ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1725 ซ่อมแซม

ตอนที่ 1725 ซ่อมแซม

………………..

ฉู่หลิวเยว่ได้ยินเสียงสะท้อนกลับของตนเอง

นางเบนสายตาออกไปเล็กน้อย จากนั้นก็เห็นว่า รอบกายของนางมีฉากกั้นที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นมาชั้นหนึ่ง และกั้นเสียงของนางเอาไว้

ตอนที่นางพูดนั้นก็สามารถมองเห็นถึงระลอกคลื่นที่กระจายออกไปบนผนังรอบด้าน

ในตอนนั้นนางจึงคาดเดาว่า ผู้อาวุโสอาจิ่งไม่ต้องการให้บุคคลภายนอกได้ยินบทสนทนาระหว่างพวกเรา ดังนั้นจึงวางม่านพลังขวางกั้นเอาไว้

หลังจากที่อาจิ่งได้ยินดังนั้น เขาก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงต่ำ

“ด้วยสติปัญญาอย่างเจ้า เจ้าน่าจะคาดเดาได้ตั้งนานแล้วใช่หรือไม่ แล้วเหตุใดถึงเพิ่งถามขึ้นในตอนนี้ล่ะ?”

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

“ท่านต้องการจะให้ข้าอ่านจนจบ ดังนั้นท่านจะต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอน”

นางก็แค่ทำตามไปก็พอ

ส่วนที่นางมาถามในตอนนี้ ก็เพราะแค่อยากได้คำตอบ

อาจิ่งหัวเราะเสียงต่ำ จากนั้นก็ค่อยๆ กลายเป็นเสียงดังลั่น

“ฮ่าๆ ! ข้าดูคนไม่ผิดจริงๆ ด้วย! บนโลกใบนี้ไม่มีใครเหมาะสมจะเป็นเจ้านายของเนื้อเพลงฉินคนใหม่ไปมากกว่าเจ้าอีกแล้ว!”

หลายหมื่นปีที่ผ่านมา เนื้อเพลงฉินถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน แต่ละส่วนกระจัดกระจายหายไป

นอกจากส่วนหนึ่งที่อยู่กับเขามาโดยตลอด ที่เหลืออีกสองส่วนนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เขารอคอยการเลือกเจ้านายคนใหม่ของเนื้อเพลงฉินมาโดยตลอด แต่คิดไม่ถึงเลยว่า การรอคอยในครั้งนี้จะเนิ่นนานขนาดนี้!

กาลเวลาอันยาวนาน

เขาคิดว่าตนเองจะรอไม่ไหวเสียแล้ว

แต่สุดท้าย…ก็ไม่ได้ทำลายการคาดหวังของเขา!

ตึง!

ฉู่หลิวเยว่รู้ว่าผู้อาวุโสอาจิ่งจะช่วยเหลือนางผสานเนื้อเพลงฉิน ใบหน้าของนางสงบราบเรียบ นางพยักหน้าขึ้นลงอย่างจริงจังและเต็มไปด้วยความเคารพ

“ขอบคุณผู้อาวุโสอาจิ่ง”

เสียงฉินดังเข้าโสตประสาท

ฉู่หลิวเยว่หลุบสายตามองต่ำ จากนั้นก็มองไปที่กระดาษโปร่งแสงที่อยู่ในเมืองอีกครั้ง!

นางเลือกอ่านแผ่นที่อยู่ขวามือเป็นแผ่นแรก

ท่ามกลางเสียงฉินที่น่าเกรงขาม ฉู่หลิวเยว่ก็สามารถอ่านจบหนึ่งแผ่นได้อย่างรวดเร็ว

นางโยนกระดาษแผ่นนั้นออกไปด้วยความใจเย็น ก่อนจะหันมองแผ่นสุดท้าย!

บนกระดาษที่โปร่งแสง แสงสว่างส่องประกายเจิดจ้า

ดวงตาทั้งสองข้างของฉู่หลิวเยว่จ้องตาเขม็ง จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

…แผ่นนี้คือเนื้อเพลงฉินของจริง!

นางรวบรวมสมาธิ และเริ่มศึกษามันอย่างตั้งใจ!

แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ บนกระดาษแผ่นนั้นไม่มีตัวอักษรเขียนอยู่เลยแม้แต่ตัวเดียว มีเพียงแสงสว่างหลากสีกลุ่มหนึ่งเท่านั้น

เมื่อนางเห็นเช่นนี้ ความคิดก็เริ่มเชื่อมโยงกับเสียงเพลงฉินที่อยู่ในภายในสมอง!

จากนั้นฉู่หลิวเยว่ถึงค่อยพบว่า คาดไม่ถึงว่าอักขระดนตรีทุกตัวจะฝังแน่นอยู่ในจิตใจของนางแล้ว!

เรื่องนี้ทำให้นางรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

ก่อนหน้านี้นางได้ฟังบทเพลงนี้ซ้ำไปมาเป็นจำนวนนับครั้งไม่ถ้วน แต่นางก็ไม่สามารถจดจำมันได้ทั้งหมด

แต่ในตอนนี้ นางไม่จำเป็นต้องครุ่นคิด บทเพลงนั้นก็ปรากฏขึ้นภายในใจของนางในทันที!

แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น นางสามารถฟังออกอย่างเลือนรางว่ามีตำแหน่งจำนวนนับไม่ถ้วนเปลี่ยนแปลงไป ราวกับว่ามันถูกขยายออก แต่นางก็สามารถฟังได้อย่างราบรื่นเช่นเดิม!

เมื่ออุปกรณ์ทุกอย่างพร้อมก็สามารถบรรลุผลได้โดยง่าย

ในที่สุด ตอนนั้นเองเสียงฉินก็หยุดลง!

ทันใดนั้นก็มีระลอกคลื่นแปลกประหลาดเกิดขึ้นภายในตันเถียนของฉู่หลิวเยว่!

ระลอกคลื่นนี้แผ่กระจายออกมาจากกระดาษโปร่งแสงนั้นอย่างเงียบงัน!

หลังจากนั้น เนื้อเพลงฉินแผ่นนั้นที่อยู่ในมือของนางก็กลายเป็นลำแสงสายหนึ่ง พุ่งเข้าไปในร่างกายของนางทันที!

เดิมทีกระดาษแผ่นนั้นที่ถูกฉีกขาดก็ได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาทีละน้อย!

แผ่นกระดาษโปร่งแสงทั้งสองแผ่นกำลังเชื่อมเข้าหากัน

ฉู่หลิวเยว่สามารถสัมผัสได้อย่างรวดเร็วว่า ระหว่างสองสิ่งนี้มีสายสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงขึ้นมาเล็กน้อย

ความรู้สึกนี้ยากจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

ยิ่งใหญ่ มหาศาล แต่กลับสามารถเชื่อมต่อกันได้อย่างใกล้ชิด!

ท่ามกลางความมืดมิด เสียงฉินที่ดังขึ้นจากระยะไกลเหมือนกำลังสะท้อนอยู่ภายในร่างกายของนาง!

พลังปราณดั้งเดิมที่อยู่ภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ก็โคจรเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน!

หลังจากนั้นพลังแห่งสวรรค์และโลกที่อยู่รอบกายก็เริ่มพุ่งเข้ามาในร่างกายของนางอย่างบ้าคลั่ง!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก จากนั้นนางก็หันมองไปทางอาจิ่ง

“ผู้อาวุโสอาจิ่ง นี่มัน…”

“ชู่ว”

อาจิ่งยกนิ้วชี้ขึ้นมาจรดที่ริมฝีปาก

ท่ามกลางความมืดมิด ฉู่หลิวเยว่ไม่สามารถเห็นสีหน้าและท่าทางของเขาได้อย่างชัดเจน แต่เสียงนั้นกับกระจ่างชัดเป็นอย่างมาก

ทุ้มต่ำ ผ่อนคลาย และยังแฝงด้วยความเหนื่อยล้าหลายส่วน

“การที่เนื้อเพลงทั้งสองส่วนผสานเข้าด้วยกัน ทำให้เกิดรอยร้าวเล็กน้อย จำเป็นที่จะต้องใช้พลังแห่งสวรรค์และโลกซ่อมแซมมัน เจ้าลองดูก่อนสิ”

รูม่านตาของฉู่หลิวเยว่หดเล็กลง

ทันใดนั้นฉู่หลิวเยว่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าก่อนที่กระดาษโปร่งแสงภายในร่างกายของนางจะกลายเป็นไข่มุกธารา และกลายเป็นหยวนตันของนางนั้นก็มีความสามารถในการกลืนกินพลังงานเป็นเลิศ

ตอนนี้ทั้งสองส่วนกลายเป็นหนึ่งเดียว…เกรงว่าจะยิ่งน่าหวาดกลัวมากกว่าเดิม!

ฉู่หลิวเยว่กลั้นลมหายใจของตนเอง

—ก่อนหน้านี้นางเคยทดลองว่าของสิ่งนี้สามารถดูดกลืนพลังงานได้มากเท่าไร เกรงว่าตอนนี้คงจะน่ากลัวมากกว่าเดิมแล้ว!

ฉู่หลิวเยว่หลับตาลง แล้วมองลงไปภายในให้ละเอียดมากยิ่งขึ้น

ตรงกลางกระดาษสองแผ่นที่เชื่อมโยงกันมีรอยร้าวปรากฏขึ้น ซึ่งเห็นได้ชัดว่าบริเวณนั้นกำลังซ่อมแซมอยู่ทีละน้อย

เพียงแต่ว่า…มันเชื่องช้าเป็นอย่างมาก!

ในตอนนั้นภายในร่างกายของนางกำลังดูดกลืนพลังแห่งสวรรค์และโลกที่อยู่รอบข้างด้วยความรวดเร็ว!

กระดาษโปร่งแสงสองแผ่นนั้นเหมือนกับหลุมดำที่ไร้ก้น พลังงานที่อยู่ภายนอกก็พุ่งเข้ามาอย่างต่อเนื่องและไม่มีที่สิ้นสุด

เวลาค่อยๆ เคลื่อนผ่าน ภายในใจของฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกตกใจมากยิ่งขึ้น!

…พลังการดูดกลืนของกระดาษโปร่งแสงแผ่นนี้ช่างน่าตกใจเป็นอย่างมาก แต่ทว่าตำแหน่งที่ต้องการซ่อมแซมกลับได้รับการฟื้นฟูเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!

ลำแสงบริเวณรอบข้างว่าเหมือนว่าจะค่อยๆ สว่างขึ้นมา

ฉู่หลิวเยว่เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองโดยรอบ

ด้านขวามือที่เป็นสีดำมืดมิดกำลังจางหายไปอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ!

แสงสว่างกำลังพร่างพราว

ท่ามกลางความมืดมิด ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นทำลายอุปสรรคที่ขวางกั้นที่ไม่สามารถมองได้ด้วยตาเปล่าตรงกลาง!

แสงสว่างเริ่มส่องเข้ามาจากทางซ้ายและขวา ลำแสงแทรกซึมเข้ามา พลังเริ่มประสานรวมกัน!

…

เสียงลมพัดดังขึ้น!

พลังแห่งสวรรค์และโลกเริ่มพุ่งเข้าหาตัวนาง!

ในตอนนั้นทุกคนที่อยู่ด้านนอกก็เริ่มสามารถรับรู้ได้ถึงภาพเหตุการณ์นี้ ตอนแรกพวกเขายังไม่รู้สึกว่ามีอันใดผิดปกติไป

แต่หลังจากเวลาผ่านมา พวกเขาจึงตกใจที่พบว่า ร่างกายของฉู่หลิวเยว่นั้นเป็นเหมือนกับเป็นหลุมดำที่ไร้ก้น อีกทั้งยังสามารถกลืนกินพลังทั้งหมดเหล่านี้ไปได้อย่างง่ายดาย!

สำหรับผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงนั้น หากกลืนกินพลังที่น่ากลัวเหล่านี้มากจนเกินไปอาจจะทำให้ร่างกายระเบิดและตายได้ แต่นางก็สามารถกลืนกินจนได้หมด

อีกทั้งสีหน้าของนางยังไม่เปลี่ยนแปลงไปแม้แต่น้อย

แต่สีหน้าของหนานอีอีกลับดูย่ำแย่มากยิ่งขึ้น เล็บของนางจิกเข้าไปในฝ่ามือ

เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้…

เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างใด!

แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าซั่งกวนเยว่กำลังทำอันใดอยู่กันแน่ แต่ร่างกายของผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไป ไม่มีทางรับกับพลังจำนวนมากขนาดนี้ได้แน่นอน!

ต่อให้ซั่งกวนเยว่ต้องการจะทะลวงด่าน แต่การดูดกลืนพลังมากขนาดนี้ก็ควรจะเพียงพอได้ตั้งนานแล้ว!

แต่ว่า…นี่มันผ่านมานานขนาดนี้แล้ว เหตุใดซั่งกวนเยว่ถึงไม่ยอมหยุดเสียที?

…