ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1740 ต้องการคน

ตอนที่ 1740 ต้องการคน

………………..

เขานึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้เคยมีข่าวส่งกลับมาบอกว่า ตอนที่ซั่งกวนเยว่เดินทางออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง นางยังพาเด็กน้อยอายุสามสี่ขวบคนหนึ่งออกมาด้วย

ในตอนนั้นเขาคิดหาคำตอบอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้คำตอบเสียที

แต่ว่าในตอนนี้…

มีสมมติฐานหนึ่งที่ค่อนข้างไร้สาระและอาจหาญปรากฏขึ้นกลางสมองของเขา!

ในแววตาของเขามีประกายตกตะลึงอยู่ลึกๆ!

หรือว่า…

“ดูเหมือนว่าถวนจื่อจะมาแล้ว”

มุมปากของฉู่หลิวเยว่ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

คนที่ติดตามมาพร้อมกับถวนจื่อ ก็น่าจะเป็นองค์ปฐมกษัตริย์ อาจารย์ และท่านพ่อของนาง

พวกเขาลงมือกระทำได้อย่างว่องไว

เดิมทีหัวใจของฉู่หลิวเยว่ตกไปถึงตาตุ่มแล้ว

เดิมทีนางยังเป็นห่วงอีกฝ่ายอยู่ เมื่อได้ยินว่าพวกเขามาถึงที่นี่แล้ว นางจึงรู้สึกโล่งอกขึ้นมา

ทันทีที่ความคิดนี้หมุนผ่าน นางก็คาดเดาได้ว่าอี้เจาและผู้อาวุโสอี้อวี่ไม่น่าจะติดตามมาด้วย

ไม่เช่นนั้นเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้คงวุ่นวายไปตั้งนานแล้ว

สถานะของทั้งสองคนนั้นพิเศษเป็นอย่างมาก ดังนั้นนี่จึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่หลิวเยว่ หัวใจของโหมวหยางก็จมดิ่งลง

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย!

แม่นางน้อยที่อายุสามสี่ขวบคนนั้น จะต้องเป็นหงส์ทองคำในพันธสัญญาของซั่งกวนเยว่แน่นอน!

พวกนางไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงมาแล้ว ไม่เพียงจะไม่ได้รับบทลงโทษใดๆ แต่ยังกลับสามารถช่วยให้หงส์ทองคำตัวนั้นแปลงกายเป็นมนุษย์ได้อีก!

แต่เด็กน้อยผู้นั้นทำได้อย่างใดกันแน่?

ความเป็นไปได้มากที่สุดก็คือ…นางมีพลังแห่งสายเลือดที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!

แต่รายละเอียดที่บอกว่าแข็งแกร่งและโดดเด่นอย่างใด แม้กระทั่งโหมวหยางก็ไม่กล้ายืนยัน

ท้ายที่สุดแล้วเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงก็ยังไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น

ดังนั้นเรื่องนี้จึงทำให้เขารู้สึกประหลาดใจและคับข้องใจเป็นอย่างมาก

ในขณะเดียวกันนั้นเองก็ทำให้เขารู้สึกสับสนมากขึ้น

ซั่งกวนเยว่ยังอยู่ที่นี่ แต่ภายในช่วงเวลาสั้นๆ หงส์ทองคำตัวนั้นและเผ่าพันธุ์มนุษย์คนอื่นๆ กลับเดินทางมาหา…

เป็นไปได้อย่างมากว่า พวกนางยังมีพันธสัญญาต่อกันอยู่!

แต่มันจะเป็นไปได้อย่างใด?

อี้เจาไม่มีทางเห็นด้วยกับเรื่องเหล่านี้เด็ดขาด!

โดยปกติแล้วเขาจะอคติต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ แค่จะพูดด้วยสักประโยคหนึ่งยังรังเกียจ แล้วจะยอมให้เผ่าพันธุ์ของตนทำพันธสัญญากับซั่งกวนเยว่ต่อไปได้อย่างใด?

โหมวหยางสะกดกลั้นอารมณ์มากมายที่อยู่ในใจ ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่งเช่นเดิม

“เจ้าแน่ใจหรือว่ามีหงส์ทองคำเพียงตัวเดียวเท่านั้น?”

หากมีใครลอบติดตามมาอีกละก็…

คนผู้นั้นพยักหน้าแล้วพูดขึ้นอย่างระมัดระวังว่า

“ผู้น้อยตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว บริเวณโดยรอบเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์ไม่มีร่องรอยหรือลมปราณของหงส์ทองคำตัวอื่นเลย จึงมั่นใจได้ว่ามีเพียงตัวเดียว”

อีกทั้งยังกลายร่างเป็นเพียงแม่นางน้อยผู้หนึ่งเท่านั้น!

หงส์ทองคำปรากฏตัวขึ้นก็ทำให้พวกเขาตกใจมากพออยู่แล้ว

แต่เมื่อเห็นว่านางดูคล้ายเด็กอายุสามสี่ขวบเท่านั้น ก็ยิ่งทำให้พวกเขาตกใจจนแทบจะอ้าปากค้าง

ฉู่หลิวเยว่พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มว่า

“ประมุขโหมวหยาง ที่ถวนจื่อมาที่นี่ด้วยตนเองก็เพื่อรับพวกเรากลับไป ท่านยังจะไม่ยอมปล่อยคนไปอีกหรือ?”

โหมวหยางมองนางด้วยสายตาลึกล้ำ

ตั้งแต่ที่โหมวเหยาพลาดท่าให้แก่แม่นางคนนี้ เขาก็รู้แล้วว่า นางจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ในตอนที่ได้ยินมาว่านางสามารถออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงอย่างปลอดภัยได้อย่างไร้รอยขีดข่วน เขาก็สามารถยืนยันความคิดของตนเอง

เพียงแต่ว่า…

ตอนนี้เขาเพิ่งค้นพบว่า เขาประเมินนางต่ำเกินไป

ซั่งกวนเยว่ผู้นี้ ดูเหมือนว่าจะยังอายุน้อยมาก ใบหน้าดวงตาเกลี้ยงเกลา ท่าทางอารมณ์ดีประดับด้วยรอยยิ้มอยู่เสมอ

แต่ความจริงแล้วภายในใจลึกๆ ของนางยังซ่อนความลับเอาไว้มากมาย

ไม่สามารถดูเบานางได้เลย…

โหมวหยางคิดได้ดังนั้นก็พูดขึ้นเสียงเรียบว่า

“พวกเขามาก็เป็นเรื่องของพวกเขา ส่วนข้าจะปล่อยพวกเจ้าไปหรือไม่นั้น…เมื่อครู่นี้ข้าได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว พวกเจ้าพิจารณามันเองเถิด”

แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะราบเรียบ แต่ท่าทางก็ยืนหยัดหนักแน่นอย่างมาก

ทำให้เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีทางเปลี่ยนความคิดเดิมแน่นอน!

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลงเล็กน้อย

โหมวหยางหันมองทางคนที่รายงานข่าวอีกครั้ง

“เจ้ากลับไปบอกพวกเขา ตอนนี้เผ่าของพวกเรากำลังจัดงานหมื่นคีรีอยู่ ทุกอย่างวุ่นวายมาก ไม่สะดวกที่จะต้อนรับ”

หากเป็นคนอื่นที่มาจากเผ่าหงส์ทองคำและได้เดินทางเข้ามาอย่างบุ่มบ่ามเช่นนี้ เขาไม่มีทางเกรงใจเช่นนี้แน่นอน

แต่ตอนนี้หงส์ทองคำตัวนั้นเป็นสัตว์อสูรในพันธสัญญาของซั่งกวนเยว่ อีกทั้งยังอ่อนเยาว์มาก หากใช้ไม้แข็งโดยตรง และเรื่องนี้ได้แพร่กระจายออกไป เกรงว่าคนนอกจะมองว่าเขาเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก

“ขอรับ!”

คนผู้นั้นรับคำสั่ง และรีบจากไปในทันที

อย่างใดก็ตามสีหน้าของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็แตกต่างกันออกไปในทันที

โหมวหยางไม่สามารถหาเหตุผลที่ชัดเจนได้ แล้วยิ่งเป็นพวกเขาล่ะ?

ความจริงแล้วพวกเขาอยากจะเข้าไปสืบความให้ละเอียด ว่านี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่

โหมวหยางยกมือขึ้น

“ใครก็ได้พาตัวทั้งสองคนนี้ไปที่ยอดเขาสัตตบงกช ภายในช่วงเวลาสั้นๆ เกรงว่าจะต้องทำให้พวกเจ้าสองคนลำบากใจแล้ว แต่พวกเจ้าคิดตกเมื่อใด พวกเราค่อยมาพูดคุยกันอีกที”

ทันทีที่สิ้นเสียงนั้น ผู้ชายสองคนรูปร่างสูงใหญ่ที่อยู่ด้านข้างก็เดินเข้ามาทันที

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

นี่ต้องการจะกักบริเวณพวกเขาหรือ!

ตอนที่นางกำลังจะพูดอันใดบางอย่าง หรงซิวก็ยื่นมือมาแตะฝ่ามือของนางอย่างอ่อนโยน

หัวใจของฉู่หลิวเยว่สั่นไหวในทันที จากนั้นก็หันหน้าไปมองหน้าอีกฝ่าย

ดวงตาหงส์ของหรงซิวลึกล้ำและกระจ่างใส มองไม่เห็นสัญญาณใดๆ เลย

นางกลืนคำพูดที่เหลือกลับลงคอ

หรงซิวมองทางโหมวหยาง แล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า

“ช่วงเวลานี้ก็รบกวนท่านด้วยนะขอรับ”

หน้าอกของโหมวหยางรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมา

เมื่อเห็นท่าทางของหรงซิวแล้ว เหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจกับแรงคุกคามที่มาถึงตนเองเลยแม้แต่น้อย เขาทำตัวเหมือนเป็นแขกที่กำลังได้รับการต้อนรับอย่างใดอย่างนั้น!

ภายใจของโหมวหยางรู้สึกรังเกียจขึ้นมาหลายส่วน

ไม่ว่าจะเป็นหรงซิว หรือซั่งกวนเยว่ เหมือนว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมอีกฝ่ายได้เลย

เรื่องนี้ทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก

เขาแค่นหัวเราะขึ้น

“ข้าหวังว่าพวกเจ้าทั้งสองจะคิดตกได้เร็ววันนี้ ท้ายที่สุดแล้วที่ด้านนอกก็มีคนกำลังรอพวกเจ้าอยู่”

…

ด้านนอกเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์

ถวนจื่อและคนอื่นๆ เดินทางมาโดยตลอด จนในที่สุดก็มาถึงที่แห่งนี้

ในตอนนี้พวกเขากำลังยืนอยู่บนชายฝั่งทอดยาวที่ดูเหมือนไม่มีจุดสิ้นสุด

ด้านหน้าของพวกเขาคือ ท้องทะเลสีครามไกลสุดลูกหูลูกตา!

บริเวณตำแหน่งฟ้าดินบรรจบกันมีม่านพลังขนาดใหญ่กางอยู่

แรงกดดันที่เข้มข้น!

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าที่แห่งนั้นคือเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์!

ถวนจื่อมองไปทางนั้นบ้างเป็นบางครั้ง ซั่งกวนจิ้งและคนอื่นๆ มีสีหน้าตึงเครียดขึ้นเล็กน้อย

หากต้องการพาใครสักคนออกจากเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์ เกรงว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องยากอย่างมาก!

ในขณะเดียวกันนั้นเอง มีเงาร่างสายหนึ่งพุ่งตัวออกมาจากม่านพลังแห่งนั้น!

พวกเขาทั้งหลายรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก! และตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที!