ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1878 ใส่ร้าย

ตอนที่ 1878 ใส่ร้าย

………………..

“หนานอวี่สิง เจ้าจะกินซี้ซั่วก็ได้ แต่เจ้าไม่สามารถพูดซี้ซั่วได้ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เจอกันเมื่อสุสานสังหารเทพ พวกเราก็ไม่ได้เจอกับหนานอีอีอีกเลย แล้วจะไปฆ่านางได้อย่างใด?”

ฉู่หลิวเยว่ตระหนักได้ว่านี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างมหันต์ นางขมวดคิ้วขึ้นอย่างเย็นชา และพูดออกมาในทันที

แม้ว่านางจะไม่ได้กลัวว่าคนอื่นจะมาหาเรื่อง แต่นางจะไม่ยอมรับผิดกับส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องเด็ดขาด

หนานอวี่สิงเหมือนกับได้ยินเรื่องน่าขัน ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมาแล้วโทษนางด้วยเสียงอันเฉียบคม

“ร่างของนางถูกพบในป่าบริเวณใกล้เคียงกับพระราชวังเมฆาสวรรค์ อีกทั้งเวลาที่นางตายนั้นก็เป็นหลังจากวันแต่งงานของพวกเขาไม่กี่วัน! พวกเจ้ากล้าพูดจริงหรือว่าเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเจ้า?”

โทสะหนานอวี่สิงคุกรุ่น

เนื่องจากสภาพร่างกายของเขา ในช่วงเวลาก่อนหน้านี้เขาจึงไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเลย แม้กระทั่งเรื่องที่หนานอีอีเดินทางไปยังพระราชวังเมฆาตสวรรค์เพื่อร่วมงานมงคลสมรสของฉู่หลิวเยว่และหรงซิว เขาก็ยังไม่รู้

ในตอนนั้นหากเขารู้ เขาก็จะต้องขวางนางเอาไว้อย่างแน่นอน!

รอจนกระทั่งเขาต้องการถามสถานการณ์ของหนานอีอี เขาถึงเพิ่งได้รู้ข่าวการตายของนาง!

เวลา สถานที่ เบาะแสทั้งหมดล้วนชี้ไปทางพระราชวังเมฆาสวรรค์!

เขาจึงมั่นใจว่า หนานอีอีต้องการมาเยี่ยมเยียน แต่กลับทำให้หรงซิวและคนอื่นๆ ไม่พอใจ

พวกเขาปฏิเสธไม่ให้เข้างานยังพอว่า แต่สุดท้ายก็ยังเลือกที่จะสังหารนาง!

ความแค้นนี้ ในฐานะที่เขาเป็นพี่ชาย จะไม่ให้เขาแก้แค้นได้อย่างไร?

เมื่อเห็นว่าหนานอวี่สิงโกรธจนแทบขาดสติ ฉู่หลิวเยว่เกือบจะหลุดหัวเราะมาเสียงดัง

ไร้สาระ น่าขัน

นี่คือความรู้สึกหลังจากนางได้ฟังจนจบ

เหมือนว่าร่างกายของหนานอวี่สิงจะฟื้นคืนอย่างสมบูรณ์แล้ว แต่สมองก็ยังใช้การไม่ได้ดีเท่าไรเลยนะ

เขารู้อยู่แล้วว่าคนเหล่านี้จะต้องไม่ยอมรับ

แต่เรื่องนั้นมันไม่สำคัญเลย

เขาหันไปมองทางลั่วเหยี่ยนที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“อาลั่วเหยี่ยน พวกเขาไม่ยอมรับจริงๆ ด้วย เรื่องนี้ต้องรบกวนท่านแล้ว”

ลั่วเหยี่ยนพยักหน้า จากนั้นก็หันไปมองทางหรงซิวและฉู่หลิวเยว่

เมื่อครู่นี้เขายืนอยู่ด้านหลังของหนานอวี่สิงครึ่งก้าว อีกทั้งยังก้มหน้าเล็กน้อย ทำให้ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้สนใจในตัวเขามากนัก

แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา ฉู่หลิวเยว่และคนอื่นๆ ถึงสามารถมองเห็นหน้าเขาได้อย่างชัดเจน จากนั้นก็อดตกตะลึงไปไม่ได้

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ภายในสุสานสังหารเทพ เขาเป็นคนที่กระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา แต่ลั่วเหยี่ยนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาในตอนนี้ เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจนแทบจะจำไม่ได้

ใบหน้าตอบ ภายในดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย ตอหนวดขึ้นเป็นสีเขียวครึ้ม ดูแล้วหน้าตาทรุดโทรมเป็นอย่างมาก

เพียงแค่มองครู่เดียวก็รู้ว่าเขาต้องผ่านเรื่องราวที่รุนแรงมาก่อนแน่นอน

“วันนั้นข้าเป็นคนพาอีอีไปยังพระราชวังเมฆาสวรรค์”

ลั่วเหยี่ยนพูดขึ้น น้ำเสียงแหบพร่า เหมือนกับเขาไม่ได้พูดมานานมากแล้ว

“หลังจากพระราชวังเมฆาสวรรค์ไม่ให้พวกเราเข้าร่วมงาน ข้าจึงโน้มน้าวให้อีอีกลับ อีอีก็เชื่อฟังคำสั่งของข้า ตอบตกลงที่จะกลับตระกูลหนานพร้อมกับข้า แต่ในตอนนั้นนางอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก พวกเราตกลงกันว่าจะไปหาที่พักบนเนินเขาบริเวณใกล้เคียงก่อน แต่ใครจะรู้เล่าว่า หลังจากพวกเราไปถึงที่นั่นไม่นาน ก็มีคนลอบโจมตีพวกเรา…”

เขาชะงักไปเล็กน้อย ในแววตาเหมือนมีคลื่นอารมณ์ปะทุขึ้น

“แม้ว่าผู้ที่มาใหม่จะซ่อนตัวมิดชิด แต่ตอนที่เขาลงมือข้าได้เห็นสัญลักษณ์ที่เขาได้อันเชิญออกมา มันคือสัญลักษณ์ของพระราชวังเมฆาสวรรค์อย่างมิต้องสงสัย!”

ก่อนหน้านี้หนานอวี่สิงเคยฟังลั่วเหยี่ยนเล่าเรื่องนี้ไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินอีกครั้ง เขาก็ยังรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก

เขาจ้องไปที่ฉู่หลิวเยว่และหรงซิวตาเขม็ง เหมือนกับว่าในแววตามีเปลวเพลิงปะทุขึ้น เขาอยากจะสับทั้งสองคนเป็นหมื่นๆ ชิ้นในทันที!

สีหน้าของหนานอวี่สิงเต็มไปด้วยโทสะและความบ้าคลั่ง แต่สีหน้าของหรงซิวกลับสงบราบเรียบเป็นอย่างมาก

เขาพยักหน้า

“นอกจากเรื่องนี้ล่ะ ยังมีอีกหรือไม่?”

หนานอวี่สิงโกรธจนแทบตับจะระเบิด

“หรงซิว! คำพูดนี้ของเจ้าหมายความว่าอย่างใด? หรือเจ้าคิดว่าหลักฐานเหล่านี้มันไม่เพียงพออย่างนั้นหรือ?”

หรงซิวเลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

“มันเป็นเพียงแค่ความข้างเดียว จะเรียกว่าหลักฐานได้อย่างใด?”

“เจ้า…”

“ลั่วเหยี่ยน ข้าขอถามเจ้าหน่อย เรื่องในวันนั้นนอกจากเจ้ากับหนานอีอี ยังมีคนอื่นร่วมเดินทางกับเจ้าอีกหรือไม่?”

หรงซิวไม่ได้สนใจหนานอวี่สิงอีกต่อไป แต่เขากลับหันไปถามลั่วเหยี่ยน

มือทั้งสองข้างของลั่วเหยี่ยนค่อยๆ กำหมัดกรอด

“ไม่มีแล้ว แต่สิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อครู่นี้ล้วนเป็นความจริงทั้งหมด!”

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะขึ้นมาเบาๆ

“เหตุใดบอกว่าเรื่องที่เจ้าพูดเป็นความจริง แล้วเรื่องแค่คนอื่นพูดเป็นเรื่องโกหกอย่างนั้นหรือ? ผู้อาวุโสลั่วเหยี่ยน ข้ารู้ว่าก่อนหน้านี้ที่สุสานสังหารเทพ พวกเราได้ล่วงเกินท่านมากมายจนทำให้เกิดความไม่พอใจ แต่…ท่านก็ไม่จำเป็นจะต้องโจมตีพวกเราขนาดนี้เลยนี่นา? ท่านบอกว่าคนของพวกเราโจมตีพวกท่าน…แล้วพวกเขาโจมตีไปเหตุใดล่ะ?”

ขณะที่พูดนางก็หันไปมองทางลั่วเหยี่ยนอย่างสื่อนัยยะ

“ความจริงแล้วคนที่ต้องการจะมาฆ่า ข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นพวกเจ้ามากกว่านะ?”

พวกเขาไม่เคยชนะเรื่องอะไรเลย อีกทั้งยังไม่ปล่อยวางด้วย

ดังนั้นพวกเราจะทำไปเพื่ออะไรล่ะ?

“เจ้า!”

เพียงแค่คำพูดของเขาฝ่ายเดียวไม่เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนเชื่อถือได้

หรงซิวถามขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

“ลั่วเหยี่ยน ถ้าเจ้าบอกว่าวันนั้นคนที่ลงมือคือคนของพระราชวังเมฆาสวรรค์ ถ้านั่นคือเรื่องจริง เช่นนั้น…เขาก็ควรจะฆ่าทั้งสองคนเลยไม่ใช่หรือ ในเมื่อหนานอีอีตายแล้ว แล้วเจ้า…มาอยู่ที่นี่ได้อย่างใด?”

คำพูดของหรงซิว ทำให้ลั่วเหยี่ยนพูดอะไรไม่ออก

“ข้า…ในตอนนั้นข้าสลบไป…แต่หลังจากฟื้นขึ้นมาแล้ว เวลาก็ผ่านมาสักพัก…อีกทั้งหนานอีอีก็…”

“ตอนนั้นก็ยังอยู่ในยอดเขาบริเวณพระราชวังเมฆาสวรรค์อยู่หรือไม่?” ฉู่หลิวเยว่ถามขึ้น

หน้าผากของลั่วเหยี่ยนมีเหงื่อเย็นๆ ผุดพราย

“ชะ ชะ…ใช่แล้ว…”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เขาก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง

ถ้าเป็นคนของพระราชวังเมฆาสวรรค์จริงๆ เขาไม่มีทางปล่อยให้หนานอีอีตายคนเดียว และไว้ชีวิตของเขาไว้อย่างเด็ดขาด

อีกทั้ง ทำไมเขายังอยู่ที่นั่นล่ะ?

ต่อให้สถานการณ์ย่ำแย่ เมื่อเขาตื่นมาก็ควรจะเปลี่ยนสถานที่สิ…

หรือว่าคนที่ลอบสังหารหนานอีอีตั้งใจจัดการนางในที่แห่งนั้น?

หลังจากที่ลั่วเหยี่ยนได้สติขึ้นมา เขาก็เห็นว่าหนานอีอีตายอย่างน่าอนาถ สภาพแทบจะไม่หลงเหลือความเป็นคนแล้ว

ในตอนนั้นเขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก ภายในใจคิดแต่จะไปแก้แค้นพระราชวังเมฆาสวรรค์ ดังนั้นเขาจึงรีบกลับไปที่ตระกูลหนาน และได้คุยกับหนานอวี่สิงที่เพิ่งได้รับพลังคืนมา

หลังจากสืบข้อมูลมาบ้างแล้ว เขาก็ได้รู้ว่าฉู่หลิวเยว่และหรงซิวเดินทางมายังท่าเรือดอกท้อแห่งนี้ พวกเขาจึงไม่พูดพร่ำทำเพลง และเชิญผู้อาวุโสเดินทางมาที่นี่ในทันที

แต่เมื่อมาถึงที่นี่ แล้วโดนอีกฝ่ายถามกลับเช่นนี้ ลั่วเหยี่ยนถึงตระหนักได้ว่า เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่อย่างที่พวกเขาคิดเอาไว้

แต่ให้มาพูดตอนนี้ เหมือนว่าจะสายไปแล้ว…

“อาลั่วเหยี่ยน!”

หนานอวี่สิงตะโกนขึ้นมาเสียงดังลั่น เพื่อเรียกสติลั่วเหยี่ยน

“อย่าไปฟังคำพูดเจ้าเล่ห์ของคนเหล่านี้! นอกจากพวกเขาแล้ว บนโลกนี้จะมีใครที่ลงมือกับอีอีได้โหดเหี้ยมอย่างนั้น!”

ฟิ้ว!

ประกายดาบที่คมกริบพาดผ่าน!

หนานอวี่สิงจับด้ามดาบด้วยสองมือ ปลายดาบชี้ไปทางฉู่หลิวเยว่และหรงซิว

“จะต้องเป็นพวกเขาอย่างแน่นอน!”