ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1951 ร่างศักดิ์สิทธิ์
ตอนที่ 1951 ร่างศักดิ์สิทธิ์
………………..
สีขาวพิสุทธิ์ของเปลวเพลิงนั่น ยามที่แผดเผา ก็มีประกายแสงสีเงินอันเล็กละเอียด กะพริบวาบอยู่กลางในใจ
เปลวเพลิงนี้ทะลวงออกมาจากภายในร่างของหนานอีฝาน แล้วห้อมล้อมทั้งกายของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว!
เพียงชั่วพริบตา ทั้งร่างเขาก็กลายเป็นมนุษย์เพลิงผู้หนึ่งแล้ว!
แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกับเปลวเพลิงอื่นก็คือ เปลวเพลิงสีขาวเงินนี้ ไม่ได้แค่ลุกโชนแผดเผา กลับยังแฝงไว้ด้วยลมปราณเหมันต์สายอ่อนบาง!
เหนือพื้นดินที่หนานอีฝานอยู่ รอยเลือดที่หยดหล่นเกลื่อนกล่นนั่น คิดไม่ถึงว่าจะค่อยๆ จับตัวแข็ง แล้วปกคลุมไว้ด้วยเกล็ดน้ำแข็งบางๆ ชั้นหนึ่ง!
จากนั้น ก็คาดไม่ถึงว่าหนานอีฝานจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง!
คั่นไว้ด้วยเปลวเพลิงสีขาวเงินนั่น ฉู่หลิวเยว่มองออกอย่างเลือนรางว่า ทั้งร่างของหนานอีฝาน กำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงชนิดหนึ่ง!
เขาเพียงยืน ณ ตรงนั้นอยู่เช่นนั้น ปล่อยให้เปลวเพลิงนี้แผดเผาอย่างบ้าคลั่งอยู่บนกาย!
พลังอำนาจของฟ้าดินโดยรอบพวยพุ่งเข้าไปหาเขาอย่างต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน แล้วแทรกเข้าไปในใจกลางเปลวเพลิงนี้!
ตามการล่วงเลยไปของเวลา ลมปราณที่เดิมทีถูกทำลายไปมากแล้วของหนานอีฝาน คาดไม่ถึงว่าจะเริ่มค่อยๆ ฟื้นคืน!
ฉู่หลิวเยว่พลันขมวดคิ้วคราหนึ่ง
หรงซิวเอ่ย
“เขากำลังอัญเชิญร่างศักดิ์สิทธิ์ของตนเอง!”
ฉู่หลิวเยว่ตกตะลึงคราหนึ่ง ตามเหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
“ร่างศักดิ์สิทธิ์ของเขา คล้ายว่าจะไม่เหมือนคนอื่นอยู่บ้าง…”
ตระกูลหนานที่อาณาจักรเสิ่นซวี่ ดำรงอยู่ค่อนข้างจะลึกลับมาโดยตลอด ดังนั้นข่าวลือที่เกี่ยวกับตัวหนานอีฝานเอง จึงมีไม่มากนัก โดยพื้นฐานแล้วคนนอกไม่อาจทำความเข้าใจได้เลย
กระทั่งเขาบำเพ็ญเพียรร่างศักดิ์สิทธิ์อันใด ก็ยิ่งไม่รู้เลย
ฉู่หลิวเยว่เคยพลิกอ่านถึงร่างศักดิ์สิทธิ์มากมายในตำราโบราณของสำนักหลิงเซียว แต่ไม่มีประเภทใดเลย ที่เหมือนกับร่างศักดิ์สิทธิ์ของหนานอีฝานตรงหน้า
ในเวลาเพียงสั้นๆ ชั่วขณะหนึ่ง ลมปราณและอำนาจกดดันที่อยู่บนร่างของหนานอีฝาน คล้ายว่าจะไม่เหมือนกับตอนแรกสุดโดยสิ้นเชิงแล้ว!
ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ…ลมปราณนี้ยังเพิ่มพูนขึ้นอีก!
หลังจากเปลวเพลิงสีขาวเงินนั้นผ่านการเผาไหม้อย่างรุนแรงไปแล้ว ก็เริ่มค่อยๆ กลับเข้าไปภายในกายของหนานอีฝาน
ฉู่หลิวเยว่ถึงเพิ่งมองเห็นให้เวลานี้เองว่า รอยแผลเหล่านั้นบนร่างเขา คาดไม่ถึงว่าจะฟื้นคืนกลับเป็นเหมือนตอนแรกเริ่ม!
กระทั่งแม้แต่แผลรูทะลุที่ถูกเฉินอีทิ้งเอาไว้ให้ตรงช่วงท้อง เวลานี้ก็คาดไม่ถึงว่าจะฟื้นคืนกลับมากว่าครึ่ง และเริ่มสมานกัน!
ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้น
อาการบาดเจ็บของหนานอีฝานนั้นสาหัสมาก โดยเฉพาะหยวนตันของเขาล้วนถูกทำลายแล้ว!
พูดกันตามเหตุผลแล้ว เขาในขณะนี้ควรจะสูญเสียพลังโจมตีทั้งหมดไปแล้ว ไม่อาจต่อสู้ได้อีก!
ผู้ใดจะรู้…
ในเวลานี้เอง หนานอีฝานก็เงยหน้าขึ้นมา และมองตรงมายังฉู่หลิวเยว่!
ฉู่หลิวเยว่ถึงเพิ่งเห็นในเวลานี้เองว่า บนใบหน้าของเขา บนลำคอของเขา คิดไม่ถึงว่าจะล้วนปกคลุมไว้ด้วยเกล็ดน้ำแข็งบางชั้นหนึ่งแล้ว
มองจากที่ห่างไกล ทั้งร่างก็คล้ายว่ากลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งอย่างใดอย่างนั้น
เกล็ดน้ำแข็งอันเล็กละเอียดบางใส แฝงไว้ด้วยจิตเยือกแข็งเสียดกระดูก!
อีกทั้งดวงตาคู่นั้นของเขา เวลานี้ก็กลายเป็นสีขาวเงินแล้ว!
ในตอนที่ปะทะสายตากับดวงตาคู่นั้น หัวใจของฉู่หลิวเยว่พลันกระตุกวาบคราหนึ่ง!
เยือกเย็น กระหายเลือด บ้าคลั่ง!
ราวกับว่าต้องการจะกลืนกินทุกสิ่ง!
ความไม่ปลอดภัยสายหนึ่งพลันพวยพุ่งเข้ามาสู่จิตใจของนางในฉับพลัน ทันใดนั้นจึงโคจรพลังปราณดั้งเดิมทั่วกาย!
แขนเสื้อของเฉินอีโบกสะบัด วงแหวนหยกโปร่งใสนั่น พุ่งไปยังหนานอีฝานอีกครา!
ทว่าครั้งนี้ หนานอีฝานกลับมีท่าทีตอบสนองในทันที!
กำปั้นอันแข็งแกร่งไร้ที่เปรียบ ปะทะกันกับวงแหวนหยกโปร่งใสนั่นอย่างรุนแรง ส่งเสียงกังวานใสสายหนึ่งออกมา!
วงแหวนหยกโปร่งใสนั่นกระดอนทะยานกลับมาในชั่วพริบตา!
ส่วนพื้นดินที่อยู่ใต้เท้าของหนานอีฝาน ก็ปริแตกออกในชั่วพริบตา ทำให้สองเท้าของเขาล้วนจมลึกลงไปหลายส่วน!
ทว่า…กำปั้นของเขากลับปลอดภัยไร้ริ้วรอย!
ส่วนตัวเขาเอง ก็คล้ายว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงใดเลย
ต้องรู้ว่า หยวนตันของเขาแหลกละเอียดแล้ว เดิมทีก็ไม่อาจโคจรพลังปราณดั้งเดิมได้เลย เวลานี้พึ่งพาเพียงการสนับสนุนจากร่างศักดิ์สิทธิ์ล้วนๆ
ฉู่หลิวเยว่พลันขมวดคิ้ว
ร่างศักดิ์สิทธิ์ของหนานอีฝาน คาดไม่ถึงว่าจะร้ายกาจเช่นนี้
วงแหวนหยกโปร่งใสทะยานกลับ เฉินอียกมือขึ้น คว้าสิ่งนั้นเอาไว้มั่น
เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสะเทือนของพลังซึ่งยังหลงเหลืออยู่บนพื้นผิว ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมลงหลายส่วน
หนานอีฝานบ้าไปแล้ว
เขาละทิ้งสังขารของตนเอง แล้วนำพลังทั้งหมด มาใช้เติมเต็มร่างศักดิ์สิทธิ์!
เพื่อที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับพละกำลังของร่างศักดิ์สิทธิ์ เขาทำกระทั่งเผาพลังปราณดั้งเดิมที่เหลืออยู่ของตนเอง
ทำเช่นนี้ ไม่ต่างกับการฆ่าไก่เพื่อเอาไข่!
ที่สำคัญที่สุดคือ สิ่งนี้จะก่อให้เกิดการทำลายล้างอันยิ่งใหญ่ อันไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ให้กับเขา
…นี่คือเขาถวายชีวิตแล้ว!
ในใจของเฉินอีเพิ่งจะวาบปรากฏความคิดนี้ขึ้นมา ก็เห็นว่าเปลวเพลิงสายสุดท้ายที่อยู่บนร่างของหนานอีฝานหายไปแล้ว
จากนั้น เพียงเขาแตะปลายเท้าคราหนึ่ง ก็พุ่งตรงไปยังฉู่หลิวเยว่!
…
ความเร็วของหนานอีฝานรวดเร็วอย่างมาก!
ความคิดหนึ่งพลันปรากฏขึ้น หนานอีฝานคล้ายว่าจะ…เพ่งเล็งนางเป็นพิเศษ
ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ นางยืนอยู่แทบจะในที่เดียวกันกับหรงซิว ขยับกายพร้อมกัน
อีกทั้งตั้งแต่ต้นจนจบหนานอีฝานกลับมุ่งโจมตีมาที่นางเพียงคนเดียว โดยเฉพาะในตอนที่ลงมือ ไร้ซึ่งข้อยกเว้น ล้วนพุ่งเป้ามาที่นาง!
นี่เป็นเพราะอันใด
ย่อมไม่อาจเป็นเหตุผลก่อนหน้าอย่างความกลัวที่มีต่อหรงซิวเหล่านั้น
ถึงอย่างใดตั้งแต่ตอนที่เขาตัดสินใจส่งพวกหนานอวี่สิงมา ก็คาดเดาผลลัพธ์ในวันนี้เอาไว้แล้ว
เช่นนั้นก็… คิดว่าพละกำลังของนางอ่อนแอกว่าหรงซิว จับกุมได้ง่ายกว่าอย่างนั้นหรือ
นี่คล้ายว่าจะไม่ถูกต้อง
หรงซิวก็อยู่ข้างกายนาง สามารถลงมือได้ทุกเวลา ยิ่งไปกว่านั้นในตอนที่พวกเขาฝ่าเขตแดนของท่าเรือดอกท้อเมื่อครู่ ก็น่าจะมองพละกำลังของนางออกหลายส่วนแล้ว
ดวงตาฉู่หลิวเยว่วาวโรจน์
หนานอีฝานนี่…
คิดจะบีบบังคับนางให้ลงมือหรือ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉู่หลิวเยว่พลันฉุกคิดถึงอันใดบางอย่าง จึงกวาดสายตาเล็กน้อย มองไปยังอี้เหวินเทา
แทบจะในเวลาเดียวกัน อี้เหวินเทาก็มองข้ามมายังนาง!
ทั้งสองเผชิญหน้ากันโดยไร้เสียง!
ฉู่หลิวเยว่กลับมั่นใจการคาดเดาในใจของตนในชั่วพริบตา!
…ชัดแจ้งว่าระหว่างทั้งสองคนจะต้องทำข้อตกลงอันใดกันแน่นอน หนานอีฝานถึงได้ไม่เหลียวไม่แลเช่นนี้ พูดอันใดก็ล้วนต้องการประจัญหน้ากับนาง! บีบนางให้ลงมือ!
อี้เหวินเทาอยากเห็นอันใด
เขาอยากรู้อันใด
ลมปราณอันหนาวสะท้านนั่น แทบจะกดทับเสียจนคนหายใจไม่ออก
ทว่าก็เป็นในเวลานี้เอง ใต้เท้าของหนานอีฝาน จู่ๆ ก็มีริ้วประกายแสงสายแล้วสายเล่ากะพริบวาบขึ้นมา!
ทั่วทั้งประกายแสงนั่นปรากฏเป็นสีเขียวอ่อน มีความหนาประมาณนิ้วชี้ของผู้ใหญ่ ก่ายกระหวัดรัดเกี่ยวกันและกัน แล้วก่อร่างขึ้นเป็นตาข่ายยักษ์ผืนหนึ่ง ลอยละลิ่วขึ้นมา!
เมื่อหนานอีฝานย่ำผิดไปก้าวหนึ่ง ก็คิดจะหลีกหนี
ทว่าตาข่ายยักษ์ผืนนั้นก็เริ่มหุบตัวเข้ามาแล้ว!
อีกทั้งในเวลาเดียวกันนี้เอง เข็มเงินนับไม่ถ้วนก็ทะยานเข้ามาทางด้านหน้า มุ่งตรงเข้ามาหาหนานอีฝาน!
ปกฟ้าคลุมดิน!
ร่างของหนานอีฝาน ในพริบตาก็ถูกปกคลุมเอาไว้ตรงกลาง!
เดิมทีหนานอีฝานไม่ได้เห็นการโจมตีเหล่านี้อยู่ในสายตา เพราะเขามั่นใจในร่างศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองเป็นอย่างมาก
แต่รวดเร็วอย่างยิ่ง เขาก็พบว่าตนเองมองโลกในแง่ดีเกินไป
… เข็มเงินเหล่านี้ ยังมีตาข่ายยักษ์ผืนนี้ ล้วนไม่อาจดูแคลน!
เร็วอย่างยิ่ง สายตาของเขาก็ถูกยึดครอง ทั้งร่างถูกตรึงไว้อยู่กับที่ ไร้หนทางก้าวไปข้างหน้าต่อ!
ในเวลานี้เอง เฉินอีก็ก้าวขึ้นมาด้านหน้า
เขายกมือขึ้นมาอย่างเชื่องช้า จากนั้นก็คว้าไปที่กลางอากาศคราหนึ่ง!
ความเจ็บปวดอันรุนแรง แผ่กระจายไปทั่วทั้งร่างของหนานอีฝานในพริบตา!
“อ๊าก!”
YOU MAY ALSO LIKE
