ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1995 ปฏิเสธ
ตอนที่ 1995 ปฏิเสธ
………………..
เกือบจะในเวลาเดียวกันที่เสี่ยวโจวรู้สึกถึงสายตาของนางจึงเงยหน้าขึ้นมอง
เมื่อเห็นฉู่หลิวเยว่แวบหนึ่ง ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยในทันที
ความแปลกใจ ความสุขและยากที่จะเชื่อ…
อารมณ์มากมายหลั่งไหลออกมาแทบทำให้เขากระวนกระวายจนทำอะไรไม่ถูก!
เขายกขาขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ฉู่หลิวเยว่ส่ายศีรษะด้วยสีหน้าเรียบเฉย
จู่ๆ เสี่ยวโจวก็เข้าใจสิ่งที่นางแสดงออกมาจึงค่อยๆ หยุดฝีเท้าลง
เขาบังคับตัวเองและเบือนสายตาออกไป
…เกือบลืมไปว่า ที่นี่คืออวิ๋นโจว!
มีผู้คนมากมายรอบตัวที่จับตาดูพวกเขาอย่างเปิดเผยและหลบซ่อนในช่วงนี้เขาจะไม่ทำตัวหุนหันพลันแล่น เพื่อเลี่ยงการเกิดปัญหาอะไรก็ตามให้แก่นาง
เมื่อคิดเช่นนี้เสี่ยวโจวพลางก้มศีรษะลงเล็กน้อยอีกครั้ง ราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
กระบวนการทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นในชั่วพริบตาเดียว ระหว่างทั้งสองฝ่ายมีฝูงชนที่เบียดเสียดกั้นอยู่ ดังนั้นแม้ว่าบางคนจะสังเกตเห็นความตกตะลึงชั่วครู่ของเสี่ยวโจว แต่ก็มิอาจรับรู้ได้ว่าแท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ฉู่หลิวเยว่รีบถอนสายตากลับอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม หัวใจของนางยังคงเต้นอย่างรวดเร็ว
นางคิดไม่ถึงว่าจะได้พบเสี่ยวโจวที่นี่!
ตอนที่นางตัดสินใจไปอาณาจักรเสินซวี่ เสี่ยวโจวยังคงหมดสติอยู่
ฉู่หลิวเยว่ทำได้เพียงต้องทิ้งเขาไว้
ใครจะรู้ว่า จะได้พบกันอีกครั้งในที่แห่งนี้!
หรงซิวมองตามสายตาของนาง และเข้าใจในทันทีว่าเหตุใดนางถึงมีปฏิกิริยาเช่นนี้
เขาจับมือนางด้วยฝ่ามือด้านเล็กน้อยแต่อบอุ่นอย่างมาก
ใจของฉู่หลิวเยว่ค่อยๆ สงบลง
อย่างไรก็ตามทุกคนล้วนอยู่ที่นี่ จึงไม่ต้องรีบรู้จักกัน
ดูเขาไท่อินก่อนว่าจริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วค่อยบอก…
ขณะที่นางกำลังครุ่นคิดอยู่ ก็มีเสียงพังทลายดังขึ้น!
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นโดยสัญชาตญาณ และเห็นเงาร่ายพุ่งออกมาจากยอดเขาไท่อิน!
เมื่อสัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวนี้ ทุกคนต่างเงียบเสียงลงและเงยหน้าขึ้นมอง
บางคนอดไม่ได้ที่จะแสดงความตื่นเต้น เมื่อมองเห็นสายตาของคนผู้นั้นที่เต็มไปด้วยความศรัทธาและความเลื่อมใส
ฉู่หลิวเยว่คาดเดาอยู่ในใจอย่างคลุมเครือ
คนผู้นี้ อาจจะ…ผู้คุมประตูเขาไท่อิน หงอัน!
“ยินดีต้อนรับทุกท่านที่มาร่วมการทดสอบในวันนี้!”
ที่แท้!
จิตใจของฉู่หลิวเยว่สงบนิ่ง
คนผู้นี้ ก็คือผู้คุมประตูผู้นั่นจริงๆ!
นางหรี่ตาลงเล็กน้อยและจ้องมองคนผู้นั้นอย่างระมัดระวัง
เขาลอยตัวอยู่กลางอากาศที่สูงขึ้นไป
ดูเหมือนว่าเขาจะอายุประมาณสามสิบกว่า รูปร่างไม่สูงนัก แต่แรงต้านทั้งตัวกลับมิอาจเพิกเฉยได้
เทพขั้นสูง!
จิตใจของฉู่หลิวเยว่สั่นไหว
นี่คือจุดประสงค์ของคนผู้นั้น
คนผู้นั้นมองไปรอบๆ แสดงท่าทางพอใจอยู่บ้าง เสียงทุ้มต่ำและดังแผ่กระจายอย่างต่อเนื่อง
“กฎของการทดสอบนั้นง่ายมาก! ผู้ใดที่ขึ้นไปถึงยอดเขาไท่อินได้ก่อน นับว่าผู้นั้นผ่านการทดสอบแรก!”
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะเยาะในใจอย่างอดไม่ได้
กฎการทดสอบนี้ช่างง่ายเสียจริงๆ
เพียงแต่ไม่รู้ว่าพวกเขาวางแผนจะลงมือทำอะไรบนเขาไท่อินนั่น…
“แน่นอน หากต้องการเข้าร่วมการทดสอบนี้ จะต้องผ่านการตรวจสอบเสียก่อน!”
หงอันพูดพลางแกว่งชายเสื้อไปมา!
กระจกทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือ พุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเขาในทันที!
กระจกทองสัมฤทธิ์นั่นร่วงตกลงมาจากฟ้า
หึ่ง!
ตามมาด้วยเสียงอื้ออึง กระจกทองสัมฤทธิ์นั่นก็ตั้งอยู่ที่พื้น!
บนตัวกระจกมีคราบสนิม ดูทรุดโทรมอย่างมาก
ทุกคนในเหตุการณ์ เมื่อเผชิญกับสิ่งนี้ สีหน้ากลับดูจริงจังมากขึ้นเรื่อยๆ
พวกเขาทั้งหมดเข้าใจว่านี่คือด่านที่ต้องผ่าน
จะสามารถเข้าร่วมการทดสอบได้หรือไม่นั้นทั้งหมดขึ้นอยู่กับสิ่งนี้แล้ว
หากไม่ผ่านการตรวจสอบ ดังนั้นการเตรียมตัวมากมายก่อนหน้านี้ก็ถือว่าสูญเปล่า
“ข้าก่อน!”
เสียงคนหนึ่งดังขึ้นจากในฝูงชน
ต่อจากนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวออกไปข้างหน้า
ถึงแม้ใบหน้าของเขาดูกังวล แต่กลับปรากฏความตื้นเต้นและกระตือรือร้นมากกว่า
“อย่ากังวลไป พยายามเข้าไปก็พอ!”
เด็กหนุ่มนั่นกลืนน้ำลายลงไป พยักหน้า สูดหายใจเข้าลึกๆ และเดินไปข้างหน้า!
ต่อมาขาของเขาก็ก้าวเข้าไปในกระจกทองสัมฤทธิ์ได้สำเร็จ
ฉู่หลิวเยว่ที่ยืนอยู่ข้างๆ มองเห็นอย่างชัดเจนว่าขาของชายหนุ่มผู้นั้นไปถึงอีกด้านของกระจกทองสัมฤทธิ์นั่นจริงๆ
พื้นผิวกระจกก่อนหน้านี้ยังดูสลัวเล็กน้อย บัดนี้ดูเหมือนเป็นคลื่นน้ำที่สั่นไหวเบาๆ ที่ไร้สิ่งกีดขวางใดๆ
เด็กหนุ่มสีหน้ามีความสุข และก้าวเดินต่อไปข้างหน้า
เวลาแทบเพียงพริบตาเดียว เขาก็เดินผ่านกระจกทองสัมฤทธิ์ได้สำเร็จ!
“ข้าผ่านแล้ว! ข้าผ่านแล้ว!”
เขาโห่ร้องอย่างตื่นเต้น
หงอันพยักหน้าอย่างพอใจพลางเอ่ยขึ้น
“ดีมาก ตอนนี้เจ้าสามารถขึ้นไปบนเขาได้แล้ว”
“ขอรับ!”
ชายหนุ่มนั่นได้รับกําลังใจท่วมท้น เขาเดินขึ้นไปบนภูเขาอย่างตื้นเต้นดีใจในทันที
เขาหลินหนาทึบ เงาของเขาหายไปในหลังต้นไม้อย่างรวดเร็ว
ทุกคนจ้องมองด้วยสีหน้าที่ต่างกัน
บางคนชื่นชม บางคนอิจฉามุ่งร้าย
ทุกคนเริ่มไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง
แต่ว่า กลับไม่ใช่ทุกคนที่สามารถผ่านเข้าไปในกระจกทองสัมฤทธิ์ได้
ฉู่หลิวเยว่ที่มองดูอยู่ด้านข้างพบว่าคนประมาณหนึ่งในห้าส่วนล้วนถูกกระจกทองสัมฤทธิ์ปิดกั้นไม่ให้เข้าไป
เช่นนี้เท่ากับถูกคัดออกแล้ว
“แต่ก็ไม่รู้ว่ากระจกทองสัมฤทธิ์นั่น มีการตรวจสอบด้วยหลักการอันใด…”
ทว่ากระจกทองสัมฤทธิ์นี้ดูคุ้นตาอย่างมาก
ฉู่หลิวเยว่คาดเดาอยู่ในใจอย่างคลุมเครือ
อย่างไรก็ตาม ยังต้องตั้งข้อสงสัยไว้ก่อนว่าจะพบหลักฐานชัดเจน
“พี่ใหญ่ พวกเราก็ไปเถอะ!”
เฮ่อจื่อหลานพูดขึ้นอย่างเร่งเร้า
เฮ่อจื่อจี้สูดหายใจเข้าลึกๆ และพยักหน้า
“ตกลง!”
ในเวลานั้นจู่ๆ ข้างหน้าก็เกิดความวุ่นวายขึ้น
ฉู่หลิวเยว่จับตาดูและขมวดคิ้วขึ้นในทันที
เสี่ยวโจวยืนอยู่ที่หน้ากระจกทองสัมฤทธิ์
แขนครึ่งหนึ่งของเขาได้เข้าไปข้างใน เห็นได้ชัดว่าสามารถเข้าไปได้อย่างราบรื่น
แต่เขาก้มหัวลงเล็กน้อย มิรู้ว่าเหตุผลอันใดเขาจึงดึงแขนกลับมาอีกครั้ง!
การเคลื่อนไหวเช่นนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกใจกัน
ใบหน้าของหงอันแข็งค้าง
“เจ้าเป็นอันใดไป”