ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1808 ท่านอาจารย์ส่งมอบของกำนัลที่ดีแล้วดีอีก
ตอนที่ 1808 ท่านอาจารย์ส่งมอบของกำนัลที่ดีแล้วดีอีก
………………..
ภายในตำหนักศักดิ์สิทธิ์พลันระเบิดเสียงอื้ออึงแทรกบรรยากาศเย็นเยียบขึ้นมาในพริบตา!
อาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อหกชิ้นหรือ!?
คงมิได้กำลังล้อเล่นอยู่ใช่หรือไม่!?
ต้องเข้าใจก่อนว่าสำหรับผู้คนจำนวนมากที่อยู่พร้อมหน้ากันที่นี่นั้น การได้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งราชามาสักชิ้นก็ถือเป็นเรื่องราวใหญ่โตสะเทือนฟ้าแล้ว
มิเช่นนั้นแล้ว ในตอนนั้นคงไม่มีบรรดาตระกูลมากหน้าหลายตาถ่อไปสร้างความวุ่นวายที่สำนักหลิงเซียวเพื่อชิงเอากระบี่ชื่อเซียวมาหรอก!
พวกเขารู้อยู่ก่อนแล้วว่าซั่งกวนจิ้งเป็นช่างหลอมอาวุธระดับปรมาจารย์ จะหยิบยื่นอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อไปให้ก็ย่อมอยู่ในความคาดหมาย
แต่ให้ตายพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าซั่งกวนจิ้งจะให้ของทีเดียวถึงหกชิ้น!
เขายังรับปากอีกว่าหลังจากนี้จะไปสร้างเพิ่มให้ครบทั้งหมดสิบชิ้นด้วยกัน!
ทุกวันนี้อาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อกลายเป็นเหมือนหัวผักกาดไปแล้วหรือไรกัน!?
บรรดาฝูงชนต่างตกอยู่ในความวุ่นวาย
พวกเขากลับไม่รู้เลยว่าแม้นปีนั้นซั่งกวนจิ้งจะสู้รบตบมือคนเดียว อีกทั้งยังร่อนเร่ด้วยตัวเองมาโดยตลอด แต่ยามประมือกับช่างหลอมอาวุธระดับเดียวกันแล้ว เขาแทบไม่เคยพ่ายแพ้เลย
อีกทั้งทุกครั้ง เขาไม่เพียงแต่หลอมอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อของตัวเองออกมาได้ ทั้งยังได้สมบัติที่คู่ประลองหลอมออกมาอย่างยากลำบากมาเป็นของรางวัลของผู้ชนะอยู่บ่อยๆ
แม้จะด้อยกว่าอาวุธที่เขาหลอมขึ้นเองชนิดเทียบไม่ติด แต่พวกมันก็ล้วนเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อของจริงทั้งนั้น
ดังนั้นแล้ว ในบรรดาสิ่งของทั้งหลายแหล่ อาวุธศักดิ์สิทธิ์ในมือเขานั้นเรียกได้ว่ามีจนถมเถโดยแท้!
อีกอย่าง อาวุธของเขายังทิ้งห่างของกำนัลชิ้นก่อนหน้าชนิดที่ว่าไม่ติดฝุ่น!
ยามมองท่าทีซั่งกวนจิ้งที่มีสีหน้าผ่อนคลาย คนจำนวนมากต่างรู้สึกเหมือนถูกตบฉาดใหญ่เข้าซีกหน้าจนชาดิก
ลำพังแค่อาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อหกชิ้นนี้ก็ชนะของกำนัลส่วนใหญ่ที่ถูกมอบไปก่อนหน้านี้แล้ว!
ฉู่หลิวเยว่เองก็รู้สึกตกใจอยู่หลายส่วน
นางรู้ว่าองค์ไท่จู่คงจะมีสมบัติล้ำค่าส่วนหนึ่งอยู่ในมือ แต่มิรู้เลยว่าครานี้องค์ไท่จู่จะเอาออกมาทีเดียวถึงหกชิ้น
หลังจากตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ฉู่หลิวเยว่ก็รับของมาด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณองค์ไท่จู่มากเจ้าค่ะ!”
ซั่งกวนจิ้งหัวเราะร่า
“เยว่เออร์ชอบก็ดีแล้ว! รีบสวมเร็วเข้า!”
มือขวาของฉู่หลิวเยว่สวมแหวนศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับมาจากหรงซิว นางครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะสวมแหวนที่องค์ไท่จู่มอบให้ลงบนมือซ้าย
พอลองแหวนไปรอบหนึ่ง ก็พบว่ามีเพียงนิ้วโป้งที่ใส่เข้าพอดี
ดูแบบนี้แล้วเหมือนกับแหวนปานจื่อก็มิปาน
บรรดาฝูงชนที่มองดูอยู่ด้านใต้ต่างมีสีหน้าซีดเผือด
ซั่งกวนเยว่ในตอนนี้มือซ้ายสวมแหวนที่เก็บซ่อนอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อไว้ทั้งหมดหกชิ้น! มือขวาสวมแหวนศักดิ์สิทธิ์อันเป็นสัญลักษณ์ของผู้มีสถานะสูงศักดิ์แห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์!
ลำพังแค่ของพวกนี้ก็เพียงพอที่จะให้คนจำนวนมากในโถงตำหนักเคารพนับถือแล้ว!
ในตอนนั้นเอง หนานซู่ไหวก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น
“ผู้อาวุโสซั่งกวนออกโรงส่งมอบของกำนัลชิ้นใหญ่ขนาดนี้ ทำเอาข้าเหงื่อตกเลยเชียว!”
บรรดาฝูงชนได้ยินดังนั้นก็หันไปมอง
เจ้าสำนักหลิงเซียวคิดจะส่งมอบสิ่งใดกัน?
คิ้วโก่งของฉู่หลิวเยว่เลิกเป็นวงโค้ง
“อาจารย์ให้ของแก่เยว่เออร์มามากแล้ว ไม่ว่าอาจารย์จะมอบสิ่งใดให้ เยว่เออร์ก็ชอบทั้งนั้น”
“แม่หนูนี่นะ!”
ทว่าวันนี้คือวันอภิเษกสมรสของนาง ย่อมต้องตระเตรียมของกำนัลแสดงความยินดี
หนานซู่ไหวล้วงหยิบเอาตราหยกสีเขียวออกมาจากเสื้อคลุมบริเวณอกออกมาสองชิ้น
ใจของฉู่หลิวเยว่พลันกระตุกราวกับนึกอันใดบางอย่างขึ้นได้ แววตามีประกายตื่นตกใจแวบผ่าน
หรือว่า…
“ตราหยกสีเขียวอันนี้คือสัญลักษณ์ที่แสดงถึงฐานะผู้อาวุโสแห่งสำนักหลิงเซียว ผู้ถือครองตราหยกอันนี้จะสามารถเข้าออกสำนักหลิงเซียวได้ตามใจชอบ ทั้งยังได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับผู้อาวุโสอีกด้วย”
เขาพูดไปพลางเงื้อข้อมือขึ้นน้อยๆ
ตราหยกสีเขียวสองอันก็ลอยคว้างไปหยุดตรงหน้าฉู่หลิวเยว่กับหรงซิว
คนทั้งสองเอื้อมมือไปรับตราไว้
ฉู่หลิวเยว่เพ่งพินิจมันอย่างละเอียดคราหนึ่ง ก่อนจะพบว่าใต้ตราหยกสีเขียวอันนี้สลักนามของตนเอาไว้ด้วย
“เยว่”
นางเหลือบสายตาน้อยๆ บนตราหยกสีเขียวของหรงซิวเองก็สลักคำว่า “ซิว” ไว้เช่นกัน
“ขอแค่พวกเจ้าถ่ายพลังปราณดั้งเดิมของตัวเองลงไป ก็จะสามารถใช้งานมันได้แล้ว” หนานซู่ไหวเอ่ยแกมหัวเราะ
ฉู่หลิวเยว่ผงกศีรษะ นางสะกดกลั้นลมหายใจของตน ก่อนแบ่งพลังปราณดั้งเดิมของตนส่วนหนึ่งถ่ายเทเข้าไปในตราหยก
หึ่ง!
ตัวตราหยกสีเขียวพลันส่องแสงสว่างเรืองรอง!
ตัวเลขจำนวนหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาให้เห็น
ฉู่หลิวเยว่ถึงกับตาเบิกโพลงในฉับพลัน
นี่มัน…
ยามหนานซู่ไหวเห็นสีหน้าของนาง รอยยิ้มบนดวงหน้าก็ยิ่งทวีความชอบใจมากขึ้นไปอีก
ไม่เพียงแต่มีแต้มพอใช้ไปได้สักพักหนึ่งเท่านั้นหนา
ฉู่หลิวเยว่คิดว่า ต่อให้นางใช้แต้มในมือชนิดที่ว่าใช้ล้างใช้ผลาญ สิบปีก็ยังใช้ไม่หมดอยู่ดี!
คนนอกอาจไม่เข้าใจว่าตัวเลขนี้หมายถึงอันใด
แต่นางรู้!
ด้วยแต้มพวกนี้ ก็ใช้เลือกสรรสมุนไพรเหล่านั้นของหุบเขาวาโยโอสถภายในสำนักได้ตามใจเลยน่ะสิ?
แถมยังไปเปิดดูพวกหนังสือปรุงยาและค่ายกลในหอสมุดได้ตามสบายอีก!?
ของกำนัลที่อาจารย์ส่งมอบให้ชิ้นนี้นับว่าได้ใจนางไปแล้วโดยแท้!
ฉู่หลิวเยว่เงยศีรษะมาด้วยสองตาเป็นประกายระยิบระยับ
“ขอบคุณท่านอาจารย์เจ้าค่ะ!”
จู่ๆ ก็รู้สึกว่าอาจารย์เป็นกันเองขึ้นมากกว่าเดิมอย่างใดอย่างนั้น!
หนานซู่ไหวกลับยกนิ้วขึ้นส่ายไปมา
“จริงๆ แล้วของพวกนี้ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด เยว่เออร์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าความหมายแฝงที่สำคัญที่สุดของตราหยกสีเขียวอันนี้คืออันใด”
ฉู่หลิวเยว่ถึงกับตะลึงงัน
ตราหยกสีเขียวคือสิ่งที่ผู้เป็นผู้อาวุโสในสำนักเท่านั้นจึงจะมีได้
อาจารย์กำลังหมายความว่า มิได้จะให้นางกับหรงซิวไปเป็นผู้อาวุโสที่สำนัก แต่เพียงแค่มอบตราหยกสีเขียวให้พวกเขาเปล่าๆ เท่านั้น
เช่นนั้นแล้ว… มันยังมีความหมายอื่นอีกหรือ?
หนานซู่ไหวเอามือไพล่หลัง ก่อนจะเชิดคางขึ้นน้อยๆ
ดวงหน้าของเขายังคงไว้ซึ่งรอยยิ้มดังเดิม ทว่าแววตากลับทวีความน่าเกรงขามอันยากจะต้านทาน!
“ผู้ที่ครองตราหยกสีเขียวจะได้รับการปกป้องขั้นสูงสุดจากสำนักหลิงเซียวของข้า! หากมีใครบาดเจ็บหรือถูกทำร้าย สำนักหลิงเซียวจะเอาคืนให้ถึงที่สุด!”
ทุกทุกคำล้วนเน้นย้ำหนักแน่นและมีพลังนัก ราวกับอัสนีบาตที่ผ่าลงข้างหูทุกคนที่อยู่ภายในตำหนักศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้!
บรรดาฝูงชนต่างสบสายตากันไปมา พลันเข้าใจได้ถึงอันใดบางอย่าง
…หนานซู่ไหวต้องการปกป้องซั่งกวนเยว่ให้ถึงที่สุดนั่นเอง!
คำพูดนี้จะแปลว่าอันใดไปได้เล่า?
หากวันหน้ามีคนหาเรื่อง สำนักหลิงเซียวจะไม่ยอมยืนดูอยู่เฉย!
หรงซิวเป็นถึงโอรสสวรรค์แห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์ ย่อมไม่ต้องการของสิ่งนี้อยู่แล้ว
เห็นได้ชัดเลยว่าของชิ้นนั้นถูกตระเตรียมให้แก่ซั่งกวนเยว่โดยเฉพาะ!
หากจะพูดว่าแต่ก่อน หนานซู่ไหวใช้ตำแหน่งอาจารย์ของซั่งกวนเยว่มาอยู่เบื้องหลังนาง คอยออกหน้าแก่นาง
เช่นนั้นแล้วหลังจากนี้ ทั่วทั้งสำนักหลิงเซียวก็จะกลายเป็นผู้หนุนหลังและไพ่ตายของนางนั่นเอง!
ขอเพียงแค่เป็นคนที่หวั่นเกรงต่อสำนักหลิงเซียวแล้ว ภายภาคหน้าก็ย่อมต้องให้ความเคารพแบบเดียวกันกับซั่งกวนเยว่!
นี่เป็นการส่งมอบของกำนัลที่ไหนกัน นี่เป็นการส่งมอบอำนาจกันชัดๆ!
………………..