ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1768 ฆ่า!
ตอนที่ 1768 ฆ่า!
………………..
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้น
หุ่นเชิดตัวนั้นยังคงยืนอยู่ที่เดิมและไม่ไกลจากนางเท่าไรนัก และยังยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน
ใบหน้าไร้ความรู้สึก ดวงตาว่างเปล่า
เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่นี้โหมวหยางได้รับแรงสะท้อนกลับจนหยุดชะงักไป
ทันใดนั้นดวงตากลวงโบ๋คู่นั้นก็มีสีเลือดแพร่กระจายออกมาอย่างรวดเร็ว!
อีกทั้งลมปราณบนร่างกายของเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก!
เสียงสัญญาณระวังภัยแจ้งเตือนฉู่หลิวเยว่เสียงดังลั่น!
จากนั้นบนร่างกายของหุ่นเชิดตัวนั้นก็มีเกล็ดแผ่นหนึ่งปรากฏขึ้น!
เลือดสีแดงสดแผ่กระจายออกไปทุกที่ แทบจะย้อมร่างกายทั้งร่างของเขาจนกลายเป็นสีเลือด!
ภาพเหตุการณ์ต่อมาทำให้รูม่านตาของฉู่หลิวเยว่หดเล็กลง!
เพราะว่าหุ่นเชิดที่อยู่ด้านหน้านางนั้นค่อยๆ กลายร่างเป็นร่างที่แท้จริงของไท่ซวีเฟิ่งหลง!
แรงกดดันที่แผ่ออกจากร่างกายแทบจะเหมือนโหมวหยางตัวจริงทุกประการ!
กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นปกคลุมอย่างมืดฟ้ามัวดิน!
ท้องฟ้าดำมืดอย่างรวดเร็ว ภายในชั่วพริบตาเดียวก็มีเสียงลมคำรามดังขึ้น!
ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปากของตนเอง พร้อมมองตรงไปตาเขม็ง
หลังจากหุ่นเชิดตัวนั้นคืนร่างที่แท้จริงแล้ว พลังของมันก็แข็งแกร่งกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด!
ดวงตาคู่นั้นเป็นสีแดงก่ำ ทั้งเย็นชา กระหายเลือด โหดเหี้ยม!
มันจ้องมองทางฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง เหมือนกับกำลังมองเหยื่อที่ต้องการจะสังหาร!
หัวใจของฉู่หลิวเยว่ถูกบีบรัดจนแน่น! เลือดที่หล่อเลี้ยงแขนขาทั้งสี่เหมือนจะแข็งตัว!
แม้ว่าบทเพลงฉินนั้นจะยังไม่สมบูรณ์ แต่หลังจากที่ฉู่หลิวเยว่ติดอยู่ภายในกำแพงสีดำเป็นระยะเวลานาน นางก็ได้ฟังมาตั้งไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว!
ดังนั้นในตอนนี้นางจึงแทบจะสามารถดีดสายฉินด้วยความรวดเร็วได้!
ในตอนนั้นเองเสียงฉินที่แผ่วเบากลับเต็มไปด้วยจิตสังหาร!
โฮก!
ไท่ซวีเฟิ่งหลงที่อยู่กลางท้องฟ้าก็คำรามขึ้นเสียงดัง ฟ้าดินแทบจะสั่นสะเทือนไปทั้งหมด!
ฉู่หลิวเยว่จึงรู้สึกว่าพลังปราณดั้งเดิมภายในร่างกายของนาง เหมือนกับกำลังจะเดือดพล่านขึ้น!
นางบีบบังคับตัวเองให้ทำจิตใจให้สงบ แต่เสียงฉินกับเร่งร้อนมากขึ้น!
ประกายสีทองคำชาดจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมาจากกลางฝ่ามือของนาง!
พรึ่บๆ!
ประกายแสงเหล่านั้นตกลงบนร่างของไท่ซวีเฟิ่งหลงตัวนั้น ภายในชั่วพริบตาเดียวก็ทิ้งบาดแผลเป็นจำนวนมากเอาไว้!
แต่ในตอนนั้นเอง พลังการฟื้นฟูของไท่ซวีเฟิ่งหลงนั้นก็แข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น
เพียงไม่กี่อึดใจบาดแผลเหล่านั้นก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง!
และไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้เลยแม้แต่น้อย!
พรึ่บ!
หางขนาดใหญ่ของไท่ซวีเฟิ่งหลงตัวนั้นฟาดลงมาอย่างรุนแรง!
ลมโหมกระหน่ำพัดผ่านหน้านาง เส้นผมของนางปลิวไสว แรงลมเหล่านั้นแทบจะกรีดเข้าที่ผิวหนังของนางแล้ว!
ดวงตาของนางสะท้อนเข้ากับแสงสีม่วงทองที่อันตรายอย่างมาก
ความเจ็บปวดปรากฏขึ้นที่กลางหน้าผากของนางอย่างกะทันหัน!
ที่กลางหน้าผากของงานมีสัญลักษณ์แปลกประหลาดปรากฏขึ้นอย่างเชื่องช้า!
แรงกดดันอันมหาศาลที่ยากจะบรรยายก็แพร่กระจายออกมา!
ปลายนิ้วของนางเจ็บปวดเป็นอย่างมาก!
นิ้วทั้งสิบของนางถูกสายฉินเหล่านั้นบาดเข้าแล้ว!
เลือดไหลรินออกมาตามสายฉิน แต่ว่าภายในชั่วพริบตาเดียวก็จางหายไปอย่างไร้ร่องรอย
เสียงฉินนั้นเงียบหายไปครู่หนึ่ง
หลังจากนั้นประกายแสงสายสายก็ปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือของนาง สายหนึ่งเป็นสีทองคำชาด ส่วนอีกสายหนึ่งโปร่งแสง!
ประกายแสงทั้งสองสายพุ่งไล่ตามกันออกไป และแทงเข้าที่ร่างของไท่ซวีเฟิ่งหลงตัวนั้นในเวลาเดียวกัน!
แสงหนึ่งแทงเข้าที่ศีรษะ!
ส่วนอีกแสงหนึ่งแทงเข้าที่หาง!
โฮก!
ความเจ็บปวดจากการโจมตีครั้งนี้ ในที่สุดก็ทำให้ไท่ซวีเฟิ่งหลงตัวนั้นกรีดร้องอย่างโหยหวน!
เพราะว่าความเจ็บปวด ทำให้มันดีดดิ้นตัวไปมาอย่างบ้าคลั่งอยู่กลางอากาศ แต่ประกายแสงทั้งสองนี้ เหมือนว่าจะแข็งแกร่งกว่าเดิมไม่น้อย ในตอนนี้มันถูกตรึงเอาไว้ทั้งหัวและหาง ไม่ว่ามันจะดิ้นรนอย่างไร ก็ไม่มีทางหนีพ้น!
…
ในขณะเดียวกันร่างกายของโหมวหยางที่อยู่ภายในวิหารไท่ซวีก็สั่นสะท้านไปในทันที มุมปากก็มีเลือดไหลออกมา!
“ท่านประมุข!”
ผู้อาวุโสทุกคนที่เห็นภาพเหตุการณ์นี้ต่างรู้สึกตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก
เขาสังเวยเลือดไปแล้วไม่ใช่หรือ?
ตามหลักการแล้วซั่งกวนเยว่ควรจะต้านทานเอาไว้ได้ไม่นาน แล้วเหตุใดตอนนี้ท่านประมุขถึงบาดเจ็บอีกได้เล่า?
โหมวหยางวางมือข้างหนึ่งบนเสาเคลื่อนมังกร ก่อนจะกัดฟันกรอด ภายในใจเต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับซั่งกวนเยว่ผู้นี้กันแน่?
ทุกครั้งที่เขาคิดว่านางกำลังจะเข้าตาจน แต่นางก็ยังพลิกสถานการณ์ได้อยู่ดี!
“เสียงฉินนั้น…มันเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่!”
เขาตะโกนขึ้นเสียงต่ำอย่างอดไม่ได้!
ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา
ความจริงแล้วพวกเขาก็อยากรู้คำตอบเช่นกัน
เมื่อครู่นี้ตอนที่เสียงฉินดังขึ้น พวกเขาก็ได้ยินกันอย่างชัดเจน
ภายในเสียงฉินนั้นแฝงด้วยพลังที่น่าตกใจ!
แม้แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกสั่นสะท้านไปเล็กน้อย
เสียงฉินนั้นมันคืออะไรกันแน่ เหตุใดถึงสามารถต้านทานค่ายกลสังหารมารได้ แม้กระทั่งท่านประมุขจะสังเวยเลือดไปแล้วก็ยังไม่สามารถเอาชีวิตนางได้?
“พวกเจ้ารู้สึกว่ามีสิ่งใดผิดปกติไปหรือไม่? ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ มีเพียงแค่ซั่งกวนเยว่ที่มาต่อสู้กับพวกเรา แต่หรงซิวผู้นั้นกลับไม่มีการเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่?”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความกังวล
พวกเขาที่อยู่ด้านนอกไม่มีทางรู้ได้เลยว่าสถานการณ์ภายในเสาเคลื่อนมังกรเป็นอย่างไร
ต่อให้เปิดใช้ค่ายกลสังหารมารแล้ว อย่างมากพวกเขาก็ทำได้เพียงคาดเดาว่าสถานการณ์ด้านในเป็นอย่างไร แต่ไม่สามารถรู้ได้อย่างชัดเจน
“อีกทั้ง…ประกายแสงทั้งสี่จุดนั้น นอกจากซั่งกวนเยว่และหรงซิวแล้ว ยังมีอีกสองคนที่ตัวตนไม่ชัดเจน…”
สองคนนั้นเต็มไปด้วยเรื่องไม่แน่นอน!
โหมวหยางมีใบหน้าหน้ามืดครึ้ม
แน่นอนว่าเขาเคยคิดเรื่องเหล่านี้มาก่อนแล้ว
แต่ทั้งสองคนนั้นหลบอยู่ด้านในตลอดเวลา สถานการณ์ด้านในเป็นอย่างไรบ้าง พวกเขาที่อยู่ด้านนอกไม่มีทางรู้ได้อย่างชัดเจน
ค่ายกลสังหารมารสามารถควบรวมกลายเป็นหุ่นเชิดตัวหนึ่งได้ แต่หุ่นเชิดตัวนั้นก็สามารถรับรู้ได้เพียงสถานการณ์การต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น
ดังนั้นตอนนี้หรงซิวเป็นอย่างไรบ้าง เขาเองก็ไม่รู้
สิ่งนี้ทำให้โหมวหยางรู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก
ความสัมพันธ์ของหรงซิวและซั่งกวนเยว่คืออะไรกันแน่?
ตามหลักการแล้วในสถานการณ์ทั่วไป เขาไม่ได้ทางปล่อยให้ซั่งกวนเยว่ต่อสู้ตามลำพังอย่างแน่นอน
นอกเสียจาก…
หรงซิวกำลังทำเรื่องสำคัญยิ่งกว่าอยู่!
แต่พวกเขาอยู่ภายในเสาเคลื่อนมังกร หากเขาจะเจอกับเรื่องอะไรนั้น เขาคู่ควรอย่างนั้นหรือ?
ภายในใจของโหมวหยางมีความไม่สบายใจอย่างรุนแรงพวยพุ่งขึ้นมา
ท่ามกลางความมืดมิด เหมือนว่าจะมีเรื่องอะไรบางอย่างที่ย่ำแย่อย่างมากกำลังจะเกิดขึ้น
แต่เขากลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง!
โหมวหยางเช็ดคราบเลือดออกจากมุมปาก จากนั้นก็วางฝ่ามือลงที่เสาเคลื่อนมังกรอีกครั้ง อีกทั้งยังกระตุ้นพลังอย่างบ้าคลั่งอีกด้วย!
“ทำต่อไป! ข้าจะลองดูสิว่า ซั่งกวนเยว่ผู้นั้นจะต้านทานไปได้ถึงเมื่อใด!”
เขาไม่เชื่อว่า มนุษย์ผู้หนึ่งจะทำตัวเหมือนบ้านเมืองไม่มีขื่อไม่มีแปภายในถิ่นของไท่ซวีเฟิ่งหลงได้!
ผู้อาวุโสทุกท่านที่ได้ยินดังนั้นก็กลับไปยืนอยู่ที่เดิมอย่างไม่มีทางเลือก และเริ่มลงมืออีกครั้ง!
…
โฮก!
เสียงมังกรคำรามที่บ้าคลั่งสั่นสะเทือนฟ้าดิน!
ลำแสงสีม่วงทองสายหนึ่งส่องสว่างไปทั่ว แสงสีเลือดสาดกระจาย!
คาดไม่ถึงว่าหุ่นเชิดของไท่ซวีเฟิ่งหลงตัวนั้นจะตัดหางของตัวเองออกมา!
เลือดสาดกระเซ็น!
หัวใจของฉู่หลิวเยว่เต้นระรัว!
มังกรตัวนั้นสะบัดหางที่ขาดของตนเองออก พุ่งตัวมาฆ่าฉู่หลิวเยว่อีกครั้ง!
………………..
YOU MAY ALSO LIKE
