ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1790 รายชื่อเชิญแขก

ตอนที่ 1790 รายชื่อเชิญแขก

………………..

เมื่อก่อนการเผชิญหน้ากับสายตาคนจำนวนมากมายขนาดนั้น ทั้งสายตาที่ดูสอดส่องและตั้งคำถาม ฉู่หนิงล้วนจัดการได้อย่างใจเย็น บัดนี้เมื่อเผชิญหน้ากับคนตรงหน้าอย่างซั่งกวนโหยว เขากลับตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที

ความตื่นตกใจนี้สาเหตุหลักเป็นเพราะสถานะของฝ่ายตรงข้ามที่พิเศษเกินไป

…เขาคือเสด็จพ่อของเยว่เออร์!

หลังจากได้รู้สถานะที่แท้จริงของเยว่เออร์ เขาก็เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

ในขณะที่ได้พบกันเขารู้สึกว่ายิ่งน่าอึดอัดกว่าที่คาดคิดไว้เสียอีก

ฉู่หนิงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสถานะของซั่งกวนโหยวที่อยู่ตรงหน้านั่น

อย่างไรก็ตามเมื่อซั่งกวนโหยวได้ยินเข้ากลับถอยหลังไปครึ่งก้าวทันที และคาราวะฉู่หนิงอย่างลึกซึ้ง

ฉู่หนิงตกตะลึงชั่วครู่และเอ่ยขึ้นในทันที

“มิได้!”

สถานะของซั่งกวนโหยวสูงกว่าเขา อีกทั้งเขายังเป็นพ่อที่แท้จริงๆ ของเยว่เออร์

คาราวะเช่นนี้ เขามิอาจรับไว้ได้จริงๆ

อย่างไรก็ตามซั่งกวนโหยวกลับยืนหยัดที่จะคาราวะเขาอย่างเต็มใจ

หลังจากคาราวะเรียบร้อย เขาจึงลุกขึ้น และเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงใจว่า

“ฉู่หนิง ก่อนหน้านี้ขอบใจเจ้ามากที่ดูแลเย่วเออร์มาตลอด”

เขารู้ว่าเยว่เออร์เกิดเรื่องขึ้นมากมายในช่วงเวลาสั้นๆ ที่นางอยู่ในแคว้นฉิน

หากไม่ได้ฉู่หนิงช่วยปกป้องนางเอาไว้ เกรงว่าเยว่เออร์จะได้รับความความลำบากไม่รู้มากมายเพียงใด

ตอนที่เขานอนไม่ได้สติอยู่ในพระราชวังเทียนลิ่ง เป็นเพราะฉู่หนิงที่ให้บ้านแก่เยว่เออร์

ฉู่หนิงสำหรับเขานั้นมีเพียงความรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างหาที่สุดมิได้

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ฉู่หนิงรู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาอย่างท่วมท้น

“ฉู่หนิง เยว่เออร์มีพ่อแบบท่านเช่นนี้ ช่างเป็นความโชคดีของนางอย่างแท้จริง”

ซั่งกวนโหยวตอบกลับอย่างจริงจัง

ฉู่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง และหันหน้าไปทางซั่งกวนโหยวอย่างกระทันหัน

คำพูดเช่นนี้ของเขาหมายความว่า…

เมื่อเห็นสีหน้าของฉู่หนิง ในส่วนลึกของหัวใจฉู่หลิวเยว่ราวกับมีอะไรเอ้อล้นขึ้นมา เกือบจะทำให้นางจมดิ่งลงไป

นางจับมือของฉู่หนิงเอาไว้และเอ่ยขึ้น

“ท่านพ่อ ก่อนหน้านี้ข้าเคยพูดกับเสด็จพ่อแล้วว่า ไม่ว่าข้าจะเป็นใคร ข้ายังคงเป็นลูกสาวของท่านเสมอ”

นางได้ครอบครองร่างที่แท้จริงของฉู่หลิวเยว่

เช่นนั้นนางก็ยังเป็นลูกสาวของฉู่หนิง

ไม่ว่านางจะเป็นฉู่หลิวเยว่หรือซั่งกวนโหยว่ก็ตาม

ไม่ว่าโจ๊กที่เคยต้มให้นาง ทั้งความห่วงใยที่มีให้นางมาตลอด อีกทั้งความกล้าหาญและความเด็ดเดี่ยว ที่ไว้ค่อยปกป้องนางครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม

เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

นางเป็นลูกสาวของเสด็จพ่อและเป็นเยว่เออร์ของท่านพ่อด้วยเช่นกัน

ฉู่หนิงรู้สึกราวกับมีบางสิ่งจุกอยู่อกของเขา

เขาจ้องมองฉู่หลิวเยว่และมองไปทางซ่างกวนโหยวอีกครั้ง

สีหน้าท่าทางที่แสดงออกมาของพวกเขาช่างดูจริงใจเช่นนี้ เกือบจะทำให้เขานึกว่ากำลังอยู่ในความฝันเสียอีก

ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่าตนเองจะสูญเสียเยว่เออร์ไป

ในท้ายที่สุดกลับคิดไม่ถึงเลยว่า…

“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องการเยว่เออร์แล้วใช่มั้ย เจ้าคะ”

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาและถามขึ้นว่า

“ขอเพียงแค่เยว่เออร์นึกถึง พ่อจะอยู่ข้างๆ เจ้าเสมอ!”

เมื่อพูดคำนี้ออกมา ก้อนที่อยู่ในอกของฉู่หนิงกลับสลายไปในทันที

ทันใดนั้นเหมือนว่าบนตัวของเขารู้สึกราบรื่นและสบายใจขึ้น

ควรเป็นเช่นนี้!

ไม่ว่าอย่างไร หลังจากนี้เขาจะยังรักเยว่เออร์เช่นนี้ตลอดไป!

เมื่อเห็นฉู่หนิงปล่อยว่างลงได้จริงๆ ฉู่หลิวเยว่ก็เบาใจลงไม่น้อย

ได้รับความรับจากท่านพ่อทั้งสอง ช่างเป็นความโชคดีและความสุขใจที่สุดของนางแล้ว

…

หรงซิวที่มองดูอยู่ทางด้านข้าง เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดูสดใสสง่างามนั่น

เห็นนางรู้สึกดีใจเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาย่อมรู้สึกดีใจกับนางไปด้วย

แม้ว่าจะมีเรื่องพลิกผันไปมาอยู่ตลอด ทว่าบัดนี้นับว่าทุกเรื่องได้ถูกแก้ไขและเติมเต็มจนสมบูรณ์เหมือนเดิม

เขามองออกว่านางพอใจอย่างมากจริงๆ

หลังจากรอพวกเขากล่าวทักทายกันสองสามประโยคแล้ว หรงซิวจึงเอ่ยขึ้นว่า

“บัดนี้เมื่อทุกอย่างได้คลี่คลายลงแล้ว อีกทั้งญาติผู้ใหญ่ทุกท่านล้วนอยู่ด้วยกันที่นี่ เช่นนั้นก็เริ่มเตรียมพร้อมงานอภิเษกสมรสได้!”

ผู้อาวุโสทุกท่านต่างเดาถึงแผนการนี้ของเขาออกตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดนี้จากเขา จึงไม่ได้มีท่าทีประหลาดใจมากนัก และทุกคนต่างเห็นด้วยกับเรื่องนี้

อันที่จริงแล้วหรงซิวได้สั่งให้คนเริ่มเตรียมการเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นแม้ว่าจะเป็นการประกาศที่ค่อนข้างกระทันหันไปหน่อยก็ตาม แต่คนในพระราชวังเมฆาสวรรค์ก็ยังคงเตรียมการทั้งหมดได้อย่างดีภายในเวลาอันสั้นนี้

หรงซิวกำชับรายละเอียดงานสองสามคำ แทบจะไม่ให้ขาดตกบกพร่องในรายละเอียดต่างๆ

หลังจากนั้นผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกจึงเอ่ยถามขึ้น

“องค์ชาย ผู้ที่จะเชิญมางานอภิเษกสมรส…”

หรงซิวส่งรายชื่อส่วนหนึ่งให้กับเขา

หากว่ากันตามตรงแล้วรายชื่อแขกนี้ควรจะเป็นการตัดสินใจหรือมาปรึกษาหารือร่วมกันระหว่างเหล่าผู้อาวุโส แต่นึกไม่ถึงว่าองค์ชายจะเป็นคนเขียนรายชื่อเองจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว

คงไม่ต้องการรอนานอีกแล้วจริงๆ…

ขณะที่ผู้อาวุโสหมิงคิดไปพลางและเปิดรายชื่อไปพลาง

ระหว่างที่อ่านรายชื่ออยู่นั้น ทันใดนั้นนัยต์ตาของเขาก็เบิกโพลงขึ้น และมองไปยังหรงซิวด้วยสีหน้าตื่นตกใจ

“องค์ชาย นี่…”

ทุกคนรอบๆ ข้างต่างหันมามองและเผยให้เห็นสายตาสงสัยใคร่รู้

สามารถทำให้ผู้เฒ่าหมิงที่สามสิบหกที่สุขุมใจเย็นมีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้ได้ แสดงว่ารายชื่อนั่นจะต้องมีเรื่องอะไรพิเศษเป็นแน่?

เขารู้สึกได้ถึงสายตาเหล่านั้น ผู้อาวุโสหมิงที่สิบสามกลืนน้ำลายและพยายามเอ่ยถามขึ้นอย่างนุ่มนวล

“องค์ชาย จำนวนคนผู้นี้…ไม่มากเกินไปใช่หรือไม่”

องค์ชายรายชื่อนี้เป็นเรื่องล้อเล่นใช่หรือไม่

พวกสำนักตระกูลจงที่มีความสัมพันธ์อันนี้กับพระราชวังเมฆาสวรรค์ก็เพียงพอแล้วและยังจะมีพวกที่ความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีเท่าไร ยิ่งไปกว่านั้นยังจะมีพวกที่เคยมีปัญหากับเขานั่นเหล่าอีก!

แผนการนี้ขององค์ชายเพื่อต้องการเชิญทุกคนทั้งหมด รวมทั้งบรรดาบุคคลสำคัญในอาณาจักรเสิ่นซวีมาร่วมงาน

“มากไปรึ ข้าไม่เห็นจะรู้สึกเช่นนั้น เดิมที่การจัดงานอภิเษกสมรสก็ควรจะคึกคักหน่อยมิใช่หรือ

ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกอ้ำอึ้งไปชั่วขณะ

องค์ชายพูดเช่นนี้…

ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรไม่ถูกต้อง

เป็นไปได้ว่าบางคนในรายชื่อนี้อาจะไม่สะดวกใจมา ถ้าหากมากันจริงๆ แล้วล่ะก็ ไม่แน่อาจะยิ่งยุ่งยากกว่าเดิม…

ราวกับว่าอ่านใจเขาออก หรงซิวยกริมฝีปากบางขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

“ในชีวิตนี้ของข้าจะแต่งานแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แน่นอนว่าข้าต้องจัดการทุกอย่างให้ออกมาดีที่สุด เพื่อประกาศให้ใต้หล้าได้รับรู้”

เขาต้องการให้ทุกคนในอาณาจักรเสิ่นซวี่รับรู้ทั้งหมดว่า

เยว่เออร์ เป็นของเขา!

………………..