ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1894 ลากนางเข้าไปเกี่ยวด้วยอย่างนั้นหรือ

ลั่วเหยี่ยนโมโหอย่างมาก

ครั้งนี้หนานอวี่สิงโดนกระแทกหัวจนเลือดสาดกระเด็นไปทั่ว!

สมองของหนานอวี่สิงมีเสียงดัง ตุบตุบ! จนเกือบล้มไปทั้งร่าง และผู้อาวุโสหลายท่านที่ยืนอยู่ด้านข้าง ต่างสับสนกันไปหมด

นี่…

เหตุใดลั่วเหยี่ยนถึงลงมืออย่างหนักเช่นนี้

หนานอวี่สิงคือคุณชายใหญ่นะ!

ถ้าหากเกิดอะไรไม่คาดคิดกับเขา พวกเขาจะกลับไปอธิบายอย่างไร

ท่าทางของลั่วเหยี่ยนก็แปลกยิ่งนัก

ก่อนหน้านี้ยังไม่สนใจความเป็นความตายของตนเอง ไม่ว่าพูดอะไรก็ต้องการมาช่วยคนให้ได้

สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรไป จู่ๆ ท่าทีถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเช่นนี้

ดูจากสถาการณ์เช่นนี้แล้ว ไม่เพียงแต่ไม่คิดจะช่วยคน แต่ยังคิดที่จะจัดการกับหนานอวี่สิงด้วยมือของเขาอีกหรือ

“ลั่วเหยี่ยน เจ้าใจเย็นหน่อย!”

ในที่สุดผู้อาวุโสท่านหนึ่งทนดูไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้น

แต่นี่เพิ่งเริ่มต้น คำพูดที่เหลือยังไม่ทันได้รีบพูดออกมา ลั่วเหยี่ยนหันกลับไปมองเขาครู่หนึ่ง

ด้วยสายตาเย็นชาที่สุด!

เหมือนถูกบีบคั้นไปด้วยความโกรธและความเกลียดชังที่ฝังลึก

ผู้อาวุโสท่านนั้นใจสั่นระรัว คำตักเตือนเหล่านั้นจึงไม่อาจพูดออกมาได้อีก

พวกเขาแทบไม่เคยเห็นลั่วเหยี่ยนเป็นเช่นนี้มาก่อน…

เมื่อมองดูดีๆ ทั้งตระกูหนานพลังของลั่วเหยี่ยนเป็นพลังที่สุดยอดกว่าหนึ่งในหลายคน สถานะสูงศักดิ์ แต่นิสัยกลับไม่แยแสใครเลยทั้งสิ้น

แต่…จะเป็นไปได้อย่างไรกัน

หนานอวี่สิงเป็นพี่ชายแท้ๆ ของหนานอีอีนะ!

หนานอวี่สิงเบือนสายตากลับมาและคว้าคอของหนานอวี่สิงบังคับให้เขาแหงนหน้าขึ้นมา

“บอกมา! ชีพจรเดิมของเจ้าเกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่”

ในใจของหนานอวี่สิงหวาดหวั่นขึ้นมา

สุดท้ายที่ลั่วเหยี่ยนถามคำถามเช่นนี้ออกมา…

เป็นไปได้ว่าสิ่งที่ฉู่หลิวเย่วพูดไว้ก่อนหน้านี้เป็นเรื่องจริงอย่างนั้นหรือ

ในใจของหนานอวี่สิงสับสนวุ่นวายอีกทั้งอาการบาดเจ็บที่สาหัสรุนแรง ในเวลานั้นเลือดลมภายในร่างแปรปรวนจนเขากระอักเลือดออกมาในทันที!

แต่คำพูดเพียงคำเดียวกลับพูดออกมาไม่ได้

เมื่อความสงสัยในใจได้รับความกระจ่างชัดแล้ว เขารู้สึกเศร้าเสียใจเช่นนี้

เห็นท่าทางของเขาเช่นนี้แล้ว ลั่วเหยี่ยนมีอะไรให้ไม่เข้าใจได้อีกหรือ

เขากระชับมือแน่นอย่างช้าๆ แววตาสังหารที่รุนแรงพุ่งทะลุออกมา!

เรื่องเล็กน้อยในอดีตได้แวบเขามาในหัวจนทำให้เขารู้สับสนวุ่นวายอย่างมากในเวลานี้!

เขารู้สึกมาตลอดว่าการตายของหนานอีอีมีเงื่อนงำบางอย่าง

เป็นเพราะเขาเศร้าเสียใจอย่างมากอีกทั้งไม่มีหลักฐานชี้ขาด แต่เขามั่นใจว่าบุคคลลึกลับที่เห็นก่อนเขาหมดสติไปในวันนี้ เป็นคนที่มาจากพระราชวังเมฆาสวรรค์

ด้วยเหตุนี้เขาถึงเกลียดหรงซิวและฉู่หลิวเยว่ยิ่งนัก!

เมื่อหนานอวี่สิงเสนอให้มาล้างแค้นพวกเขาที่ท่าเรือดอกท้อในตอนนั้น เขาเลือกตอบตกลงโดยไม่นึกสงสัยอะไรทั้งสิ้น!

แต่เขาไม่เคยนึกเลยว่า…

คนที่ฆ่าหนานอีอีจริงๆ แล้วเป็นอีกคน!

มิน่าเขาถึงได้ฟื้นคืนพลังภายในได้ในเวลาอันรวดเร็วเช่นนี้ จนกระทั่งได้เลื่อนขั้น!

ที่แท้เรื่องทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเขาแบกรับชีวิตของหนานอีอีเอาไว้!

เมื่อความจริงปรากฏออกมาต่อหน้า เรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้เห็นได้ชัดว่าผิดแปลกไปอย่างมาก

บัดนี้มาคิดดูแล้วเขาน่าจะรู้มาก่อนแล้วว่ามีบางอย่างผิดแปลกไป!

ทว่าดวงตาทั้งสองของเขากลับมืดบอดจากความเกลียดชังมานาน แล้วจะมองเห็นเรื่องเหล่านั้นได้เช่นไร

จนกระทั่งบัดนี้!

เรื่องทั้งหมดกระจ่างชัดแล้ว!

จู่ๆ ลั่วเหยี่ยนก็หัวเราะออกมา

เขารู้สึกตนเองช่างน่าขันยิ่งนัก และรู้สึกว่าหนานอวี่สิงก็น่าขันเช่นกัน

พวกเขาต่างพูดว่าต้องการแก้แค้นให้กับหนานอีอี แต่แท้จริงแล้ว…

เดิมที่พวกเขาตามหาผิดคน!

โดยเฉพาะหนานอวี่สิงที่เป็นโจรที่ร้องให้จับขโมย[1]

น่าขันยิ่งนัก!

ใบหน้าที่พูดไปพลางหัวเราะไปนั้นได้แวบเข้ามาในตาลั่วเหยี่ยนไม่หยุด

นัยน์ตาของเขาเรียบเย็นลงเรื่อยๆ และค่อยๆ กระชับมือไว้แน่น

หนานอวี่สิงรู้สึกได้ถึงอันตรายจึงคิดหลบหนีไปในทันที

แต่พลังภายในที่กำเริบขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ทำให้อวัยวะภายในเสียหายอย่างรุนแรงทั้งหมด

เขาไม่มีแรงแม้แต่ลุกขึ้นแล้วจะพูดอะไรได้อีกเล่า

ด้วยเหตุนี้เขาเพียงหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความสั่นเทาอย่างไร้ความหมาย

ใบหน้าของลั่วเหยี่ยนไร้ซึ่งความรู้สึกอันใด

เสียงกระดูกแตกดังกึก!

ทุกคนต่างตกตะลึงด้วยความหวาดกลัว

แต่ลั่วเหยี่ยนเป็นคนหักคอหนานอวี่สิงเอง! เพื่อเอาชีวิตเขา!

ศีรษะของหนานอวี่สิงเอียงลงตัวสั่นระรัวและไร้เสียงลมหายใจในทันที

ความเงียบสงัดชั่วครู่

ทุกคนล้วนคาดไม่ถึงว่าลั่วเหยี่ยนช่างโหดเหี้ยมเช่นนี้! เขาฆ่าลั่วเหยี่ยนโดยไม่ลังเลยสักนิด!

เพราะเป็นเรื่องที่น่าตกใจเกินไปผู้อาวุโสหลายต่างกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว นัยน์ตาของพวกเขายังดูหวาดผวายอยู่ลึกๆ

อย่างไรก็ตามลั่วเหยี่ยนลุกยืนขึ้นราวกับไม่มีเรื่องอันใดเกิดขึ้น

เขายกแขนขึ้นและสะบัดข้อมือ

ศพของหนานอวี่สิงจึงถูกเขาโยนกลับไปในเปลวไฟที่ลุกโชนนั่น!

ในชั่วพริบตาก็ถูกกลืนกินไปจนหมดสิ้น!

ขั้นตอนทั้งหมดดำเนินไปอย่างราบรื่นโดยที่ลั่วเหยี่ยนไม่ลังเลอันใดเลย!

หลังจากนั้นเขาหันกลับมามองไปยังคนที่เหลือ

ดวงตาของเขาแทบเย็นชาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“คุณชายใหญ่พ่ายแพ้ต่อซั่งกวนเยว่ ถูกฝังอยู่ในทะเลเพลิง โชคไม่ดีที่รักษาชีวิตไว้ไม่ได้”

ผู้อาวุโสหลายท่านล้วนเข้าใจว่านี่เป็นคำสั่ง!

ลั่วเหยี่ยนเป็นคนสังหารคุณชายใหญ่ต่อหน้าพวกเขา นึกไม่ถึงว่ายังพูดออกมาด้วยทาทีสบายใจเช่นนี้ได้อย่างไรก็ชั่งกวนเยว่เป็นคนทำ!

“ใช่…ใช่…ข้ารอล้างแค้นให้กับคุณชายใหญ่!”

ในผู้อาวุโสท่านหนึ่งเป็นคนแรกที่ตอบกลับด้วยสีหน้าขาวซีดและพูดขึ้นติดๆ ขัดๆ ออกมา

ลั่วเหยี่ยนพยักหน้าอย่างพอใจ

“เพื่อคุณชายใหญ่ ข้ารอที่จะบุกน้ำลุยไฟ วันนี้แม้จะต้องสู้สุดชีวิต ก็ไม่เสียดาย ทุกท่านคิดว่าเป็นเช่นไร”

เมื่อเจ้าพูดออกมาในสถานการณ์เช่นนี้แล้ว คนอื่นๆ ยังปฏิเสธได้อีกหรือ!

ผู้อาวุโสหลายท่านพยักหน้าอย่างแข็งขืน

ถึงแม้ว่าพวกเขาเคยพบกับคลื่นลมอุปสรรคมาไม่น้อย แต่เรื่องเช่นนี้กลับเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของพวกเขาจริงๆ…

ลั่วเหยี่ยนพยักหน้า

“ใครฆ่าซั่งกวนเยว่ได้ คนนั้นได้รางวัลเชิดชูจากตระกูลหนาน “

…

ณ สถานที่ห่างไกลออกไปฉู่หลิวเยว่ที่เพิ่งหลบหนีจากทัณฑ์สวรรค์ นางรับรู้ได้ถึงสถานการณ์ทางด้านนี้ และหรี่ตาลงด้วยความอันตรายที่เกิดขึ้น

ลั่วเหยี่ยนลงมือฆ่าหนานอวี่สิงด้วยน้ำมือตนเอง และยังคิดโยนความผิดไปให้นางอย่างนั้นหรือ

ริมฝีปากแดงของนางยกขึ้นเล็กน้อย และยิ้มอย่างเย็นชา

ลั่วเหยี่ยนฆ่าหนานอวี่สิง ทำให้นางไม่แปลกใจเลยจริงๆ

นางมองออกตั้งแต่แรกแล้วว่าความรู้สึกที่ลั่วเหยี่ยนมีต่อหนานอีอีนั้นไม่ธรรมดา

แม้ว่าเขาปิดมันไว้เป็นอย่างดี แต่มีบางสิ่งที่คนสายตาแหลมคมแค่มองเห็นเท่านั้นก็รู้

แต่…

หากเขาต้องการลากนางมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางคงไม่พอใจอย่างยิ่ง

[1] โจรที่ร้องให้จับขโมย สำนวนสุภาษิต หมายถึง ผู้ที่พูดเพื่อเอาตัวรอดให้ตัวเองพ้นผิด ปัดความผิดให้ผู้อื่น

………………..