง!
ทันใดนั้นเถาวัลย์มัดเซียนก็ตึงขึงขึ้นมา!
มือข้างหนึ่งของลั่วเหยี่ยนยังคงจับเถาวัลย์มัดเซียนเอาไว้แน่น เพียงครู่เดียวก็สามารถลากเขามา และทำให้เขาก้าวถอยหลังไปไม่ได้อีกแล้ว!
แต่ในตอนนั้นเองเขาก็ไม่ได้สนใจที่จะตกใจพลังกายของถวนจื่ออีกต่อไป
เพราะว่าในที่สุดเขาก็รู้ถึงตัวตนของถวนจื่อแล้ว
“หงส์ทองคำ?”
เปลวเพลิงนี้ ลมปราณนี้…จะต้องเป็นหงส์ทองคำไม่ผิดแน่!
เขารีบโคจรพลังในร่างกายอย่างรวดเร็วและต่อต้านถวนจื่อไว้
ในขณะเดียวกันนั้นเองสายตาของเขาก็มองไปยังฉู่หลิวเยว่และถวนจื่อสลับกันไปมา
สมมติฐานที่ไร้สาระข้อหนึ่งปรากฏขึ้นในสมองของเขา
หรือว่า…
หงส์ทองคำตัวนี้จะเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ในพันธสัญญาของซั่งกวนเยว่!
ลั่วเหยี่ยนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก แต่ที่มากกว่านั้นคือความไม่อยากจะเชื่อ ทว่านอกจากเรื่องนี้แล้ว เหมือนว่าเขาจะคิดคำตอบที่ดีกว่านี้ไม่ได้
ไม่ใช่สัตว์อสูรในพันธสัญญา แล้วเหตุใดเมื่อเห็นว่าซั่งกวนเยว่ได้รับบาดเจ็บกลับมีโทสะมากถึงขนาดนี้กัน อีกทั้งยังบุกเข้ามาโจมตีเขาโดยไม่สนใจอันใดทั้งสิ้น!
แต่…
หงส์ทองคำเป็นเผ่าพันธุ์ที่เย่อหยิ่ง โดยปกติแล้วมันคร้านจะใส่ใจกับเรื่องของเหล่ามนุษย์ ยิ่งเรื่องทำพันธสัญญาน่ะหรือ?
หงส์ทองคำตัวนี้ออกเดินทางนอกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของตน ซ้ำยังทำพันธสัญญากับมนุษย์คนหนึ่ง ทางด้านของเผ่าหงส์ทองคำจะเห็นดีเห็นงามอย่างนั้นหรือ?
ลั่วเหยี่ยนรู้สึกน่าเหลือเชื่ออย่างมาก
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องนี้!
หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง เขาก็ปล่อยมือจากเถาวัลย์มัดเซียน!
ถวนจื่อไม่ได้สังเกต แต่เมื่อเชือกถูกปล่อยอย่างกะทันหัน ร่างของนางก็กระเด็นไปด้านหลังยังไม่สามารถควบคุมได้
ทางด้านฉู่หลิวเยว่ นางเพิ่งจะได้หายใจ ตอนที่กำลังจะเข้าไปพยุงร่างถวนจื่อ ทันใดนั้นตรงหน้านางก็มีพลังระเบิดขึ้นอย่างกะทันหัน!
แย่แล้ว!
หัวใจของนางเต้นไม่เป็นจังหวะ จากนั้นก็รีบหลบไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว!
ในตอนนั้นเองลั่วเหยี่ยนก็ฉวยโอกาสรังแกนางอีกครั้ง!
ครั้งนี้ความเร็วของเขาสูงกว่าเดิม!
ฉู่หลิวเยว่สามารถสัมผัสได้ถึงอันตราย และถูกเขาบีบให้ถอยร่นลงไปเรื่อยๆ!
ชั่วพริบตาเดียวพวกเขาทั้งสองคนก็ถอยห่างออกมาจากถวนจื่อ
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วแน่นขึ้น
เห็นได้ชัดว่าลั่วเหยี่ยนต้องการหลีกเลี่ยงการโจมตีจากถวนจื่อด้วยการโจมตีนาง
แม้ว่าพลังในการต่อสู้ของถวนจื่อจะไม่เลว แต่ท้ายที่สุดแล้วลั่วเหยี่ยนก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์
การขัดขวางการโจมตีไม่ใช่ปัญหา แต่ก็ไม่มีทางเอาชนะลั่วเหยี่ยนได้เลย
นางกระชับกระบี่ชื่อเซียวในมือแน่น แต่เพราะว่าแรงกดดันของลั่วเหยี่ยนนั้นแข็งแกร่งมากเกินไป ดังนั้นจึงไม่สามารถลงมือได้!
หลังจากนั้นไม่นานลั่วเหยี่ยนก็ขยับเข้ามาใกล้นางอีกครั้ง!
ความเร็วของฉู่หลิวเยว่นั้นไม่ได้ช้า ในบรรดาผู้บำเพ็ญเพียรระดับเดียวกันนางนับว่าอยู่ในชั้นยอดแล้ว
แต่เมื่อเปรียบเทียบกับลั่วเหยี่ยนก็ยังถือว่าห่างกันไกล
เดิมทีลั่วเหยี่ยนสามารถตามนางทันโดยไม่ต้องออกแรง
ในครั้งนี้เขาลงมือโดยตรง ทันใดนั้นฝ่ามือหนึ่งก็กำลังจะฟาดเข้าที่ร่างของนางแล้ว!
แรงกดดันอันบ้าคลั่งจนยากที่จะอธิบายได้แผ่กระจายเข้ามา!
ลมหายใจของฉู่หลิวเยว่หยุดชะงัก!
เดิมทีนางอยากจะรับการโจมตีนี้ แต่แรงกดดันของอีกฝ่ายนั้นมากเกินไป ทำให้พลังที่อยู่ในร่างกายของนางไม่สามารถโคจรได้เลย!
ฝีมือของทั้งสองฝ่ายห่างกันมากเกินไป มากเสียจนไม่มีโอกาสให้นางลงมือด้วยซ้ำ!
สีหน้าของลั่วเหยี่ยนไม่แยแสสนใจ ในสายตาของเขานางเป็นเพียงแค่มดปลวกที่ไม่มีแรงดิ้นรนเท่านั้น
“ซั่งกวนเยว่ เจ้าควรจะรู้ว่า คนบางคนไม่ใช่คนที่เจ้าจะยั่วโมโหได้!”
ทันทีที่สิ้นเสียง ลมพายุจากฝ่ามือที่รุนแรงก็ปกคลุมร่างของฉู่หลิวเยว่ทันที!
ในตอนนั้นเหมือนว่าร่างกายของนางถูกตรึงอยู่ที่เดิม ไม่ว่าอย่างใดก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้!
นางทำได้เพียงเบิกตามองพลังที่น่าตกใจค่อยๆ คืบคลานเข้ามาใกล้!
กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นแผ่กระจายออกมาจากซอกฟันและริมฝีปากของนาง!
ในตอนนี้เสียงฉินที่ดังขึ้นข้างหูของฉู่หลิวเยว่ก็ชัดเจนขึ้นมาอีกครั้ง!
บริเวณขมับของนางเต้น “ตุบๆ” เหมือนกับว่ามีอันใดบางอย่างกำลังหลุดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ!
ในขณะเดียวกันนั้นเองกระแสเสียงที่ทุ้มต่ำดังลั่นราวกับฟ้าผ่าก็ดังขึ้น!
“ใครกล้าทำร้ายลูกศิษย์ของข้า!”
YOU MAY ALSO LIKE
